Vísir - 11.11.1955, Qupperneq 3

Föstudaginn 11. nóvember 1955
VÍSIR
— -'j:.
zJ
Skrifið
kvennasíðunni
um áhuffamál
yðar.
1/JijJij
Ævintýrakona á sjötugsaldri.
Ilelnr mest jndí al að sigla cftir
Siávöðuiii fljota.
Svínalifur
og Hfrarkœfa úr svínalifur.
1 kg. svinalifur.
Steikur laukur,
Kartöflur.
Lifrin er lögð í kalt vatn eina
klukkustund og er skipt um
vátni þrisvar á þeim tíma.-
Iíimnan er flegin af og allar
æðaf teknar burt.
.Helmingurinn af lifrinni er
skorinn sundur í mjög þunnar
sneiðar. Þær éru síðan steiktar
við mikinn hitá í smjörlíki eða
góðu flöti. Þær eigá að vera
stökkar þegar lokið er.
Steiktur- laukur hafður með
og bruhað smjörlíki.
Kártöfluf bornar með.
Lifrarkæfan.
Lifur (hálf).
Síðuflesk (bacoh) 50 gr.
5 beinlausar smásíldir (krydd-
aðar).
Lítill laukur.
-x-
1 matsk. hveiti. — Salt og pip-
. ar. % úr sléttri tesk. múskat.
lYz dl. nýmjólk, sem sósulitur
hefir verið látinn í.
Þunnar spiklengjur.
■■ -x-
Lifrin er skórin í bita og
söxuð ásamt baconstykkinu,
lauknum og síldunum. Saxað
4 sinnum.
Því næst er hyeiti, salti, pip-
ar og múskati bætt í og hrært
samaú við. Mjólkinni með litn-
um bætt í hægfara.
Aflangt mót er fóðrað með
þunnum spiklengjum ög síðan
er lifrarmáukinu helt í. Lok er
sett á mótið eða smjörpappír
bundinn vfir. Lifrarkæfan á að
sjóða hægt í 2 klukkustundir.
Þá ér hún tekin upp og hvolft
á fat, þegar liún er orðin kold.
Hiaupi má smyrja á.
X—.
Y> 1. af síuðu soði eða
Yz 1. af sjoðandi vatni með 2
súputeningum.
6, blöð af matarlími.
-x-
Þ.egar soðið. er farið áð sjóða,
er mátarlíminu bætt í og á að
hræra það alveg út. Sett á kald-
uvw
Lífinu er ekki lokiö þó að fólk
sé séxtugt.'Þáð sést á Ernmu
Schray. Hún var'kennári í 46
ár, en tók siðan til víð tóm-
stundaiðju, sem hana hefir allt-
af dreymt um. Hún er nú 68
hamravegg'janna byltist vatns-
flaumurinn sitt á hvað.“ Ein-
hverjir hefðu gefizt upp þegar
hér var komið.
En kennslukonan fyrrver-
andi fékk sér leiðsögumann og
AUir eiga að hjálpast að
við heimilisstörfin.
Stáðleggingubók fijrir húswnœðuw
yefin út í M)un tntirhu.
ára, en lætur sér aldrei fyrir | vélbát og réðst í hættuförina.
brjósti brenna að beita bát sín- Þrír ævintýramenn bættust í
um eftir hættUlegustu hávöðum hópinn; þessi spotti, sem far-
í stórám Ameríku, svo sem Cö-
loradó-ánni í Grand Cariyon
og' fleiri.
Hún hefir frá æsku haft
mikinn áhuga fyrir ferðalög-
um á fljótum og kynnti sér fljót við þetta,“ sagði ævintýrakon-
in mjög vandlega í æsku, þegar an. )En dálítið vöknuðum við.“
hún var að læra landafræði. En j Aður en hun réðst í bátsför-
hún hefir ekki getað að ráði ina gftir Nöðru-ánni hafði hún
veitt ser þenna óvenjulega sigrast á Coloradó-fljótinu, þar
munað, fyrr en eftir 'að hún sem það rennur gegnum Grand
hætti störfum. Canyon, svo og á þrengslunum
I fyrra fór hún á litlum báti i San Juan ánni t utah.
Því ber ekki áð néita, að sú
húsmóðir, sem einhvcrra hluta
vegna neyðist til þess að stunda
vinnu úti og hefir einnig fyrir
heimili og börnum að sjá, hef-
ir mörg vandamálin að glíma
við.
Kona riokkur, sem vinnur úti
alian daginn og hefir fyrs r
heirnili og þrem börnum að sjá,
gefur eftirfarandi ráðleggingar:-
Húsmóðurinni er skylt að
temja sér sem auðveldasta og
léttasta aðferð við húsverkin
Ef vel á að vera verður hún að Hún á að sleppa öllu óþarfa
skipuleggja hverja stund, til rostri við heimilið.
þess að heimilið fari ékki úr: Einnig á hún að sleppa öllum
inn var, er aðeins 22 mílur
enskar, en á þeirri leíð verðá
ferðamenn að brúria niður 10
flúðir.
„Okkur varð ekki hót m'eint j,
við þctta.
gegnum hið fræga Vítisgljúfur
(Hells Canyon), þar sem
Nöðrufljótið (Snake river)
hlykkjast og hafa fáir leikið það
áður.
En áður en hún réðist í það
För sína eftir Coloradó-fljót-
inu fór hún árið 1949 og var
hún þá nýkomin af sjúkrahúsi
— hafði aðeins verið 4 daga
heima er hún hóf ferðalagið.
... .. „ í þeirri för voru ferðafélagarnir
flaug hun þarna yfir til þess að u , „ .. , ,
,. J* . ... .... .. i8 konur og fimm karknenn, en
af þeim voru 4 ræðarar.
Þau sigldu eftir þessu við
skoða hvítfyssandi hávaðana.
Brunuðu niður
tíu strengi.
Emma Schray lýsir gljúfrinu
svo, „að það sé eins og V í lög-
un og á milli snarbrattra
an stað þar til ér það byrjar að
stirðna. Þá er hlaupið lagt á
með sketð, smátt og smátt
og smátt þangað til það er upp-
gengið. .
Lifrarkæfa II.
250 gr. svínalifur.
250 gr. spik.
1 lítill laukur, 3—4 ansjósur.
1 -egg.
2 sléttfullar matsk. hveiti.
Salt, þipar, allrahanda.
2 dl. mjólk hér um bil.
Lifrin, spikið, laukurinn,
og ansjósurnar saxað saman
6—8 sinnum.
Eggið hrært í.
Hveiti og kryddi hrært í, síð'ast
mjólkinni.
Mót er smurt og lifrarblönd-
unni hellt í.
Bakað í vatnsbaði hér um bil
50 mínútur.
sjárverða fljóti í 6 bátum og
var hver þeirra um sig 15 fet
á lengd. Það var tíu daga ferð
og um nætur sváfu ferðalang-
arnir á sandeyrum.
Þetta er í sann-
leika að lifa.
Þessi ævintýrakona er eins
og fyrr ségir orðin 68 ára, hún
ér hávaxm og sterkleg á að
líta. Hárið er orðið grátt, en
augu hennár blika blá og glað-
leg bak við gleraugun.
„Ferðalög á stórfljótum eru
mér sældarlíf,“ segir hún.
Hún á sér aðra tómstunda-
vinnu. Hún safnar landabréf-
um, sérstaklega af vegakerfun-
um. Það á vitanlega að koma I
henni að gagni á fljótaferðun- fljótum
mn. Þegar hún skoðar íanda-
bréf, kemur hún fyrst auga á
allar ársprænur.
Hún hefir ferðast á Rín,
Yukonánni og Dóná. En það
segir hún að sé lítill vandi. Að-
eins barnaleikur hjá því að
ferðast eftir hinum úfnu stór-
skorðum og það verði eftir sera
áður þægilegt atlivarí fyrir
börn og eiginmann.
Fyrst og fremst verður húri
að koma fjölskyldunni í skiln-
i ing um það, allir meðíimir
hennar verði að taka þátt í
heimilisstörfunum.
í Danmöi-ku hefir verið gef-
m út leiðarvísir með margvís-
legum ráðleggingum til handa
slíkum húsmæðruiri og segir;
þar m. a.
Á mórgnana verða allir að
hjálpast við að búa uiri rúmin
og taka til.
Á leið til vinnurinar skal
húsmóðirin leggja þöntunar-
seðii inn hjá kaupmanninum á
meðan húsbóndinn fer með
börnin á barnaheimilið. Ef
börnin eða húsbóndinn koma
heim á imdan húsmóðirinni,
seinni hluta dagsins, verður
húsriióðirin að hafa ákveðin
verk fyrir þau að vinna.
Það borgar sig að snæða
kvöldmatinn sftemma, því við
matborðið er einkar þægilegt
að ræða viðfangsefni dagsins og
þau margvíslegu verkefni, sem
leysa þarf. Kvöldið verður þá
einnig notadrýgra.
Gott er jafnan að búa sig að
kvöldinu undir næstkómandi
dag með því að þvo börnunum
þá vandlega svo aðeins þurfti
að þvo þeim lauslega að morgni,
og einnig er gott að útbúa mat-
arpakkana að kvöldinu.
Margar fleiri ráðleggingar
eru húsmóðurinni gefnar í leið-
arvísi þessum.
óþarfa siðum og venjum, serii
hún eða maður hennar ha"a
tamið sér.
T&kmarkið er ,að allir verði
samhentir um að rétta húsmóð-
urinni hjálparhönd.
Og að lokum segir hún, að
venja skuli börnin strax við að
hjálpa sér sem mest sjálf.
Ef húsmóðirin skipuleggur
heimilisverkin nógu vei ættí
hún að geta átt margar frí-
stundir, þó að hún vinni úti all-
an daginn.
Húsráð.
heimalandi hennar.
Þó að hún sé nú búin að
kánna Vítis-gljúfrið, er það
ekki nóg. Hún kannast við, að
enn sé ein.erfið á, sem hana
langi til að glíma við — það er
Laxá í Oregon.
Sennilegt ér, að hún hafi nú
þegar lokið þeirri glímu.
• Gott er að skilja eftir sve-
lítinn skúf af káli á gulrót,
sem á að rífa. Er þá ekkí
hætta á, að fingurnir særist.
• Þegar ávaxtasafi slettist á
borðdúkinn á þegar að dreifa
borðsalti á blettinn til að
koma í veg fyrir að hama
festist.
• Þvottaklemmur, sem sáðnar,
hafa verið í brimsöltu vatní
verða sterkari óg frjósa ekkí
við þvottinn þó að hann sé
jtengdur til þerris í kutda.
• Lifur verður meyrari eí
sjóðandi vatni er hellt yfir
hana áður en henni ér difii
í hveiti til stéikingar.
★
Húsráð.
Gott er að dreypa glycerini á
varalit í munndúkum. Þvoið þá
síðan x sápuvatni.
★
Þegar flóa á mjólk er gott að
bera fyrst smjör eða smjörlíki
í botninn á pottinum. Brennur
mjólkin þá síður við.
★
Sítrónusafi og salt nær
venjulega ryðblettum úr fatn-
aði. Blettirnir eru vættir í gegti
með safanum, síðan er saltinu
stráð á. Flíkin er síðan þurrkuð
í sólskini.
itftir dan§ki
Framh,
háseta Ólafs danska.' Ásgeir var
afarmenni að kröftum eins og
hann átti kyn til. Eitt sinn, ei’
eg átti tal við Ásgeir, barst tal-
ið að Ólafi danska. Hélt Ásgeir
því fram að hann myndi hafa
átt fáa sína líka að afli. Sagði
eg þá við Ásgeir:
. „Vart trúi eg því, að þú hefð-
ir ekki hangið í honum, ef því
hefði verið að skipta.“
Ásgeir hugsaði sig um lítið
eitt, unz hann svaraði:
„Það getur verið. — Eg veit
ekki. — Eg held ekki. — Hann
var gríðarsterkxxr maður.“
Vera má, að ýmsar sagnir
um strangleik Ólafs hafi verið
nokkuð ýktar, þvi að íslending-
ar voru þá lítt vanir ,reglu-
semi og kunnu henni yfiiieitt
illa. En þess er að geta, a'ð menn
þeir, er með Ólafi voru, höfðu
einnig verið á öðrum, dönsk-
um skipum hjá misjöfnum yfir-
mönnum, en höfðu þaðan færri
sögur að segja.
Svo var það dag einn í kalsa-
veði’i vorið 1864, er Ólafur lá á
skipi sínu á Bíldudalshöfn, að
hann veiktist skyndilega af
lungnabólgu og andaðist að
fám dögum liðnum miðviku-
daginn 11. nóv. árið 1864. Ligg-
ur hann því í íslenzkri mold í
kirkjugarðinum í Otradal —
undir löngu gleymdu leiði.
Sönnuðust á honum hin al-
kunnu orð:
„Hér skulu þínar stoltu bylgjur
brotna."
Þá háseta Ólafs, sem hér er
getið, sá eg alla, þegar eg var
í æsku, og voru þeir þá gamlir
menn, en tveimur þeirra var
eg nákunnugur. Voru það Jón
Jónsson frá Gróhólum og
Sveinn Gíslason frá Klúku.
Þeir voru báðir fróðir og minn-
ugir gáfumenn. Jón var prýði-
lega skáldmæltur, en Sveinn
var kvæðamaður svo mikill að
yndi var.á að hlýða. Heyrði eg
þá oft segja frá ýmsum þrek-
raunum, er þeir hefðu orðið að
vinna, þá er þeir voru með Ól-
afi danska.
Synir Ólafs Thorlaciusar í
Fagradal, aðrir en Ólafur
danski og' Ólafur í Dufansdal,
voi'u:
a) Þorleifur Thorlacius í
Fagradal; hann átti Jóhönnu
Guðbraridsdóttur kammerráðs
í Feigsdal.
b) Kristján Thorlacius; hann
átti Kristínu Guðbrandsdóttur
kammerráðs. Kristín bjó í
Neðri-Hvestu eftir föður sinn I
fyrstu, en síðan í Fremri-
Iívestu; hann var risnumaður .
með afbrigðum. Kristján dó á
ferð við Tálknafjörð haustíð
eða fyrri hluta vetrar árið 1882.
Þegar Ólafur Thorlacius bjó
í Neðri-Hvestu kvað Sigurður
Breiðf jörð um hann vísur þess-
ar:
I ■ •'
Þegar eg vestur var í Hvestu
gestur
atlot beztu þáði þar,
þótti flesi til ununar.
Hinn gestfríi herra því nam
valáa
snotur, tiginn, tignaður
Thorlacius Ólafur. |
(Lbs. 3135, 4to), j