Vísir - 17.12.1953, Blaðsíða 6

e
visib
Fimmtudaginn 17. desember 1953
WISXR
? D A G B L A Ð
Ritstjói’i: Hersteinn Pálsson
Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson
Skrifstoíur: Ingólisstraeti I.
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VlSIR H.F.
Afgreiðsla: Ingólísstræti 3. Simi 1660 (fimm limir).
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Minniitgar sr. Halidórs
Jónssonar.
Lækkun á tekjuskattínum.
Fjármálaráðherrann boðaði það í útvarpsumræðunum, sem
fram fóru á mánudagskvöld og í fýrrakvöld, að ætlunin
væri að lækka tekjuskatt á mönnum um fimmta hluta eða 20%.
ÍMun vafalaust margan muna um þessa lækkun á skatti sínuin,
en þó er hér í rauninni ekki um svo mikla lækkun að ræða, að
hún ráði neinum verulegum útslitum um það, hver afkomaj
xikis og einstaklinga verður. I
í Það er viðurkennt, að ríkið gerir miklar kröfur til þegnannaj
og tekur af þeim mikið fé á ári hverju með sköttum og allskonar
skyldum. Það er líka viðurkennt, að þarfir ríkisins eru mikíar
— og meðal annars og ekki sízt af því, að það eru þegnarnir,
.skattborgararnir sjálfir, sem gera svo miklar kröfur á hendur
liinu opinbera. Fólkið er orðið góðu vant og það er því líka
vant, að framfarirnar sé að ýmsu leyti með risaskrefum — cg
hvort tvéggja er í sjálfu sér lofsvert — en þeir hinir sömu, er
,.gera kröfur til þess að engin brey;ting verði í þessu efni, verða
i>einnig að'láta sér skih; t, að það er ekki hægt að lesa þessi
igæt i af trjánum. Þaó ve.ður að greiða fyrir þau, eins og varn-
áng,' sem menn kaupa í verzlun.
\ Nú er svo komið, að mikill hluti af útgjöldum ríkissjóðs er
‘bundinn af sérstökum lögum, svo að þar verður engu breytt —
<eða sáralitju — nema þeim upprunalegu lögum sé breytt. Þannig
cr það til dæmis með skólalöggjöfina, sem kommúnistar vilja
cigna sér, ,en þólt margt sé gott um hana, þá miðar hún líka að
því að gera hina uppvaxandi kynslóð frábitna líkamlegn vinnu,
svo að hún sækist aðeins eftir hóglífi skrifstofumennskunnai.
,Ef framlög til þessarra mála væru skert til mikilla muna, mætti
ilækka tekjúskattn h. um önnur 20% eða aðrar. álögur um þá
,;upphæð, sem því sv<* 'ar.
i Fleiri gjaldaliði m ndi mega finna, sem hægt væri að lækka,
,.éf borgararnir sættu sig við minni þjónustu af ríkisins hálfu
;<en þeir njóta nú. Mí .di þá minnka kröfurnar á hendur þegn-
i'unúm eða verja fénu til annarrá þari'a. En hvað mundu nú
jjframfara- og umbótaflokkarnir segja, ef fram kæmu tillogur
isum það efni á Alþingi. Hætt er við, að þá mundi hvíha í
jjtalknum þeirra, og þeim verða valin háðulpg orð, sem vildu
jgera slíkt. Eða mundu þeir segja bára já og amen?
j Það er því miður ekki hægt að loka augunum fyrir þeini
staðreynd, að allir hlutir kostá fé, misjafnlega mikið að vísu,
<en ekkert fæst gefins, þótt slíkt væri, aC sjálfsögðu æskilegast.
iMenn verða því að gera það upp við sig, hvort þeir vilja, að
ilelld verði niður að einhverjú leyti margvísleg þjónusta sem
i’xikið innir af hendi, svo að hægt sé að draga úr fjárkröfum þess.
j „Framfara- og umbótaflokkarnir“ verSa bví að gera það
iTipp við sig, þegar þeir krefjast niðurskurðar á tekjúrn ríkisins,
jhvaða útgjöld þeir telji réttast að skera niður, svo að komið j
l?verði til móts við tekjurýrnun, er af siíku lilytist. Ef þeir hefðu
,lhaft forgöngu í þessu, mundu aðrir flokkar sennilega vera fáan-
Jegir til að samþykkja það, að létt verði álögum af borgurunum.
jíFyrr verður það næsta erfitt.
Gera þeir gys a& hoiuújn ?
tjTJeggur sá,;er hl|fa skylái“, má se^ja um forustugrein Tímans 1
i * " í fyrradag, þár sem blaðið talar um seinlæti' í loftvarna-
jnálum Reykjavíkur, og. eignar það Þórði Björnssyni bæjar-
fulltrúa, sérh gert héfur vérið í þessum málum. í fljóty bragði
verður ekki annað séð, enað verið sé áð gcra gys að fulltrúanum,
|>yí að svo fjarvi veruieikanum er .það, að hann eigi þarna
jiókkurn hlut að máli.
j Tíminn segir uíh nefniBiíæ : át • ; tii'’ vifl' væru öll stöi f
iheniuu' ógerð enn, ef Þórður Björnssoh1 hefði ekki veitt herini
aðhald með. fyrinipurnum- sínum i bæjarstjórnirini.“ Spyiv sa,
sem ekki veit, og hafa: víst flestir bæjarfulltrúar aðrir viihð’
fcetur en Þórður, eða þeir, sem höfðu einhvern hug á að fylgjast
tfneð mólinu. En það veit hann vafalaust sjálfur, að það verk,
feem nefndin hefur unnið, er tímafrekara en svo, að til þess hafi
jnægt sá tími einn, sem liðinn er síðan hann fór að gera ser
grein fyrir því, að hann vissi ekkert um þessa starfsemi.
i. Þesú r' ugi Framsóknarmanna fyr-ir loftvarnamáiunum er
uáskyldur þeim áhuga, sem þeir auðsýndu í'yrir húsnæðismálum
jbæjarbúa fyrir fjórum árum, er ijósmyndarar Tímans og t'rétta-
snápar voru á þeysingi til að Ieita uppi lélegar íbáðir. Sá áhugi
varð bráðdauður, þegar bæjarstjórnarkosningarnar voru um j
garð ggngriar, og sama, verður um þenna að segja — ef hannj
-ftr ekki andvana fæddur. ,. .
Halldór Jónsson: Ljósmynd-
ir I. Húsvitjun. Bvk. 1953.
Útg. Átthagaféiag Kjós-
verja.
Þá er lcomið á bókamarkað-
inn fyrsta bindi ritsafns síra
Halldórs heitins á Reynivöll-
um, en frá áformum Átthagafé-
lags Kjósverja um þessa útgáfu
var nokkuð sagt áður hér í blað-
inu. Hinn þjóðkunni og merki
maður, síra Halldór, sem nú er
nýlátinn, átti margt í fórurn
sínum, ritgerðir og tónsmíðar,
sem allt er þess virði, að því sé
haldið til haga fyrir seinni tím-
ann. Síra Halldór var frábær
elju- og áhugamaður og alit,
sem frá hendi hans kom miðaði
að því að glæða allt, sem gott
var í fari manna, vekja áhuea
manna og vera leiðbeinandi.
Hann var sannur sveitarhöfð-
ingi eins og þeir hafa beztir
verið á þessu landi, en rödd
hans heyrðist víðar um landið
en í þeirri sveit, sem hann batt
mestav tryggðir við og starfaði
lengstum ævinnar, og það vav
jafnan eftir því tekið, sem frs
honum kom.
I formálsorðum bessa fyrsta
bindis kemur glöggt frarii lífs-
skoðu.n síra Halldórs, sem mót-
uð er af þessum orðum ritning-
arinnar: Verið 'hver öðrum
fyrri til, að veita hinum virð-
ing. Þessu bindi g'af síra Hall-
dór heitið „Ljósmyndir I. Hús-
vitjun“, þar bregður hann upp
myndum af sókn og' sveit, bæj-
um og búendum, en næsti aðal-.
þáttur safnsins á að heita:
Ljósmyndir II. Endurminning-
ar. — Kunnugleika skortir mig
til að ræða frekara efni safns-
ins, en öllmn má ljóst vera, að
samvizkusamlega og af góðum
hug er um allt og alla ritað.
Safnið tileinkaöi síra Halldór
,,í ljúfri og þakklátri minni.ng“
foreldrum. sínuni, konu sinni.
frú Kristínu Hermannsdóttur,'
og' sóknarbörnum sínum fyrr
og síðar.
Bókin er í stóru broti, 286
bls., prentúð í íFélagsprent-
smiðjurmi, og er frágangur
vandaður.
ATH.
Kaiipl pll n slitur
Frfnierkjasafnarar
Jóiagjafir:
10 tcg. Albúm,
3 — Innstungubækur
6 — LímmiSar
6 — Stækkunargler
Frímerkjatengur
Frímerkja katalogar
Frímerkjapakkar
Frímerkjasett
Einstök frímerki
Póstkoii: fyrir frunerkja-
safnara
Fjölbreytt og fallegt úrval.
V.insælar jólagjafir fyrir
frímerkjasafnara-
JÓN AGNARS
FRÍMERKJAVERZLUN S.F.
Bergsstaðastræti 19.
Opið dagl. kl. 3—51/2.
SenfflferSebi
eða lítilj vörubill óskast.
-Upplýsingar íun ástaiid, verð
og gréiðsluskilmála sendist
Vísi fyrir laugardag, rnerkt:
„Bítl — 129“,.
Herrasokkar og bíndl
íjölbre.ytt úrval.
Ásg. G. Guntilaugsse}
&
Aústurstræti, 1.
. . . og
hagivýtið
alla orkuna
setn bér
reiðið.
Ailt á sama stað
Hl £giii ViíiijáJmsson
Sími 81812;
Eftirfarandi hréf hefur Berg-
mál fengið frá „Útvarpshlust-
arida“.
„Tilefni þessa bréfs er nú
ekki nrikið. Það var liérna um
kvöjciið, cr útvarpað var dans-
lögum, scm ég hef alltaf gaman
af, cf vandað er lil Isíganna, að
ég varð svo leiður og argur, að
cg skriil'aði fyrir i snatri. Saxé-
fónvælið og „hin liása hryglii-
rödd” dáðs baridarísks dægur-
lagasöngvara, fór svo í taugarn-
ar á mér, að ég þoldi ekki meira.
Og mikið gat kyrrðin vérið dá-
samlcg cftir á — þótt að visu
niætli heyra úr nálsegum íbúð-
um og húsum veikan óm af sama
siingli og væli, og ég vildi forð-
ast að hiu«ta á lengur. Mér cr
nú sem ég heyri þá, scm ekkert
vilja nema „gargið“, segja: „Af
hvérju er maðurinn að þessu
nuddi? Því má ekki útvarþa
þcssu — er ekki nóg af sinfóníum
í útvarpinu?"
Margs að gæta.
Jáessu mundi ég svara þanriig:
Sinfóníurnar eiga vitanlega rétt
á sér — og það má vel vera, að
menn fái meira af þvi góðmeti 11
þeir geta melt, en ég held nú, að
flutningur allrar æðri tónlistar
muni smám saman glæða lista-
smekk alls almennings. Iler
kemur til álita, hvaða leið sé
bezt að fara, til þess að fólkið læri
að meta hiná æðri tónjisi sem
ber. Myndu menn ekki blátt á-
fram fara að svengja eftir „góð-
me!inu“, éf það væri ckki alveg
eins oft fram borið?
Hornreka.
Oft Jief ég sakiiað þess hve
sjaldan heyrast í útvarpinu fögur
lrióðkvæði og vísu.r, — frændur
okl<ar, írar, Skotar, Norðmenn
og Sýiar o. fl. eiga niiltið af sliku.
Jlér er um ljóð og vísur að ræða,
sem fjöldi manna hér skilur. Og
nógir eru góðsöngvararnir, sem
flytja þessa tegund fönlistar, sem
mér finnst næstum vera horri-
reka í útvarpinu okkar. Hversu
o.ft heyrist þar t. d. .lohn McCor-
mack og aðrir slíkir? Eða Sir
Iíarry I.ander — svo einhverjir
séu nefndir.
Væri ekki með auknuui flntn-
ingi slíkrar tónlistar byggð sú
brú, serii yrði liinum skilnings-
.lillu'á en'n æðri tónlist vegiir ihn
i sjálfan hásalinn? Spyr sá sem
ckki vcit. Dr Páil og aðrir vísir
Tnenn svari.
Danslögin.
nú er sem ég liéyri eiu-
hverja segja, að ég sé langt frá
þýi, seni cg í u'pphafi ympraði 3.
En nú er ég kominn að því aft-
ur. Og þétta vildi ég segja: Dans-
log ern mörg einkar fögúr ög
prýðilega fallin íil þess að konia
ölluni, unguni sem gömhun í gotí
skap og þeirra mcðal klassisic
danslög, qg liyer sá, scm lilustar
t. d. á dægurlög í þýzku og brczlui
útvarpi, getur sannfært sig um,
að nóg er crléndra dægu.rlaga,
sem er:it ágætlega fallin TiJ út-
varps á danslagastuuduni,, tétt,
sjsemmtileg;; fjörleg og sniekkleg
og það er þvi alger óþart'i að
sækjast eftir því, sem spillir
smekkvísi inanna. Danslagastund
irnar skapa ef til vill beztu ta:ki-
færin, tit þess að bæta smekk
fjöldans, cf þess er gætt, að
vanda til þeirra laga, scm þar’
eru flutt. Sá hugsnnarháttur má
ékki vera rikjandi, að það léleg-
asta verði að fljóta með, af þyi
að „fólkið vilji það“. Á ég hér
llka við íslenka dægurlagatexta,
pjqn), qru í fi'un orðiup sagt „i'yr-
ir neðan allar heUur'Trr-.Útv^rp-
ið hefur ncfnilega hlutvcrki að