Vísir - 23.06.1955, Blaðsíða 7

Fimmtudaginn 23. júní 1955.
VtSIR
f.snlíB Zola:
s I
II
svo að hann hcgði sér skikkanlcga eftirleiðis .... Ó, guð minn
góður! Eií iivað ég cr hammgjusðrn.
Um leið og hún beygði inn í Rue Saint.-Lasare loit. hún á klukku,
scin stóð yfir búð gimsícinasala 'nokkurs og sá, að haná vantaði
tuttugu inínútur í-sex.
- Ég hef nægan tínia, sagði hún við sjálfa sig. Xú fer ég og
fic. inér góðan málsverð.
liún valdi sér dýrasta matsðluhúsið í nágrenni stöövarinnar og
sottist við dúkáð borð úti við glugga, þar scm hún gat fylgzt með
bimii fjörúgu umíerð áfgötunni. pví næst bað liún um ostmr, kola-
flök og kjúklinga. I-Ienni fannst sérhvcr munnbiti iiiö mesta
hnossgæti, og hún ákvað að biðja um cplaskífu í eftirniat. Að lök-
um fókk hún sér kaffi og því næst flýtti hún sér (il stöðvarinnár.
Um Jacques var það að segja, að hann liafði farið heirn til að
skipla urn föt og hafði komið snomma i eimvagnaskýlíð. En
venjulcga kom hann ekki fyrr en á sfðustu stundu og lét Peequeux
uni það að athuga ástand eimvélarinnar, enda þótt, liann væri
oftar drukkiön en ódrukkinn. En hin nýja tilfinning gerði hann
þetta kvöíd varkárri en vcnjulega. I-Iann vildi fullvissa sig um,
að allt væri í góðu lagi og ekki sízt. vegna þess, að uín morgun-
inn hafði homini fundizt éiútvclin ekki eins orkumikil og yenju-
lega.
pað var dimmt, í hinu stóra eimvagnaskýli, því að gluggarnir,
scih voru uppi við loft, voru mjög rykugir. Eimvagn Jaeques stóð
frammi við dyr, enda var hann fyrsti vagninn, sent átti að nota.
Kyndari hafði nýiega sknriið í eldinn og rauðir neistar hrutu
niður í öskuhi'úguna. pelta var gríðarstór vél og afimikil. Og
eins og allar eimvélar Vesfurjárnbrautarfélagsins, hafði hún ekki
einungis númer, heldur einnig nafn. Hún hét Lison, eftir stöð í
Cotenfin-uinhverfinu. Jaeques néfndi þetta nafn með virðuleik
eín's og þaö væri kvcnnmannsmvfn.
þau fjögur ár, sem Jacques hafði annazt þcssa vél, hafði hanh
umgengizt hana, eins og Iiún væri ástrney hans, Hann hafði þekkt,
margar oimvélar, en þcssi bar af þeim öllum. Aðrar höfðu verið
duttlungafullar eða uppreisnargjamar, eins og manneskjui' íheð
lifamli holdi og blóði.
Iiann elskaði Lison á sama hátt og menn elska konur sínar.
Eini gallmn á henni, að því cr honum fannst, yar sá, að liún
Jmrfti ótrúlega mikla smurningu. Hún hafði nærri þvi girndar-
le.ga löngun í smurningsolíu. Og stundum sagði Jac.qu.es í gamni
við kyndarann, að Lison væi-i eins og falleg kona.
pcgar eldurinn var farinn að loga glatt og gufan var að koma
upp, gekk Jacqucs umhverfis vélina, athugaði Iiana vel og rcyndi
að komast eftir, hvernig á því stæði, að hún hafði þá um morgun-
inn, þurft meiri snnimingu en vtenjulega. En hann gat ekki fund-
ið, að neitt væri að. Véliii var í fullkomnu lagi, hreiu og fægð.
Hann var alltaf að hjástra við hana, Iireinsa hana og fægja. Sanit
gat hann ckki varizt því að undrast, hvereu mikla sinurningu
hún hafði þurft um morguniiin. Og hann varð var ofúrlítillar
tortryggni í Iiennar garð. Og hann vildi reyna að ganga úr skúgga
um, að allt Væri í lagi og að liún yrði ekki með neina dynt-i né
dutlinga á leiðinni.
Peequeux var ekki kominn, og Jacques varð reiður, þegar hann
sá hann loks koma, rauðeygðan og þrútinn í andliti eftir niörg
staup, sem hann liafði skolað matnúm niður með. Vcnjulega var
goft samkomulag milli þessara tveggja. nianna. peir unnu hvor
sitt hlutverk í áameiginlegu starfi og yfir báðúm vofði sameiginleg
hætta. Endíi þótt Jaéques væi'i tíu árum yngri, annaðist hánn
Pccqueux með nærri því föðurlegri umhygg^j. Harin sá í gegnum
fingur við hann og lofaöi honura að sófa úr'sér víinuna í klefa
sínum og Pecqueux endivrgalt þ'essa umhyggju með nærri því
imndslcgi'i undirgefni. pegai' hann var ódrukkinn, vár liann á-
gætloga. fær. starjsmaður. Nú var hann undrandi yfir því, að
hcyr-a Jacques kvarta yfir ástandi vélarinnar.
Hvað er að lveyra þetta? Hún gengur cins vel og hægt cr að
hugga sér.
Eg cr ekki ánægður með hana samt, sagði Jacques.
Ehda þótt hann væri búinn að atliuga nákvæmlega sérhvern
hlúta vélarinnar, hristi hann liöfuðið og rannsá-kaði hana alla á
ný. Hann trysti gangráfin og öryggislokuna og fi'llti feitibolla
sti’okkanna, meða.n Pecqueux nuddaði fáeina ryðbletti ai' gufu-
iiettimun. T'éiin virtist. anga prýðilega og cngin ásta'öa 1 i 1 aö hafa
áhyggjur. Ástæðán var einungis sú, að Jacques, þótti ekki cins
vænt urn I.ison og áður. Litla, veikbyggða konan skipaði nú meira
rúm í lijarta hans en véliii. Hann hafði aldrei íyrri borio minnstu
umliyggju íyrir íarþegunum. Og ástæðan var sú, að Séverine var
meðal farþeganna.
Klukkan sló sex. Jacques og Pecqueux fóru upp í eimvagmnn,
og hinn síðarnefndi opnáði útblásturspípurnar og dimmt eim-
vagnaskýlið fylltist hvítri gufu. pví næst rann Lison inn á tein-
ana. Hún var þogar í staö látin fara gégnum Batignollesgöngin,
cn varð að bíoa við Pont de l'Kurope eftii’ lestinni, sem átti að
legg.ia af stað klukkan hálf sjö. J.'að voru aðeins fimm niínútur
eítir, þar.gað til lestin átti að leggja af stað, og .Tacques, scm hall-
aði sér út um gluggann, var undrandi yfir því að konia hvérgi
apga á Sérverihé meðal farþcganna. Ilann var sannf. um að hún
mundi ckki stíga inn í lestfna án þess að koma og heilsa upp á
hann. Og þctta reyndist svo. Á síðustu stundu kom hún hlaupandi
iram með allri lestinni og aö eimvagninum og andlit. hennar Ijóm-
aöi af glcði og sigurbrosi. Hún tyllti sér á tá og horfði á hann
líiæjandi aúgum.
Hafið engar áhyggjui*, sag'öi hún. — Ég lief koniið öllu í lag.
Og hahn hló lika, því að það ghiddi hann að sjá hana káta.
-4-i það gíeður mig! hfópaði liann.
Hú-n tý.IIti sér aftur á tá og sagði lægra: — Ég hef mikla ástæðu
Á kvöfdvökunni.
Konan horfði vantrúarfull á.
afgreið'slumeyna í verzluninni
og sagði:
„Eruð þér nú alveg vissar
um., að hárnet ykkar séu ósýni-
leg.“
„Já, alveg hárviss," svaraði
afgreiðslumærin. „Eg er að-
minnsta kosti búin að selja tólf
í dag, enda þótt við höfum eng-
in átt í heila viku.“
©
Það var upplýst í skilnaðar-
réttinum í Englandi nýlega, að
eigiriköna ein hafði haft það
fyrir venju; að opna alltaf bréf
mannsins síns — en skrifaði
svofellda athugasemd aftan á
þau: „Opnað af misskilningi til
þess að sjá hvað í því stæði.“

Framh. af l. síðu.
hvernig vestrænu þjóðirnar
hefðu komið fram við ýmsar
þjóðir og nefndi hann til sam-
anburðar. kommúnistiska kúg-
un í ýmsurn löndum. Hann
kvað markmið Molotovs, að ein i
angra Bandaríkin, sem væru
boðberi lýðræðis og frelsis í
heiminum.
Yfirlýsing -.Bulganins
cg' Nchrus.
í Moskvu var í morgun birt
yfirlýsing frá Bulganin og
Nehru, að aflokinni hinni opin-
beru heimsókn hins síðarnefnda.
Er þar tekið undir kröfuna
um aðild hins kommúnistiska
Kína að samtökum Sameinuðu
þjóðanna og að sinnt verði lög-
mætum kröfum þess til For-
mósu. Enn fremur er lýst yfir
ánægju með samkomulagsum-
leitanirnar sem leiddu til vopna
'AWAWA’AW.V.V
fer héðan föstudaginn 24. þ.m.
til Norðurlands.
Viðkomustaðir:
Akureyri,
Húsavík.
hlés í Indókína, en talið nauð-
synlegt að. taka Indókínamálin
fyrir til heildarathugunar.
McMilIan farinn
frá San Franciseo.
McMilíán utanríkisráðherra
Bretlands lagði af stað frá San
Francisco í gærkveldi flugleið-
is til Oslóar, þar sem hann kem
urframfyrir hönd brezku stjórn
arinnar við hina opinberu heim-
sókn Elísabetar drottningar til
Noregs, en hún stendur 3 daga.'
Við burtförina rædcli McMillan
mikilvægi brezk-bandarískrar
samvinnu og sagði, að Banda-
ríkjamenn, sem gagnrýndu
Breta fyrir að leggja til, að
kínverskir kommúnistar fengju
aðild að Sameinuðu þjóðunum,
mættu athuga, að í því fælist
ekki nein viðurkenning á stefnu
kommúnista né framkomu.
Pinay flytur ræðu í San
Francisco í dag.
fcr héðan mánudaginn 27. þ.m.
til Vestur- og Norðurlands.
Viðkomustaðir:
Patreksfjörður,
Flateyri,
ísafjörður,
Siglufjörður.
H.F. EÍMSKIPAFÉLAG
ÍSLANDS.
Svaladrykkir
Söluturninn við Arnarhól.
M fi* Btgwmfks
1813

Opi. UM, Ed|(a.r-ItlC'e nurrruchs, tnt,—f ih. Ttce. Ú. f>. P»l
DiStr. by/'United Feature Syndicatc, Inc.
— í fyrstu, sagði gamlj|höfðinginn,
drap Veiðimaðurinn mörg'dýr.
Því næst tók hann að veiða her-
menn mína. Þeir voru hvergi óhultir.
Lebo hristi höfuðið. — Eg gerði út
mehn til að vinna á hohum,; en; eng-
inn þeirra kom aftur.
—. Segið mér, sagði Tarzan ákve'ð-
inn! — Hvar. get eg ifundið þennan
mann? Eg ætla líka að reyna að koma
honum fyrir kattarnef.