Vísir - 15.02.1958, Page 5

VfSIR
Laugardaginn 15. íebrúar 1958
1
---------' ^
------------------------,----- Inigo Lester:
ILaoif ardB g ssaf s) tyðlSirs "
'JtöhAku ytuffarHir

Frá Slotten bjó á þriðju hæð
1 fjögurra hæða leigukassa og
sneri ibúðin út að bakgarðinum.
Hæðin ofan úr dagstofuglugga
frú Slotten niður á. stéttina, þar
sem lík frú Slotten lá var um 10
metrar. Það má reikna það út
vísindalega, hversu lengi hún
var á leiðinni í fallinu -— 9,6
metrar á sekúndu er sá fall-
hraði, sem maður gengur út frá.
Frú Slotten var 86 kg. á þyngd,
en samkvæmt þvi, sem Galileo
Galilei sagði, og hann sannaði
lika á tuminum í Pisa, hefur
þyngdin engin áhrif á hina stærð
fræðilegu niðurstöðu um fall-
hraðann.
Það hefði heldur engin áhrif á
þessar niðurstöður, að frú Slott-
en vár hin mesta norn. Rann-
sókn læknanna gat heldur engu
breytt, og niðurstöður' þeirra
voru stuttar og laggóðar: höfuð-
kúpubrot af því að detta úr tíu
metra hæð.
Þar var Jakob Staines, sem
kom að líkinu klukkan fjögur
um morguninn. Hann var þá að
koma frá vinnu sinni. Hann
vann vaktavinu -— hann var
járnbrautarstarfsmaður og vann
oft á nóttunni. Hann sagði við
vfirheyrsluna, að það hefði ver-
5ð vínlykt af frú Slotten.
Fulltrúi rannsóknardómarans,
sem hafði verið við yfirheyrsl-
nrnar, lét í ijós sömu skoðun og
allir aðrir, nefnilega, að grind-
verkið fyrir framan frönsku
gluggana væri í fullu samræmi
við byggingarsamþykktina, en
að það gæti verið áhættusamt
fyrir fólk eins og frú Slotten,
sem hefði ekki tamið sér reglu-
semi (með þessu meintu hann,
að hún hefði verið „ofurseld á-
fengisnautninni“ eins og fólkið
sagði) að koma of nærri grind-
verkinu. Hann úrskurðaði þetta
því sem slys.
Það var margmenni við jarð-
arförina, þvi margir þekktu frú
Slotten, þó að ekki væri hægt
að segja að hún væri beinlínis
vinsæl. Flestir þeirra, sem við
jarðarförina voru, vörpuðu önd-
inni léttara, þar á meðal var
ekkillinn og dóttir hans Miriel.
Það hafði sannast, að bæði höfðu
þau verið fjarverandi nóttina,
sem slysið átti sér stað. Annað
þeirra hafði búið á hóteli marga
tugi mílna í burtu og hitt verið
á sjúkrahúsi; vegna háskirtla-
upþskurðar.
Bráðlega hvarf Muriel að
heiman og fór að sinna þeim
hlUtum, sem hugur hennar hafði
lengi staðið til: að vinna á upp-
eldis- og tamningastöð fyrir
hunda, en frú Slottén hafði ekki
jþolað hurida í návist sinni. Og
skömmu eftir að dóttirin var far
in að heiman kvæntist herra
Slotten í annað sinn. Hans út-
valda í þetta sinn varð ungfrú
Ashton, sem bjó ein i efstu hæð
I sama húsi.
Nú vóru aílir. ánægðir: ung-
frá Ashtön, sem var miðaldra,
var kát og frískleg, en hún vissi
samt hvenær herini bar að vera
hljóð og kyrrlát. Hún lék vel á
slaghörpu (frú Slotten hafði
aldrei þolað músík) og hún var
mjög vel fær í matargerð, en
það hefði ekki verið hægt að
segja það sama um hina látnu.
Þar við bættist, að nú losnaði í-
búðin, sem hún hafði haft og
varð því pláss fyrir húsnæðis-
lausa fjölskyldu. En hvaða ibúð?
Ungfrá Ashton gat talað um fyr-
ir herra Slotten, sem hafði hugs-
að sér að fara úr gömlu ibúðinni
og reyna þannig að gleyma ó-
þægilegum minningum, og loks
var það ákveðið, að ungfrú Ash-
ton flytti til hans.
Það var miklu auðveldara að
flytja píanóið en þau höfðu gert
ráð fyrir. Þannig var mál með
vexti, að ungfrá Ashton átti
tæki, sem kallað var pianóvagn.
Faðir hennar hafði átt það og
hún erfði það eftir hann ásamt
pianóinu. Þetta var nú líka eig-
inlega það eina, sem hún hafði
fengið eftir hann.
Ungfrú Ashton hafði oft hugs-
að um það, hve auðvelt það
mundi vera að myrða frú Slott-
en.
Ekki þyrfti annað en að biða
þangað til hún væri orðin nógu
drukkin, og vera þá ein með
henni. Ekki þyrfti hún þá annað
en að koma píanóvagninum fyr-
ir í lyftunni, aka niður á hæðina
og leggja frú Slotten í vagninn,
aka upp aftur og opna franska
gluggann i ibúðinni sinni og
hvolfa fórnarlambinu út úr
glugganum. Hún gæti gert þetta
hljóðlega og án þess að Jordan-
fjölskyldan, sem bjó á hæðinni
fyrir neðan, yrði vör við nokkuð.
Á neðstu hæðinni voru bara
verzlanir.
Þaðmundi engin verða neins
var og hvernig ætti nokkur að
láta sér detta í hug, að veik-
byggð, lítil miðaldra kvenmaður,
eins og ungfrú Ashton gæti bor-
ið shka byrði, sem frú Slotten
var. Auðvelt morð, hugsaði ung-
frú Ashton, þegar hún var að
láta sig dreyma um þetta þegar
hún lá andvaka á nóttunni — og
13 metra fall, það ætti að duga.
En það kom aldrei til þess, að
ungfrú Ashton þyrfti að grípa
til kænskubragða sinna. Það
varð hlutskipti Jordanshjónanna
að leysa ungfrú Ashton af
hólmi.
Jordanshjónin höfðu orðið að
hlusta á hávaðann í frú Slotten
mánuðum saman og yoru að
missa þolinmæðina. Svo.var það
eitt kvöldið að ekki var lengur
við unað og þau reyndu að
þagga niður í henni með því að
banka með kústaskafti í loftið.
Þetta lét frú Slotten ekki bjóða
sér, og hún lagði af stað niður
stigann til þess að tala alvarlega
við þessi hjón þarna á neðri
hæðinni. Það kom til átaka á
milli kvennanna og frá Slotten
fór að stimpast við frú Jordan
og minnstu munaði að frá Slott-
en hrinti frú Jordan aftur á bak
út úr glugganum, nú var herra
Jordan nóg boðið og hann kom
konu sinni til hjálpar. Frú Slott-
en sleit sig snöggt úr höndum
herra Jordans, en í þessum svift-
ingum missti hún jafnvægið og
féll út um gluggann niður á
stéttina.
Allt þetta skeði á nokkrum
sekúndum. Sjö metra fall var
nægilegt. Frú Jordan hafði orðið
ofsa hrædd og þotið niður í bak-
garðinn, en hún sá brátt, að hér
var ekkert sem hún gat gert —
frú Slotten hafði drukkið sinn
síðasta dropa. Hún hljóp því
næst upp í íbúð frú Slotten og
fann hana opna, en glugginn var
lokaður. Það tók ekki Iangan
tíma að opna gluggan á íbúð frú
Slotten og loka glugganum í í-
búð frú Jordans. Þetta var lika
bezta leiðin til þess að losna við
óþægilegar spurningar lögregl-
unnar, eða yfirleitt til þess að
forðast öll óþægindi'.
Herra Jordan gerði sig samt
sekan um ófyrirgefanlega laus-
mælgi, þegar hann var að grín-
ast að þvi, að frá Siotten hefði
dáið af völdum þyngdarlögmáls-
ins. En hann var samt ekki svo
lausmáll, að hann gæfi frekari
skýringu á þessu.
Loftorusta...
Framh. af 1. síðu.
ljós: Flugstjórinn þjáðist af
súrefni.
Flugleiðsögumaðurinn af-
réð að bjarga tvehn manns-
lífum — þar á meðal sínu
— svo að hann klofaði hik-
laust yfir til flugstjórans,
liugí'ist neyfa aflsmunar og
taka stjórn flugvélarinnar í
sínar liendur. Þar með var
æðislegur bardagi liafinn, en
flugvélin steyptist næstum
lóðrétt niður.
Þegar þeir voru komnir niður
í 3000 metra hæð, gat siglinga-
fræðingurinn úengt varaleiðslu
frá súrefnisgeymunum við
hálm flugstjórans, og taldi sig
hafa bjargað lífi hans. Flug-
stjórinn hélt hinsvegar, að nú
væru þeir komnir nógu lágt,
til þess að siglingafræðingur-
inn fengi nóg súrefni og setti
þotuna á réttan kjöl.
Viðureigninni var lokið,
og hvor um sig taldi sig
vera sigurvegara og lífgjafa
. hins.
,,Þetta er cin af þessum
leiðinlegu tilviljunum, sem
alltaf geta komið fyrir,“
sagði flugmálaráðuneytið í
skýringu sinni á þessari
„loftorustu“.
Bretar framleiddu nærri 4
milljarða lítra af bjór á
síðasta ári.
Fjölbreytt efnisskrá á tónleikum
Sinfóníuhijómsveitarinnar.
Verða á þriðjudag í Þjóðleikhúsinu.
Sinfóníuhljcmsveit íslands efn
ir til tónleika á þriðjudaginn ij
Þjóðleikliúsinu. Stjórnandi verð
ur Ragnar Björnsson og einleik-
ari á pianó Ásgeir Beinteinsson.
Báðir þessir menn eru í hópi
yngztu og efnilegustu tónlistar-
manna landsins og hafa getið
sér gott orð bæði hér og annars-
staðar við nám og störf. Eru
þeir báðir útskrifaðir úr tónlist-
arskólanum hér-og verið utan-
lands við nám.
Ragnar Björnsson stundaði
nám i K.höfn i hljómsveitar-
stjórn og siðar í Vin. Kennari
hans í Khöfn var Christian Fel-
urab en í Vín Hans Svvarovsky,
sem báðir eru frægir á sínu
sviði. Ragnar stjórnar nú Karla
kórnum Fóstbræður. — Ásgeir
Beinteinsson stundaði nám í pí-
anóleik fyrst i Hamborg og síð-
an í Róm. Hann kqm fyrst fram
opinberlega hér árið 1955 á tón-
leikum hjá Tónlistarfélaginu og
vakti þá mikla athygli.
Viðfangsefni Sinfóníuhljóm-
sveitarinnar að þessu sinni eru
þrjú talsins, allt létt og skemmti
Eiríkur Smith
opnar sýningu.
A morgun, sunnudag, opnar
Eiríkur Smith máh'erkasýningu
í Sýningarsalnum við Ingólfs-
stræti.
Eiríkur er fæddur 1925 og hélt
fyrstu sýningu sína í Hafnar-
firði árið 1948. Síðasta sjálf-
stæða sýning hans var í Lista-
mannaskálanum 1952 en auk
þess hefur hann tekið þátt í
fjölda samsýninga bæði hér-
lendis og erlendis.
Að þessu sinni sýnir Eiríkur
14 verk, 8 rípólínmyndir og 6
Gauachemálverk, sem öll eru
máluð á árunum 1957 og 58.
Rípólinmyndir munu vera lítt
þekktar hér á landi en rípóolín
er lakktegund sem mikið er
farið að nota við listmálun, og
gefur litum meiri dýpt. Sýn-
ingin verður opnuð, eins og
áður segir á morgun sunnudag
kl. 2 e. h. fyrir boðsgesti en
kl. 4 fyrir áðra gesti. Sýningin
verður opin daglega frá kl.
10—12 f. h. og 2—10 e. h. til
27. þ. m.
j leg tónlist. Fvrst verður leiki®
, Capriccio Italien eftir Tschai-
kovsky, en það er samið upp úp
itölskum alþýðulögum og er létt
verk og aðgengilegt og búning-
ur þess jafnframt áhrifamikilL
Annað atriði á efnisskránni ep
svo píanókonsert nr. 1 í B moE
op. 23 einnig eftir Tschaikovsky.
Verk þetta er eitt vinsælasta
verk tónskáldsins og eitt af þrem
píanókonsertum þess. Ásgeir
Beinteinsson leikur einleik I
þessu verki.
Þriðja viðfangsefnið verður
Synfónía nr. 6 i F dúr op. 68
(Pastoral eftir Beethoven. 6.
sinfónía Eeethovens þekkja
margir úr myndinni Fantasiu,
sem hér hefur \erið sýnd oftar
en einu sinni, auk þess sem hútt
hefur verið flutt hér áður.
Smíða Bandaríkin
risaskip.
Lagt hefir verið fyrir banda-
ríska þingið frv. til laga ui«u
smíði tveggja stórra faiþega-
skipa.
Er gert ráð fyrir, að ríkis-
stjórnin leggi af mörkum 35
millj. dollara til smíði hvors
skips, en tilhögun öll verðup
þannig, að fargjald verður að-
eins brot af því. sem nú er tek-
ið á skipum. Er ætlunin að
auka ferðamannastraum í báðap
áttir yfir Atlantshaf.
____♦_____
Of stórir og
dýrir bílar.
Bifreiðasmiðir Bandarílqanna
liafa alranga stefnu í fram-
leiðslu sinni.
Þetta er skoðun öldungadeild-
arþingmanns, sem segir, að
verksmvðjurnar eigi að athuga
það, að bifreiðarnar séu of stór-
ai-, vélarnar of þurftarfrekar og
verðlag of hátt. 1 Evrópu hafa
menn aðra stefnu. sem muri
sigra bílaframleiðendur Banda-
ríkjanna um það er lýkur, sagðí
þingmaðurinn.
-----«------—
Macmillan kom heim í gæí
úr 6 vúkna ferð um sam-
veldislönd.
Menn skulu ekki lialda, að þetta sé fallbyssa eða liríðskoia-
bvssa, sem unnið er við. Þetta er einskonar „moldvarpa , þva
að um bor er að ræða, sein notaður er við kolavinnslu í nánumi
og losar menn við mikið strit.