Vísir - 23.05.1952, Blaðsíða 5

Föstudaginn 23. maí 1952
V f S I R
8
„Hringurmn" leggur fram 2,1
millj. króna til barnaspítala —
sewn frd é iyrir'huyaðri
síœkkun Landspítalans.
Framkvæmdir Iief|así væntanlega
á næsta ári.
Kvenfélagið „Hringurinn“ í Reykjavík, sem landskunnugt
cr fyrir starfsemi sína í þágu líknarmála, hefir á 10 árum
safnað á 3. milljón kr. í barnaspítalasjóð sinn, og mun mcð
þeiiTÍ söfnun hafa sett alveg sérstætt met. Leggur félagið þetta
fá nú fram til þess að koma upp barnaspítala sem lið í fyrir-
liugaðri stækkun Landspítalans, en á henni verður væntanlega
hyrjað á næsta ári.
Aðalfundur félagsins var
haldinn 20. þ. m. og var þar
samþykkt einum rómi, að fé-
lagið legði fram barnaspítala-
■sjóð sinn — rúml. 2 millj. kr.
— til þess að koma upp barna-
spítala, sem að ofan um getur.
Telur stjórn félagsins því góð-
ar horfur á, að ekki líði langur
tími úr þessu, þar til málinu
"V'erði komið í höfn.
„Hringurinn“
og berklamálin.
Upphaflega beindi „Hring-
xirinn“ starfsemi sinni að
berklamálunum og þá einkum
að fjárhagslegri aðstoð við
toerklasjúklinga, en grundvöll-
ur þeirrar starfsemi féll burtu,
er ríkið tók að sér framfærslu
berklasjúklinga. Hafði félagið
komið upp hressingarhæli fyrir
berklaveika í Kópavogi, sem
bað rak um skeið
fyrir eigin reikning, en af-
lienti síðan ríkinu að gjöf
og hefir það verið notað fyr-
ir holdsveikisjúklinga, síðan
Holdsveikraspítalinn brann.
Tsauðsyn á fullkomnum
barnaspítala.
Hringkonur gerðu sér grein
fyrir hinni miklu þörf fyrir
barnaspítala, og gerði félagið
stofnun fullkomins barnaspítala
að aðalverkefni sínu. Frá 1942
hefir öll starfsemi þess beinst
að því marki að safna fé, er
toyggja mætti fyrir slíkan spít-
ala. Hringurinn er fámennt fé-
lag, félagskonur aðeins hálft
annað hundrað, og átti því allt
undir undirtektum almennings
hvernig fjársöfnunin mundi
heppnast. En vegna vinsælda
málsins brugöust engar vonir
í þessu efni. Allt, sem félagið
hefir gert til eflingar sjóðnumj
með skemmtunum og bazarút-
sölum, hefir átt vísan stuðning
almennings. Margir hafa gerst
styrktarfélagar sjóðsins og
greitt ákveðin tillög um visst
árabil, og drifið hafa að áheit
og minngargjafir úr ýmsum
áttum, en drýgstar hafa tekj-
ur sjóðsins orðið af sölu minn-
ingarspjalda við fráfall manna.
Er Hringnum ljúft og skylt að
þakka vinsemd og áhuga al-
mennings, og þá aðallega
Reykvíkinga, sem gert hefir
þennan árangur mögulegan.
Verðfall peninganna
!>ung raun.
, En þótt,. Hringkonui' hafi
glaðst yfir. því að sjá Barna-
spítalasjóðiruh Váxá hröðtim
skrefum vegna hylli almenn-
ings, þá hefir það hinsvegar
verið þeim þung raun að vita
það, að vegna hins sífellda
verðfalls peninganna hefir á
hverju ári allt það, sem í sjóðn-
um hefir komið á undangengn-
um árum, orðið minna virði en
það var árið á undan. Var því
engin furða þótt nokkur ó-
þolinmæði gripi sumar Hring-
konunnar og þær spyrðu sjálfa
sig, hversu lengi ætti að bíða
eftir einhverjum framkvæmd-
um í málinu, áður en verð-
bólgan æti upp alla aukningu
sjóðsins eða jafnvel meira.
Viðræður.
Skömmu eftir stríðslokin var
rætt við landlækni og ráð-
herra um möguleika á stofnun
barnaspítala í sambandi við
stækkun Landspítalans, sem
ráð hafði verið fyrir gert þeg-
ar við byggingu hans, en þess-
ar viðræður leiddu ekki til
neinna framkvæmda þá.
Vildu halla sér
að Bæjarspítala.
Þegar umræður hófust um
að koma upp Bæjarspítala
1948 var um það rætt, hvort
barnaspítalinn ætti að vera í
sambandi við hann og var
bæjarspítalanefndin því með-
mælt. Hringkonum var líka
sú lausn kærkomin, þar sem
megnið af fé barnaspítala-
sjóðsins var runnið frá
Reykvíkingum,
en þar sem aðeins yrði einn
barnaspítali, mundi þó einnig
aðrir landsmenn verða hans
aðnjótandi. Hringkonur voru
því einhuga um að halla sér að
Bæjarspítalanum, svo framar-
lega, að ekki væru liorfur á,
að unnt væri að hrinda málinu
i framkvæmd fyrr á annan
liátt, því að sjálfsögðu hlýtur
að verða alllöng bið á því, að
svo mikil stofnun sem Bæjar-
spítalinn verði kominn það á-
leiðis, að þar yrði komið upp
barnaspítala, en þörfin fyrir
hann hinsvegar mjög aðkall-
andi.
Bráðabirgðaspítali
kom ekki til greina.
Kom nú til álita hvort
möguleikar væru á að fá keypta
hentuga húseign, þar sem koma
mætti fyrir bráðabirgðaspítala
fyrir börn, þar til fullkomnum
bamaspítala yrði lcomið ppp-
Það kom þó brátt í Ijós, að á
því voru svo. miklir. annmark-
ar, að ófært þótti að fará þá
leið.
Nýjar viðræður
við heilbrigðisyfirvöldin.
Þar sem það er fyrir löngu
ljóst orðið, að brýn þörf er fyr-
ir stækkun Landspítalans,
sneri stjórn Hringsins sér í
fyrra enn til ríkisstjórnarinnar
og hreyfði því, hvort það gæti
ekki flýtt fyrir stækkun Land-
spítalans, ef Hringurinn legði
fram barnaspítalasjóð sinn til
hennar gegn því, að þar yrði
komið upp barnaspítaladeild.
Eftir nokkrar viðræður við heil-
brigðismálaráðherra s.l. vetur
tjáði stjórn Hringsins honum
með bréfi dags. 27./2. þ. á., að
Hringurinn væri reiðubúinn til
þess að leggja fram fé barna-
spitalasjóðs til byggingar barna
spítala við Landspítalann eftir
nánara samkomulagi. Því svar-
aði heilbrigðismálaráðherra
með bréfi dags 5. þ.m., þar isem
skýrt var frá því, að ráðuneytið
hefði ásamt landlækni og Jó-
hanni Sæmundssyni yfirlækni^
athugað hvernig barnaspítaia
yrði bezt fyrir komið í sam-
bandi við Landspítalann og
komist að þeirri niðurstöðu, að
það yrði sem liður í fyrirhug-
aðri stækkun spítalans.
Samkomulag
í aðlaatriðum.
Á aðalfundi Hringsins 20. þ.
m. var samþykkt í einu hljóði
að fallast á þá tilhögun, sem
um ræðir í bréfi heilbrigðis-
málaráðherra. Þar með má
telja, að fengið sé í aðalatrið-
um samkomulag milli Hrings-
ins og ríkisstjórnarinnar um
þetta mál. Virðist barnaspítala-
málið nú komið á góðan rek-
spöl og von um farsællega lausn
bráðlega. Treysta Hringkonur
því, að þótt vandað sé til alls
undirbúnings, muni bygging
hefjast næsta vor.
Takmark í nánd
gefur byr undir vængi.
Áfanga er náð og barnaspít-
alinn ekki í þeirri óvissu fjár-
lægð sem til þessa, en enn hlýt-
ur nokkur tími að líða, þar til
hann er orðinn að veruleika.
Hringkonur munu því ekki
hætta að starfa fyrir hann,
heldur herða róðurinn 1 trausti
þess, að vitundin um að tak-
markinu er í nánd muni gefa
þeim byr undir vangi, og starfið
njóta sömu velvildar og hjálpar
almennings sem til þessa.
Stjórn Hringsins
var endurkosin á aðalfundin-
um. í henni eiga sæti frú Ingi-
björg Cl. Þorláksson, formaður,
frú Guðrún Geirsdóttir, vara-
formaður, frú Margrét Ásgeirs-
dóttir, frú Jóhanna Zoega og frú
Helga Björnsdóttir, en í vara-
stjórn eru frú Eggrún Arnórs-
dóttir og frú Guðrún Hvann-
berg.
Orðsending
ird Bólsturyerðinni
Litið í gluggana i Bólsturgerðinni. Þar sjáið þið
verulega í'alleg dagstofuhúsgögn, 1. settið sem framleitt
er af hinni nýju gerð, sem margir hafa beðið eftir. —
Vegna þess að settið seldist strax, verður það til
sýnis aðeins yfir helgina.
Tökum pantanir í svona húsgögn. Höfum 6 teg. af
1. fl. damaski, enskt ullartau og plyds.
Bólsturgerðín
Brautarholti 22.
Sími 80388.

Auglýsingar
sem birtast eiga í blaðinu á laugardög-
um í sumar, þurfa að vera komnar til
skrifstofunnar, Ingólfsstræti 3,
eigi síðar en kl. 7
á föstudögum, vegna breytts vinnutíma
sumarmánuðina.
Dagbiaðið VÍSIR.

Stúlkur
vanar matartilhúningi, óskast í eldhús Vífilsstaðahælis
strax eða ummánaðamótin. Simar 5611 og frá ld. 2 9332.
WVWWWAWWWVVVWUVWVWWWWWWWWVWW
KVÖLD/iahkafi'
Slmabútin
Sími 7299.
REYKJAVÍK er ennþá fá-
tæk að skemmtistöðum, þar
sem létt og græskulaust gam-
an situr í hásæti. Þó konn fólk-
ið vel að meta slíkt, 'eins og að-
sóknin að Bláu stjörnunni ber
gleggstan vott um. Hún er
orðin fastur liður í bæjarmeð-
vitund Reykvíkinga, sjálfsag'ð-
ur hlutur á hverju ári.
♦ Að þessu sinni hefir Bláa
stjarnan upp á margt að
bjóða, en flestum mun þó þykja
mest til söngkonunnar Lulu
Ziegler koraa. Að vísu er söng-
rödd frúarinnar hvorki meiri
né fegurri en margra annarra,
sem við höfum átt kost á að
hlusta á hér, bæði innlenda og
útlenda. Styrkur hennar liggur,
auk raddarinnar, í mjög fág-
aðri framkomu og þeim
„sjarma“ og tökum á áheyr-
endum, sem grípur fólkið,
þjappar því saman í syngjandi
hóp, er gleymir áhyggjum
morgundagsins vegna ánægju-
kenndar líðandi stundar.
♦ Það er alls ekki hlaupið
að því að kom.a okkur ís-
lendingum í slíkt skap. Við er-
um seinir til-að láta gleði okk-
ar í-ljós og liggur nærri, að það
þyki ekki viðeigandi að sýna
ánægjuna með látbrögðum. Á
erlendum skemmtistöðum með
léttleikablæ eru látbrögð lífs-
gleðinnar sjálfsagður hlutur,
sem engum dettur í hug að am-
ast við né taka til.
♦ Frú Lulu Ziegler syngur
fyrst skínandi kvæði
„Den sidste turist i Europa“ og
sýnir með því, að hún vill ekki
aðeins láta fólkið-gleyma tím-
anum, heldur einnig flytja því
boðskap, sem henni liggur
þungt á hjarta. Síðan koma
léttu lögin eitt á fætur öðru og
loks fer hún syngjandi um sal-
inn, sem forsöngvari í dægur-
lögum. Gaman er að heyra,
hvernig undirtektirnar verða
almennari og almennari; fyrst
heyrist smáhvísl frá einstaka
unglingi, svo ríða hugaðir karl-
menn á vaðið, og loks syngja
konur í þjóðbúningi fullum
hálsi, og má þá segja að sanv?
koman syngi öll.
♦ Þótt þessir þa-nkar hafi
einkum verið helgaðir
frú Lulu Ziegler er ekki svo
að skilja, að fleira sé ekki
skemmtilegt í Ðláu stjörnunni,
— einkum mun flestum finn-
ast Alfreð Andrésson gera sín-
um hlutverkum góð skil. - ,