Vísir - 08.10.1957, Blaðsíða 4

4
Vt SIB
Þriðjudaginn 8. október 1957
WESMM
D A G B L A Ð
Vísir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
y Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Ritstjórnarski'ifstofur blaðsins ei'u opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: 11660 (fimm línur).
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vísir kostar kr. 20,00 í áskrift á rnánuði,
kr. 1,50 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Nýta þarf möguleika iðnaðarins
til gjaldeyrissparnaðar.
Frá fundi iðnrekenda nýlc^a.
Tíðlr eldsvoðar.
Undanfarið hafa menn veitt því
eftirtekt, að eldsvoðar í hrað-
frytsihúsum hafa verið næsta
tíðir, og er óþarft að telja
upp þá eldsvoða, sem orðið
hafa í slíkum fyrirtækjum.
Þeir hafa orðið að kalla í öll-
um landsfjórðungum, og þeir
hafa jafnan valdið miklu
beinu og óbeinu tjóni, því að
á sumum stöðum hafa hrað-
frystihúsin verið helzti
vinnuveitandinn. Almenn-
ingur á slíkum stöðum verð-
ur jafnan fyrir miklu at-
vinnutjóni, enda þótt á
staðnum sé fleiri samskonar
fyrirtæki, sem geta haldið
starfseminni áfrarn óbreyttri.
Þessir tiðu eldsvoðar hljóta að
leiða til þess, að hið opin-
bera láti fram fara athugun
á því, hvort alls staðar sé
tryggilega gengið frá vélum
og öðru, sem eldsvoða getur
valdið. Verið getur, að fari'ð
1 hafi verið að settum reglum
í öllum þeim frystihúsum,
sem eldur hefir komið upp í
á undanförnum mánuðum,
svro að ekki sé við forráða-
menn að sakast þess vegna,
en þá vaknar sú spui'ning,
hvort þær reglur sé nægi-
lega strangar, eða hvort í
þeim sé tekið nægilegt tillit
til allra þeii'ra aðstæðna, sem
til greina gætu komið og or-
sakað eldhættu.
Þess er að vænta, að þeir aðilar,
sem um þetta eiga að fjalla,
geri gangskör að því að at-
huga, hvort ekki sé hægt að
auka öryggi frystihúsanna
að þessu leyti. Þjóðin hefir
sannarlega ekki efni á að láta
hvert fi’ystihúsið á fætur
öðru verða að í'eyk og ösku.
Framleiðslutækin eru of dýr
til þess, og of mikil þörf á
þeim gjaldeyri, sem þau
skapa. Það ætti því að vera
almenn krafa, að allir iegg-
ist á eitt í þessu máli og
jafnvel verði leitað til er-
lendra sérfræðinga til að
tryggja það, að öi’yggið í
þessum efnurn verði sem
mest. Auknar varúðarráð-
stafanir hljóta að geta komið
í veg fyrir fleiri frystihús-
bruna.
Öryggi í umferðinni.
Fundur var nýlega haldinn í
Félagi ísl. iðnrekenda.
Var hann i Þjóðleikhússkjall-
aranum og var fundarstjóri kjör-
inn Ásbjörn Sigurjónsson, —
Sveinn Valfells gerði í upphafi
fundar grein fyrir aðalmálum,
sem félagsstjórn hefur átt við að
glíma — gjaldeyriserfileikunum
og vei’ðlagsmálunum — en
stjórnin hefur átt mörg viðtöl
við hlutaðeigandi yfirvöld, um
þessi mál.
Dr. Jóhannes Noi'dal í-æddi að-
aldagski’ánnálið, frívei'zlun Ev-
rópu, sagði frá upptökum þeirr-
ar stefnu og hvernig málið stend-
! ur í dag. Komið hefur til mála,
að Efnahagssamvinnustofnun
I Evrópu tryggði með sérstökum
I samningi hagsmuni þeiri’a þjóða,
sem verst standa að vígi, m. a.
með stofnun banka eða lána-
sjóðs, sem styrki síðan atvinnu-
vegi ianda þeii’ra. Að lokum gat
hann þess hvaða afleiðingu það
myndi hafa fyrir Islendinga að
standa utan við slíkt samstarf.
Ýmsir fleiri ræðumenn tóku
til máls, báru fram fyrirspurnir
og fengu greið svör frummæl-
anda. Síðan hafði Gunnar J.
Friðriksson framsögu um gjald-
eyrismálin. Samþykkt var eftir-
farandi tillaga:
„Almennur fundur i Félagi ísl.
iðnrekenda haldinn 5. okt. 1957,
vill vekja athygli á því, að á tím-
um gjaldeyriserfiðleika er sér-
stök nauðsyn, að nýta til fulls,
möguleika iðnaðarins til g.jald-
eyrissparnaðar og bendir jafn-
framt á þá staðreynd, að iðnað-
urinn stendur undir mikilli tékju
öflun í ríkissjóð og útflutnings-
sjóð með gi'eiðslu skatta, tolla og
99'o söluskatts, sem iðnaðurinn
greiðir einn allra atvinnuvega.
Skoi'ar fundurinn því á við-
skiptayfirvöldin að hlutast til
Umfei'ðarmálanefnd Reykja-
víkur hefir gengizt fyrir því
undanfarna rúma viku að
vekja almenning til umhugs-
unar um hætturnar í um-
ferðinni, og er tilgangurinn
að sjálfsögðu að fá menn til
að auðsýna aukna tillits-
semi, er geti dregið úr alls-
konar óhöppum og slysum.
Er almenningur sifellt minnt
ur á þetta með skrifum í
blöðunum, og væntanlega
ber þetta þann árangur, sem
til er ætlazt.
Því hefir jafnan verið haldið
fram hér í blaðinu, að ein
aðalorsök slysa væri of hrað-
1 ur akstur. Þetta liggur í
augum uppi, því að með
vaxandi hi'aða gefst öku-
mönnum skemmri tími til
viðbragða til að girða fyrir
slys — og vitanlega einnig
hinum aðilanum, ef um fót-
gangandi vegfaranda er að
ræða. Þetta er áreiðanlega
ein af aðalorsökunum fyrir
slysunum, en vitanlega
kemui' margt fleira til
greina. — Reynslan hefir
líka verið sú hvarvetna er-
lendis, að aukinn hraði hefir
leitt til fleiri og geigvænlegri
slysa, Það er því fyrst og
fi’emst hraðinn, sem hafa
verður hemil á.
um, að fullt tillit sé jafnan tek-
ið til gjaldeyrisþai'fa iðnaðarins,
þannig að eigi verði samdráttur
i iðnaðarframleiðslunni vegna
ei'fiðleika á hráefnaöflun.“
Samið til langs
tíma við Tékka.
Hinn 1. október var undirrit-
aður í Prag nýr viðskiptasamn-
ingur milli Islands og Tékkósló-
vakíu. Samninginn undirrituðu
formenn íslenzku og tékknesku
samninganefndanna þeir Þór-
hallur Ásgeirsson og Fi'antisek
Sehlegl. Gildir samningurinn í
þi’jú ár til 31. ágúst 1960, en vöru
listar, sem jafnframt var samið
um, gilda í eitt ár frá 1. septem-
ber 1957 til 31. ágúst 1958.
Samningurinn er svo til sam-
hljóða viðskiptasamningi þeim,
sem gei’ður var árið 1954 til
þriggja ára og rann út 31. ágúst
1957. Vörulistarnir eru einnig
lítið bi’eyttir frá því sem áður
var, og er gert ráð fyrir því, að
andvirði viðskiptanna verði svip-
að því, sem verið hefur á siðasta
ári.
1 samningum er gert ráð fyrir
sölu til Tékkóslóvakíu á frysturri
fiskflökum, frystri og saltaðri
síld, fiskimjöli, lýsi og ýmsum
öðrum afurðum svo sem húðurn,
görnum, osti, kjöti, ull og niðui'-
soðnum fiskafurðum. Á rnóti
þessu er gert í’áð fyrir, að Is-
lendingar kaupi frá Tékkósló-
vakíu ýmsar vörutegundir svo
sem vefnaðarvörur, skófatnað,
pappíi’svörur, gler og glervörur,
asbestvörur, búsáhöld, vélar og
tæki, miðstöðvai’ofna, bifi'éiðar,
hjólbarða, járn og stál, rafmagns
vörur o. fl.
(Fi'á utanríkisráðuneytinu.)
Mý veiðilög ■ gildi.
Lax- og silungsvei&i takmörkui meir
en verið hefur.
Samstarf sem flestra.
En á’rangur í baráttunni gegn
slysum á götum bæjarins
fæst ekki, fyrr en sem fiest-
ir leggjast á eitt — hafi sam-
stai'f um að auka öi'yggi
sjálfra sín og annarra. Bif-
riðarstjórinn verður að gæta
þess, að ökutæki hans sé
ætíð í fullkomnu lagi, og
hann verður að gæta þess að
fara ekki hraðar en um-
hvérfið leyfi, umferð,
þrengsli á götum o. þ. h.
Hinn gangandi vegfarandi
verður að gæta þess, að gera
' sér ekki leik að því a! ganga
í veg fyrir bifi’eiðar í trausti
þess, að bifreiðarstjórinn
hægi ferðina eða stöðvi far-
artæki sitt. Og þannig mætti
lengi telja ýmiskonar reglur,
sem mönnum ber að fara
eftir.
En hið opinbera nxá heldui’ ekki
bregðast. Slysahættan veltur
nefnilega að miklu leyti á
því, hvernig bærinn er
byggður, hvernig götum er
hagað og öðru slíku. Bæjar-
völdin bera því einnig ábyrgð
í þessu éfni, óg í rauninni
eiga öryggisráðstafanir
Þann 1. þ.m. gengu í gildi ný
lög um lax- og silungsveiði.
! Eru þau nokkuð breytt frá
j eldri lögum um sama efni, sem
i að megin máli til hafa verið í
* gildi nær aldarfjórðung.
í nýju lögunum er veiði tak-
mörkuð meira en áður. Stang-
(arveiði fyrir lax- og göngu-
silung takmarkast við 3 mán-
'uði á sumri og dagíegur veiði-
tími á stöng við 12 tima. Þá
skal fjöldi stanga í véiðivötn
ákveðin af Veiðimálastjórninni
að fengnum tillögum viðkom-
andi veiðifélágs. Netjaveiði-
tími fyrir lax- og göngusilung
er styttur um 24 stundir á viku.
Vikufriðun verður því fram-
vegis 84 stundir í stað 60
stunda áður. Lengd lagna
skal mæld frá árbakka (ós-
jbakka)1. Girðingar, kistur og
aðdráttarnet má ekki nota,
(nema með sérstöku leyfi ráð-
herra, er fer með veiðimál.
t 500 metra belti við árósa í sjó
er friðað fyrrr lagnetjum.
þeirra ,að þéssú leyti úið
'vera aðéihs úndanfari ” álls
hins.
, Friðunartími fyrir silung í
stöðuvötnum skaí ákveðinn
sérstaklega fyrir hvert vatn.
Fyrst um sinn verður sami
friðunaríími fyrir öll veiði-
vötn á landinu eins og verið
( hefui'. Stangarveiði í stöðu-
, vötnum er nú bönnuð um
fj'iðunartímann.
j Mörg nýmæli eru í lögunum
svo sem um undanþágur fyrir
eldisstöðvar frá ákvæðum um
veiðiaðferðir og veiðitæki, um
innflutning á fiski og hrognum
þeirra, um nauðsynlegar sótt-
varnir til þess að koma í veg
fyi’ir, að næmir fisksjúkdóm-
ar berist til landsins eða breið-
ist út innanlands í eldisstöðv-
um eða í náttúrunni og um
álaveiðar.
„Sugar Ray/# tapaði
meistaratitli.
í seinustu viku tapaði „Sugar
Ray“ Robinson heimsmeistara-
tigninni í miÓþungavigt.
Hinn nýi meistári heifir Car-
men Basilio, bandarískur mað-
ur, ef var þegar heimsmeistari
Eftirfarandi bréf hefur Berg-
mál borizt frá ,.Borgara“:
Ankið umferðaröryggL
„Þessa dagana er mikið ritað
og rætt um aukið umferðarör-
yggi. Allt er það góðra gjalda
vert. Það er mikils um það vert,
að menn séu hvattir til gætni,
og brýnt fyrir mönnum að fara
að settum reglum, aka ekki und-
ir áhrifum áfengis, og þar fram
eftir götunum. Og þetta þarf að
gera sem oftast. Það getur mjög
stuðlað að auknu umferðarör-
yggi-
Gatnagerð
með nútíma skipulagi til að
auðvelda umíerð ætti að draga
úr slysahættunni. Slík gatna-
gerð er erfið í Reykjavik, en þó
er unnið að slikum framförum
eftir því sem við verður komið,
og er nærtækast dæmi að nefna
endurbæturnar á Skúlagötunni.
Það er alkunna, hér sem erlend-
is, að breiðar og beinar bifreiða-
brautir, freista sumra til að
,,spana“. En þar þarf einnig að
aka með gætni. Flestir munu
þess minnugir, en til eru menn,
sem ekki eru það Og það er vel,
að lögreglan hefur aukið eftirlit
með þeim, sem brjóta af sér í
þessum efnum. Það, sem mikil-
vægast er og verður, er að auka
ábyrgðartilfinningu manna og á
þeirri baráttu má aldrei láta
verða á.
Þrengslin á Lækjartorgi
hljóta að vera öllum ábyrgum
mönnum vaxandi áhyggjuefni.
Eftir því sem strætisvögnum
fjölgar og vagnarnir stækka
verður æ erfiðara fyrir strætis-
vagnastjóra að athafna sig með
bílana á þessum litla bletti.
Þar verður um vaxandi hættur
að ræða og eitthvað verður að
gera til að girða íyrir þær. Þaö
má ekki dragast. Eg efa ekki, að
þeir, sem um umferðarmál fjalla
gera sér þetta ljóst. Á þetta mál
hefur oft verið minnzt i blöðum.
Og það hefur verið tekið fram.
af forstjóra SVR. að mig minnir,
að ekki séu enn skilyrði fyrir
hendi til þess að breyta til, með
notkun strætisvagnanna af Lækj
artorgi, þannig, að endastöðvar
þeirra yrðu í útjöðrum. Hvað
sem því liður, sem áður hefur
verið um þetta mál sagt, hlýtur
það að vera enn á dagskrá, svo
knýjandi virðist vera, að breytt
sé til frá þvi sem nú er. Eg tel
þetta svo mikið mál, að ég trúi
því ekki að óreyndu, að ekki sá-
einhver hreyfing á því. Og vilja
nú ekki þeir góðu menn, sem um
þetta fjalla, gera grein fyrir því
hvað helzt sé í ráði að gera. Er
t. d. ekki hægt að haga ferðum
strætisvagnanna þannig, ef ekki
er hægt að breyta þvi, að torgið
sé einskonar biðstöð strætisvagna
að láta suma þeirra haía viðdvöl
á bilastæðunum austan Lækjar-
götu? Spyr sá, sem ekki veit. Og
var ekki einu sinni rætt um, að
flytja Hreyfisstöðina vegna
strætisvagnanna? Eða stendur
kannske til, að koma á ferðum
milli éndastöðva í útjöðrum,
þannig að sti'ætisvagnar hefðu
aðeins viðdvöl í miðbænum, sem
annars staðar, til þess að skila
af sér farþegum og taka við far-
þegum? Um þetta og fleira
spyrja fleiri en ég. Borgari.“
I ,
í veltvigt: Hann vól 147 pund
en Robinson 160, þegav þeir
gengu á hólm.