Vísir - 14.03.1952, Síða 5

Föstuöagiiin 14; íriarz 1952
VI S I R
Norbert Muhlen :
i
A. —I* V*k a I ígasdl.
Þar er allt með sama hætti *
nú og isRdir st|órn nazisfa
í hrdfningu hafa lofað að stuðlá
að því að þessu marki verði
náð. Og á skránni eru talin nöfn
prófessora í læknisf ræði og hús-
mæðra, unglinga í gagnfræða-
skólum og útfararstjóra.
Eri þessi flutningur undan
væng nazista og til kommún-
istaveldis hefir ekki eingöngu
náðst með því að skipta um
merki og foringja. Néi, það
þurfti fimm árá hótanir, hreins-
ánir, brögð og-er-lenda þvingun,
til þess að koma á hin nýja ein-
veldi hjá Þjóðverjum, sem rétt
voru losnaðir við samkonar
frelsi.
Þrjár
aðalstéttir.
En nú er fast haldið um ein-
veldið af kommúnistaforihgjun-
um með Walter Ulbricht í farar-
broddi, sem ritara flokksins, en
yfir honum drottna aftúr Ráð-
í Kreml.
Þessari einokun valdsins er
! haldið uppi.með skipulagningu
I stjórnmálanna, fræðsluáróðri,
Stórþýzka stefnan hefir
risið á íegg af nýju í Austnr-
Þýzkalandi. Skipan hennar er
fullgerð, vopnin fengin og geta
nú 'Rússar farið að beita þessari
hreyfingu í sína þágu.
Gerum ráð fyrir að þýzkur
Riþ van Winkle hefði fengið
sér dúr í Harz fjöllum í Austur-
Þýzkalandi árið 1936. Hann
vaknar 1951. Þá segja nágrann-
arnir honum, að allt sé nú
breytt. Ríki Hitlers sé liðið und-
ir lok, bærinn hans hafi verið
hersetinn af Rússum, nú sé
frélsi fengið og friður og nú sé
Þýzkaland lýðveldi. Nýr tími er
upprunninn, tími friðar, fram-
fara og nægta.
En þó að breitt sé yfir nafn
og' núiner, er það, sem við blasir
í rauninni furðulega líkt því
seni áður var. —
í fyrsta lagi er það auðvelt Þrælabúðirnar
Gamalt
08Hrytvan ,WinMe hittir fyrir stjórnarforingjarnir
sér nágranha og sér þá strax
þessa hreyfingu, sem varð al-
geng á dögum þriðja ríkisins
og þótti einkenna Þjóðverja.
ógnunum og hömlum á hvers-
Þeir gutu augunum í ^atri'konar samskiptum °S ,fréttum;
kringum sig til þess að sjá hvort' 1 Austur'pýzkalandi eru nú
einhver ákærandi eða slefberi aðalstéttir. Efst standa
væri í nánd. Allsstaðar eru ung- félagar í ríkissflokknum (SED)
ir menn samskonar og áður, hinum sósíalistiska einingar-
ískaldir á svip, klæddir svört- flokki' Þeir eru hérumbil mill-
um
einkennisbúningum og
jón manna og er stöðugt verið
svörtum stígvélum. En nafnið að Pr°fa Þá og hreinsa. Hefix
er nýtt, „Alþýðulögregla“. - Þriðiungur félagsmanna verið
Allstaðar ungir piltar, spertir.rekinn úr flokknum síðastliðm
eins og hanar, í stuttbuxum og tvö ár' Meðal Þeirra voru menn
skyrtum opnum í hálsinn og-nú isem hofðu verið étlagar á dog-
kalla þeir sig hinn ,;í-jalsa ;um Hitlers og höfðu flúið frá
æskulýð Þýzkalands". Gestapo (Þýzkalandi í vési.urátt. Einnig
er ekki lengur til, en nú er tii-jmenn, sem áttu vini og ættingja
komið nýtt bræðrafélag, sem,1 Vestur-Þýzkalandi. Þar við
kallar sig „Öryggisþjónustu Jbætast Þeir ,senr sakaðir voru
ríkisins". Van Winkle kemst að um að vera ,,heimsborgarai
því, að þetta ,,bræðrafélag“ get-
ur ráðið orlögum hans, ef það
kærir hann fyrir „fjandskap við
alþýðuna". Þá yrði hann tekinr.
fastur og pyndaður þar til er
hann játaði glæpi. Þá gæti „al-
svo sem læknirinn -frá Thúring-
eri, sem var að „skríða fyrir
Vesturveldunum“ með því að
ráðleggja penicillin manni, sem
sjúkur var af sárasótt. Einnig
hagfræöistúdentinn við Halle-
þýðudómstóiljnn“ dæmt harin háskóla, sem varð að kannast
til fangelsisvistar eða til þrælk
unar í fangabúðum.
Hlustað á
útvarpið.
í þorpinu myndi van Wmkle
setjast við að hlusta á útyarpið
í hóp með öðrum, eins og íj
fyr.ri daga. (Það v.ar skylda að j
hlusta sameiginlega). Og enn „Óháð“
er það sama röddin sem talar. samtök.
við að hann hefði lesið þó
nokkrar blaðsíður eftir Adam
Smith. Líka tungumálakennari
við skóla í Leipzig, er hafði not-
að eintak af amerísku landa-
fræðitímariti við kennslu í
ensku
fyrir einveldisstjórn :;að hafa
eftirlit með mönnum á þessa
lund, því að í þessum stóru
félögum er haft vakandi auga
á þeim og það er alltaf verið
áð prófa þá og reyna; í öðru-
lagi verða félagar svo háðir, þó
að þeir háfi neyðst til áð ganga
í félögin, að þeir þora - ekki
annað en bera í bætifláka fyrir
stjórnarfyrirkomulagið og telja
sig því þá, samseka.
„Ósýnielga“
stéttin.
Hin fjói'ða ,,ósýnilega“ stétt
eru þeir, sem ei'u fjandsamlegir
stjórnarfyrh’komulaginu t—og
eru ofsóttir sem óvinir af al-
þýðudómstólunum. í þeim hópi
er allskonar fólk, allt frá þeim
mönnum, sem'hafa éitthvað sett
út á forystumennina, eða neit-
að að hlusta á kommúnistaræð-
ur, upp í það að vera raunveru-
legir andspyrriumenn.
Átta unglingar innan við 20
ára aldur voru nýlega tékriir■ ”^7
höndum í smábænum Gústrow
í Mecklenburg. Alþýðulögregl-
an tók þá er þeir báru út smá
miða, sem á var ritað: „Við vilj-
um frjálsar kosningar í Þýzka-
land-i.“ Þeir voru dæmdir í tíu
til fimmtán ára fangelsisvist.
Fyrir að lesa vestrænt dagblað
og lána það einhverjum til
lestrar, getá menn fengið 5 ára
fangelsisvist og allt upp í lífs-
tíðar þrælkunarvinnu.
Alræðisstjórnin hefir þjóð-
nýtt allar jarðeignir, stóriðn-
fyrirtæki, trygginga- og banka-
félög og öll fyrirtæki sem ná til
almenningsálitsins — all-t frá
dagblöðum og til blaðsöluklef
anna á götum úti. Fyrverandi
eigendur eru afgreiddir með, því
að dæma þá „fyrir fjármála-
glæpi.“ Þó að sum smáfyrirtæki
í verzlun og iðriaði hafi ekki
enn verið tekin eignarnámi,
samkvæmt lögum, hafa marg-ir
af eigendum þeirra verið dæmd-
ir ,-,fyrir efnahagsglæpi".
Allir bakarar í einni útborg
Austur-Berlínar seldu t. d. dag
nokkurn br-auð -ódýrara en lög-
ákveðið vai". Sumir gáfu 1-íka
brauð .gömlum betlurum, -en
þeir voru þá grímuklæddir,
„efnahagseftirli.tsmenn“. Bak-
ararnir voru allir dæmdir í
kvalastaðir.
Förigum í þrælabúðum Aust-
ur-Þýzkalands er sjaldan þræl-
að út, eða þeir pyndaðir til
duða. Þeir búa við seigpínandi
skort, og eru kvaldir vísvit-
andi með ófullkomnu fæði og
fjörefnaskorti, unz þeir tærast
UPP.
Ofbeldi er beitt við.líkamarin
og ógnir fylla hugann. Komm-
únistar hafa fundið upp nýjan
hugrenninga glæp sem þeir
kalla „hlutleysishug“. Er það
enn ein árás á frjálsa hugsun
og opinn hug, sem eru þeirra
verstu óvinir. Stjórnmálavopn
hafa þeir fundið til að fram-
leiða manngerð eftir sinni
áætlun. Þeir hafa sérstaklega
þjálfaða umboðsmenn, sem
spyrja háskólastúdenta í þaula
á undan hverju skólatímabili.
Þeir sem hafa „óþolandi hug-
myndir“ eru skrásettir til erf-
iðisyinnu. Þriðjungur af skóla-
nemendum eru svokallaðir
„verkalýðs- og bænda-stú-
Eru þeir útvaldir af
kommúnistaflokknum til þess
að fara í háskóla og skyldaðir
til náms þar. Þeir fá' styrki og
flytjast upp í skólanum eftir því
hvað stjói’nmálahrifning þeii-ra
er mikil. Eftir fimm ár er gert
ráð fyrir, að nemendur verði
allir úr flokki „verkalýðs- og
bænda-stúdenta.“
En þessi einhliða þvingunar-.
fræðsla er ekki einungis ætluð
háskólanemendum. Fimmtán
hundruð bækur, kallaðar „bæk-
ur um framsókn", á að gefa
út í 17 milljónum eintaka —
þær 6ru að méstu þýðingar úr
rússneskum verkum — og á að'
fá þær í hendur skólabörnum,
til náms 1953.
„ÓUkt höfumst
vér að------“
Samkvæmt opinberum fyrir—
mælum er-leikskólum smábarna
ætlað að halda „afmælishátíð
Stalins fagurlega hátíðlega í
stað jólanna“ og er jólaleikur
fyrirskipaður með þessu fyrir--
komulagi:
Fyrsta .atriði; í Ameríku: Hvít -
börn pynda negrabörri.
Annað atriði í Englaridi:
SkóLadrengir leika .styrjö-ld.
Þriðja atriði: Börn í Ráð-
stjórnar-Rússlandi og í Kóreu
syngja friðarsöngva.
Því miður þykir unglingum
gaman að þessu flokkslífi, gam-
an að einkcnnisbúningunum,
hópgöngum og söng. Kommún-
ista-unglingar lýstu hrifnir hin-
um „góðu hliðum“ núverandi
einræðis, alveg með sömu orð-
um og Hitler-æskan notaði fyrr.
Kommúnistar kunna að hagnýta
sér vinnu unglinganna og eru
þeir knúðir til að afkasta ótrú-
i lega miklu; Þeir vefja fleiri
vindlinga á dag og skrúfa
daglega fleiri ljósaperur í út-
varpstæki heldur en vanir
verkamenn. Þeir unglingar,. sem
ekki hafa lag á að vera í náð-
inni hjá yfirmönnunum, verða
að láta skrá sig sem atvinnu-
lausa og eru þeir þá teknir í
Alþýðulögregluna eða sendir í
úraníumnámurnar.
í Austur-Þýzkalandi er mik-
ill meirihluti andvígur stjóm-
inni, eg læzt fylgja henni aðeins
af ótta við f járkúgun og ofsókn-
ir. Menn hata einveldið, en ótt-
ast það þó enn meira. Þeir vilja
frelsi en geta ekki frelsáð sig
sjálfir. Það má gera ráð fyrir að
þeir vilji í miklu ríkara mæli
berjast með Vesturveldunum
gegn Ráðstjórninni, en þeir áð-
ur aðstoðuðu . í átökunum við
nazista.
Þetta myndi koma í Ijós ef
hægt væri að örfa hina duidu
andstöðu, aðstoða liana og sjá
tveggja ára fangelsi —þeir voru
„efnahagsglæpamenn“.
Hin nýja1 einræðisstjórn tók
og hvað svo?“ vai'ð mér að
orði. Og þó -—• — Hirin þrett-
ándi hefir alltaf einhvern vá-
legan hljóm, sennilega ástæðu-
lausan með öllu, en einhvern
veginn er það þó svo.. Þéssi
dæmalausa hjátrú er ótrúlega
rík í fólki, ekki aðeins hjá mér,
svona öðrum þræði, heldur al-
til sinna nota: fangabúðir naz- mennt. Hvernig stendur ann-
ista í Buchenwald, Sachsen- ars á þessu? Eg tek það strax
hausen og Neubrandenburg. fram, að eg veit það ekki, en
En auk þess voru stofnsettar læt mér nægja að greina frá
sama platan er þulin, full af j Næst ríkisflokknum eru svo 9 fangabúðir í viðbót. Arið 1950 staðreynd.
tilbeiðslu á „binum mikla ai- þeir, sem hafa auðsýnt hollustu, var það talið varlega áætlað að
þýðuvini, hinum mesta hugsuði en þurfa nákvæmari athugun 200,000 hafi verið sendir í þess-
allra alda“. Og röddin ákærir. áður en þeim er hleypt í æðsta ar fangabúðir. Af þeim dóu
og „flettir grímunni“ af óvin-
unum, þessum afturhaldsmönn-
flokk. j 96,000 í.fangabúðum en 41,000
Þá eru „múgfélögin“. Þeim manns voru fluttir í útlegð til
um, þessum engil-saxnesku er; stjórnað aÞ kommúnistasam- Ráðstjórnarríkjanna. Snemma
stórveldissinnum og afætum j tökum sem. í veðri er látið vaka á árinu 1950 tilkynnti einræð-
þessum alþjóða óaldarflokki,! að sé óháð.Þau eru þessi. Friðar (isstjórnin með miklu bauki og
sem er brjálaðúr . af stríðsæs- J skæruliðar, félag þýzkra Sovét- j bramli að nú væri búið að af-
ingi og peningagræðgi. Röddin | vina, verkalýðsfélög, neytenda- j nema fangabúðirnar. Þá var
lofar öllum góðri ævi, strax | sam'dnnufélög, kven- og æsku- sleppt 29.000 förigum, og voru
þegar búið sé að koma fyrir | lýðstelög og samband fórnar-1 sumir þeirra sjúkir mjög. Aðra
kattarnef þessum útlendu lamba nazismans. Ef menn 'átti að nota til að -.fylla flokk
glæpamönnum og jafnframt ganga ekki sjálfir í eitthvert fyrrv. nazista, sem kölluðu sig
tortíma öllum leynilegum að- af þessum félögum, þá eru þeir (lýðræðisflokk. 34,000 voru eftir
stoðarmönnum þeirra heima mjög grunaðir um græzku. Og og voru þeir ýmist fluttir í
fyrir. Svo er lesin upp löng þessi tilhögun er stjórnarfyrir- nýar þrælabúðir, í ríkisfangelsið
skrá yfir nöfn þeirra manna komulaginu hentug á tvo vegu. Jí Waldheim eða til Síberíu.
„ÞAÐ ER þrettándi dagur! klefar, eða „lúgai’ar“, en eng-
mánaðarins í dag,“ hvíslaði: inn hét nafninu eða númer-
einhver að mér í. gær. „Ojæja, j inu „13“. Hinsvegar var til
númer „12“ og númer „14“.
♦ ;Eg hjó eftir þqssu þá,
spurðist fyrir um þetta..
fyrirbæri, og var þá tjáð, að
svona væri þetta, að enginn
farþegi fengist til þess að búa.
í númer þrettán. Og það er nú
það. Svona er hjátrúin rík hjá
fleirum en mér, eða íslending-
um almennt. Að búa í húsi,
sem er númer þrettán þykir
víst óheillavænlegt, þó að öll
skynsemi mæli með því, að svo
sé ekki. í sjálfu sér hlýtur núm-
er þrettán ekki að vera neitt
verri eða betri tala en t. d. tólf
eða fjórtán.
♦ En alveg sérstaklega, er
mér fortalið, er .föstudag-
urinn þrettándi, mjög slæmur '
dagur. Nú vill svo vel til, að
þrettán og föstudagur, fara ekki
saman í þessum mánuði að
minnsta kosti, og eg verð að
játa, að mér líður. betur fyrir
bragðið. Svona er hjátrúin rík
í fólki, hjá mér líka. Og meira
að segja minnir mig, að eg háfi
einu srimi lesið reyfara, sem
hét „Föstudagur þrettándi".
ThS. ,
4 En hitt er jafnvíst, að
þessi hjátrú, er engan
veginn bundin við Island eða
íslendinga. Eg hefi rekizt á
þessa vitlevsu (því að öðru vísi
er ekki hægt að nafngreina
hana) hjá öðrum þjóðum, t. d.
vinum olckar og frændum
Norðmönnum. Og nú skal eg
gi;eina frá því. —.Fyrir .um það
bil sextán árum var eg starfs-
maður hjá Bergenska gufu-
skipafélaginu, og var þá á skipi,
sem hét „Stella Polaris“, sem
er Pólstjarna á latneska vísu.
En hvað um það. í þessu skipi
voru inargar vistarverur, eins
og gerist og gengur, margir