Vísir - 15.07.1954, Blaðsíða 7

í’immtudaginn 15. julí 1954.
þú virðist blátt áfram hafa afburða hæfileika til þess að —,
nei, afsakaðu, þú hefir verið ógætin og óheppin í vali, það er
allt og sumt. Travis, forstjóri Dominion Explorations, Ltd., sá
mun vera maðurinn.“
„Já, eg skrifaði verzlunarráðinu hér og þeir sendu mér lista
með nöfnum manna, sem eru kunnugir námum og námurekstri,
og eg valdi Travis, þar sem hann var forstjóri stærsta félags-
ins. Þér geðjast ekki að honum?“ .
Hann yppti öxlum.
„Það er kannske helzt það, að við fellum ekki skap saman.
Það hefir komið til smáárekstra okkar í milii og harm hefir
alltaf farið illa út úr því. Og hann ber því hatur í brjósti til
mín. Jæja, hvernig hljóðar skýrsla Trávis?“
„Hann komst að sömu niðurstöðu og Norman, að náman væri
verðlaus.“
Ravenhill horfði hvasslega á hana?
„Næsta spurning — og ef til vill sú seinasta. Og nú spyr eg
alveg umbúðalaust, Vee. Spurningin varðar DeVore — ertu
til?“
„Hleyptu af----eg er til.“
„Seinast þegar fundum mínum og DeVores bar saman — það
var við Strathcona-vatn —“, sagði hann og hagaði orðum sínum
gætilega, „ól ÐeVore áform um að kvongast inn í Dnimmond-
ættina — með því að ganga að eiga Vee Drummond. Hann þótt-
dst vera viss um, að eg hefði samskonar áform á prjónunum.
Þetta var að sjálfsögðu meginorsök þess haturs, sem hann á
þeirri stundu fekk á mér.“
„En þú varst vitanlega ekki um neitt slíkt að hugsa,“ sagði
hún næstum feimnislega. „En — Riv Farnsworth?"
„Farnsworth,“ sagði Ravenhill eins og á undanhaldi, „hafði
engin skilyrði til þess að leggja neinar áætlanir fram í tímann.
Hvað gerir fiðrildi, sem veit að framundan eru bara þrír sól-
skinsdagar? Flögrar frá einu blómi til annars.“
„Þetta verður víst að skoðast fullnægjandi svar við minni
spurningu.“
„Og hér er mín. Fyrst þessi heiðursmaður DeVore hafði skoð-
að námuna og sagt sitt álit — þessi ágæti og vel metni borgari,
Travis, komst að sömu niðurstöðu, hvers vegna ert þú þá að
hafa fyrir að spyrja um álit mitt?“
Hún horfði á hann langa stund, þögul. Það var auðséð, að
hún var mjög áhyggjufull. Hún var all-niðurlút, er hún hand-
lék hlutabréfin og hélt áfram:
„Vegna þess, að eg treysti ekki lengur DeVore. Við deildum
harðlega. Að nokkru leyti um þig. Og eg er hálvegis smeyk
við Travis. Mig grunar, þótt hann virðist maður hreinn og
beinn á yfirborðinu, að hann sé ekki allur þar sem hann er séð-
ur. Og hami sagði eitthvað, sem hafði þau áhrif á mig, að eg
sagði honum ekki allt um námuna. Eg er í miklum vafa, Riv.
Þú ert mín.eina von. Eg verð að sjá námuna. Þú mátt ekki bregð-
ast mér.“
Það hafði flögrað að honum, að hafa engin afskipti af þessum
málum, en hann fekk með hverju andartakinu sem leið sterkari
tilhneigingu til þess að veita henni lið, og hann hafði jafnframt
varandi áhyggjur hennar vegna. Það lagðist í hann, að hér
kynni að vera um svívirðilegt brugg að ræða, og hinar mestu
VlSIR
hættur myndu vera á leið þeirra, sem reyndu að rétta hluta
Vee. Vafalaust var við menn að eiga, sem einskis mundu svífast.
Og það hafði sín áhrif á hann, að við lá að Vee brysti í grát,
og hún var ekki kona, sem tárfelldi út af smámunum. Hann
gat ekki skilið hvernig á þessari viðkvæmni gæti staðið, því
að hann var viss um, að hún var þrekmikil, ákveðin og vilja-
föst. Það var ekki vegna peningamissins, sem hún ól þessar
áhyggjur. Það var honum vel Ijóst. Einkanlega þar sem hún
mund ekki á flæðiskeri stödd, þótt hún glataði þessu fé.
„Eg skal ekki bregðast trausti, þínu,“ sagði hann. „Við verð-
um komin af stað eftir nokkrar mínútur. Við komumst til botns
í þessu. Það geturðu reitt þig á.“
„O, Riv, eg hafði varla þorað að vona, að þú mundir hjálpa
mér. Nú er sem fargi af mér létt.“
„Gott og vel, nú skulum við uppræta allan klökkva í logandi
hvelli og snúa okku.r að viðfangsefninu,“ sagði hann hressilega.
„Og þá vil eg taka fram þegar í upphafi, að hér er um viðskipti
að ræða og ekkert annað. Fyrir flugvélina, benzín og olíu, og
aðstoð mína sem sérfræðingur set eg upp 1000 dollara.“
Aftur far eins og þyngdi yfir hemii. Hún roðnaði, vandræða-
leg á svip.
„Eg ætlaði mér ekki að vera nein nánös,“ sagði hún, „en eg
vonaði, að það yrði ekki svona kostnaðarsamt, 500 kanske.“
„Eg skal hætta á það. 500, ef náman er verðlaus, einskis virði,
1000, ef hún hefir talsverð verðmæti að geyma.“
„Gott og vel,“ sagði hún og var sem henni hefði létt.
Ravenhill yppti öxlum.
„Jæja, nú er ekki til setunnar boðið. Við verðum að líta sem
snöggvast inn til Travis gamla. Það kynni að vera eitthvað á
því að græða, fyrst hann hefir flogið þangað. Hann ætti að geta
látið okkur í té vitneskju um lendingarstað o. f].“
Hann hallaði sér að henni og lækkaði röddina:
„Þú gerir þér grein fyrir því, Vee, að ekki er vitað um nema
þrjá menn, sem hafa séð námuna. í fyrsta lagi Crirn — en meðal
annara orða, hvar skyldi Crim vera núna?“
„Það er eins og jörðin hafi gleypt hann,“ sagði hún. „Norman
spurði um hann þar nyrðra, en þeir sögðu að hann væri farinn
úr landi.“
„Og hvar er DeVore?“
„í Nome. Eg heyrði frá honum í vikunni sem leið.“
„Og þá er Travis einn eftir,“ sagði Ravenhill og reis á fætur.
„Ef um einhver svikaáform er að ræða eða annað verra gætum
við kannske dregið einhverjar gagnlegar ályktanir af því, sem
við komumst að hjá Travis beint — og óbeint.“
Hún kinkaði kolli og safnaði saman plöggum sínum.
frá íiádegi í dag og allan daginn á morgun vegna
breytinga.
elgi flagniissen
Hafnarstræti 19.
A kvöldvakunni.
Hjónabandsskrifstofan „Cup-
id“ í San Francisco hefur garð
einn mikinn og fagran til.um-
ráða. í garði þessum er karl-
mönnum, sem vilja kvænast
komið fyrir á númeruðum
bekkjum. Síðan er kvenfólki í
sömu hugleiðingum hleypt inn
í garðinn, og það látið líta á
„fórnarlömbin“. Sjái kona
mann, sem henni geðjast aðs
spyr hún skrifstofuna eftir
nafni hans og atvinnu, og:.
hversu mikla peninga hann eigf.
í banka. Geðjist henni að öllu
þessu, hefjast viðræður milli
hennar og mannsins um fram-
tíðina.
Ungllngsstúlka
óskast
til aS vísa tíl sætis. Uppl.
milli kl. 5—7 í Stjörnu-
bió, ekki í síma.

/S96
C. & Buwmqtu:
Akafi Tai-zans, konungs frumskóg-
anna, var miicíll þar sem hann þaut
í áttina til þorpsins.
Hann spurðist fýrir hjá svertingj-
unum í nærliggjandi þorpum, en ár-
angurslaust.
En viku seinna komst hánn á'.slóð-
ina í litlu póstliúsi.
Vegna hinnar skörpu cðlisávísunap -
tók Tarzan eftir, ao það ríkti ohugn-
anleg þögn þarna, — þögn dauðans, j"