Vísir - 31.07.1953, Blaðsíða 7

Föstudaginn 31. júlí 1953.
▼ ÍSIK
VWtfWWWWWWWWWfAWWWWWiflWVVWyB^flflPft
/ /
i
eítiir EMILE ZOEA
vtfwwwvywwwwwuvvrwtfwwwvwuvwwtfwvwuwwtfuv
framan hana og reyndi að gera henni rórra með því að kyssa
hendurnar á henni.
— Þú getur ekki farið í þessum ljósleita kjói, sagði hann svo
allt í einu. — Hvernig fyndist þér að fara í karlmannsföt?
Blanche brösti. Hún kenndi barnslegrar gleði við tilhugsun-
ina um að eiga að dulbúa sig.
— Bróðir minn er fremur lítill vexti, hélt Philippe áfram. —
Þú gætir notað föt af honum.
Blanche fannst gaman að þessu. Hún hló dátt meðan hún var
að fara í brækurnar. Hún var yndislega vandræðaleg, og Phil-
ippe kyssti kafrjóðar kinnarnar á henni. Þá loksins að hún var
komin í fötin leit hún út eins og dvergur eða tólf ára strákling-
ur. Hún hafði skelfing mikið fyrir því að koma öllu þétta hárinu
á sér undir hattinn, og Philippe var sjálfhentur meðan hann
var að hjálpa henni að troða óþægu, hrokknu lokkunum undir
svitaskinnið á hattinum.
Loksins kom Ayasse aftur með leiguvagninn. Hann féllst á
að hýsa flóttahjúin heima hjá sér í Saint-Barnabé. Philippe hafði
með sér alla þá peninga sem hann átti, og svo settust þau ný-
giftu í leiguvagninn ásamt garðyrkjumanninum.
Þau óku að Jarret-brúnni, borguðu aksturinn og fóru svo
gangandi heim til Ayasse. Philippe hafði afráðið að þau skyldu
gista hjá garðyrkjumanninum um nóttina.
Það var komið rökkur. Gagnsæir skuggar sigu ofan úr bleik-
um himni, og sterkan ilm lagði upp úr jörðinni, sem enn var
heit eftir síðustu sólargeislana. Einhvern óvissan ótta hafði sett
að Blanche. Og í lostabáli næturinnar, eftir að aldimmt var
orðið og hún var alein með elskhuga sínum, vaknaði feimnin
og ungmeyjarblygðunin og hún fékk kvíðahroll, sem hún hafði
aldrei kennt áður. Hún lét undan. Hún var bæði sæl og hrædd
við að gefa sig Philippe á vald. En hún fann að hún var svo
veik fyrir, að hún reyndi að draga allt á langinn.
— Heyrðu, elskan, sagði hún. — Mig langar til að skrifa
skriftaföður mínum, Chastanier ábóta. Þá talar hahn við hann j
frænda og fær hann til að fyrirgefa mér og hver veit nema hann
geti fengið hann til að fallast á giftinguna okkar. Mér mundi
finnast eg enn sælli, ef eg fengi samþykki hans.
Philippe brosti að barnslega sakleysinu, sem kom fram í síð-
ustu orðunum.
— Skrifaðu Chastanier ábóta, sagði hann. — Eg læt bróður
minn vita hvert við förum. Hann kemur á morgun og getur
tekið bréfið þitt.
Nóttin var mollukennd og munúðleg. Fyrir Guðs augliti var
Blanche kona Philippes. Hún hafði gefið sig honum á vald, hún
hafði ekki sýnt neina mótstöðu. Hún hafði sýndgað af reynslu- J
leysi, en Philippe syndgað af girnd og ást. Ó, þessi hræðilegi
flótti! Hann átti eftir að steypa elskendunum í eymd og gera
líf þeirra að þjáningu og iðrun.
Það var svona sem Blanche Cazalis flýði með Philippe Cayol
eitt unaðslegt kvöld í maí.
ÍI. MAKIUS CAYOL.
Marius Cayol, bróðir mannsins hennar Blanche, var kringum
hálfþrítugt. Hann var lítill, magur og gægsnislegur. Á fölu and-
litinu með litlu, dökku augunum, brá stundum fyrir góðlegu
brosi, brosi sem gat sýnt. einlægni og umburðarlyndi. Hann
gekk dálítið álútur, og skpefin voru stundum hikandi og kvíð-
andi. Þegar hatrið til þess illa og ástin á því sem rétt var knúði
hann til að rétta úr sér, gat hann nærri því virst fallegur.
Hann hafði tekið að séiyöll vandamál fjölskyldunnar og liðið
bróður sínum að láta undan öllum sínurn girndum og ástríðum.
Hann gerði sig lítinn við hUð hans, og hann sagði eins og það
væri sjálfsagt, að hann yperi Ijótur maður sjálfur og yrði að sætta
sig.'við það. Hann bætti þýi við að það væri fyrkgefanlegt þó
að Philippe hefði gamap ':\i að hreykja sér af hinum tígulega
líkdmsvexti og fríða andlit: fen stundum gat hann verið strangur
við þetta fullorðna, óf'týriiáin barn, sem var eldra en hann, en
sem 'hann gat þ'ó verið éins og faðir, bæði með ráðum og'dáð.
Móðir þeirra var ekkja og eignalítil. Hun hafði lifað við þröng-
an kost á afganginum af heimahrhundinum sínum, en.anestum
hluta hans hafði maðurinn hennar komið I lóg i braski. Af þess-
um peningum, sem voru i umsjá víxla^a. nþkkurs, hafði hún lifað
meðan hún var að koraa sonum sínum upp. En.þegar þeii ypru
komnir upp sýndi hún þeim tvær tómar hendur, og þeir stóou
augliti til auglitií við baráttuna fyrir tilverimni.
Bræðurnir tveir, sem voru gagnólíkir í lund, kusu sér lika
mjög ólíkar loiðir úl að afla sér lífsframæris.
Philippe, sem var sólginn í auð og frjálsræði, gat ekki hugsað
sér þann möguleika; að, yinnk’. Hann' viidí verða ríkur í einni
svipan. Hann droymdi 'úm að fa ríkt kvonfang. Það var að hans
skoðun ágæt mállausn, fljótleg aðferð til að komast í góð efni
og eignast lagleg konu. Þá gæti hann lifað sólarmegin. Hann
þroskaði ástamálahæfileika sína og varð meira að segja tals-
verður sællífismaður. Honum fannst eftirsóknarvert að ganga í
fallegum fötum, en í-framkvæmdinni varð snyrtimennska hans
að klunnaskap, sem hann vissi þó ekki af sjálfur, er hann gekk
um göturnar í Marseilles í fötum með frumlegu sniði og jós skjalli
og lokkandi augnagotum á báða bóga. Móðir hans og bróðir urðu
að hafa sig öll við að fullnægja duttlungum hans. En Philippe
átti sér einskis ills von. Hann tignaði kvenfólkið. Honum fannst
alveg sjálfsagt að hann mundi einn góðan veðurdag trúlofast
góðri, ríkri og fallegri stúlku.
Philippe ætlaði sér með öðrum orðum að verða ríkur á út-
litinu, en hinsvegar gerði Marius sig ánægðan með að verða
skrifari hjá skipaeigandanum Martelly, sem hafði skrifstofu
i Rue de la Darse. Hann var ánægður með tilveruna á skugga-
legu skrifstofunni sem hann vann í. Öll hans metnaðargirnd
beindist að því að hafa til hnífs og skeiðar og geta lifað í kyrr-
þei og friði. Auk þess var það honum ánægja, undir niðri, að
BRIDCrEÞATTUR
visis
A
y
♦
*
3-2
D-6-5-2
K-3-2
10-8-5-3
Suður segir 1 ♦, norður seg-
ir 2 ♦, sem austur tvöfaldar.
Suður segir þá 3 ♦ og norður
4 ♦, sem austur tvöfaldar líka.
Vestur kemur út með ▼ 2 og
tekur austur
spilar út Ás
tekur með A
slaginn á K og
í V, sem suður
Hvernig er bezt
fyrir suður að spila?
A
Greta Garbo var einu sinni
spurð að því, hvers vegna hún
hefði aldrei gifzt?
„Af þvö að eg hirði einungis
um gáfaða karlmenn,“ svaraði
hún.
„Einhverjir slíkir hljóta að
vera til,“ mælti maðurinn, er
hafði spurt hana um þetta.
Garbo greip fram í fyrir hon-
um: „Þér getið sagt yður það
sjálfiu:, að það eru aðeins kján-
ar, sem geta sætt sig við þá auð-
mýkingu, að vera kvæntir
stjörnu.“
e
Vissar tegundir af geiíungum
eru taldar fyrstu pappírsfram-
Jeiðendur í heimi. Þær gera
hreiður sín úr efni, sem er mjög
líkt pappír, og þær framleiða
það sjálfar.
e
Amerískur blaðamaður hafði
fengið að löta inn til Malenkovs,
og eiginlega var vafamál, hvor
átti viðtal við hvorn.
„Hversu há eru vikulaun
verkamanna í Bandaríkjunum
eiginlega?" spurði Malenkov.
„Um 125 dollarar,“ svaraði
blaðamaðurcm.
„Og hversu mikið þarf hann
til'að lifa af?“
„Um hundrað dollara.“
„Hvað gerir hann þá við af-
ganginn?“ spurði Malenlíov.
„Því ræðui' hann sjálfur,"
svaraði blaðamðurinn, n spurði
svo* „Hve mikil lam hefur
rússneskur verkamaður á
viku?“
„Um 800 rúblur,“ svaraði
Malenkov.
„Og hversu mikið þarf hann
til að lifa af?“
„Svona um 1000 rúfolur“.
IÞm'. iittttitt' —
Framhald af 1. síðu.
Pribiloff-eyja í sama tilgangL
Þar eru fuglabjörg mikil og
feikn mikið fuglalíf. Vorum við
þar í hálfan mánuð. Frá Seattle
fór eg í járnbraut til New .York
til þess að sjá sem mest af
landinu.
Á óshólma- og fenjasvæðinu
fyrrnefnda eru allmargar fugla-
tégundir, hinar sömu og hér a
landi, t. d. æðarfugl, kría og
hvítmáfur, nákvæmlega sömu
tegundirnar, en á Pribiloff-
eyjum langvía og stuttvía. En
meiri hluti fuglategundanna ep
mjög fráburgðinn fuglategud-
um okkar.
Eg safnaði miklu af fuglum
og eggjum handa Náttúrugripa-
safninu — notaði tímann aðal-
lega til þess. Kom eg með nokk-
uð yfir hundrað fugla og mikið
af eggjum. Það er tíðast mjög
erfitt að fá fugla og egg frái
þessum afskekktu stöðum, þvi
að vegna hinna miklu vega-
lengda eru leiðangrar þangað
mjög kostnaðarsamir, og var,
hér einstætt tækifæri. fyrir
okkur til þess að ná í fu-gla og
egg frá þessum fjarlægu slóð-
um, og sjálfsagt að nota það.
Frá Anchorage er 6—7 klst.
flug til Pribiloffeyja og dýrt
að ferðast þangað, 300 dollara
fram og aftur.
Alaska er mikið og fagurt
land, hrikalegt en hrífandi,
fjölbreytni náttúrufegurðár-
innar stórkostleg, og náttúru-
gæði mikil, en enn í dag er
Alaska lítt numið land. Er eg
þakklátur fyrir, að hafa fengið
tækifæri til þess að kynnast
„Og hvernig fer hann að því'íeSurð . Þess’ «ölbreytni og
að afla þeirra 200 rúblna, sem mikilleik.
hann vantar á þetta?‘
„Þvi ræður hann sjálfur/
mælti Malenkov.
Xitoi 4/toii
Um þessar mundir 1918 gat
að líta eftirfarandi í Vísi.
Tvjnnaverð í Khöfn.
Nýlega var smákaupmaður
einn í Kaupmannahöfn sektað-
Tiðindamaður blaðsins hafði
frétt, að eldgos hefði verið 1
Alaska um þær mundir, er dr.
F. G. dvaldist þar, og spurði
haiin hvort rétt væri. Svaraðí
hann spurningunni á þessa leið:
Eldfjallið Mount Spurr f
Alaskafjallgarðinum (Alaska
Range, þar sem Mt. Kinley er,
hæsta fjáll Norður-Ameríku)
gaus er við vorum á leið til
Pribiloffeyja. Sáum við veí
gosmökkinn úr.þvi Gosið stóð
aðeins einn dag og veit eg ekki1
hvort nokkur hefur faxúð
ur fyrir ólöglega okursölu á J þangað í athuganaskyni, ent
tvinna. Hann hafði selt keflið, þangað mun erfitt að komast.
á 12 krónur, en sjálfur borg-! því að landslag á leiðinni þang-
að er hrikalegt, fjöll og skrið-
aði hann kr. 1.20 fyrir að. Alls
hafði hann selt 60 kefli fyrir
þetta verð.
jöklar, og margar aðrar tor-
færur. Vlndstaðan var þannig.
að mikið öskufall var í Anchor-
Veðrið. age. Þar er mikill flugvöllur og
Dagurinn í gær var heitasti lenda þar m. a. flugvélar, serra
dagurinn á þessu sumri og þó eru í förum milli Bandaríkj-
er enn heitara í dag. í gær var anna og Filipseyja og Bandi—
hitinn mestur 16 stig, um há- rikjanna og Japan. Öllum flug—
degi, hér í bænum, um mið- (vélunum var flogið burt £
nætti var 13 stiga hiti, en í skyndi, þvi að menn óttuðust
morgun var talinn 16.1 stiga'að askan mundi smjúga inn f
hiti (á landsímamælinn). Ájvélarrúm flugvélanna og tærac
ísafirði var 13 stiga hiti, Akur-, hreyflana.
Vísir þakkar upplýsingarnar
og óskar dr. Finni og Náttúru-
gripasafninu til hamingju með>
árangurinn, en safninu'er acf
gripum þeim, sem það nú fær,
hinn mesti fengur. Munu þeir
vekja mikla athygli, er búið
eyri 12.8, á Grímsstöðum 16, á
Seyðisfirði 14 og í Vestmanna-
eyjiun 11,2.
Dýrtíðin.
. í nýútkomnum.. hagtíðindum
er skýrsla um smásöluverð í
Reykjavík í júlímánuði og hefir j verður að ganga frá þeim, og
meðalverð þeirra nauðsynja- kleift verður að hafa þá til sýn—
vara, sem þar eru taldar, hækk- ingar, og til mjög aukinnar
að um 4 prós. síðasta ársf jórð-! f jölbreytni, er af grunni verður
ung, og er yefðhsékkunin nú' risið og fullgert hið nýja Nátt—
orðin 21.1 prós. frá því sem var. úrugripasafnshus, sera. reist
fyrir ófriðinn. íverður á Háskólalóðinni.