Vísir - 05.10.1955, Page 10

10 VÍSIR
Miðvikudaginn 5. október 1955.
m ww&MAji
?*5l "
jartanA tnál.
Eftir Graham Greene.
— Eg hef aðeins verið hér örfáar vikur, sagði Wilson — og
-allir eru alltaf að tala um Yusef. Menn segja, að hann selji
falska demanta, smygli ósviknum demöntum, selji skemmt vín,
Jhamstri baðmull vegna þess að hætta sé á franskri innrás og
læli hjúkrunarkonurnar við herspítalann.
— Hann er þorpari, sagði séra Rank. — Það er ekki þar fyrir,
að ekki sé trúandi einu einasta orði, sem sagt er hér. Hér
•eiga allir að halda við allar giftar konur, og þeir lögreglumenn,
sem ekki eru á launalista Yusefs þiggja mútur af Tallit.
— Yusef er mjög vondur maður, sagði Tallit.
— Hvers vegna er náunganum ekki stungið inn? spurði
Wilson.
— Eg hef verið hér í meira en tuttugu og tvö ár, sagði séra
JRank — og eg hef ekki enn þá orðið þess var, að nokkuð hafi
nokkru sinni sannazt á Sýrlending. Oft hef eg séð morgunkáta
lögreglumenn labba út til að berjast — og eg hef hugsað með
mér: til hvers er að spyrja þá, hvað sé um að vera. Þeir
Sberjast alltaf við vindmyilur.
— Þér hefðið átt að vera lögregluþjónn, séra Rank.
— Já, sagði séra Ránk, — hver veit? Það eru fleiri lög-
xéglumehn hér í borginni en maður kemur daglega auga á, eða
svo er sagt. ...... ~
— Hver segir það?. -
— Farið varlega í að borða sætindin, sagði séra Rank.
— Það sakar ekkert að borða þau í hófi, en þér eruð búinn
að borða fjóra mola. Heyrið mig, Tallit! Herra Wilson. virðist
véra glorsoltinn. Er ekki hægt að fara að koma með steikina?
Sjálfsagt, séra Rank. Sjálfsagt. Séra Rank stóð á fætur og
settist við borðið, sem stóð upp við vegginn eins og stólarnir.
Það voru aðeins fáeinir diskar á borðinu og Wilson hikaði
— Komið Wilson og fáið yður sæti. Það verður aðeins gámia
lólkið, sfem borðar með okkur — og svo auðvitað Tallit
— Þér voruð eilthvað að tala um orðróm, sagði Wiíson.
— Höfuðið á mér er heilt mannabú af orðrómi, sagði séfa
Rank glettnislega. — Ef einhver segir mér eitthvað, geri eg
ráð fyrir að hann ætlist til að eg segi öðnun fréttina. En það er
:nauðsynlegt starf nú á tímum að bera fréttir, þegar öli leyndar-
mál eru opinber, til að minna fólk á, að sannleikann ber að
segja. Sjáið Tallit núna, hélt séra Rank áfram. Tallit hafði
lyft myrkvunartjaldinu og horfði út á dimma götuna. — Hvað
er að frétta af Yusef núna, ungi spjátrungur? — spurði hann.
—■ Yusef á stórt hús hinum megin við götuna og Tallit
langar til að eignast það, er það ekki Tallit? En hvernig er það
méð kvöldverðinn, Tallit? Við erum spltnir.
— Hann er að koma, hann er að koma, sagði Tallit og kom
Maupandi neðan frá gluggánum. Hann settist þegjandi hjá
öldungnum og systir hans bar á borð. — Maður fær alltaf
góðan mat hjá Tallit, sagði séra Rank. '
—■ Það er líka boð hjá Yusef í kvöld.
— Það sæmir ekki presti að vera kræsinn, sagði séra Rank
— en mér finnst yðar máltíð fara betur í maga. Hann hló svo
að bergmálaði í salnum.
— Er það éins slæmt og af er látið að láta sjá sig hjá
Yusef?
—■ Já, það er það, hena Wilson, £f eg sæi yður þar mundi
eg hugsa sem svo: nú vantar Yusef upplýsingar um»baðmull,
hversu innflutningurinn verði mikill á næsta mánuði — eða
'hvaða vörur séu á leiðinni yfir hafið. Og hann mun borga
•dwuvwwwwwywwwwwvvvwuvwuwvv.v'
fyrir upplýsingamar. Ef eg sæi stúlku fara þar inn, mundi
eg kenna í brjósti um hana. Hann hló aftur. — En ef eg sæi
Tallit fara þar inn, mundi ég bíða, þangað til ég heyri
kallað á hjálp.
— En ef þér sæjuð lögregluforingja fara þar inn? spurði
Tallit.
— Þá mundi ég ekki trúa mínum eigin augum, sagði prestur-
inn. — Enginn þeirra yrði svo heimskur eftir það, sem
kom fyrir Baily.
;— í fyrrakvöld ók lögreglubíll Yusef heim. Það sá eg með
mínum eigin augum, sagði Tallit.
.— Þó hefur einhver ekill verið að fá sér aukapeninga,
sagði séra Rank.
— Mér sýndist eg sjá major Scobie. En hann var nægilega
varkár til að fara ekki út. Auðvitað er eg ekki alveg viss. En
það var líkt major Scobie.
— Nú hef eg talað af mér, sagði presturinn, — Hafi það
verið major Scobie, þyrði eg að leggja sálu mína að veði fyrir
því, að allt væri í lagi. Hann er heiðarleikinn sjálfur í eigin
persónu.
Þegar Wilson kom aftur til hótelsins, var enn þá ljós í
gluggum Harris. Hann var þreyttur og áhyggjufullur og
reyndi að læðast fram hjá, en Harris heyrði til hans. — Eg
hef verið að bíða eftir yður, sagði hann og hampaði rafmagns-
blysi. Hann hafði vafið um sig moskitoneti utan yfir náttfötin
og leit út eins og brynjaður loftvarnarvörður.
-— Það er orðið framorðið. Eg hélt þér væruð sofnaður.
— Eg gat ekki sofnað fyrri en við værum búnir að fara
á kakkalakkaveiðar. Þessi hugmynd mín er gömul. Við gætum
veitt verðlaun mánaðarlega. Eg sé fram á þá tímá, þegar menn
langar til að ganga í kakkalakkaveiðifélagið.
Wilson sagði kaldhæðnislega:
— Það mætti keppa um silfurbikar.
—• Mangt hefur skrýtnara skeð en það, gamli vin. Óg
titillinn yrði. stórmeistari í kakkalakkaveiðum.
Hana. gekk á undan inn í herbergið.
— Hváða vopn á eg að nota? spurði Wilson,
— Þér getið fengið annan iiiniskóinn minn. Það brakaði í
borði undir fótum Wilsons og Harris aðvaraði hann. —■ Gangið
hljóðlega um. Þeir heyra mjög vel. ’
—• Eg er tíálítið þreyttur. Ættuin. yið ekki að fresta . . . ?
— Aðeins í fimm mínútur, gainli vin. Eg get ekki sofnað án
þess að fara á kakkalakkaveiðar. Sko, þarna er einn, fyrir ofan
snjTtiborðíð. Þér megið slá fyrst. En varla hafði skugginn af
inniskónum fallið á þilið, þegar kakkalakkinn skauzt undan,
— Það. þýðir ekkert að fara svona að. Horfið á mig.
Kakkalakkinn var kominn hálfa leið upp þilið. Harris læddist
að henni og .veifaði blysinu fram og aftur yfir kakklakkanum.
Ailt í einu small inniskórinn á þilinu og eftir sat blóðblettur
og kiesstur kalckalakkinn. — Það verður að dáleiða þá, sagði
hann,
Þeir þutu fram og aftur um herbergið og börðu með skónura
og þannig.lauk, að þeir urðu báðir fokvondir og loks fór.
Wilson, og skellti á .eftir sér hurðinni.
Hann var andvaka þétta kvöld, og þegar hann loks sofnaði,
dreymdi hann, að hann hefði drý-gt glæp.
. Þegar hann gekk niður til morgunverðar, stanzaði hann fyrir
framan dyr Harris. Hann drap á d>T, en það var ekki svarað.
VERDOL
ÞVOTTALÖGURINN er stöðugt not-
aður af þúsundum ánægðra húsmæðra.
Fæst í flestum verzlunum.
C & &wrptí$k6
TARZAM
Á kvöldvökunni.
Við krýningarathöfnina voru
gestaherbergi öll lofuð og þétt
setiim bekkurinn í sumum. f
einugistihúsi lerltu saman bóndi
og Kaupmannahafnarbúi. Sá
síðarnefndi fór að taka upp úr
töskum sínum og tók þá eftir
því að bóndinn sat og starði á
skrautlegu náttfötin hans mjög
wndrandi á svip.
— Hváð í sköpunum er
þetta? spurði bóndinn.
— Þetta eru náttfötin mín, út-
skýrði Kaupmannahafnarbúinn.
— Nú, og hvenær notar þú
þau?
— Á nóttinni auðvitað. Notið
þið ekki náttföt heima í sveit-
inni þinni?
— Nei, sagði bóndinn ákveð-
inn. — Heima hjá mér hlaupum
við ekki um allt á nóttunni —
við liggjum í rúmum okkar og
sofum.
•
það eru ekki . margar konur,
sem hlotið hafa eins fagra.gúil-
hamra hjá eiginmönnum sínum
og leikkonan Vivien Leigh fékk
hjá manni sínum Sir Laurence
Oliver. Á lokaæfingu kvikmynd-
ar nokkurar, var Vivian komin
í gerfi 75 ára gamaUar konu„
kom njaður hennai’ sem .var við-
staddur, auga á hana og hrópaði
hann upp, yfir sig hrifinn:
— Elskari, ég get. várla beðið...
•
Hin hamingjusama móðir. átti
ungan son, sem hún var mjög
hreykinn af. F.itt sinn hauð iiún
barnasálfræðing til kvöldverðar
pg spui-ði hann spjörunum úr.
Meðal annare lagði hún fyrir
hann eftiríarándi spurningru:
— Segið mér eitt, á hverju er
hírgt að tnérk ja það þegar dreng-
ur er að Verða fuUþroskaður? ,
— það get ég sagt yður, kæra
fru, það er þegar hann krækir
fýrir poll á götunnj í stað þess
að vaðá beint út í hann.
í skráningarstofú hersins fyr-
ií- sjálfboðaliða í Salt Lake City
kom ungur maður, sem endiiega
vildi ganga í herinn.
Þegar læknirinn hafði irann-
sakað hann sagði hann:
—• Ungi maður, mér þykir
það mjög leitt, en því miður get
eg ekki gefið yður vottorð um að
þér megið gegna herþjónustu.
— Hamingjan góða, hrópaði
ungi maðurinn. — Þér hljótið
að vera að gera áð gamni yðar.
Hvað annað gæti eg gert. Eg
hefi selt bílinn minn, trúlofast
fjórum stúlkum og sagt yfir-
boðara mínum til syndanna.
WW
Copt. wst. Bdg* rte aurrouglu, tnc.—TUKHes. TIrS.P»t.OiI
Distr. £jy United Feature Syndicaíe, Inc
Flestir voru fallnir af mönnum
'Tarzans, og nú sneri hinn grimmi >
.Aved sér að honum.
— Nú ■ er röðin komin að. þér,
öskraði Avéd, —* nú skal ég ráða
niðurlögum þinum. •
Síðan ætlaði Aved að reka Tarzan
í gegn, en hann hafði aðeins rýtáng
að vopni
Þá birtist ToU og menn hans í
dyrunum. Nú var taflinu snúið við.