Vísir - 08.03.1955, Blaðsíða 7

f>riðjudaginn 8. raarz 1955.
VlSIP
LEIKSDPPUR
Eftir ROBIN MAUGHAM
22
Hann hafði hætt að strjúka hár hennar. Á þessu augnabliki
var hánn ekki elskuhugi hennar heldur lögfræðingur.
„Nei.... Ekki-á'ð öðru leyti en því, að hann ílýtir sér oft
í símann, þegar hringt er, og svarar aðeins með einsatkvæðis-
orðum, meðart eg er hér inni í stofunni.“
„Það getur vel verið, að hann geri það aðeins til þess að
vekja rrieira álit á sér. Reg er ekki allur, þar sem hann er
séður. En hann er áreiðanlega ekki neinn þorpari. Til þess
er hann ekki nægilega gáfaður.“
„Hann er skynsamari en þú heldur.“
„Og hvað heldur þú um Cobleigh-hlutabréfin? Heldur þú,
að einhver svik sé þar í tafli?“ spurði John, sem var nú allt
í einu farinn að vera kvíðinn.
„Nei, alveg áreiðanlega ekki! Hann er sannfærður um það,
að verksmiðjurnar fái samning við stjórnina."
„Þú lætur mig vita, ef þú heyrir eitthvað, sem þér kemur
einkennilega fyrir sjónir?"
„Vitanlega...."
Hún hjúfraði sig nú þétt upp að honum og starði á hann
með stórum, dapurlegum augum.
„Þú elskar mig raunverulega, Johnny, er það ekki?“
„Hvernig getur þér til hugar komið að efast um það, ástin
mín?“
„John.... Eg vil komast á brott frá honum! Eg hefi enga
. löngun til að búa lengur hjá honum.... Það getur ekki gengið
. svona lengur! Það er óskaplegt, að eg skuli aðeins geta hitt
þig tvisvar í viku’ Eg kann heldur ekki lengur við að læðast
. um stigana uþp í ibúðina þína. Eg vildi helzt vera með þér
á hverju kvöldi eins og núna. Getur þú ekki einhvers staðar
fengið íbúð?“
„Og hvað verður þá um vinnuna þína?“
„Eg mundi reyna að fá mér eitthvað að gera annars stað-
ar.... Eg er búin að þaulhugsa þetta. Ibúðin þarf ekki að
vera eins stór og þessi. Tvö herbergi og eldhús mundu nægja.
Þá gætir þú komið beina leið til mín úr þessari leiðinlegu
skrifstofu þinni, og þegar þú vildir gætúm við verið saman
alla nóttina. Og hugsaðu þér, hvað við gætum sparað mikið,
ef við þyrftum ekki alltaf að borða á veitingastöðum.“
Hann tók um höfuð hennar báðum höndum og kyssti hana
á munninn.
„Þú getur byrjað að svipast eftir íbúð á morgun,“ sagðii
hann. 'j
„Þú ert sv.o góður, elskan mín, þú ert- svo undursamlega J
•góður.“
Nokkra stund lá' hún í örmum hans.
„John, eg þarf að segja þér dálítið meira,“ sagði hún alli í
einu. „Mér þætti óþolandi að þurfa að fá peninga hjá honum,
þegar eg ætla að fara frá honum.... Eg hefi verið óheppin í
veðmálum á hestana upp á síðkastið, en eg verð áreiðanlega
heppin fljótlega aftur. ... Ef þú gætir lánað mér smáræðd,
mundi eg verða þér afskaplega þakklát.“
„Þú skalt ekki vera með neinar áhyggjur af því. Eg hjálpa
þér með glöðu geði. En einu verður þú að lofa mér, litla mín. .. .
Þegar þú færð íþúðjnaíþína, verður þú að hætta veðmálum.“
„Þvi skál eg Íofá þér!“
Vc
Eftlr kvöldverð daginn eftir fór John í heimsókn til blaða-
mannsins Peter Prasers. Þeir höfðu ekki talazt við síðan John
hafði séð Peter með Cynthiu í „Napoleon".
Þegar John hringdi til að láta vita, að hann ætlaði að koma
í heimsókn, hélt Peter, að hann mundi hitta ungan mann, er
hefði stigið það til höfuðs hve vel greinum hans um stjórn-
mál hafði verið tekið. En þegar John gekk inn í herbergið, tók
Peter þegar í stað eftir því, að vinur hans var ekki upp með
sér af gengi sínu. Þvert á móti, því að John virtist vera brjóst-
umkennanlegur.
Hann vildi ekki einu sinni fá-sér sæti, heldur gekk fram og
aftur um lítið herbergið eins og Ijón í búri. Hann bar ótt á,
talaði hraðar en venjulega og reykti hvern vindlinginn á fætur
öðrum.
Þegar þeir höfðu rætt drykklanga stund um sameiginlega
kunningja, ný leikrit, sem sýnd voru í borginni, og stjórnmál,
fannst Peter viðræðurnar of leiðinlegar, svo að hann spurði:
„Viltu ekki segja mér, hvað að þér amar?“
„Eg er alveg viti mínu fjær og hefi ekki hugmynd um, hvað
eg á að gera úr því að þú vilt endilega fá að vita, hvað mér
líður,“ svaraði John.
„Er blaðakóngurinn kannske búinn að reka þig?“
„Nei.“
„Hefir faðir þinn hlaupizt á brott með dansmey?“
„Nei.“
„Eða er móðir þín orðin móðguð við blaðakónginn?“
„Nei, ekki heldur.“
„Þá ert það þú, sem hefir krækt þér í dansmey! Vitanlega
liggur þannig í þessu — nú skil eg, hvers vegna þá ert hálf-
vegis eins og fáviti en þó líkt og sigri hrósandi á svipinn, og
af hverju þú ert með örlítinn blett eftir varalit vinstra megin
á nefinu! Hvers vegna tók eg ekki strax eftir þessu? Hver er
hún?“
John gerði þá líka að gamni sínu. „Hún bíður niðri á göt-
unni.... Eg vildi ekki ryðjast með hana ipn til þín. Hún er
annars ekki dansmær framar, því að hún missti annan fótinn
í orrustunni við Waterloo. En þegar þú verður búinn að venja
þig við hárkolluna hennar og að hún er rangeyg að auki, þá
mun hún falla þér vel í geði.“ j
„Jæja, sleppum því,“ mælti Peter. „Þú hefir kveðið mig í
kútinn. En hvað er eiginlega að þér?“
John brosti afsakandi. „Það er siðferðilegt vandamál, sem eg
verð að bera upp við þig.“
„Eg hefi yndi af að glíma við slík vandamál, meðan þau
snerta ekki siðferði .sjálfs mín. Jæja, leystu frá skjóðunni og
segðu mér allt af létta. En gerðu mér fyrst þann greiða að
setjast.“
Þetta kvöld sagði John Peter aðeins lítið frá Pat og Barker.
Hann nefndi ekki einu sinni nafn hennar. Það snerist ekki um
einstaklinga að hans áliti, heldur um grundvallarreglur. Hann
sagði að eins frá þeim staðreyndum, sem mestu máli skiptu....
Hann skýrði vini sínum frá því, að hann hefði orðið ástfang-
inn af stúlku, sem hann gæti ekki boðið heim til sín. Henni
þætti vænt um hann, og hún væri ástmey hans. Hún byggi
með sextugum kaupsýslumanni, sem John teldi að væri ekki
heiðarlegur í alla staði. En þó hefði hann, John, samt keypt
hlutabréf af manni þesum.... Stúlkan og þessi vafasami
kaupsýslumaður byggju í sömu íbúð. Hún ynni hjá honum sem
ráðskona hans og skrifstofustúlka. . . . ,,En hún segir afdrátt-
arlaust, að hún sé ekki ástmey hans!“
„Og þú leggur vitanlega trúnað á það?“ sagði Peter og hló
við.
„Eg skal segja þér alla söguna einhvern daginn,“ mælti
John þolinmóður. „Það er ekki rétt, ao þú kveðir upp neinnj
dóm, fyrr en þú hefir heyrt alla málavöxtu. En mín'vegna
máttu annars gera ráð fýrir, að hún liggi með hqnum. . . . Það!
snertir engan veginn vandamál mitt....“
MARGT A SAMÁ STAP
Laugarneshverfi
íbúar þar þurfa ekki að
fara lengra en í
Verzi. Vitinn
Laugarnesvegi 52
til að koma smáauglýs-
ingu í Vísi.
Smáauglýsingar Vísis
borga sig bezt.
SKIPAIETGCRÐ
RIKISINS
//Esja"
vestur um land í hringferð
hinn 13. þ.m. Tekið á móti
flutningi til áætlunarhafna
vestan Akureyrar á morgun og
árdegis á fimmtudag.. Farseðl-
ar seldir á fimmtudag.
M.s. Skjaldbreið
vestur um land til Akureyrar
hinn 11. þ.m. Tekið á móti
flutningi tjl Tálknafjarðar,
Súgandafjarðar, áætlunarhafna
á Húnaflóa og Skagafjarðar,
Ólafsfiarðar og Dalvíkur á
morgun. Farseðlar seldir á
fimmtudag. .
Helgi Helgason
fer til Vestmannaeyja í kvöld.
Vörumóttaka í dag.
BALOfJR
fer til Skarðsstöðvar. Salt-
hólmavíkur og Króksfjarðar-
ness í kvöld. Vöruihóttaka ár-
degis í dag.
C & SurmtgkA
Coor )«V. KilfM ".lt»Burrougtf- 1) • - -Tni.Ríg U.S Pki.Ofl.
DLstr. by United Feature Syntíicate, Inc.
Aívopnið þrjótinn og bindið hann, Farið-með þann til tjalds míns. Verið ekki of fljótfær, herra Milo, —■ Kann að vera, sagði Milo.
hrópáðiuMilo bálvondur. . . Éjg .þarf. að, y.firheyra. hann.*.,eúm.„yarðhi'ánpí_-'r- !H^nn.; en - ;ii,,Eni f . rst þarf ,o aðntala við'h'anrr.
#*.rt j.Sít/ ísn®og yijði>-®í§pr »a¥kap^%^«-v ífílar.fe'nnfiS.'toaím’.Ct'".?