Vísir - 20.03.1957, Síða 9

■Miövikudaginn 20. raarz 1957
VÍSiB
9
Ekki alls i'yi-h’ löngrn var Rússi ekki líka keypt vörur íyrir þá
■einn dreginn fyrir dónistólana ! sömu peninga.
S Moskvu og ákærður í'yrir svik
við ríkið.
j tt lyrirkomulag XS)4(.
Þetta er í sjálfu - sér varla i | Siðan árið 1947 hefur almenn-
frásögu færandi, því að í Rúss-; ingur 'litla trú á verðmæti ríkis-
landi er rikið allt í öllu. En í skuldabréfa. Það ár var sú til-
Kukin - svo heitir sakborning- skipun lögleidd, að öil ríkis-
urinn — hafði drýgt hræðilegan ■ skuldabréf, sem þá voru í um-
glæp: hann hafði auðgazt á kosn-.; ferð, yrðu ekki leyst inn nema
að ríkisins og gerst milljóna-
mæringur. í Rússiandi er það út
af fyrir sig glæpur að eignast
nokkuð — ef menn eru ekki í
náðinni — hvað þá heldur að
eignast milijónir, en svo hafði
Kukiri reyndar komist yfir féð
með hreinum svikum. Hann
hafði reynt að „gerast iðjuleys-
ingi, lifa á vöxtunum af.fé sínu
og reka spekulasjónsviöskipti",
eins og það er orðað i rússnesk-
um blöðum.
Glæpur þessa soyétborgara
hggur í því, að hann gat nælt
sér í margar milljónir rúblna,
og nú hófst blaðaskrif og var
heimtað, að spilin væru lögð á
borðið.
Nóg ai ríkisskiildabréfhin.
Um þetta sagði Grischin nokk-
ur, sem er j’fii-maður þeirrar
deildar lögr.eglunnar, sem á að
koma í veg fyrir spillingu í íjár-
málum, „að ef eftirlitsmennirmr
hefðu staðið í stöðu sinni hefði
.Kukin ekki tekist að reka svika-
viðskipti sín óáreittur í 9 ár.“
Kukin lést vera landbúnaðar-
verkamaðui- og tókst að græða
80 milljónir rúblna á nokkrum
árum (um 350 milljónir ki-.).
Kukin verzlaði með rikis-
skuldabréf — það er nóg til af
þeim í Rússlandi. Aðalvertíðin
hjá Kukin var að vorinu. Þá set-
ur stjómin í gang svikamyllu
með ríkisskuídabréf. Þegar rikið
sýnir þegnunum sitt blíða bros
og „lækkar verðlagið og bætir
hag almennings" gefur hún
timis út rikisskuldabréf. Á þann
hátt tekur hún reyndar með
annari hendinni það, sem hún
gefur með hinni, en það er ekki
von að almenningur þar í landi
átti sig á slíkri hagfræði.
Engin Þvingun!
Að vísu er það tekið fram, að
enginn ;ó þvingaður til að kaupa
þessi góðu ríWsskuldabréf, en
allir góðir þegnar verða að sýna
hug sinn til skipulagsins og
kaupa skuldabréfin — og liver
vill ekki vera góður og trúr
þegn þar í landi? Það. er látið
heita svo, að ríkið gefi út bréf
þessi til að. byggja yfir landslýS-
inn fyrir peningana, en í raun-
inni eru þau til þess að ætluð
að draga úr kaupmætti laun-
anna, sem eykst ef vöruverð
lækkar. Þar sem lækkun vöru-
verðsins byggist ekki á því, að
vöruframboð eða framleiðsla
haíi aukist, mundi vaxandi vöru-
skortur .strax gera vart .við sig,
ef ekki væri dregið úr pening-
um í umferð — og þess vegna
er gripið til þessa ráðs, að. skylda
menn óbeinlínis ti) að kaupa
rikisskuldabréfin — . þeir geta
fjTÍr % nafnverðs. Af þessum og
fleiri ástaíðum lítur enginn mað-
ur á ríkisskuldabréf nema sem
einskonar kvittun fyrir greidd-
um skatti eða i mesta máta sem
nokkurskonar syndakvittun og
viðurkenningu á því, að eigand-
inn sé góður og gegn þegn og
trúr skipulaginu. Ef manni býðst
tækifæri til að fá nokkrar rúbl-
ur i reiðufé fyrir ríkisskuldabréf
mun hann varla slá hendinni á
móti því. Þánnig myndaðist eins-
konar svartamarkaðsverð á.ríks-
skuldabréfum, sem voru þvinguð
upp á fólk og var það oft ekki
nema tíundi hluti nafnverðs —
100 rúblur fyrir 1000 rúblna bréf.
Þeir, sem gátu á einhvern liátt
komist yfir Teiðufé lögðu það í
bréf, sem þeir keyptu fyrir lítið
og geymdu þau, unz þau voru
innleyst. Á þennan hátt græddu
þeir þrefallt og allt upp í tífalt
kaupverðið. Loks fóru þessi bréf
að ganga manna á milli og
græddu menn meira og minna
eftir þvi hvað þeir gátu geymt
þau lengi.
Kukin var „lijálplegur".
Einn þeirra manna, sem stund-
aði þessa iðju lengst — að því er
nú er vitað — var Alexander
Eugraföwitsch Kukin. Hann
„hjálpaði“ bændum til að losna
við rikisskuldabréfin þeirra fyrir
Fyrir níu árum síðan komust
iögreglumenn að því, að Kukin
rak yiðskipti með ríkisskulda-
bréf og tóku hann fastan. Hon-
um tókst 'þá. að fleygja frá sér
töskunni sinni, en í henni voru
ríkisskuidabréf fyrir 120.000
rúblur. Þeir gátu því ekki sannað
neitt á hann og hann slapp í það
sinn.
Svo var það nú nýlega,
Kukin kom inn í sparisjóð einn
til að láta greiða sér
af ríkisskuldabréfum, sem
átti. Þá var hann gripinn, og ei
því haidið fram, að hann hafi
grætt óteljandi milljónir á við
skiptum sinum.
Hann átti tvo bíla.
Kukin átti tvo „luxusbila'
sveitasetur eða
með miklum ávaxtagörðum og
önnur lífsins gæði eins og góð-
um milljónara sæmir — eða
tryggum flokksbróðir. Hann átti
gííurlegar innistæður í spari-
sjóðum, ýmist á sínu- nafni eða
nafni ættingja sinna. Jafnvél
átti hann væna innistæðu í sjálf-
um þjóðbankanum.
Það þykir lélegt eftirlit, að
samstarfsmenn hans og yfir-l
menn á vinnustað skyldu ekki
gruna, að ekki væri allt mcð
felldu um Kukin, svo sem eins
og hvernig hann gat átt tvo bila.
Veslings Kukin verður nú að
svara fyrir þann glæp, að hafa
seilst inn ú verksvið rikis.ins og
gerst arðræningj —- auðvitað
heíur ríkið einkaleyfi á þvi sviði
sem öðrum, þar sem þegnarnir
eru til fyrir ríkið, en ekki ríkið
fyrir þegnana.
Ævintýr H. C. Andersen ^
A skemmtistöðunum á Floridaskaga er það ein helzta skemmtuil
unga fólksins að fara í kappsiglingu úti fyrir ströndinni í litiumi
véibátum, sem fara með 50 kin. hraða.
Stýrimann 09 háseta 1 j
vana þorskanetaveiðum vantar á 100 tonna bát. — Upijl.
hjá Sambandi ísl. útvegsmanna eða síma 7053 eftir kl. ;7
I
á kvöldin.
Géða s-krifslofustúlku
óekum vér að ráða strax. Vinnuskýrslur og vélritun aðal-
starf. Tilboð sendist afgreiðslu Vísis fyrir íostudagskvöld
merkt: „Klár —-68".
Dóttir Mýrakóngsms
sta morgun þegar
víkingakonan vaknaði af
svefni, varS hún óttaslegin,
því litla barnið hennar var
horfið. Hún stökk á fætur
og leitaði allsstaðar, en þar
sem litla fallega stúlkan
hennar hafði legið var nú
komin.ljót og andstyggileg
padda, sem leit á víkinga-
kpnuna svo einkennilega
htyggu. augnaráði. En þá
kom sólin upp og alít i
einu tók paddan að breyt-
ast. Ljóti munnurinn breyt-
1 rósrauðar varir og
litla stúlkan teygði fram
armana. — Þetta var þá
hennar eigin liíla dásam-
lega og yndislega stúlka, en
ekki viðbjóðsleg padda. —
Hvað er þetta eiginlega mig
hefur bara dreymt svona
voðalega ljótan draum. Og
þarna er þá yndislega álfa-
barnið mitt eftir allt sam-
an. Eftir nokkra daga og
nokkrar r.ætur var víkinga-
konunni það ljóst hversu
voðalég álög hvíldu á barn-
inu. Á daginn var það ynd-
islegt eins og Ijósálfur, en
á næturna varð það að
andstyggilegri pöddu, sem
(varla hreifði sig og gaf frá
sér aumkunarvert hljóð og
jleit á hana döprum sárs-
aukafullum aúgum. Svo
var það um morgunstund
að vængjablak storkanna
heyrðist yfir húsinu. Þar
höfðu hundraú storkar
hvílt sig eftir æfingar Jjví
nú voru þeir að leggja í
sína löngu fevð suður á
boginn. Þið verðið að haida
hópinn, sagði storkafaðiry
inn og svo hófu allir stork-
\rnir sig til flugs. Þá heyrð-
Ist líka í lúði inum úti á
heiðinni. Víkingurinn var
kommn og lið hans allt. —
Þeir komu heim með ríku-
lcgan feng frá Frakklands-
ströndum. Fólkið þar, eins
og fólkið í Bretlandi óttað-
ist hina voðalegu víkinga
og bænum sínum lauk það
með þessum orðum: „og
varðveit okkur fyrir hinum
Kræðilegu Norðmönnum.
Hann cfræddi á svikamiSiu
rikisins í skuldabréfum.
verííðin viir á vorias.
einn tíunda nafnverðs og þeir
voru þessum góða manni mjög
þakklátir fyrir greiðann, því þeir
litu á þessa snepla sem verð-
lausan pappír eins og vonlegt
er.