Vísir - 23.12.1954, Síða 6

IV»f«í/ r'sl. h IJrí»)iVpmIfHi tt ra
iinna'ð
Þyrfti að auglýsast.
Og meðal annarra orða : Iir J>að
til of mikils mœlst, að Jjessi Jjjón -
itsta, sem bankarnir þannig veita
mönnum, væri auglýst svo, að
almenningur vissi um liana? Ilöf-
Öskutti -oJIum o.líkar ágá’tu viÖskjpíavimini,
þeim
ser l|óst, að sá atburður, scm
var tilefni pistils niins, var tols-
vert rætkiiir inanna nieðal, og e:
enn. Mér varÖ hann umhugsun
1954.
D&GBLA8
Ritstjóri: Hersteinn Pálssun.
Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson.
Skrifstofur: Ingólfsstrœti S
Otgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VtSIB HJP.
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f
ÞEIR SPAÐU
o
m.
jpyrir nokkrum dögum stóÖ mtkill mannsöínuður niðrt
á Austurvelli umhverfis mikið og hávaxið greni-
tré. Fyrr um daginn hafði gengið á með hryðjum, en.
þegar mannfjöldinn streymdi að trénu mikla, sem bar,
við kuldalegan íslenzkan vetrarhimin, stilltist veðrið. |
Þetta tré var gjöf til okkar frá Osló, hinni fögru
höfuðborg Norðmanna við Víkina, — kveðja handan
yfir hafið, hlýtt handtak bræðraþjóðar. Jólatréð mikla
var hvorttveggja í senn, vinargjöf frænda okkar, en
jafnframt fagurt tákn hinnar miklu hátíðar, sem nú fer
í hönd. Grænt barrtré, sem teygir greinar sínar mót
stirndum himni, e" 'mynd þeirrar kenndar, sem gagn-
tekur okkur cil á hinni heilögu hátíð, þegar hugurinn
leitar upp í heiðríkjuna, upp úr erli og þrasi, ríg og
krit. Þá sameinumst við börnunum í fögnuði þeirra,
gleymum því stutta stund, að við erum ekki lengur
börn, heldur ábyrgir borgarar, hver með sínar áhyggj-
ur, þrá og löngun. En við klukknahljóminn, greni-
angan og ljós hins græna trés hverfum við sem
snöggvast inn í hinn fagra ævintýraheim barnanna.
Jólin eru eitt hinna alþjóðlegu fyrirbæra, sem
tengja allar þjóðir saman, gera mannkindina alla að
einni heild. /Evintýraríki barnanna um jólin á sér
engin landamæri, og tungurnar, sem talaðar eru og
sálmarnir, sem sungnir eru, skilja okkur ekki að. Jóla-
sveinnmn á sér ekkert föðurland, og hann kann öll
tungumál heims. Sums staðar þeysir hann um hjarn-
breiður á sleða sínum, sem fótfráum hreinum er beitt
fyrir. Annars staðar þramma luraleg bjarndýr fyrir
gjafasleðanum, eða þá jóiasveinninn hendist um há-
loftin í silfurflugvél. Allt um það er þetta sama fyrir-
bærið, og alls staðar fagna börnin þessum góða gesti,
sem er svo furðulega gjöfull og góðviljaður.
Oft hefur það verið sagt, að jólin séu ekki lengur
það, sem þau ættu að vera, og svipmót væri lítið með
helgihaldi nútímans um jólin og þegar sveinninn fannst
reifaður og liggjandi í jötu, eins og segir í hinni helgu
bók, Menn kvarta undan því, að jolin sé að verðe
kauptíð og átveizla. Það er ugglaust rétt, ,
æ meir að færast í það horf að verða annatími
anna, þar sem bökun, hreingerningar <-----n'
óg þys kemur í stað kyrrlátrar
líka satt, að gjafafarganið, sem : ..
fram af mörgum.
En tímarnir breytast og menmrmr með. Það
gamall og fagur siður að gleðja aðra um jólin, meðal
ánnars með því að geía gjafir. Verðmæti gjafárinnár .
sjálfu sér skiptir hins vegar ekki mestu máli, heldur
hugarfarið, sem að baki henni býr.
Enn einu sinni höldum við jól. Þessa dagana mun
góðvild og samhugur öðru fremur emkenna framkomu
okkar og móta samskipti. okkar. Mættu jölih v
okkur ábending um að halda þeirri góðvild og
samhug örlitlu lengur en sjálf hátíðin stendur.
Vísir óskar öllum lesendum sínum, rær og fjær,
gleðilegra jólá, friðsællar hátíðar.
t
Fyrir ári .<íð;ip komu út
tvœr bækur eltir Gunnar
Dal,. sem báðarj. vöktu ó-
venju miklá atliygli, bæði
ritdómara, seml um , þær
skriíuðu, og alls almenn-
ings. 'sem bækuijnar keypti.
Var annað Ijóðsj.bók Sfinx-
inn og hamingjan, sem þeg-
ar'er komin I annari útgáfu,
én hitt bókin „Rödd Ind-
íands“, þar sem hann sagði
frá lífsskoðun og heimspeki
Indverja. Hafði hann dvalizt
um skeið austur :á
og stundað nám við háskól-.
ann í, Calcutta. Nú heldur
Gunriar Dal áfram aði segja
frá fremstu hugsuðurr.
mannkynsins, ' allt frá
heilögum Ágústínusi til Hegels. Hann segir ævisögur þess-
ara manna, sem svo mjög hafa mótað allan hinn andlega
heim okkar, skýrir fráTífsviðhprfum þeirra og baráttu. Hér
ér um stórfróðlega bók að ræða, skrifaða þannig, að ungir
og gamlir, geti haft bæði ánægju.og fróðleik af lestrinum.
BÓKAUTGÁFAN NORÐRI
^wywwftwywvwvwvwWrVWrtAWíwyvyvwwwJv
Bezta jólagjöf drengjanna.
Fjölbreytt úrval.
LlDVIh STORB & CO.
Eftirfarandi brýf liefur Bérg-
mál fengi'ð frá Borgara, sem fyr-
ir nokkru sendi því bréf, þar
sem m. a. var rætt um, livað gera
mætti til Jjess að girða fyrir, að
sparifé væ.rl ckki tekið út, án
heimiídar eiganda, svo .sem ef
sparisjóðsbók er stolið. Fer bréf
„Bórgára" hér á eftir:
Engin ádcila.
„Það virðist svo, sem bréf liiitt
lil Bergmáls fyrr i þessum mán-
uði hafi raskað, nokkuð rósemi
sámbórgara þess, sem birtir
grcin í Öðfii blaði," uridir fvrir-
sögninní: Tryggingin ; er til. —
I't f Jjéssu skrifi vil ég taka
fram, að bréf mitt var ekki skrif-
að. sem árásrgrcin á bankaria,. og
mér finnst alyeg furðulegt, að
höfunditrinn skuli vegna bréfs
inins vera að tala uni „tilefnis-
láusar ádeilur“. Birtir hann svo
frásögn í reyfarastil úm mann,
sem skrapp frá gestum sínum, en
salcnaði 9900 króriá, er hann kom
o. s. frv,, en Jiar sem Jiessi sága,
hvort sem hún er sönn eða „upp-
diktuð", er alveg lit í loftið, og
kemur ekkert því við, sein ég
rædcii ririi, minnist ég ekki frek-
ára á liaria.
Vissi enginn.
Höfundurinn segir, að bank-
afnir verndi menn gegn þeirri
hættu, sem ég hef gert að umtals-
efni, ef þeir óska Jiess sjálfir.
Kveðst liann hafa í höndrim spari
sjóðsbók með ástimpluðu sér-
stöku merki, til tryggingar því,
að engirin annar en eigandi geti
tekið fé út úr henni — ekki einu
sinni nánnstu verizlarrienn. Eg
mér var ekki inn Jietta
Og nú vil ég spyrja
samborgara: Heldu r
Jjctta
skyni
menn, sem ég
þeir tiefðu' liaft liug-
uin þetta fyrirkoinulag.
cina ,ti vissi um það.
,p koma tyrir.
veit v'ét, . ð ]>aö cr auðvelt .
inc,ð hroka og' yfirlæti,
i icu: >,; gefa í skyn, að
litini séf uni kennt,
'a'Si ckki eigna sinna nogu
i'isjóð.'bóká sem annarra,
nú ei.it af því, sem
fýrirj. óg getur h'ent
samborgara minn sem aðra, og
hefði Imnn örðíð fyrir Jivi ó-
happi, að óráðvönd manneskja!
hefði komist yfir bók, sem tiann
átti (og ekkj haft fyrirhyggju til
að fá stimplaða, eða vitað uni.
að slíkt væri hægt að gera til ör-
yggis) og tekið úr henni allt, sem
hann átti og ætlaði sér til öryggis
í éllinni, — mundi þá ekki vcra
hljó'ð i strokknum'?
áuglýst svo, a
í um hána ? Ilöi
undiuinn gerir lítið úr upp;
stungu ininni. Eg vissi vet, a
hún "girðir ckki fyrir, að ha\i
að taka út fé ntéð þvi að fáls
rithönd, og það kom fram í grei
minni, en liggi fölsuð undirskfii
fyrir, 'er þar lcomið mikilvæs
sem getur leitt tit scktai
sönnunar, og það vcit sjálfsaí
hinn vitri saniborgari mæta vc
; gafst.
. Samborgari minu má vel ger
’ átburður, sci