Vísir - 01.06.1957, Blaðsíða 4

arsiA
Laugardáginn 1. júní 1957
VISW
~ D A G B L A Ð
Vísir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðai'maður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsiris eru í Ingólfsstræti 3.
Ritstjórnarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: 1660 (fimm línur).
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vísir kostar kr. 20,00 í áskrift á rnánuði,
kr. 1,50 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Hrafnista.
Ekki verður annað sagt en að
bygging dvalarheimilis aldr-
aðra sjómanna hafi miðað ó-
trúlega vel áfram. Þegar lit-
ið er um öxl, virðist furðu
skammur tími siðan farið
var að vinna við grunn stór-
byggingar þeirrar, sem
Kirkja «f/ trúuiúlz
SJOMENN
I Biblíunni er gleggsta og ýtar- óhræddur, Páll“. Hvorki dauði
legasta sjóferðarsaga, sem til er né líf gat gjört hann viðskila
frá fornöld, og ein með ágætustu við kærleikann á bak við þessi
lýsingum allra tíma á sjóvolki. órð. Hann var jafnöruggur hvort
Sú rásögn er í 27. kapitula ’ sem bani eða björgun var fram-
Postulasögunnar og sögumaður 1 undan. En nú var honum og heit-
er einn þeirra, sem með voru j ið björgun, og þeim sem með
í ferðinni, Lúkas, samstarfsmað- honum voru.
ur og félagi Páls postula. Þeir
Páll og Lúkas voru ekki á
skemmtisiglingu um hið fagra
Miðjarðarhaf. Páll var fvmgi, sem
þegar hafði lengi rekizt á milli
yfirvalda og dómstóla í heima-
landi sínu, ákærður fyrir trú
sína á Krist. Og nú var verið
dagsverki sínu og hafa unnið að tlytia hann í hlekkjum til
til verðskuldaðrar hvíldar. Rómaborgar á vald keisarans.
Skipið velkti lengi í hafi, lenti
í stórviðrum og ósjó og langvar-
Hann stendur á fætur, talar
við gæzlumenn og samfanga,
rödd hans berzt gegnum brim
,,Um þessar mundir eru menn
almennt — þrátt fyrir óhagstætt.
veðurfar — að hreinsa til í
görðum sinúm, raka saman
visnu laufi o.s.frv. og reyna að
láta allt lita sem snyrtilegast
út, þegar vorsólin kemur í öllu
sinu veldi, blómaplöntur eru
gróðursettar og trjáplöntur og
þar fram eftir götunum. Við
nýju húsin sum má líka sjá, að
margir ætla ekki að láta drag-
ast lengi, að þrifa þar til, og
Og það er vel viðeigandi, að
það skuli vera samtök sjó-
manna, sem þetta hafa gert,1 andi hafvillum að síðustu. Innan
því að svo mikinn þátt á sú borðs voru hátt á þriðja hundrað
stétt í allri uppbyggingu hér manna, skipverjar, farþegar, her
á landi. I menn og að auki fangar, sem
, , , . sumir eru farmr að girða og
gny og veðurdyn, og með henm.... . , . .....
‘ skipuleggja, hverju bhhlassinu
citthvað af öryggi lians, trú lians,
krafti Jiess Guðs, seiu liann
af mold af öðru er ekið á suma
slíka staði, þar sem þess er þörf,
treysti. Það er sem maður sjái fyr 0g a þessum stöðum á vafalaust
ir sér hvernig öldurót óttans i eftir að verða fagurt umliorfs,
brjóstum áheyrcndanna hnígur er fram líða stundir.
og starma skelfingarinnar lægir.
Það var afl í þessum orðum,
rriáttur hans, sem eitt sinn hast-
áði á ylgdar bárur og stríðan
storm, hans, sem kom til vina
sinna gangandi á vatninu og
sagði: Verið óhræddir, það er
gnæfir nú á Laugarási og En þess ber víst að geta, að var kasað saman 1 lestinni- cgr-
__.f c _ T\/To Aíj 1 hoirrn vnrn hoir Páll ^
hefir verið gefið nafnið
Hrafnista, Að vísu er bygg-
ingunni ekki lokið, en hún
er fullgerð að svo miklu
leyti, að hægt er að taka þar
við vistmönnum, sem fram-
vegis munu verða kallaðir
,,Hrafnistu-menn“, og er vel
við eigandi.
Það eru merk tímamót, þegar
Hrafnista er nú tekin í notk-
un, og ekki einungis af því,
að nú eru tuttugu ár liðin frá
því að Sjómannadagsráð tók
til starfa, en á því hefir hvílt
öll ábyrgð af fjársöfnun og
framkvæmdum. Þetta er í
fyrsta skipti að samtök hafa
komið upp húsnæði fyrir
aldraða menn innan vébanda
sinna, manna, er hafa lok.ið
almenningur hefir einmgiMeðal þeirra voru þeir PáH
lagt hönd á plóginn. Hann í ”°g er hvorki sást lil sólar né
hefir auðsýnt Sjómannadeg- 'stjarna marga daga og illviðrið’
inum mikla vinsemd, eins og
sjálfsagt er, og veitt honum
margvíslegan stuðning, bæði
fjárhagslegan og siðferðileg-
an. Þess vegna hefir miðað
svo vel áfram við að koma
þeirri byggingu upp, sem
tekin verður í notkun um
helgina, og væntanlega verð-
ur gengi samtakanna eins
mikið framvegis og hingað
til. Með þeirri ósk vill Vísir
árna Sjómannadeginum og
samtökum sjómanna allra
heilla með hina miklu bygg-
ingu í Laugarási og fram-
tiðarstarfið þar.
Miklar framkvæmdir.
sem á lá, var ekki lítið, þá var
i loks öll von úti um það, að vér
kæmumst af“. Svo segist sögu-
manni frá. Reiðinn hafði verið
felldur, farminum rutt fyrir
borð, jafnvel áhöldum skipsins
hafði verið varpað útbyrðis. Og
loks reif ofviðrið og öldurótið
með sér það, sem síðast er
sleppt og sizt má upp gefa, von-
ina. Vonina um að komast af.
Þá er það, að fanginn Páll
skerst í leik og ávarpar skips-
höfnina, örvona, úrvinda, matar-
lausa dögum sam-an: „Góðir
menn, verið með öruggum huga.
Því að á þessari nóttu stóð hjá
mér engill þess Guðs, sem ég
tilheyri, sem ég og þjóna, og
mælti: Vertu óhræddur, Páll..
Þessi frásaga Postulasögunnar
er táknræn fyrir Nýja testa-
mentið, því að Jiað er allt vitn-
isburður um þvílíka sigra Guðs j til þess að halda áfram verl
Gróðurblettir.
Nú er svo, sem kunnugt er,
að allur þorri manna, sem tekur
sér slikt fyrir hendur, eftir að
hafa byggt, keypt sér ibúð, eða
er að koma sér upp gróður-
bletti við sumai’bústaði — en
þeir eru margir — hefur litil
íjárráð, þar sem þeir hafa
margir hverjir blátt áfram orðið
að rýja sig inn að skyrtunni,
ki,
í veikum mönnum, hjálp hans
í nauðum, björgun hans úr
háska, úr likamlegri og andlegri
lifshættu. En þessi saga er rifjuð
hér upp að Jjessu sinni vegna
dagsins á morgun, sem íslenzkir
sjómenn hafa helgað sér. Nýja
testamentið geymir margt fleira,
sem tengt er lííi og starfi sjó-
manna. Jesús hóf starfsemi sína
sem byrjað var á. En menn vilja
skiljanlega ógjarnan verða að
bíða lengi eftir að geta byrjað
að fegra kringum hús sín, og
svo bætist það ofan á öll út-
gjöld, að mikla vinnu þarf að
leggja í að lagíæra lóðir og
girða. Vinnuna leggja margir til
sjálfir og reikna hana ekki, en
allt annað kostar peninga, og
m.a. trjáplöntur.
Undanfarnar vikur hafa staðið
yfir miklar framkvæmdir á
Miklubraut og Lönguhlíð og
er raunar fjarri því, að þeim
sé lokið. Er nú verið að
skipta um undirstöður á göt-
um þessum á nokkrum kafla,
þar sem jarðvegurinn er svo
vatnssósa, að það er álit sér-
fræðinga, að ekki verði hægt
að hafa þarna aðalbraut með
miklum umferðarþunga, án
þess að treysta undirstöð-
urnar. Er þetta mikið verk,
þar sem grafa þarf marga
metra niður, flytja jarðveg
á brott og draga síðan að
mikið magn af sandi og möl
til að fylla í gryfjur þær, sem
úr er tekið.
Þótt illt sé til þess að vita, að
bæjarbúar skuli þurfa að
verja hundruðum þúsunda
til framkvæmda þessarra, er
þó eftirtektarvert að fylgjast
með vinnubrögðunum og
gera sér jafnframt grein fyr-
ir því, hvernig farið hefði
verið að fyrir fáeinum ár
við bátalægi fiskimanna; þeir og
íjölskyldui' þeirra voru fyrstu 1,1,1 tr.jáplöntur seldar of
áheyrendur hans og úr þeim
hópi voru lærisveinar hans
margir, hjá þeim hlaut boðskap-
háu verði.
Mér virðist, sem trjáplöntur
séu nú orðið seldar svo háu
verði, að ástæða sé til að spyrja,
ui hans ÍM’sl áhej rn, þcir fylgdu hvort ekki sé hægt að stilla verð-
honimi uni landið og báru lion-
inu meira í hóf. Þegar verðið
uni si'ðan vitni i önnur lönd. er komið upp í 15 til 20 kr.
Jesús notaði fiskibát sem ræðu- fyrir hverja trjáplöntu fer það
Guð hefur náðarsamlega gefið stðl 1 uPPliafi starfs sins, það að verða nokkuð kostnaðarsamt
1 var fyrsti, kristni prédikunar- fyrir menn að koma sér upp
stóllinn. Hann teluir líkingar af trjágróðri. Ef ég man rétt voru
starfi fiskimanna. Engin stétt er 40 111 75 sentimetra garðplöntur
þér alla þá, sem með þér eru
á sjóferðinni. Verið því, menn,
með öruggum huga. Ég treysti
Guði“.
Sjálfsagt hefur enginn verið
þarna innan borðs, sem trúði
ekki á einhvern guð, raunar
urfi, ef nauðsynlegt hefði(mar&a guði- Rómverski foring-
verið að vinna við þessar
framkvæmdir, meðan manns
höndin og skóflan voru að-
alvinnutækin, auk lítilla
vagna til flutninga.
Vinnubrögðin þarna sýna og
sanna, að Reýkjavikurbær
. fylgist vel með nýjungum á
sviði tækninnar, enda er
slíkt nauðsynlegt, þegar
framkvæmdir eru miklar og
allur kostnaður mikill og fcr
vaxandi. Bæjarbúar mega
seldar i vor á 10 til 25 kr. stk.,
en runnar heldur ódýrari, þó
ekki undir 10 kr. plantan, nema
víðir.
Skógrækt rikisins selur plönt-
eins tengd frumsögu kristninnar
og fiskimannastéttin. j
íslenzka Jijóðin á um afkomu
meira undir starfi sjómanna en
annurra stétta. — En mest
^aiðar l.vrir alhliða þjóðar- ágætustu skilyrði til plöntu-
heill, að hvert far og hvert uppeldis i stórum stíl. Þessi
hús, eigi jafnan einhvern þann stofnun og skóræktarfélögin
eða einhverja, sem geti vitnað njóta mikiis stuðnings og í stað
urnar og mun nú orðið hafa hin
Víl'P/Nfl 1* I Vl’tl* nllllí^o litÁ3(nt»_
inn og margreyndir hermenn
lians, grisku hásetarnir, farþeg-
arnir, þrælarnir, fangarnir, allra
landa lýðs og blands, allir höfðu
jjéir eínhvern áirúnað. En öll á satna íölskvalausa- hljóðláta, þess stuðnings ætti að^komæ að
Malbikun gatna.
Reykjavíkurbær ver stórfé á
ári hverju til gatnagerðar,
og tekst þó ekki að láta
gatnagerðina fylgjast alveg
með þenslu bæjarins, sem er
mjög ör og mun örari en
hún þyrfti að vera, ef lögð
væri aukin áherzla á að
býggja í hæðina en ekki á
breiddina. Er gott til þess að
i vita, að aukin áherzla verð-
ur nú lögð á að byggja há
j. hús, þar sem tugir íbúða taka
ekki meira rúm en miðlungs
bygging áður. Þrátt fyrir
þetta hefir bærinn ærið
sterka liált og Páil — með orð- almenningi væri séð fyrir mun
um sínum og verkum: Ég treysti ódýrari plöntum en nú. Mér er
Guði, ég veit á hvern ég trúi. | vel við Þessar stoínanlr sP>'r
í vinsemd: Er ekki hægt að selja
! plönturnar lægra verði?“
Það er „maður, sem er að
koma sér upp garði“, sem
þannig spyr og mun Bergmál
fúslega birta svar frá réttum
Fræðsludcild SIS hefur í sam aðilum.
vinnu við kaupfélögin á Suð-1
inn Páll var frelsingi Jesú. Þegar ycsturlandi efnt tu nokkurra -------------------------------
hann gafst upp fyr.r uaðarvaldi húsrilœðra£unda) þar sem sýndJ sem hún sýndi tilbúning ým-
1. let hann stýnð í hans Ur hefur verig tilbúmngUr síld-1 issa síldarrétta, ef það gæti orð
var sú trú brostin á þessari
stundu. Rómversk skapfesta,
griskt glaðsinni, austræn dulúð,
alit var þetta bilað og einskis
nýtt. En eitt brást ekki: Trú
bandingjans, Páls. Eða öllu heid-
ur: Hann einn þekkti þann Guð,
sem unnt var að treysta -— Guð
vera hreyknir af því, hversu 0§ töður Jefú Krists’ BamlinS’
framarlega bæjarfélag þeirra
stendúr á þessu sviði.
Efnt til hús-
mæðrafunda.
Krists,
hönd í eitt skipti fyrir öil. Og
hans stjórn hafði aldrei brugð-
izt, getur aldrei brugðizt. Og
þegar enginn þeirra, sem innan |
borðs var, skynjaði neitt nema
sortamyrkur, rvmjandi, hams-, [
verkefni á næstu árum viö lausar höfuðskepnur, ekkert
að fullgera og malbika göt- [ framundan annað
en helstríð,
ur. Vegna þeii rai reynslu, | vissj pajj Gngil Drottins síns hjá
sem fengin er af götum j sðr> Qg enn a ný varð vitund
þeim, þar sem malbiki var hans gagntekin af sefandi
roðið beint á eldri slitflöt, I styrkjaridi orði Guðs: „Vertu
virðist. sjálfsagt, að það sé
gei’t, hvar sem við verður
r „j— *
arrétta, notkun Butterick-sniða ið 111 að vekja áhuga íslenzkra
og kvikmyndir um hraðfryst- húsmæðra fyrir aukinni neyzlu
ingu matvæla og matartilbún- síldar.
komið, svo að dregið verði
úr kostnaði eftir mætti,
enda mun -ekki af veita. •
ing. } Sökum hinna góðu undir-
Tildrög þessara funda eru tekta og hvatninga frá hús-
þau, að á síðastliðnum vetri kom mæðrum viða um land, var á-
hingað til lands á vegum kveðið að efna til sams konar
fræðsludeildar SÍS frú Anna funda með vorinu, og eins og
Britt-Agnsáter, forstöðukona áður getur þá hafa þeir verið
tilraunaeidhúss sænska sam- haldnir að undanfömu og virð-
v.innusambandsins. Erlendur ast þeir njóta stöðugt vaxandi
Einarsson, forstjóri SÍS, hafði vinsælda húsmæðranna, sem
förgöngu um komu hennar, í láta yfirleitt í ljós ánægju með
þéim tilgangi, að hún efndi til þessa nýbreytni í fræðslustarfi
sérstakra húsmæðrafunda, þar samvinnufélaganna.