Vísir - 29.03.1955, Blaðsíða 7

vísra
’ ^ðjud^írn".20.-.rnaTZ:lBS5 *
*

MMWé
smmmmm
Eftír ROBIN MAUGHAM
3é
'sæsm
vott'úœ, áð húaværi sákiaus og siðprúð í eðli sínu •
. Og ósjálfrátt lagði hann þessa spurningu fyrir sig: Getúr
ekki verið, að mér hafi skjátlazt?
' *
John setti það ékki fyrir sig, þótt gistihúsherbergið vasri
baeði dimmt og sóðaiegt. Harm háttaði, þvoði af sér óhrein-
indi dagsins. í baðherberginu og fór.-síðan í náttföt, en að því
bunu tok hann „Kvöldpóstinn“ úr vasa sín'um og las síðustu
greinina eftir' sig, en hún fjallaði um hið óbreytanlega verð-
mæti enskra erfðavenja.
Hann var ekki allskostar ánægður með greinina, þegar hann
beið eftir Pat.
Þegar hún kom inn í herbergið, dró hann hana að sér,
faðmaði hana og þakti enni hennar, vanga og háls með kossum.
„Hvernig féll þér við Peter?“
„Eg segi þér það einhvern tímann seinna?" ;
„Gekk ekki allt vel?“ ;
„Nei, eiginlega ekki . .
annað, það var meinið,“ svaraði hún og virti áig fyrir sér i
speglinum. Svo gekk hún.mjög hægt til Johns óg naut ástar-
atlota hans.
„Gerir þu þér grein fyrir þyí, að það eru næstum fjórar
vikur, síðan við vorum saman seinast?"
„Auðvitað veit eg það, en það hefur ekki verið svo erfitt
fyrir þig . . . . Þú hefur ékki.þurft að berjast við Reg allan.
'timann.“ .
' „Ó, Pat, ástin mjn.“
' „E'g þélt, áð 'þú hefðir .sagt ískilið við inig í eitt skipti fyrir
öll, ög 'þess végna'tréysti eg fnér heldúr ekk.i til að segja
sftilið við hann, þú' skilur þáð, er það ekki?“ >
„Ætlar þú að vinna mér eið að því, að þú skulir aldrei sjá
hann framar, þegar þú verðyr búin að fá íbúð?‘V
„Eg mun aldrei hitta hann eða sjá framar g ævi minni!“
hrópaði hún áköf.
„Hvers vegna viltu ekki bara búa hér í gistihúsinu, þar til
íbúðin verður tilbúin?“
„Eg verð að minnsta kosti að sækja þáð, sem eg á þar ....
Auk þess éru aðeins fimm dagar þangað til.“
Nú þögðu þau nokkra hríð, hulin myrkrinu, Mjólkurvagn
fór skröltandi um götuna bg í fjarska heyrðist köttur mjálma.
Svo varð allt kyrrt.
John hugði, að Pat mundi vera sofnuð, en þa tók hún til
rnáls, hægri, syfjulegri rödd:
„Eg var búin að lofa þér því, John, að eg skvidi ekki veðja
oítar, þegar við værum búin að fá ibúðina.** i
„Já?“ :
„Eg vérð nefnilega að skrifta dálítið fyrir þér . . .Áður en þú
komst í Hjörtinn í kyöld, gaf Bob mér alveg ör.uggar upplýs-
ingar---------hann þorðd , að veðja hverju sem væri, að engin
hætta væri á að tapa. Og-’þá hUgsaði eg, að maður hefði oft
jheppnina m.eð sér i siðastá skipti, sem maður reyndi . . . Ef
íþétta véðmál lánast ekkiyþá mun eg aldrei skipta mér af veð-
reiðum framar. Bob kom véðmáhnu fyrir hjá st-ópum veðmála-
skrifara. Ef allt fer eins og það á að far.a, þá græði eg stórfé,
Sahfisksalan...
Framh. af ö. síðu.
var vöruvöndun eitt af grund-
vallaratriðum brautryðjenda
samvinnufélaganna frá byrjun.
Aður en samvinnufélögin komu
til skjalanna, þótti næstum
því sjálfsagt að „syikja kaup-
manninn", og beittu þeir því
ekki sízt, sem efnaðir voru og
mikils máttu sin.
Eg held, að engin þörf sé að
breyta samþykktUm Bölúsdm-
bandsins til þess að láta hvern
félagsmann bera ábýrgð á vör-
um þeim, sem hánn afhendir
til útflutnings og skýrsium um
birgðir. Það liggur í áugum
uppi, að þetta er aðeins fram-
kvæmdaratriði, sem stjórn
Sölusambandsins héfur bæði
vald og skyldu til að fram-
kvæmá án sérstakra heimilda
félagsmanna. Ef stjórn Sölu-
sambandsins treystir sér ekki
til að gera þetta, er auðvelt
að setja sem skilyrði fyrir
einkaútflutningi, að fylgt sé
þeim reglum, sem hér er bent
á, og mun þá brátt koma í ljós,
að verkum á fiski batnar, og
Við skildum bai-a ekki hvort [ að ekki kemur oftar til stórra
skaðabótavegna rangra birgða-
skýi-slna.
Áður en eg skilst við þetta
mál, get eg ekki látið undir
höfuð leggjast að minnast
nokkrum orðum á illkvittnisleg
og ósmekkleg ummæli um
Hálfdán Bjamason, umboðs-
mann S.f.F. á Ítalíu, sem getur
að lesa hvað eftír annað í
sumum islénzkum blöðum.
Þetta nart í Hálfdán er ómak-
legt, því að hann hefur reynzt
prýðilega sem umboðsmaður
Sölusambandsins, frá því það
tók til starfa. Hygg eg, að eng-
inn, sem hefur verið í stjórn
þess, muni bera honum annað.
Hann hefur að sjálfsögðu haft
sæmilegar fekjur fyrir störf
sín, en ég hvgg þó, að fáir um-
boðsmenn íslenzkra útflytjenda
taki nú lægri umboðslaun, en
þau eru lfe%. Hinsvegar ef
mér kunnugt um, að sumir út-
flytjendur íslenzkrar fram-
leiðsluvara hafa orðið að greiða
allt að ö'ó í umboðslaun til
erlendra umboðsmanna. Eg hefi
fylgzt nokkuð með ferli Hálf-
dáns, frá því hann kom. ungl-
ingur til'Reykjavíkur og réðst
sem skrifstofumaður til Book-
less BroS. í Hafnarfirði.: Hann
vann hjá þeim um skeið, en
tók sig. syo upp árið". 1924 og
flutti til ítaliu, með það fyrir
augum, að vinna þar að sölu
á íslenzkum saltfiski, og hefur
híann átt þar heima síðan.
Umboð með
imdantekningu.
Mér er ekki kunnugt, að
neinn hafi sent Hálfdán, eða
tryggt honum atvinnu þar
syðra, en Kveldúlfur mun hafa
gefið honum leyfi til að selja
fyrir sig saltfisk, þegar svo bar
undir. En einkaumboð á Ítalíu
fékk hann. svo fyrir Sölusam-
bandið, þegar það var stofnað,
með þeirri undantekningu þó,
að félagið gat selt beint til til-
tekinna innflytjenda, án þess
að greiða Hálfdáni umboðs-
laun. Það er erfitt fyrir mann,
sem vinnur fjarri ættjörð sinni
að viðskptamálum sem full-
trúi og trúnaðarmaður al-‘
mennra verzlunarsamtaka, að
verja sig gegn dylgjum og róg-
burði. Eg minnist þess, að
nokkrum árum eftir að eg réðst
í þjónustu Sambands ísl. sam-
vinnufélaga, réðst einn þekkt-
asti stjórnmálamaður og kaup-,
sýslumaður landsins, Björn
Kristjánsson, á þessa stofnun.
Það var nú pólitík út af fyrir
sig. En í bæklingi, sem hann
skrifaði, drap hann á, að al-
menningur hefði enga trygg-
ingu fyrir því, að starfsmenn
Sambandsins erlendis ekki
drægju sér ranglega fé, þar
sem enginn væri til eftirlits
með störfum þeirra. Eg man,
að mér þótti þetta einna verst
af öllu því níði og þeim dylgj-
um, sem andstæðingar sam-
vinnufélaganna báru þau og
starfsmenn þeirra á þessum ár-
um, af því hve erfitt er jafnan
að afsanna svona dylgjur —
ekki sízt, þegar þær eru fram-
bornar á svo tvíræðan hátt, að
erfitt er að leita til dómstól-
alfma. Mér þóttu þessar dylgjur
ranglátar og ódrengilegar. En
dylgjurnar um Háifdán eru
engu betri. Hann á óhægt Um
vik að bera hönd fyrir höfuð
sér, þegar dylgjur um óvönd-
ugheit í starfi hans eru bornar
fram með tvíræðum orðum.
Fáir ungir íslendingar hafa
orðið til þess að fara út í lönd
af eigin rammleik til að vinna
að sölu íslenzkra útflutnings-
vara, eins og Hálfdán Bjarna-
son gerði á sínum tima. Og eg
get fullyrt, að allir, s’em þekk ja
til starfa hans, muni bera hon
um þann vitnisburð, að hann
hafi vrnnið landirm ómetanlegft
gagn með störfuih sínum á
Ítalíu. En sg er hræddur um,
að óvinsamleg blaðaskrif um
Háldán, þótt ómerkileg séu,
verði ekki beinlínis til aðf
hvetja unga menn til að feta í
fótspor hans og vinna lartdínus
gagn erlendis á svipaðan hátt
og hann hefur gert.
Washington, 12. marz 1955. |
Jóu Ámason. !

Xil sölu og brottfl utnings
íbúÖarskúr
1 herbergi, eldhús og
geymsla í góðu standi.
Verð kr. 12000.00. UpplýS-
ingar í síma 81609.
Kaupi ísl.
frímerkL
S. ÞORMAB
Spítalastíg 7
(eftir kl. 5)
Teppaf ilt
kr. 32,00 m. —
Vto rn pff tí m m d
kr. 75,00 m. —

FiseberssU'BÆi
GóS tegtrnd, tvær
r.
Brynja
Laugavegi 29,

Offset fjölritunarstofæm
Frakkast, 26 B. Sími 82118.
Atlskocar f jölritenu
'Margar leturgerðir, vönduð
vinma fljót afgreiðsla.
Satmifké
- TARZAN -
‘ Milo varð vifi 'sihu f j'aér®af hr'æðsíu
Tarzan stillti skap filsms; með lágu
Tantor' hikaci við. Því næst vaíSi
hann rananum -um apamanninn ö'fe
■ bar-hann-burt.: ••.-•'.: . • ". 'ij*