Vísir - 05.11.1955, Blaðsíða 5

Vísir - 05.11.1955, Blaðsíða 5
Laugardaginn 5. nóvember 1955. V8SIB DÖMU-, HERBA og BARNA- verið IJllariiærföt hana 'Vijsas • GÐ ð TAFLI eftir ÆstÞMÍs JEste. „Jæja, vina“, mælti Harry og' lokaði á eftir sér hiirðinni.1 4,Veiztu hvað kíukkáh er?“ Marge nöldraði: „Hún er að verða tólf.“ Hann leit á hana og fór a5 velta því fyrir sér, hve þetta hefði verið lagleg steípa fyrir sex árum. En síðan voru sex ár. Hann lét töskuna með lyfja- sýnishornunum á borðið og sagði: „Byrjaðu nú ekki á neinu naggi, eg er orðínn hundleiður á því.“ „Og á mér lika.“ Hún sneri sér áð honum. „Játaðu það bara, —• vertu'ekki að þessu.“ „Láftu ekki svona Marge. ÞÚ ert óstyrk, skjálfandi af| 4augaóstyrk.“ „Þér er víst rétt sama,“ sagði hún í sýfrulegum tón. „Ef eg get ekki sofnað núna, verð eg vitlaus, og það er allt þér að kenna.“ Rödd hennar var rám og augnahvarmarnir bólgnir. Hann tók upp hattinn sinn, setti hann á höfuð sér og lét hann slúta glannalega yfir hægra augað. „Nú nenni eg ekki að standa í þessu lengur,“ sagði hann, „eg er að fara til Mexíkó.“ „Mexíkó,“ sagði hún hlægj- andi, „og hvað ættir þú svo sem að gera í Mexíkó?" „Auðvitað mun eg selja lyf. Eg veit ekki betur en Mexíkó- búar þurfi á slíku að halda.“ „Og þú ætlast til þess, að eg trúi því, að þú sért að fara?“ Hann dró langan farmiða upp ur vasa sínum. „Gildir að- <eins aðra leiðina.“ Hún horfði óviss á hann, en svo hrifsaði hún miðann af honum og reif hann í tvennt. „Þetta þýðir ekki,“ mælti hann og yppti öxlum. „Eg fæ mér bara annan." Hún heyktist við þetta. „Hlustaðu á migt Harry," . kjökraði hún, „við höfum rif- azt áðtrr.“ „Ætli eg viti það ekki, og það •er einmitt þess vegna sem eg fer, og það í grænum hvelli." Marge horfði á farmiðaslitr- 3n, og þaS var sem augu hénnar væru þó ósjáandi. Svo leit hún <upp. „Harry, ertu viss um, að þú meinir þetta?“ Hanh kinkaðí kolli. Hún ruddist fram hjá honum bg þreif símann á borðinu. Miðstöð? Gefið mér Spring sex-einn-núll-núll.“ Harry kipptist við. Hann þreif símtóiið úr hendi Marge og lagði það aftur á sinn stað. „Þetta er hjá lögreglunni, ásninn þinn!“ Marge yppti öxlum, gekk skref aftur á bak og svaraði: „Þetta gerir ekkert til, eg get hringt seinna." „Hvað ertu eiginlega að bulla?“ spurði hann og gekk að henni. Marge kveíkti sér í sígarettu og brosti. „Þér þætti ef til vill gaman að því að vita, að eg hefi kom- izt að ýmsu upp á síðkastið, eins og til dæmis-----\Vhitey.“ Hann varð allt að því fárán- legur í framan. Marge Jg;osti blíðlega framan í hann og sagði: „Þú kannast kanske við nafn- ið eða hvað?“ » Harry vætti þurrar varir sín- ai’, en Marge hélt áfram: „Fyrir nokkrum kvöldtfm kom þessi náungi hingað. Hann þurti að fá svolítið hjá þér, og honum lá mikið á því, skal eg segja þér.“ Harry urraði: „Eg skal svei mér kála þessum eituríyfja- ræfli!“ „Hann sagði nákvæmlega það sama úm þig. Hann kvaðst mundu koma þér fyrir kattar- nef fyrir að neita sér um eitrið." „Hann getur ekki hrætt mig, því að ef hann segir eitt einasta orð, fer hann beint í tukthúsið.“ „Hefir þú ekki gleymt ein- hverju, Harry?“ „Hvað áttu við?" „Mér. Stúlkunni, sem þú ætl- ar að hlaupast frá.“ Augu hans urðu • starandi. „Ætlar þú að segja mér, að þú myndir siga lögreglunni á mig?“ „Hvers vegna ekki? Þú sagð- ir, að nú væri við skild að skipt- Um. Mér er rétt sania um þig.“ Hún drap í sígarettunni og leit framan í hann. „Eiturlyfja- sali,“ hreytti hún út úr sér. „Eg er steinhættur því, Margé, það get eg svarið, Eg hætti því fyrir mánuði." Hún tók að bursta hár sitt. „Ertu nokkuð hræddur við lög regluna?“ „Lögreglan getur ekki gert mér neitt, eg hefi, verið var- kár.“ Hann mjakaði sér nær henni og rödd hans skalf. „Eg skal segja þér það, Marge, að eg sá allt í einu, að þetta var skammarlegt, sem eg var að að- hafast.“ „Þessu • trúi eg,“ sagði hún þuiTlega. „Hlustaðu á mig, Marge," sagði hann, ogþað var áhyggju- blær í röddinni. „Þetta er dag- satt. Eg steinhætti og byrjaði sem nýr og betri maður. Mér fannst eg verða að fara burt:“ „Og þess vegna fórstu að ríf- ast við mig, er það svo?“ „Já, eg varð að gera það, skil- urðu það ekki? Eg verð að láta þig halda, að allt væri búið á milli okkar. Þú mátt trúa því, að heldur hefði eg viljað detta niður dauður en að þú fengir að. vita um þenna glæp minn.“ Hann gekk nær henni og tók um herðar henni. „En nú er eg feginn því, að þú veizt allt. Þetta opnar okkur leið.“ „Okkur?“ Hún leit á hann vonaraugum. „Auðvitað. Það þýðir, að getum bæði farið burt ef þu vilt koma með mér. Hann tók fastar utan um og kyssti hár hennar. „Ó, Harry, er þetta satt?“ „Hvað heldxu þú, kona, svaraði hann og brosti. „Við gætum hafið nýtt líf og lifað eins og' annað fólk. Mexíkó er yndislegt land.“ Bros færðist yfir andlit Marge, og augu hennar urðu mild og hlý. Hann þerraði tár- ,in úr augum hennar með fingr inum og kyssti hana. „Svona, vina mín.“ ,,Jæja,“ mælti hann svo og áliðið. Eg' ætla að fá farmiðun- um skipt, og við verðum að fara að láta niður dótið okkar. Þú ættir að fá þér blund.“ „Þú veizt, að eg get ekki sofnað.“ Hann þreif tösku sína og tók upp úr henni lítið glas. „Þetta ætti að duga,“ mælti hann og hristi hvíta töflu úr glasinu i framrétta hönd henn- ar. „Þetta er nýtt, róandi lyf, sterkt en skaðlaust." Hún horfði forvitnisaugum á hana. Harry gekk að borðinu, hellti vatn í glas úr flösku og rétti henni. Hún drakk það. Hann tók glas- ið úr hendi hennar, laþt yfir hana og kyssti hana á munninn. Síðan gekk hann að tösku sinni og fór að sýsla við innihald hennar. „Harry!“ Rödd hennar var veilt og það var hræðslublær á henni. Þegar Marge féll á gólfið, snei'i hann sér við og horfði á hana. Svolítil froða sást í munnvikum hennar. Hún átti erfitt um andardráttinn. Harry smellti töskunni í lás, gekk að símatólinu og fægði það með vasaklút sínurn. Hann fægði líka glasið á borðinu og lét það á sinn stað. Hann tók upp tösku sína, lét vasaklútinn á húninn, opnaði hurðina hægt og rólega, stakk klútnum í vas- ann og hvarf. Marge lá á gólfinu, en höfuð hennar hallaðist upp að stóln- um. Þegar hurðin lokaðist, reis hún á fætur, lét hvítu töfluna í öskubakka og þreif símtólið. „Miðstöð,“ sagði hún, „gefið mér Spring sex-einn-núll- núil!“ SÍS opnar sjálfsaf- greiðslu í Austurstræti 10. UðARGt A SAMA STA0 í morgun opnaði Samband iís- lenzkra' samvmnufélaga sjálfs- afgreiðslu með matvöru í Aust- urstræti 10. Verzlun þessi er á margara hátt með nýju sniði. Hurðir opnast sjálfkrafa, kaupandi velur sjálfur vörurnar, sem eru flestar fyrirfram innpakkaðar og greiðir þær síðan við út- göngu. Helztu kostir við sjálfsaf- greiðslu eru þeir, að rekstur þeiri'a hefur reynzt hagkvæm- ari en eldri búða. Innréttingar verzlUnai'innar í Austurstræti eru mjög ein- faldar, enda allar hreyfanlegar og samsettar þannig, að fyrir- hafnarlaust er að breyta inn- réttingum og hilluskipan eftir vild. Reynslan af fyrstu vikunni í sjálfsafgreiðsluverzlunum kaupfélaganna í Hafnarfirði og á Selfossi hefur reynzt mjög vel. Kommúnistaríkin auglýsa. Sovétríkin óg öll leppríki ! þeirra hafa hafið mikla aug- lýsingaherferð á Indlandi. Er þetta í tilefni af iðnsýn- ingu mikilli, sem opnuð hefir í Nýju-Delhi. — Hafa ; kommúnistaríkin sent aragrúa allskonar véla og mjög mikinn ífjölda manna til að starfa við i sýningardeildir sínar. BlÖðin eru einhig full af auglýsingum. um varning ffá ríkjum komm- únista. Fischersundi. Stúika ekki yngi'i en 20 ára,. ósk- ast til verksmiðjustarfa. — Upplýsingar hjá verkstjói'- anum. Fyrirspurnum ekki svarað í síma. Verksmiðjan. Vífilfell h;f. „Coca-Cola“ Ésteinar í ara og Söluturninn við ArnarhóL %fvvvvvw.vw\vwv,v,w,v%rw,w,v uvvn.^.'Vwww^vv^vwwvw-w'^www'N Sendifer^abilreið Höfum til sölu Fordson, sendiferðabifreið, módel 1946. Bifreiðin verður til sýnis eftir kl. 1 í dag. BÍLASALAN > Klapparstíg 37, sími 82032, WUVWVéVAAAMAWVWUV Laugarneshverfi fbúar þar þurfa ckki að fara lengra en í Verzi. Vitinn Lauganiesvegi 52 til að konia smáauglýs- ingu í Vísi. Smáangiýsingar Vísis borga sig bezt KNATTSPYRNUFELAGIÐ VALUR VA L S VESL TA N í Skátaheimilinu kl. 2 á morgim. — MikiU Ijöldi eigulegra muna. —Spennandi happdrætti, m. a,:i Ferð til Osló með Loftleiðum. Ferð til Kaupmannahafnar með Gullfossi. Ritvél o. m. fl. o. m. fl. Sveitur sitjandi kráka en fljúgandi íær. JEn'ffÍn núil *

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.