Vísir - 14.09.1957, Blaðsíða 6

«
VfSIB
Laugardaginn 14. september 1957
wisim
D A G B L A Ð
yiílr kemur At 300 daga á ári, ýmist 3 eða 12 blaðsíður.
Bitotjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson,
Sxrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
átltstjýmarskriístofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstoíur frá kl. 9,00—13,00.
AfgTeiðsla Ingólfsstraeti 3, opin frá kl. & 00—19,00.
Sími 11660 (fimm línur).
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN YÍSIR H.F,
Vísir kostar kr. 20,00 í áskrift á mánuði,
kr. 1,50 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan hi, i "■ ,
Bóndinn lær meira.
Eins og sagt hefir verið frá hér
í blaðinu, var verðMagsgrund-
velii þeim á landbúnaðarai'-
urðúm, sem gilt hefir að und
anförnu, sagt upp á síðasta
vetri. Svo sem menn vita,
gilda sérstök lög um verð-
lagingu á landbúnaðarafurð-
um, svo að þær fylgja ekki
verðlagi á öðrum varningi
nema að nokkru leyti. Und-
anfarið vann nefnd fram-
leiðenda og neytenda að út-
reikningi á nýjum verðlags-
mönnum enn heim sanninn
um það, að stefna stjórnar-
innar er komin í strand.
Þessi verðlagshækkun, sem
bóndinn á að fá, hvort sem
hún rennur
beint úr buddu neytandans
eða með stúttri viðstöðu í
ríkissjóðnum, er sönnun fyr-
ir því, að verðstöðvunin, sem
ríkisstjórnin var að boða
svona nokkurn veginn um
Siirhja 0,9 trsssaami:
F©rnir draumar.
Nebúkadnezar, konung í j Hann ætlaði að kúga Gyðinga
Babel, dreymdi draum og varð til manndýrkunar. Það var forn
honum órótt í skapi og mátti og gróin hefð í Austurlöndum
eigi sofa. Það er sagt frá þessu að konungar létu tigna sig sem
í öðrum kapitula Danielsbókar. guði. Konungar Egvpta, Iíaldea
Enginn af spásagnamönnum, ' og Persa voru taldir guðdömar í
særingamönnum og galdra- mannsmynd og létu tilb'ðja sig
mönnum konungs gátu ráðið samkvæmt því. Grískir arftakar
drauminn enda vildi kóngur ekki ! Alexanders mikla (d. 323 f. Kr.),
segja þeim hann, heldur áttu er hrifsuðu undir sig hver s'n.n
þeir af andlegri spekt sinni að hluta hins mikla ríkis hans, þeg-
segja sér drauminn sjálfir fyrst ' ar hann féll frá, settust einnig
og ráða hann siðan. I að þessari erfð og sumir niðjar
Þetta réðu þeir ekki við. Það þeirra hagnýttu sér hana ræki-
eru til hlutir, sem Guð heldur ; ]ega.
leyndum fyrir „hugvísinda-1 Antiokkus Epifanes gekk
mðnnum", „dulhyggjumönnum" manna lengst i þessu. Hann var
og öðrum methöfum í andlegum sakir frámferðis síns við Gyð-
íþróttum.
grundvelli, og varð sam- Krónan okkar rýrnar enn við
komulag um hann um miðja
vikuna. Niðurstöðiurnar urðu
þær, að bóndanum bæri öllu
meira en hann hefir börið úr
býtum að undanförnu, svo
að grundvöllurinn hækkár
um tvo ai hundraði eða því
sem næst frá miðjum þess-
um mánuði.
Þessa viðbót verða neytendur
að greiða, nema ríkisstjórn-
in geri einhverjar sérstakar
ráðstafanir til að halda niðri
verðlagi á brýnustu nauð-
synjum landsmanna. Er þó
ekki allt talið, sem neytend-
ur verða að greiða, því að
ótaiinn cr aukinn kostnaður
við dreifingu, allskonar
vinnslu og meðiiöndlun á af -
inga og ofmetnaðar i minnum
hafður og jafnan til hans tekið
um ódæmi samvizkúkúgunar og
hroka. Frá dögum hahs var það
mesttt andans mönnum Gyðinga
ennþá augljósara en áður, að
slíkur valdhafi. siíkt ríki. sem
eirir engu, þyrmir ekki einu
sinni samvizku manná né helg-
ustu hugðum og heimtar guð-
dömstign sér til handa, „sem fer
eftir geðþótta sínum, hefur sig
yfir og ofmetnast gegn sérhverj-
um guði og mæiir afaryrði í
gegn Gttði guðanna og itreykir
sér yfir allt“ — slíkt riki og
valdhafi sé ómennsk, djöfulieg
ófre^tja, stigin upp úr undir-
diúpum tilverunnar.
En þegar i Danielsbók er boð-
að ríki, sem leysa mun öli ör.r.ur
af hólmi. Þegar rándýrin, ímynd-
ir herveldanna, hafa bir/.t hvert
í verðlagi á kjöti mjólk og hans> ..ekki fyrir nokkurrar af öðru, sér Daniel, að „einhver
fleiri afurðum út úr búð eða vizku sakir’ er & hafl m a8i kora 1 sk^um himinS- 50111
ríkissjóður tekur á sig svo bera fram yfir alla aðra menn“ mannssyni likist. Gg.fcööum var
og svo mikla niðurgreiðslu, I sagði hann* En Guð ”veit’ hvað(-gefið vald, heiðtir og rlki, svo
sem veltur þá áreiðanlega ál i myrkrinu gjörðist ljósið, að honum skyldu Móna aliir iyð’
j býr hjá honum. Hann opinberarj ir, þjóð'.r og tungur. Hans vald
| itina dýpstu og huldustu ieynd-! er eilift -vald, sem ekki skal
Draumurinn var kynlegur og
engin furða, þótt ráðning hans
stæði .1 spekingunt konungs.
Hann dreymdi, að hann sæi líkn-
1 buddu hans eski mikið' Höfuð þess var af
skíru gttlli, brjóstið og armlegg-
irnir af silfri, kviðurinn og lend-
arnar af eiri, leggirnir af jámi,
fæturrtir sums kostar af járni,
sums kostar af leiri. Nú losnaði
steinn án þess nokkttr manns-
, ,, , ,. , , hönd kæmi við hann og molaði
, . . , .. . ’ | fætur likneskisins og 1 sama
bili hrundi iíkneskið allt og varð
að dusti, „vindurinn feykti því
þær breytingar, sem orðið burt og þess sá engan stað. En
hafa á vet olagsgrundvelli steinninn, sem lenti á líltneskinu,
landbúnaðarafurða. Hún varð að stóru fja]]j og tók a]]a
rýrnar hvort sem almenn-; jörðina".
ingur verður látinn taka
hækkunina á sig beint, þann-1 Það var Danlel. sem gat sagt
ig, að hækkunin komi fram h°nunSt drauminn og þýðing1
„Borgari” hefur sent Vísi eftir-
farandi bréf:
„Þótt ég hafi tvívegis áður
stungið niður penna um um-
ferðarmálin hér í höfuðstaðnum,
og það, sem ég hafði um þau
að segja, verið birt í Bergrttáli
Vísis, langar mig til að bæta
þar nokkru við, til írekari á-
herzlit því, sem ég hefi áður
sagt, enda tel ég þess fulla þörf.
Það er einkum tvennt,. sem ég
hefi í huga.
íJmferðin um I.anga-
veginn.
Þess er engit minni þörf nú
en fyrir nokkrum mánuðum, er
ég síðast stakk niðttr penna um
þessi mál, að minna á nauðsyn
I þess, að létta á umferðinni um
i þá höfuðumferðaræð, Laugaveg-
inn. Nú er vegabótúm á Skúla-
! götunni það iangt komið, að
. allir sem fara akandi alla leið
niðui' í miðbæ eða lengra, ættu
að taka til athugunar, að fára
Skúlagötitleiðitra, í súið bess að
fara Laugaveginn af gömium
vana, eir.s og ég er sannfærður
um, að margtr gera. Hið sattia
gildir er ekið er úr vesturbæn-
um austur á bógirtn, því að urn-
ferð um Hverfisgötuna er líka
mikil og þörf að létta á um-
ferðinni þar, Að sjálfsögðu fer
I þeim smám saman fjölgandi,
I sem nota oftast liinar ágætu
1 umferðaræðar, Hringbrautir.a og
Skúlagötuna. en ég held, að allt
of margir séu þess ekki minn-
ttgir. sem hér hefur verið minnst
a.
hvers staðar vérður ríkis-
sjóður að fá peningana til að
greiða muninn, og hann fær
þá hvergi nema hjá neytend-
um — og þar á meðal hjá
bóndanum sjálfum, sem ni'5-
urgreiðsluna á að fá.
ardóma". Guð bænheyrði Daníel i undir lok líða og ríki h.ans aidrei
og gaf honum lausnina á leynd-
armáli konurtgs.
Samlcvæmt ráðnjrtgtmni túkn-
ar líkneskið þau fjögur stór-
veldi, seni voru innan sjónhrings
ríkisstjórnarinnar er í raun-I Babelsmanna, Meda, Persa og , gem um s]ðir
inni að engu orðin, hafajGrikkJa (Aiexanders mikla), en [ a1|a jðrð;r,'n,.
_ n - __• 1 í • 1 t itn Aíct tl íAtt í !
urðum bóndans. sem ekki Þar sem hin yfirlýsta stefna, höfundar Daníelsbókar: Ríki
vérðUr komizt hjá að greiða.
Það. sem neytandinn verður
krafinn um, er því meira en
þessi tæpu 2%, og verður
því ekki á móti mælt, að
bóndinn á kröfu á hækkun,
þegar á það er litið, hvernig
kjör sumra stétta hafa verið
bætt á síðasta ári, og skulu
þær þó taldar góðs maklegar.
En það hvort tveggja, sam hér
hefir verið nefnt, hækkun
afurðanna til bóndans og
haekkun á allskonar tilkostn-
aðj við þær, svo að ekki sé
sitthvað fleira til tínt, færir
á grunn ganga“.
Jesús Kristur riéfridi sig
Mannssoninn. Méð þ\i tjáði hann
þá vissu sina, að hann væri
ímynd og handhafi þess yalds,
sem itér er boðað, konungúrimi
í því himneska riki kærleikans,
skal „taka yfir
stjórnarflokkarnir ekki leng- | Það Miiutaðist fljótt sundur 1
ur nema einn tilgang — það ,minni riki. En steinninn, sem
er að lafa í stjórninni með|muldi hlcne.skið, boðar það ríki,
ekthvérju móti, tii að geta,-sem Guð himnanna mun heíja
notið valdanna og aðstöðunn-| °^ aklrei skal á grunn ganga,
ar, sem þeir hafa sýnt, að þeir.heldur sta!Kla a<5 eilifu.
hafa frábæra hæfileika til I Npkitru síðar í sömu bók (7.
að nota sér og sínum til | kaP ! er saSt ira sl’n- ennþa
framdráttar. Það hefir lengi, stórkostlegri, er bar fyrir Daníel
verið einn af aðalþáttum
Yfirlýsing
varéandí Stáhlbergs-
Riétib.
Vegna greinar éftir „X“ um
stjórnarsamstarfsins, en nú
er það bæði uppistaða og
ívaf.
Tekfð fyrir leka.
Undanfarið hafa fangeslsismál farið fram þar eystra.
íslendinga verið í þvílíkum Nú er ætiunin að hefjast handa
ólestri, að menn liafa éigin-
lega ekki vitað, hvort þeir
ættu frekar að brosa eða
hneykslast á því, hvernig
fangar hafa svo að segja get-
að haft sína hentisemi með
það, hvort þeir væru í kleí-
um sínum eða ekki. Hefir
þetta einkum átt við um
hegningarhúsið gamla við
Skólavörðustíg, sem hefir
vérið hriplekt a? þessu leyti.
Raunar voru húsakynnin a
Litia-Hrauni orðin svo léleg,
að ástandið var litlu bet.ra
þar, en nú hefir mikil viðgerð
um enduvbætur á fangahús-
inu við Skólavörðustíg, geva
það mannhelt, ef þess er
kostur. Er í rauninni spurn -
ing, hvort það borgar sig aM
gera við þessa gömlu bygg-
ingu. Ef til vill væri engu
Icostnaðarminna að reisa nýja
lögreglustöð með nægilega
mörgum og hentugum fanga-
sjálfan í draumi. Honum þótti
vindar róta upp hinu mikla hafi Stahlbergs-mótið í fimmtu
og fjögur stór dýr stíga síðan dagsblaði Vísis, J ar sem vikið
upp áf því. Eitt var í Ijóns-
mynd með arnarvængi, annað
líktist bjarnardýri, þriðja par-
dusdýri, fervængjuðu og fer-
höfðuðu, fjórða dýrið var „hræði
legt, óguriegt og yfirtaks-öflugt,
Það hafði stórar járntennur, át
er að því að óg hætti við fyrir-
hugaða þátttöku í mótinu, viídi
ég gefa efirfarandi skýringu. |
Er ljóst var, að npkkrir
menn innan Taflfélagsir.s vildu
leitast við að gera stjórn fé-
lagsins tortryggilega varðandi
og muldi sundur, og það, sem ^ val manna í mótið og annað
eftir varð, tróð það sundur með fyrirkomulag þess, þótti mér
lotunum". Það hafði tíu horn
og enn eitt horn spratt upp milli
þélrra, og hornið „itafði augu
rétt að hafna taoði er meiri-
hluti stjórnar féiagsins hafði
gert mér um þátttöku í' mótinu,
ems og.mannsaugu og munn, boði> sem mátti télja verð_
sem taiaði gifuryrði". | skuidað r-a óverðsktildað. alll
' Hér eru sömu heimsveldin jeftir persónulegu mati hvers
táknuð og i fyrri sýninni, er og eins á skákstyrkleika mín- (
■hornið, sem „talar gífuryrði“, um.
klefum en nota þetta gjamla táknar Antioklxus Epifánes, Sýr- Vildi ég á þann vea firra!
hús til annarra þarfa, er
lcrefjást ekki gágngerra,
dýrra breytinga eða endur-
bóta.
.landskonuag.. er ríkti á 2. öld stjórnina því hugsanle^a ámæli,
fyrir Krist. i að hún hefð’ b^itt hhitdræfrti
Hváð ber til að hann er sér-j við val manna í mótið með því
staklega. auðkenndup á þennan. að bjóða einum meðlimi(
Hátt? (stjórnarinnar þátttöku. Var,
j Ot' hraður akstur.
! Hitt atriðið, sem ég vildi
! minnast á, 'er hver hætta gétur
j stafað af þeim asa sumra
, manna, t.d. á Suðurlandsbraut-
(inni, sem „spana“ fram úr öðr-
um bílum, óg tefla á svo tæpt
jvað, vegna bifreiða sem á móti
þeim koma, að það eiít verður
til að forða árekstri, að gætriír
bilstjórar, sem ekið er fram hjá,
hægja á sér. 1
Þrátt fyrir aykið umferðar
eftirlit á Suðurlandsbraut er það
alltitt, að slíícur hraðakstur sé
stundaður. Af þessu getur leitt
störslys og fyrir því er enn á
þessa hæítu mimsí. Btírgarj.
mér þó kunnugt um, að sti
samþylckt stjórnar Taflfélags-
ins að bjóða mér þátttöku
(sem gerð var að mér fjar-
stöddum) var gerð í góðri trú
meðstjórnenda minna á skák-
styrkleika mínum, og að eng-
in önnur sjónarmið voru þar
ráðandi.
En ekki var óhugsandi, að
svo mætti villa um fyrir ein-
hverjum féiagsmönnum, að
þeir kæmust á þá skoðun, að
boð stjórnarinnar til mín væri
hyggt á hlutdrægni ög per-
sónulegum sjónarmiðum.
Dró ég mig þá til baka til
að leggia fram mirin Iitla skerf
til að koma í veg fyrir óánægju
og flokkadrætti innan féiags-
ins.
Sveinn Kristinsson.
Ilússneskir, ausitir-þý i'v.t,
póisktr ot téi-kriésUir fing-
y-t.f---?•,» jyit* í saTne’gin-
..' fyrir
nctotiin döguhi yíir ÆúStur-
Þýzkriandi. >■ ’ o var fyrsía
.samelgrrjleg-,'æfing þelrra.