Vísir - 13.05.1957, Blaðsíða 10

10
VÍSIR
Mánudagmn 13. maí 195?
• •
• *
• •
• •
• •
• •
* •
• •
•*•
/
AXDNEMARMR

EFTIR

R17TD MOOKIE •
• • • - - •
• •
• •
• •
39
• •
liekkt Ringgold og hvernig haíði hún vitað, að hann og' skip
hans,! var í höfninni í Boston? Hver var hún. Og hvar var hún.
Hún hafði ekki sagt til nafns síns.
Corkran og Mike höfðu flutt hana, ásamt Fiank, aftur til
Bostön á Vestanvindinum, eftir að þau höfðu verið tekn af
báti margar mílur undan ströndinni. Það hafði verið erfitt að
komast til. lands í því fárviðri. Þeir höfðu ekki náð landi fyrri
en undir morguninn. Þegar í land kom, hafði Frank sagt sögu
sína. Og eftir því sem honum sagðist frá, hafði hann barist ein-
samall við alla skipshöfnina og bjargað konunni.
Konan hafði verið föl, veikluleg og tekin. Hún var sýnilega
mikið eftir sig eftir hrakningana. Það hefði verið grimmdarlegt
að yfirheyra hana, jafnvel þótt Frank hefði leyft það. Hann
gagðifet vita allt um þetta mál. Það væri eitthvað í sambandi
við son þessarar konu. Frank ætlaði að sjá um, að konan
kæmist heim til sín. Þegar hann kæmi til baka aftur væri
nógur tími til að svala forvitni fólks.
Snemma um morguninn, þegar Vestanvindurinn kom að(
landi, hafði hann sett aktygi á vagnhesta Mikes og ekið með
konuna úr borginni. Og síðan hafði ekki sézt urmull af Frank
Carnavon.
Þegar Mike var á leið heim frá síðasta réttarhaldinu, hafði
verið hent kálhaus í bakið á honum. Síðan hafði hann ekki
farið út á götu að degi til. Hann hafði á sinn kyrrláta hátt,
farið að búa sig undir það, sem hann áleit að koma myndi.
Þennan morgun hafði hann gengið niður að vöruhúsinu fyrir
dögun. Nú var tekið mjög að dimma, og hann hafði unnið
allanidaginn. Hann var nú orðinn viss um, að hann yrði tekinn
fastur og ef til vill réðist skríllinn á hann og tæki hann af lifi
án dóms og laga.
Þegar svona stóð á, var enginn óhultur. Meira að segja þorðu
dómstólarnir ekki annað en vera á bandi skrílsins. Mike bar
ráðagerðir sínar undir Corkran Teague. Hann ætlaði að fara
úr borginni. Það eina, sem hélt Mike kyrrum á bessum stað,
var Frank. Hann gat ekki farið og skili'5 Frank einan eftir.
"Það var honum líkt að „stinga af“ með kvenmanni. Hún var
hreint ekki svo ljót, eða mundi ekki vera, væri hún uppAfærð.
Hann hafði áður farið burt á svipaðan hátt, með pðrum Ijven-
manni. Og einn góðan veðurdag mundi hann koma aftur : g
bjóða'öllu og öllum byrgin.
Mike gat engar ráðstafanir gert gagnvart þéssu. 'Hamy var
bundinn í báða skó, því að hann hafði ekki hugmynd um, hv:.r
í dauðanum Frank var niður kominn.
—: Jæja, sagði hann og og benti á skúffu á skriíbor f,:v.
sínu, en úr þessari skúffu hafði hann tekið allt, sem hugsanlegt!
r i
var, að gæti komið honum að nokkru gagni. — Svona for þao,
vinur minn, Corkran. Við verðum að taka á okkur þennan
skell, að skilja eftir vöruhúsið, skipið og húsið mitt í borginni. !
En skotsjlfur allt og reiðufé getum við haft með okkur, þegár
við neyðumst til að fara héðan.
Corkran sagði þungbúinn á svip: — Þú virðist taka þessu af
talsverðri léttúð.
Til hvers er annað? spurði Mike.
Hann vissi, að Corkran var örvæntingarfullur út af því að
missa skipið, Vestanvindinn. Það var enginn vafi á, að þeir
mundu tapa Vestanvindinum. Það var búið að leggja löghald
á skipið. Það mundi verða gert upptækt og selt. Málið var
komið svo langt á veg, að það var ekki hægt að ná neinu undan
nema með því að stela því. Þegar Mike hugsaði málið, var
hann ekkert undrandi. Mánuðum saman höf'ðu Carnavonbræð-
urnir haft aðalviðskiptin þar á ströndinni. Og það var mest
að þakka dugnaði og þrautseigju hans og Corkrans. Og þeir
voru ekki beinlínis vinsælir hjá hinum kaupsýslufyrirtækjun-
um fyrir þetta. í skjóli náttmyrkursins hafði hann heimsótt
marga af vinum sínum og kunningjum úr kaupsýslustétt. Þeir
höfðu allir látið í ljós samúð sína og tekið hlýlega á móti hon-
um, en Mike vissi nú, hvar hann stóð. Allir urðu fegnir því að
losna við hann úr samkeppninni. Þess vegna gátu. þeir nú verið
alúðlegir við hann.
— Hrafnarnir kroppa augun hver úr öðrum, sagði Lann
djarflega.
— Og hvert ætlar Mikael Carnavon, hinn mikli borgari og
viðskiptamaðurskipa nú að fara? spurði Corkran með hægð.
— Á þann stað, þar sem hann getur verið stór froskur í
forarpolli, sagði Mike. — Þetta er ekki lengur staður fyrir
heiðarlegan mann áð reka kaupsýslu, eins og þú veizt, Corkran.
Hér er allt of margt fólk. Allt of miklir skattar. Allt of marg-
brotin lög Að vissu leyti var gott, að þetta skyldi ske. Annars
hefði ég setið hér áfram á rassinum og orðið gráhærður hér og
mosavaxinn. Komdu með mér. Við skulum fara norður, til
nýja landsins. Til lands Maynard Cantrils. Þar skulum við
smíða tvö skip á borð við Vestanvindinn. Vertu nú ekki að
sýta þetta lengur.
— Það verður aldrei smíðað betra skip en Vestanvindurinn,
sagði Corkran. Sá maður er ekki til, sem getur smíðað betra
skip.
— Uss, maður! Hvað er að heyra þetta? Maynard Cantril
gæti smíðað svona skip með lokuð augun. En ég ætla ekki að
reyna að hugga þig. Ég veit, að þér þótti vænt um gamla hripið.
— Hripið! Hvað segirðu mannfýla! Corkran funaði upp.
— Ég vildi miklu heldur sigla Vestanvindinum, en lekabytt-
unni, sem ég keypti fyrir þig í Dulverton.
— Þú átt við Bessie? sagði Mike. — Satt er það, að hún er
mesta hró, en hún mun þó koma okkur að gagni. Við getum
notað hana til að sigla héðan með vörur okkar.
— Ég og strákarnir minir gætum læðst um borð í Vestan-
vindinn og siglt skipinu út úr höfninni, áður en verðir lag-
anna rumskuðu af svefni sínum, sagði Corkran hörkulega.
— Ekki efast ég um það, sagði Mike. — En Englendingamir
þekkja Vestanvindinn. Og hvaða skip þeirra, sem er, getur
siglt Vestanvindinn uppi.
— Já, drottinn minn! Heldurðu þá, að þeir geti ekki alveg
eins siglt Bessie uppi?
— Þeir þekkja ekki Bessie. Ef við værum um borð í Vestan-
vindinum, mundu þeir sigla okkur uppi og taka okkur fasta,
áður en við værum komnir viku sjávar áleiðis. Og ef svo færi,
kæmi mér ekki á óvart, þótt þeir hengdu okkur alla. En Bessie,
aftur á" móti....
— Fjandiim hafi Bessie!
— Talaðu nú varlega. Engum mundi detta í hug að leita í
slíkum ryðkláfi að Carnavonbræðrum eða Corkran Teague.
Þessir gullhamrar komu Corkran í ofurlitlu betra skap, og
það kom sér vel fyrir Mike. Hversu lítið sem var, gat kollvarpað
öllum áætlunum Mikes, eins og á stóð. Maður varð að hugsa
rökrétt. Ekki æsa sig upp.
Bessie var einsigld segskúta, lítil, en íór vel í sjó. Hún
hafði verið árum saman notuð til vöruflutninga, aðallega til að
flytja vörubirgðir til nýbyggðanna á norðausturströndinni.
Hún lá nú á höfninni í Dulverton og haft var að yfirvarpi, að
hún væri að lesta varning til íbúanna norður á ströndinni. En
undir þiljum var kona Mikes, Sally, vandlega falin, og tveir
ungir synir þeirra og nokkrir af mönnum Coi'krans gættu þeirra,
og vörurnar, sem fluttar voru um borð, voru ekki einungis
verzlunarvörur, heldur einnig húsmunir Mikes og önnur búslóð

JLo
ZA
k.vö-l*d*vö*k*u*n«n«l
„Það skil eg ekki hvernig
maðurinn yðar getur unnið á-
fram eftir að hann er orðinn
svo til alveg heyrnarlaus.“
„Þeir létu hann líka skipta
um vinnu í stjórnardeildinni.“
„Mér er sama. Hvað gerir
nann núna?“
„Hann tekur á móti þeim,
sem kæra skatt.“
★
Maður varð undir bíl. Þegar
bíllinn stöðvaðist hafði maður-
inn klemmst undir bílnum og
það' gekk erfiðlega að losa hann.
Undrun viðstaddra var mik-
il þegar í Ijós kom að maður-
inn var með meðvitund. Áhorf-
andi, sem bar að yrti á hinn
slasaða og spurði:
„Finnið þér mikið til?“
Slasaði maðurinn sneri höfð-
inu með veikum tilburðum í
áttina til þess sem spurði og
sagði:
„Bara þegar eg hlæ“.
★
Matvælaráðunej | ið brezká
hefur tilkynnt að hafin sé fram-
leiðsla á matvælum í svo .sam-
þjöppuðu formi að væn máltíð
komist fyrir í íiáti, sem ekki er
stærra en eldspýtnastokkur.
Nýlega var í New York hald-
in sýning á heimsins stærstu
hænsaköku. Ásamt hveiti og
öðrum efnum voru notuð til
kökugerðarinnar 150 hænsi og
kökumótið var 5 metra í þver-
mál.
Skörulegur kvenmaður í
Minneapolis hefur tekið sér
fyrir hendur að koma af stað
áróðri fyrir því að maisstöng-
ullinn verði valinn sem þjóðar-
blóm Bandaríkjanna.
Til styrktar hinum Játæku
hefur japanska stjórnin látið
opna 190 veðlánabúðir.
Á sýningu kjölturakka í
Bretlandi voru fyrstu verðláun
afhent þeim hundinum, sem
dinglaði skottinu hraðast.
í borginni Kemtville í Kan-
ada voru svín látin þreyta kapp
hlaup. Sigurvegarinn hljóp 100
yards á 7,4 sekúntum.
hann hæfði fallegan fisk með örinni.
Honum veitti héldur ekki af næring-
unni, en lítið grunaði hann það seni
í vændum var.
t
£. (£. SuttouqkA
— TAiíZAN —
J Tarzan hló af fögnuði þegar hann
innan stundar kom að tærri lind.
Hann baðaði sig þar lengi og hlust-
aði á raddir dýranna í skóginum. Svo
læddist hann að kyrri tjörn með bog-
ann sinn spenntan og það brázt ekki,
2355