Vísir - 06.08.1957, Side 7

Iriðjudaginn 6. ágúst 1657
VÍSIR
i
-ft
VEIT
StSA
ÆVIVA
ej’íir
Uíorftic*
m
Allan lagði bréfið £rá sér og ræskti sig. Hann hcrfffi á hana,
en ekki i augu hennar.
„í sjúkrahúsinu, sagffi ungfrú Dawson mér, þaff, sem ég sagffi
þér, er þú komst upp til min. Hún er ráffin til starfa í sjúkra-
húsinu, en af einkalífi hennar hefi ég engin afskipti. Og ég
veit ekki hver þessi Lamrnan er.“
„Nafnið er óvanalegt," sagði fane, „og ég man alveg greini-
jega, ,að maðurinn sem hringdi sagðist heita Larriman. Mér er
hlýtt .til ungfríi Dawson og mér þykir ieitt, ef hún heíur flækst
mn i eitthvað sem kemur henni i vandræffi. Mér finnst þaff vera
skylda okkar, aff hjálpa henni.“
Alian leiff.eins og manni, sem reikar á eldgígs barmi, og getur
búist .yið, aff.detta í hann þá og þegar. Allt af komu .nýir og nýir
erfiðleikar ,til sögunnar.
,,Mig hefur gyunað, að ungtfrú Dawson hafi orffiff .fyrir ein-
hverjum vonbrigoum, sennilega rniklum, í ástamálum, pg hafi
þess yegna leitað annars starfs. Þennan Larriman hefur hún
yafalaust þekkt áður. Hann hefur senpilega reynt að.sættast við
hana, en hún ekki viljað hafa neitt saman við bana að sælda
frekara. Hún gaf mér þetta í skyn, þegar ég ræddi v-jff hana
hvaða skilyrði hún hefði til að taka starfiö að sér.“
„Hún hefur kannske viljað hafda því leyndu, að hún var með
Larriman i gærkvöldi, og þess vegna laumast burtu,“ sagði Jane.
„Líklega verið smeyk um —“
„Þurfum við aff vera að ræffa um hvað fyrir ungfrú Dawson
héfur vakað — eða gerðii- hennar? Viff vitum ekki einu sinni
hvort það var hún, sem var farþegi í bíl Larrimans þessa. Sann-
ast. að segja kemur þetta hvorki mér effa þér minnstiu vitund við.“
Allan var all hvassyrtur. Aftur veitti hann athygli grunsemd
í svip hennar, eins og þegar þau rædtíusfc við uppi i svefnher-
berginu. Hann hafffi aftur á tilfinningunni, aff hanþ hefffi hagað
sér heimskulega — að hann hef£|i skarað í glæóurnar, í stað
þess að kæfa þær, og þær gætu hvenær sem væri orðið að
björtu báli.
H'ún ákvað að láta kyrrt liggja, hann hafði mælfc í ávitunartón,
og hún taldi hyggilegast aff ergja hami ekki frekara, en þegar
Mn hafði rýnt frekara í blaðiff, gat hún ekki stillt sig um að
víkja aftur að sama efni: j
„Þaff stendur hér, aff Larriman hafi fyrir skömmju. verið sleppt
úr fangelsi, eft.ir að hafa afplánað dóm fyrir brot; á gjaldeyris-
og innflutningslQgunum. Kannske það hafi verið þess vegna, að
ungírú Dawson hafi ekki viljað hafa neitt saman við hann að
sæida.“
„Það má vera,“ svaraði Allan.
„Hefurðu ekki veitt því athygli, að hún er óstyrk á taugum?
Ég veitti því strax athýgli, þegar hún kam, en þaff hefur vist
farið fram.hjá þér.“
„Ég hygg, að hún sé vel fær til starfsins, en táugaóstýrkleikur
hennar gæti bent til, aff lasleikinn væri forleikur aff einhverju
alvarlegra, en vonandi kemur annað í ljós.“
affgerð gæti á'ð fullu læknaff Jane. Dr. Geller í Bpsfcpn hj&fffi
framkvaémt slíkar aðgerffir meff góffum árangri, svo aff sjúkling-
ar, sem höfðu verið til neyddir aff lifa mjög kýrríátu lífi og íara
eftir allskonar yarúffarreglum, höfffu fertgið fulian bata. Alian
hafði kynnst dr. Geller á fundi sérfræðinga í hjartasjúkdómum.
Hann hafði sannfærst um, að sér bæri að leita ráða hans, og nú
ákvað hann, þar sem skuröaðgerðin væri ekki sérlega hættuleg,
að rétt .vseri aff láta til skarar skríffa, og biffja hann aff fram-
kvæma slíka aðgerff á Jane. Bréfið frá Bostpn kom honum
betra skap og hann tók ritvél sína og skrifaði dr. Gejler.
Þegar hann haföi lokið því beindist hugur hans ao Stellu, sem
haíði veriff' um nóttina í læknastofum hans. Engar ræstingar-
konur áttu að starfa í bygg'ingunni þen.nan dag, svo að hún gafc
yeriff þar róleg allan daginn. Hann ákvaff áff tala viff hana og
reyna að fá hana til þess aff fallast á, að fara þegar aftur til f
Kanada. |
Ný
til sölu. — Upplýsingar i
síma 13896 á verzlunar-
tíma.
;
Málflutningsskrifstofa
MAGNSÚS THORLACIUS
feasstaréttarlögmaffur,
Affalslræti 9. Simi 11875.
Það sem éftir var dagsins starfaffi hann í lesstofu sinni. Hann
hafffi m. a. fengiff bréf frá bandarískum stéttarbróður um upp-
skurð við hjartasjúkdómum, en það var efni, sem hann hafði
hinn mesta áhuga fyrir, þar .sem komið gat til gx-eina, að slík
Já, þvi fyrr sem hún kæmist burt, því befcra. Að pllum líkintí- 1
um gæti hún veriö örugg meðan Larriman lægi í sjúkrahúsinu,
eins og sakir stóðu gat lrann ekki haít sarnbanp við félaga sina,
þar sem’ heimsóknir til hans voru bannaðar, en undir eins og
hann færi að hressast og hann fengi heimsóknir. gátu nýjar
hættur vofað yfir Stellu. Vel gat verið, ao hann væri leiðtogi.
þeirra og þeir biðu eítir iyrirskipunum frá honum.
Því lengur sem Allan hugsaði um þetta þvi meira furffaffi
hann sig á, aff hún skyldi eklci þegar hafa haíiff undirbúning
að burtför .sinni.
Og hvers vegna kom hún frá Kanada, þar sem hún gat veriff!
örugg? Þetta yar ein af spurningunum, sem hann nú reyndi að
syara. Önnur var: Hver var konan, sem drukknaffi? Konan, sem
var talin hafa verið Stella.
Jane kom inn.
„Má ég fá -bíiinn?“ spurði hún.
„Auvitaff, eins og. vánalega,“ sagffi hann, en hún var vön að
,fá -hann síðdegis á laug.ardögum, er hann v.ar heimá, ef þau fóru
.ekki út saman, en annars ók hún til innkaupa.
Hann stóö við gluggann, er húxr ók út úr bifreiffageymslunni
og veifaði til hennar, er hún var komin.út á götuna og pk burt.
Hann hafði ætlaö sér að hringja til Sfcellu nokkru síðar, en
ákvað nú að fresta því ekki. Hann hringdi, en enginn svaraði.
Tíu mínútum síðar hringdi hann aftur og þá heyrffi hann rödd
Stellu.
„í lækningastofu Witts læknis.“
„Það er ég — Allan.“
„Ég er kviðin, Ailan, þvi að lögreglaxi'heldur'uppi spurnuxn
um mig. Ég skrapp niffur og keypti blað og las þáf urn slysiff.
Hvað á ég að gei-a?“
„Þú verður aff fara til Kanada eins fljótt og bvi verffur við
komiff. Ég skal borga farið.“
„Ég get ekki farið strax,“ sagffi hún þegar.
„Hvers vegna ekki?“ spurði hann snöggt.
Hún svaraffi hikandi, eins og hún væfi sér þess meffvitandi
aff hún hefði hlaupiff á sig.
„Ég hefi verið hér svo skamman tíma — ég hafffi ekki ætlaff
mér að fara svona fljótt aftur. Ég lofa þér því aff fara eins fljótt
og ég get því vio komiff.“
„Undanbrögff, undanbrögð,“ hugsaffi hami, en frestaffi að x-æða
þetta fx-ekai’a við hana. Hann kvaðst mundu hringja til hénnar
síffar, er hann hefffi hugsað betur hvaff gera skyldi. — Hann gat
ekki fest hugann viff neitt og settist í hægindastól meff pipu
sína við arininn.
Þar sat hann, þegar Jane kom inn.
„Ég er ekki í skapi til aff starfa frekara. Eigum við ekki aff aka
eittlivað og fá okkur máltíð einhversstaðar utan borgarinnar?“
„Það líst mér mæta vel á,“ sagði hún glafflega.
„Þú varst lengi að heiman — var þi-öng i búffunitm?“
Ég' þui-fti ekki að annast mikil innkaup i dag, og þess vegna
ók ég til sjúkrahússins. Ég ætlaffi aff líta inn til ungírú Dawson.
en þar kannaffist enginn viff hana — hún er þar ekki.“
„Ég veit ekkert um þetta,“ sagffi Allan dálítið hvasslega, — „ég
hefi ekki haft nein frekáfi afskipti af því, nema aff tilkynna
iT.
Bamartar kr. 16.0®
Tómatar kr. 21.6®
Þirighoitsstræti 15,
Sími 17-283.
á k-ápum og drögtum
fyrir hálfvirði.
Laugaveg.ll, 3. hsvff t..
Æ fhiiijið
Nýr bíll fyrir smádreng'
til sölu. — Uppl. Grundar-
stíg 2A, 3. hæð, í dag frá
kl. 2—6 og næstu daga.
C & £tínwqk&
-TARZAN
2tHi
Eftir langt ferðalag kom Tarzan
Ioks til 'sirandarinnar. Hann stóð upp
á háurn klétíi og leit ýfir hafiff. Ivom
Ijann þá auga á lítinn vélbát, sem
sigldi inn-á vqginn. Tarz-axx vissi ékki,
aS bátnúm stjórnaSi Ji m Cross, sem
31 einhverri ástæðu var aftur. konv
: jm á þann stað? sem hann hafði fram>
• ið.glæp fyfir þréœur árum,,