Vísir - 07.05.1954, Blaðsíða 4

Vísir - 07.05.1954, Blaðsíða 4
vtmn mm*W D A G B L A Ð Í^L' - J JJ j Bátstjórf: Hersteiim PálssoiL t|. i !| Auglysjugastióri: Kristjáo Jónsspn. ( Skrifstofur: Ingóifsstrœti 3. ' 'f TDtgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR BLT. 'AígreSðsla: logólfsstræti 3. Sími 1660 (fixnm Hbw). Lausasala 1 króns. Félagsprentsmiðjan hJ. ' jk miðvikudagiiin var skýrði Þjóðviljinn frá því í forustu- greininni, að það sé nú „sagnfræoileg staðreynd", að í april- mánuði 1951, hafi legið fyrir skýrslur frá bandarískum sér- fræðingum þess efnis, að árás á Island væri yfirvofandi og aðeins um tvennt að velja, rússneskt eða bandarískt hernám. Á þessum grundvelli hafi svo sá yfirgnæfandi meirihluti þings- ins, sem greiddi atkvæði með varnarsamningnum, látið gabba sig til þess. Við hliðina á þessum samsetning'i er svo langloka í sama anda, eftir Gunnar M. Magnúss, sem eins og kunnugt er lætur mikið til sín taka í félagsskap, sem nefnist „And- spyrnuhreyfingin“ og er einskonar systurfélag Þjóðvarnarflokks- ins, en þó jafnvel ennþ.á undarlegra fyrirbrigði í íslenzku stjórnmálalífi heldur en hann, og er þá langt til jafnað. Þessi lygaþvæla Þjóviljans er að sönnu ekki ný bóla. Hún er framreidd í mismunandi myndum og afbrigðum nálega í hverju blaði þessa rússneska málgagns, en það mun vera ný „undirstrikun" á sannleiksgildi hennar, að hún sé „sagnfræðileg. staðreynd.“ Það er hinsvegar augljós staðreynd, að ritstjórar Þjóðviljar.s telja það aðal hlutverk blaðsins og æðstu köllun sína, að spilla sambúð Bandaríkjamanna og íslendinga og róa að því öllurn árum, að flæma ísland úr samtökum hinna frjálsu þjóða. í þessu skyni eru notuð öll tiltæk meðöl, svo sem alls konar lygauppspuni um varnarliðið, framkvæmdir þess á Reykjanesi og samskipti við landsmenn, stöðugur áróður um að Banaa- ríkin séu að undirbúa nýja styrjöld til þess að leggja undir sig heiminn, að ísland sé í rauninni ekki orðið annað en amer- ísk nýlenda og meiri hluti Alþingismanna viljalaus verkfæri í höndum ráðamanna í Washington. Meiri hluti þjóðarinnar veit hver ástæðan er fyrir þessum skrifum Þjóðviljans. Menn vita að þeir sem við það blað starfa, eru sumir vísvitandi og aðrir óafvitandi verkfæri i höndum þeirra skaðræðisafla sem vilja vestræna menningu og lýðræðishugsjón feiga, en yfirstjórn þeirrar helstefnu hefur að- setur í Moskvu, eins og allir vita. Skirf Þjóðviljans eru þvi ekki hættulegasti áróðurinn gegn íslenzkum málstað og menr.- ingu. Hættulegastur af öllu er hinn lymskulegi „hlutleysis“ áróður, sem kommúnistar og leiguþý þeirra læða út í formi alls konar samþykkta og ályktana, sem dulbúnir erindrekar þeirra koma fram á fundum og samkomum hinna og þessara félaga og „hreyfinga“. Með þeim hætti er fjöldi fólks, ser.i i hjarta sínu stendur .víðs fjarri hinni rússnesku helstefnu, látið samþykkja dulbúnar áskoranir og áróðurstillögur og vélað til að vinna gegn því, að íslendingar haldi gerða samninga um varnir og eflingu vestrænnar menningar, frelsishugsjóna og öryggis vestrænna og norrænna þjóða. Það eru ekki þingmenn lýðræðisflokkanna, sem hafa látið blekkjast. Þeir voru með fullu ráði þegar þeir samþykktu varnarsamninginn. Þeim var frá upphafi Ijóst að með jnr,- göngu sinni í Atlantshafsbandalagið og áframhaldandi skuld- bindingum, sem af þeirri ákvörðun leiddi, var íslenzka þjóðin að takast á hendur háleitt hlutverk sem virkur þátttakgndi í samtökum „um sameiginlegar varnir og varðveizlu friðar og ©ryggis.“ Það eru heldur ekki trúnaðarmenn Rússa á íslandi, sem hafa látið blekkjast. Þeim er vel Ijóst hvað þeir eru að gera, a. m. k. þeim æðstu. Þeir hafa svarist í þá sveit, sem ætlað .er að ráða niðurlögum.frjálsrar hugsunar og lýðræðislegra stjórn- arhátta — þá sveit, sem sér óskadrauminn um jafprétti og bræðralag .ræ:tási í rússneskum þræ'lánýlendum,i pyntingaráð- ferðum og manndrápum valdhafanna í Kfeml. ' Þeir, sem blekkjast hafa látið, eru „sakleysingarnir“, sem í óvitaskap láta kommúnista véla sig til þess að grafa undan lýðræðinu með þátttöku í starfsemi skaðlegra „hreyfinga" og félagssamtaka, sem stofnuð eru til höfuðs íslenzku sjálfstæði og vestrænni menningu, undir yfirskyni ættjarðarástar og þjóðernisverndar, eins og hin svokallaða Andspyrnuhreyfing og angar hennar. Þeir sem gengið hafa í þá fylkingu í góðri trú, ættu að end- urskoða hug sinn og gera sér það Ijóst, að þess háttar ógæfu samtök eru ein öruggasta leiðin til þess að vgikja viðnáms- þrótt þjóðarinnar gegn hinum rússnesku prfienningar sýklum cg gætu jafnvel orðið'tif þess að sjálfstæðisafsal íslenzku þjóðar- innar yrði aitur sögúleg staðreýtiá; eins pg árið 1262, en með ennþá alvarlegri afleiðingum fyrir líf hennar og menningu. M f N'N.I N.GAR □ RÐ : Ármann HafMórsson. Þegar eg hóf nám í Kenn- araskóla íslands fyrir rúmlega 18 árum hófst vist mín þar á inntökuprófi í annan bekk. Undirbúningsmenntun mín var ekki sem fullkomnust enda hafði eg aldrei setið á skóla- bekk nema nokkra mánuði í farskóla. Þegar að mannkyns- söguprófinu kom og eg skyldi gera grein fyrir þekkingu minni á Cæsar fór heldur en ekki að vandast málið þar eð eg hafði lesið aðra bók en þá, sem kráf- izt var samkvæmt reglugerð. Kennarinn reyndi fyrst nokk- uð á þekkingu mína í efni hinn- ar „réttu“ bókar, en þegar hann heyrði, að það myndi ekki leiða til mikils árangurs spurði hann prófdómarann hvort ekki mætti víkja frá hinni troðnu braut og reyna aðra. Prófdóm- arinn leyfði þetta og tókst þá allt betur en á horfðist í fyrstu. Kennarinn, sem þarna. átti hlut að máli, var Ármann Hall- dói-sson magister, sem þá var nýkominn frá sálfræðinámi, og hafði lokið magisterprófi í sálfræði við Oslóarháskóla með ágætiseinkunn, fyrstur allra íslendinga. Fyrsta starf hans eftir heimkomuna var að kenna sálfræði, mannkynssögu og dönsku í Kennaraskóla ís- lands. Við, sem nutum kennslu hans þann vetur, gleymum aldrei hversu nákvæmur, sam- vizkusamur og góðviljaður hann var. Hann hentist ekki í kennslunni um allar jarðir eins og sumir flugmælskir menn leggja í vana sinn. Þvert á móti fór Ármann mjög hægt yfir og skildi aldrei við neitt námsefni fyrr en öruggt var, að allir hefðu skilið hvað m'áli skipti. Sálfi’æðin var að von- um sú námsgrein, sem hann lagði sérstaka áherzlu á og hefir enginn íslenzkm’ kennari veitt mér eins rökfasta fræðslu í þeirri grein og hann, enda óx honum álit með hverjum degi sem leið og um voi'ið ósk- uðum við bekkjarsystkini þess eindregið, að við fengjum að njóta kennslu hans áfram þótt ekki yrði okkur að þeirri ósk. Góðvildin sem eg naut r söguprófinu í fyrsta skipti sem eg sá Ármann var sterkur þátt- ur í skapgerð hans og þar eð henni voru samfara aðgætni, nákvæmni og samvizkusemi var ekki að undra þótt maður- inn hyti álits allra, sém honum kynntust. Mér er kunnugt um að kenn- arar hans við Oslóarháskóla mátu hans afarmikils og skóla- systkini hans, sem eg hef nokkrum sinnum hitt í Noregi gleymdu aldrei að biðja fyrir kveðju til hans óg var. þá auð- heyrt á raddbla: þeirratað þarna.var ekki aðeins um venju- bundna kurteisí að ræða. Þegar kynni oltkar Ármanns hófust á ný fyrir hálfu þriðja ári fannst mér hann allur hinn sami og þegar hann kenndi mér förðum. Hann hafði að vísu sinnt mörgum og merkilegum störfum síðan vegir okkar skildu 1939, en skapgerð hans mun, hafa verið svo fast jnó,t- uð þegar á unga aldj’i, að hún haggaðist lítt hvort sem lífið. lék við hann í farsælu hjóna-, bandi og meðal barnanna sem hann unni heitt eða veikindi drápu á dyr með áhyggjum þeim og þjáningum sem þeim fyigja. Það eru aðeins tæpir tveir mánuðir síðan Ármann var í hópi íslenzkra sálfræðinga þegar við stofnuðum með okk- ur félag. Hann var þá eins ög löngum aðgætinn og nákvæm- ur og lagði gott til allra mála. Er okkar fámennu stétt mikill missir að svo vel menntum manni í faginu og góðum dreng. En mestur harmur er vitan- lega kveðinn að fjölskyldu hans allri og þá fyrst og fremst hús- freyju hans og ungum börn- um. Slíkri sorg megnar enginn mannlegur máttur að vísa á bug, hún er eitt af því sem ó- umflýjanlegt er þegar ástvin- ur fellur frá í blóma aldurs síns. En þótt sorgin ekki aðeins drepi á dyr heldur einnig brjót- ist inn í húsið dugir ekki annað en mæta hörðum raunveruleik- anum í minningunni um mann- vininn, sem nú er horfinn. Með góðsemi og skyldurækni hefur hann gefið bömum sínum og öðrum ungmennum þessa lands fagurt fordæmi. Heiðruð sé minning hans. Ólafur Gunnarsson. Mý bók: Barnið sem þrosk- ast aldrei. Barnið, sem þroskast aldrei, nefnist nýútkomin bók eftir Pearl C. Buck. Þýðendur bókarinnar eru Jón Auðuns, Matthías Jónasson og Símon Jóh. Ágústsson, en út- gefandi Barnverndarfélag Reykjavikur. Ágóði, sem verða kann af útgáfunni, rennur ó- skiptur til Skálatúnsheimilis- ins, uppeldis- og hjúkrunar- heimilis handa andlega van- þroska brönum. Bókin er 78 blað síður að stærð og útgáfan hin snotrasta. - BRIDGE - A G, 8, 7, 6, 5 V 8, 6 ♦ 9 * K, 10, 9, 6, 2 N. S- A 3 V Á, D, 4 ♦ Á, K, G, 10, 6, 5 * Á, G, 4 Austur opnar á 1 hjarta, en lokasögnin verður 6 tíglar, en SuSur spilaö.' ’Vestur lætui' út hjarta kóng. Hvernig ætti Suð- m: að haga spjlinu? ■ Föstudaginn. 7. rmaí' 195NL í Bergmáli sl. máuudag var birt bréf frá „Svínabúseiganda“, er ræddi um skeimndar kartöflur, er Grænmetisverzlun rikisins léti fleygja vegna þess, að þær væru ekki lengur hæfar til madu eldis, og kvartaði bréfritarinn. yfir þvi að honum eða öði’um er í-ækju svipaðan rekstur hefði ckki verið gefinn kostur á því að kaupa kartöflurnar í stað þess að fleygja þeim á liáugana. Nú hefur Bergmál borizt frekari upp lýsingar um þetta mál, sem sjálf- sagt er a.ð komi fram. Boðnar sem skepnufóður. I Grænmctisverzlun i’ikisins uppr lýsir, að ýmsum mönnum hafi verið boðnar skemmdu kartöfl- urnar sem skepnufóður, og haíi vei’kstjóri verzlunarinnar ann- azt það, en hann er nákunnugur- því, Iivei'jir væru helztir til þess að geta notfært sér skemrndut kartöflurnar einmitt í þessit 'skyni. Þó gat það verið, að sézt hafi yfir einn og’ einn. En þeir, seiu geta fært sér þessa skemmda gai’ðávexli í nyt, er bent á það að snúa sér til Grænmetisverzl- 'unarinnar, sem 'mun 'láta þá fy,v- ir litið. Nokkru hefur verið fleygt af ónothæfum kai'töflum vegna þess, að ekki var hægt að koma þeim út sem skepnufóðri. Þakk- ar svo Bergmál greiðar upþlý.s- ingar frá Grænmetisverzluninni og vonar, að • „Svinabúseigandi* noti nú tækifærið. . Bakara svarað. ! Þá víkur Bergmál að öðru bréfi, er birtist i fyrradag í dálkinum, Það var frá kunnum bakara, semt skýrði skilinerkilega frá branða- sölunni hér.i bænum. En „Hús- móðir“ hefur sent mér fram- haldsbréf óg fer það Iiér á eftir: „Eg þakka bakara þeim, sem sendi svar við fyrirspurn minni frá 27. april, en svar bakarans birtist í Visi 5. maí. í svari bak- ara gætir að vísu þess misskiín- ings, að mér sé eitthvað í nöp við bakara persónulega, en þvá fer fjárri, af þeirri einföldu á- stæðu, að ég þekki ekki eina eiuasta bakara persónulega. Það eina, seni ég lief áhuga á í sam- bandi við bakara, er að fá góða afgreiðslu á þeim tíma dags, þegar mér er fært að fara i búð- ir, en það er árdegis. Nýju brauðin. Bakarinn tjáir mér, að ég getl fengið ný brauð í hvaða bakarii sem er frá kl'. 8—12 árdegis. Ef jþctta væri rétt myndi ég aldrei I hafa kvartað, en þyi miðm- er þetta ekki þannig. Þar sem ég verzla fást aldrei ný brauð fýrr kl. 11,30 og þá aðeins ein teg- und. Til þess að forðast, niis- skilning, get ég látið þess getið, að ég kann full skil á beim mmi sem er á nijólkurbúð, seni seíþr- brauð, og bakaríi. Hverjir eru þeir. Þar eð bakarinn segir, að ég' geti fengið ný brauð frá kl. átta- að morgni tli 12 á hádegi, leyfi ég mér að skora á harin að birta. lista yfir nokkur bakarí, t. d. í hverju hverfi bæjarins sem i raun og veru veita þessa þjón- ustu. Eg og aðrgr húsmæður era cngu nær þótt okkur sé sagt að eitthvað sé í íagi, sem við vitum af reyusluniii, • að er á' annaa bátt én frá er skýrt.“ , Bergnjál þnkkar svo bréfÍB. — kr. /

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.