Vísir - 21.06.1953, Blaðsíða 5

Laugaí-dagirin- 21. jurii 1953.
vttm
Á krýfiiiraardaqinfi var versía
eins og stundum á öræfum norðatdamls.
3800 manwis urðtM ttð ftí
hjúlp í ri&l&ffwttn.
73 ára gömui kona settist fyrst að
á Trafalgar-torgi.
Bournemouth, 12. júni.
ILeiöin frá suðurströndinni til
London er hæðótt — Iandslagift
öláumyndað.
„Over the ridges — across
the brigdes — that is the way
to London town,“ segir í gam-
alli barnaþulu. En allt er landi'ð
skrúðgrænt — akrarnir í reglu-
legum ferhyrningum — gul-
grænir, grágrænir, hvítgrænir
eða skrúðgrænir — allt eftir því
hvaða tegund af sæði er að
koma upp. Og skóglendið er
fagurtgrænt — lýsandi grænt,
því laufið er svo ungt. Eyjan
græna, Bretland, á svo ótrúlega
mörg afbrigði af græna litnum
á litabrettinu. „Emerald — set
in a silver sea“, sagði Shake-
speare — og er það eiginlega
sláandi lýsing, sett fram á
skáldlegan hátt. Sannarlega er J miðdepill í sólarkerfi, þar sem
þetta land eins og smaragð í fylgihnettir eru á sveimi um-
silfurumgjörð! hverfis. Fylgihnettirnir eru
En nú er líka komið fram í J silfurkúlur, sem eru festar í
en þeir
ina verður skreytingin tilkomu-
meiri. Ráðhúsin eru allsstaðar
veglega prýdd — og ekkert til
sparað. En eðlilega er það
Lundúnaborg sjálf, sem ber af.
Sir Hugh Casson — og fleiri
listamenn — eiga heiður skilið
fyrir ævintýrablæinn, sem þeim
hefur tekizt að varpa yfir borg-
ina með hugmyndum sínum.
Sir Hugh er nú mjög vinsæll
maður. Hugmyndir hans eru
fléstar útfærðar í gull- og
silfurlit, að mestu.
Bogarnir fyrir framan Buck-
ingham höllina eru ljósbláir
með gulli, en þeir em svro léttir
í formi, að það er líkt og að
þeir svífi í lausu lofti. Gull-
kórónan, sem hahgir í miðju,
lítur einnig út eins og að hún
svífi — eða líkt og hún væri
á dökkum grúnni, er að henni
hin-mesta prýði. — Það virðist
svo sem regla fyrir utanhúss
skreytingum sé: sterkir litir og
hæfileg tilbreytni.
Yfirleitt eru skreytingar á
einkahúsum í borginni smekk-
Iegar, þó að á stöku stað mætti
að ýmsu finna.
Stórhýsi, s. s. gistihús, má
segja að séu „élegant“. Smn
tjalda að utan með rauðu, gull-
frunsuðu flaueli. Dorcester
hótelið ber
austanvert við Hyde Paik. og
nýtur sín því vel, með opnu
svæði fyrir framan.
Menn fræðast i me“ — „I am sorry“ — „Oh —
og fræða aðra. JI beg your pardon“. Og þa<£
Börnin eru þreytt. „Littu var eins og allir létu sig af
upp, drengur! Þú færð aldrei á fúsri og yfirvegaðri hlýðni!
ævinni að sjá annað eins“ — undir settar reglur, nauðsyn-
segir faðirinn. legar reglur — ekkert annað eix
Aðrir eru á kafi í viðburðmn glaðleg andlit.
sögmmar: „Veiztu það,“ segirj Aldrei hefur mér verið eins
einn, „að það var munkur, sem ljóst.og þegar eg var smá-ein-
byrjaði á, að byggja þessa ing í þessu mannhafi hvað
kirkju. Síðan brann hún til liggur á bak við enska orðið
en Hinrik VIII.1 „gentleman“. Orðrétt þýðir
Ævintýraborg
á kvöldin.
i: silfurkúlur,
júní. Gullregnið er allt í blóma lít sýnilega þræði
og fer vel við hliðina á rauð
brúnu koparbeykinu eða jap-
önskum hlyni. Sýrenurnar eru
halda uppi kórónunni. Er þetta
mjög smekkleg skreyting.
Sama rná segja um skraut-
líka upp á sitt fegursta, méð boga, sem rísa upp í Whitehall
þungúm, hvítum eða lillabláum — en það er gatan sem drottn-
blómaklösum. Rhododendron- j ingin og fylgdarlið hennar fóru
runnarnir eru ennþá alþaktir fyrst um, að krýningunni lok-
stórum hnullungsrósum í ýms-! inni. Þar eru líka gull- og
um rauðum litum — eða þá silfurkúlur á sveimi, sem minna
fjólubláum. Það hressir andann J á sjálft sólarkerfið.
kaldra kola
byggði hana upp aftur í nú- það: Maður, sem er gentle —
verandi mynd.“ — „Hér liggja það er þýður, mjúkur eða mild-
stórmennin og skáldin grafin. ur. En orðið hefir fengið ýms-
Veiztu hver var síðast grafinn • ar viðbótarmerkingar, s. s.
hér? Það var maðurinn nieð göfugmennska, riddara-
regnhlífina — hann Chamber- mennska, réttsýni, kurteisi —
lain.“ — „Kórónan, sem notuð ^ eða jafnvel eru fleiri merking-
verður við þessa krýningu er ar í orðinu. En það sýnir þó
ekki raunverulega kórónan að mildi eða mýkt, tillitssemi
. hans Játvarðar helga. Hún var | til annara er það sem Englend-
þo af. Það stendur þrædd upp a dögum Cromwells, ingurinn metur mest í fari ein-
við Hvde Park ne gimsteinarnir teknir úr henni staklinga — a gentle man —
og seldir. En lærðir menn þykj- það er hugsjónin. Og þetta er
ast þó hafa sannanir fyrir því, orðið ekki lítið rótgróið í eðji.
að það sé sama gulið, sem not- þjóðarinnar, þegar svona hópur
að var, þegar hún var smíðuð bregður ósjálfrátt við, eins og'
aftur á dögum Charles II.“ hann gjörði á krýningardag’
— „Demanturinn í veldis- Elisabetar II.
sprotanum er stærsti demantur i
í heimi.“— I
Versta veður
á krýningardaginn.
Það hafði verið yndislegt
Hótelið er tjaldað með ljós-
biáum, gullbrydduðum renn-
ingum, en sválir eru pi'ýddar
með furugreinum. Svalirnar,
hver upp af annari, eru með
kertaröðum, sem kveikt er á
eftir sólarlag —: ékki rafljós,
heldur lifandi gasljós. Þetta er
Setningar á víð og dreif, seni|
heyrast í mannf jöldanum.!
Menn eru að fræða unglingana j
— og um leið að rifja upp fyrir: veður og hiti um hvítasunnuna
sjálfum sér. Þeir verða mælskir (— 83 stig (Fahrenheit — upp-
og hrifnir. Þessi heimsókn til undir 30 stig' Celsius). En viku
ákaflega hátíðlegt — því það Lundúna er einskonar píla-, seinna
er ins og jólaskreyting á ís- grímsför til sögulegra staða.
landi.
Og það .er á kvöldin, sem
borgin verður að ævintýraborg.
Drottningin kveikti sjálf ævin-
týraljósin um kvöldið á krýn-
ingardaginn, eftir að hún hafði
ávarpað þjóðina í útvarp.
að líta alla þessa litádýrð fram
með þjóðvegum landsins.
Drottiim blessi
íirottniaguna.
í görðunum eru
farnar að springa út -
veggi — umvefjandi girðingar
— eða á mannhæðarháum
stofnum, rósatré. Risastórar,
laxableikar valmúur — georg-
ínur — lúpínur, fjólubláar,
hvítar, bleikar eða gular prýða iega
nú garðana — ásamt fleiri
skrautblómum, sem íslending-
urinn, veit ekki deili á.
Þannig er sveitin prýdd,
þegar krýning Elísabetar II.
fer fram.
Þegnum hennar, sem alvanir
eru við þetta skraut náttúrunn-
ar, þykir þetta þó ekki vera
nóg. Því á hverju bændabýli og
um allar götur þorpanna blakta
fánar og veifur og skjaldar-
merki á stöngum, eða á snúr-
um, sem strengdar eru fram og
aítur á milli húsanna, eftir
endilöngum götunum, til þess
að heiðra og hylla þessa vin-
sælu og yndislegu ungu drottn-
ingu, sem þjóðin elskar svo
mjög. Það’ ér ekki til svo léíegt
hreysi, að það háfi ekki fært
sig í' einlivern hátiðabuning —
stundum ekki annað en mynd í
glögga — eða „Drottinn blessi
drottniiíguna."
Kórónur eru allvíða um 1
borgina notaðár sem uppistaða
í munstur og til að krýna *
stengur og götuluktir. Á milli
heiðursboganna á The Mall og j
á Trafalgar Square, standa háar
rosirnar stengur með kórónum efst, en
uPp um nokkru neðar gylltir lúðrar, eða
langir trompetar, sem benda í
fjórar áttir. Á þeim hanga
rauðir fánar, niður með stöng'-
unum með fangamarkinu E II.
Þessar stengur sóma sér prýði-
Fólkið úr sveitinni þyrptist
í hópum til borgarinnar —
heilar fjölskyldur. Feðurnir
1 bera nestispoka fyrir fjölskyld-
j una, en mæðurnar rogast —
sumar — með smábörn í fang-
| inu, vafin innan í ullarsjöl.
Gamlar konur og menn vafra
þreytulega um göturnar — það
er svo margt að sjá og krýn-
ingarleiðin margár mílur að
vegalengd!
„Þarna er Big Ben!“ Það er
Agæt samvinna
við lögregluna.
I Mannahafið líður áfrarn eins
og straumþung á. Mest eru
þrengslin fyrir framan kon-
Ungshöiíina. Strax á sunnudag-
inn fyrir hvítasunnu var um-
ferðin orðin óviðráðanleg' fyrir
Skrautið
í London.
Þegar komið er
í stærri bæ-
Luktirnar í Oxford Street eru
vafðar með lýsandi rauðum
valmúu-sveigum og er það
áberandi skrautlegt.
Þeim brást
bogalistin.
var komið dumbungs-
veður með hryssingskulda.
Menn vonuðu þó hið bezta fyrir
krýningardaginn. En sú von.
brást. Veðrið var — í stuttu
máli — eitthvert það versta.
sem komið hefur á þessu vori.
Kl. 6 um morgunmn, þegar
mannfjöldinn var að fylla sæt-
in meðfram skrúðgönguleið-
inni, var smárigning og' dimnít.
í lofti. Það létti nokkuð af
fögnuður
kannast við klukkuna, sem allt- ins hefði verið til fyrirmyndar.
af slær í útvarpið — en það er
eins og hluti af æfintýrinu, að
horfa á hana með eigin aug-
um, fyrir gamla fólkið, sem
einu sinni á ævinni tekur sig
upp og drífur sig til London.
Tek eg þar undir með lög-
reglu Lundúna — því hversu
þröngt sem var um mann í
mannhafinu, var aldrei „ýtt á“
— en ef einhver kom ónotalega
við annan, þá var það: „Excuse
Regent Street er talin vera
ein ,,fínasta“ eða smekkvísasta
gata Lundúnarborgar. Eigend-
ur húsanna í götunni hafa tekið
sig saman og skreytt allir ,,í
stíl“ — þ.e. með sama lit og
sömu munstrum niður alla göt-
una. Það er „enska rósin“ í
bleikrauðum lit — en á milli
sterkgrænar lengjur. með rósa-
munstri.
Þarna skeikaði nú samt þeim
Tínu herrum í smekkvisinni —
því að þetta éf hvca’ki smekk-
legt né tilkomumikið. Það er
alltof mikið af einum lit — og
honum leiðigjörnum. Eg . hef
heyrt til þess tekið hve þetta
sé misheppnað. Þar sem „rósin“
er notuð í sterkum íit, og helzt
lögregluna — en það var meira mönnum þegar þeir sáu morg-
en hálfum mánuði fyrir krýn- J unblöðin: Brezkur þegn hefur
inguna. Aðstoðarlögregla var' sigrað Everest! Það var mikið
nú kölluð utan af landi og lauk vei við eigandi hátíðagjöf handa
svo, að allt fór fram með mestu drottningunni.
prýði —- og kepptist almenn-j Eftir því sem á daginn leíð
ingur við að dást að stjórnsemi ^ versnaði veðrið. Það varð úr-
lögreglunnar — og lögréglan helli og eftir því kalt í veðri,
að samstarfi almennings. Þakk- me'ð roki. Veðrið var svona a
arávarp til almennings birtist borð við norðanslagviðri, eins
í „Times“ frá yfirmanni um- og þag stundum kemur á öræf-
ferðarlögregiunnar, með þeim Unum norðanlands. Það vita
rómnum. Allir! ummælum, að framkoma fólks- allir, sem ferðast hafa á hestum,
hve gjörsamlega gegndrepa
menn verða af að vera heilan
dag úti í þannig veðri. Þannig
varð fólkið á sig kom,ið með-
fram krýningarleið drottning-
arinnar.
3800 manns fengu
Iijálp í viðlögum.
Það var nú ekki mikið fyrir
fólkið í sætunum — en hinir,
sem staðið höfðu —— eða legið
-—■ alla nóttina á gangstéttunum
áttu ekki sjö dagana sæla. All-
margir höfðu meira að segja
beðið úti í tvo sólarhring'a, til
þess að tryggja sér gott útsýni.
Sagt var, að 73 ára gömul
kona hefði verið fyrst lil að
setjast að á Trafalgar Square á
sunnudagskvöld — en þaðan
gat að líta skrúðgönguna þrisv-
ar sinrium — á útleið og heim-
leið. Ekki hef eg nú frétt hvern-
ig þeirri konu hefur. reitt af —
en hitt sá eg með eigin augum,
að verið var að bera fólk burt
á sjúkrabörum, sem fengu við-
lagahjálp í tjöldum í Hyde
■ '3i.rii.iir i.i
iiiliw
Hér situr Elísabet drottmng í krýningarstólnum í \Vest-
minster Abbey. — Hin mikla kóróna Heiiags Játvarðar er á
höföi hennar.
Park. '
Hjúkrunaríið, í
kennisbúningum,
tösku yfir öxlina,
1 11 í’
bláum ein-
með hvíts.
var viðbíii®