Vísir - 15.02.1958, Qupperneq 7

Laugardaginn 15. febrúar 1958
VtSIK
Jrank tferty:
18

þótti Sean vænt um Bridget.
— fíefupöu nokkra hugmynd um hvar eg ætti aö leita?
— VHtki þma minnstu. Þó get eg sagt þér aö þú skalt fara til
Pepe. Hann yeit nákvæmlega bvar Sean er að finna.
Bruce hleypti brúnum.
— Mér virðist það nú aðeins vera að þæta .einu erfiöinu á gnnað
ofan,
— Nei. Það er auðveldara að finna Pepe. Strax og þú ert V.ominn
af stað veiztu í hvaða átt hann hefur haldið. Hvort sem þú
hefur tekið eftir þvi eða ekki, þá er Pepe svolítið áberandi
persóna. Það er auövelt að spyrjast fyrir um hann því fólk tekur
eftir honum. Og svo er auðvitað Juana.
— Já, sagði Bruee, svo er það Juana.
Prédikarinn leit-af eldinum og á Bx*uce.
— Eg held við meinum það ekki á sama hátt, þegar við segjum:
Og svo er það Juana, sagði hann rólega. En án þess að hugsa of
mikið um þýðingu orða þinna, finnst mér að eg ætti að segja þér
svolítið um hana....
— Eg, byrjaði Bruce, — hef engan áhuga á.... Hann þagnaði
skyndilega og starði hugsandi í eldinn. — Nei, sagði hann svo,
— það er nú ekki þannig. Eg er forvitinn um hennar hagi. Haltu
áfram með söguna.
— Mér geðjast heiðarleiki þinn, sonur sæll. Það yaeri óeölilegt
að tápmikill, ungur maður eins og þú ert hefðir ekki áhuga á
Juana. Næstum hver maður, sem hefuy hana augum litið hefur
haft það. Eixrs og félagi þinn til dæmis.
Hann gerði hlé á máli sínu og horfði inn i eldinn. Bruce rak
ekki á eftir hugsunum hans. Hann uppgötvaöi, að prédikarinn
fór í huganum úr einu efni í annaö án nokkurs sýnilegs sam-
hengis. En hann ljómaði upp við hvert atriði.
Hann sneri sér aftur að Bruce og gamla andlitið sem var
undarlegum helgisvip ljómað af brosi.
— Mundi það koma illa við þig ef eg segði þér mína bjargföstu
skoðun að hvorugur ykkar, sem karlmenn, eruð þess verðugir að
binda skóþveng Juana sem konu.
Bruce leit á prédikarann og brosti.
— En Pepe? sagði hann.
— Nei, sagði séra Rowe. En hann er ef til vill fremur. Pepe
er á nokkurn hátt barn, glópur, trúður. En á annan hátt maður.
. Nógu mikill rnaður til að giftast Juana frammi fyrir presti Guös,
í kirkjunni þegar enginn í landi hans eða þjóðfélagsstétt mundi
hafa ásakað hann fyrir. að óvirða hana. Nógu mikill maður til að
vingast við mig og bróður Nate og Sean, þrátt fyrir að við erum
Ameríkumenn.......
Bruce horfði ruglaður á hann.
— Eg veit, eg veit, sagði prédikarinn. Þetta kemur-þér á óvart.
En það krefst manndóms að finna og þekkja undantekningarnar
meðal ættar ofsækjenda manns. Sérlega ef maður er menntaður
heiðursmaður. Það krefst einhvers mikils sem ekki lætur undan
reiði þinni yfir móðgunum og pústrum frá hendi loðnum, skitug-
um„ fáfróðum og deilugjörnum lubbum, sem umfram allt halda
sig meira en maður sjálfur. Það er það sem eg dái í fari Pepes.
Hann hefur emhv.ern veginn svo bliöa sá,i. Hann hatar ekki. Og
hann er fu.llur gáska. Sem gamall maður — það er of sterkt að
segja öldvingur — þá geðjast mér þetta. Mér þóknast Pepe.
— Mér lika, sagði Eruce.
— Gott. Og Juana dáir hann. Já, — eg segi þetta til aðvörunar
því eg sé að þín er freistað. Meir en það: Juana er vissulega góð
kona. Eg held í hreinskilni að hún mundi heldur fremja sjálfs-
morð en að hlunnfara Pepe. Hún er honum allt. Hún þjáist msð
honum, lífgar hann upp, annast um hann — sefar bræði hans
og þungiyndi. Satt að segja er hún eitt það óvenjulegasta á
jörðinni — eiginkona.
— Óvenjuleg? sagði Bruce.
— Já, óvenjulegt. Því þetta er erfiðasta vinna í heiminum.
Eitt sinn var eg beizkur, er eg var ungur. Ástæðan fyrir komu
minni vestur og að eg geröist fjallamaður var að eg: lenti í
deilum við konu mína. En fjöllin gi-æddu gremju mína. Þú getur
ekki verið lítill í fjöllunum, því að í hinum háu Sierrafjöllum
deyja smámennin. Þar gefst nógur tími til umliugsana við varð-
eldana á stjörnubjörtum nóttum. Loks rann það upp fyrir mér
að ekki var hægt að ásaka Rakel með réttu. Lifið krefst mikils
af konunni.
Bruce beið.
Maður nokkur keypti milí—
jón almanök frá 1942 fyrir
tíu aura stykkið.
Hvað í dauðanum ætlar
þú að gera við þau? var hann
spurður.
— Það er nú kannske heldur
lítill möguleiki játa eg, en ef
1942 kemur aftur þá græðd eg
heldur betur.
★
Lítill drengur sat á rennu-
rennusteininum og grét sáran.
Miskunnsamur samverji kom
og vildi hugga hann og dreng-
— Ala born með sút og svioa, Vera bundin skapnaði sem íjurinn sagði honum að faðir
eðii sínu er að hálfu djöfull og aö hálfu barn. Þegjg, því að í sinn og móðir væru dáin og
manninum býr þrjóska asnans sem firtist við þæði hjálp og ráð-
eini ættiriginn væri bróðir við
leggingar, og er ef til vill þáttur af karlkyninu. Draga sig inn i
skel leiðinda, þegar hver kona innst í hjarta sínu þarfnast svo
lítillar tilbreytni, spennings og töfra. Þær verða oft að láta sér
lynda afskiptaleysi og stundum jafnvel ruddamennsku i stað ágætt. Hvað er hann að stú
blíðu og ástar. Jafnvel í skyldleikanum, sem konunni er oft eins dera þar?
konar dýrð, túlkun og hápunktur ástarinnar finnur hún flýti,
hina villidýrslegu fullnægingu líkamlegrar græðgi hjá manni
sínum. Guð veit, að þær stundir hljóta að koma sem konan
veltir því fyrir sér hvort karlmenn hafi yfirleitt nokkra sál.
— Þú gefur okkur harðan vitnisburð, séra, sagði Bruce.
— Það er vegna þess að mér finnst vænt um þig sonur mjnn.
Þú hefur möguleika. Mér virðist, að ef þú notar þá rétt getir þú
orðið góður maður.
— Það vona eg, sagði Bruce.
— ímyndaður þér að þú hafir þennan eiginleika: að geta lært.1
Flestir gera það ekki, geta ekki og vilja ekki lærá nokkurn tíma.
En eg held að þú getir það.
— Það vona ég, svaraði Bruée.
Um morguninn söðluðu þeir tvo af hesfum prédikarans og 'þessa konu, sagði hinn ó-
riðu yfir á jörð Murphys. Aðeins það aö lita hana vakti söng í: ánægði eiginmaður. Hún vill
huga Bruce. íbúðarhúsið var vel byggt, vel þétt gegn vipdi og |endilega hafa geit i svefnher-
kulda og bar vott um alúð. Hlaðan þurf.ti smá viðgerðar við en berginu. Það er svo vond lykt
Haryard háskóla.
— Jæja, sagði samverjinn,
bróðir i Harvard, það er nú
— Hann er ekkert að stú-
dera, svaraði drengurinn. Þeir
er að stúdera hann.
★
Enskur fyrirlesari i Banda-
ríkjunum hætti fyrirlestraíérð
sinni i Iowa.
— Mér er sama, sagði hann,
j þó fólk líti á klukkuna á með-
an eg tala. En þegar þar hristii-
úrin þá gefst eg upp.
★
Eg verð að skilja við
hann hugsaði til þess með gleði. Eini augsýnilegi gallinn, sem
hann kom auga á var sá, að vatnslindin var lækur, sem rann úr
Yuba á, meira en hálfa mílu vegar frá bænum.
— Eg verð að grafa brunn- hérna beint niöur, hugsaði hann
með sér.
af henni að eg get ekki þolaþ
hana.
Dómarinn hristi höfuðið. —
Þetta virðist ekki líta vel út,
sagði hann, — en gætuð þér
ekki opnað glugga?
— Hvað segið þér! sagð'i
maðurinn. — Og hleypa öllum
dúfunum mínum út.
— Auðvitað. gætirðu sezt hér að, sagði prédikarinn, og treyst
á að Murphy komi hérna við í vor. Þá gætirðu talað við hann
um viðskiptin. Nema hann verði alveg æfur. Það gæti svo farið
að hann vildi ekkert um þetta tala jafnvel ekki við buslara. Eða
ef þú yærir önnur manngerð gætirðu látist: vera buslari. Mexik-
anska stjórnin hefur einkarétt á öllu þessu landi síðan fyrir
striðið. En gullgrafararnir draga hann mjög í efa. Þú gætir farið
niður í Sacramento og fengið leyfi fyrir þessu öllu eins og það
leggur sig hjá yfirvöldum staðarins og Murphy væru allar bjargirl . Itmaiuí
bannaðar. Nema að skjóta þig. Þvi fólkið í Sacramento mundi Kl&|#|ltl*
styðja þinn rétt þar sem hann er fenginn hjá þeim og styður þá
stefnu þeirra að útrýma hinum mexikanska landnámsrétti hve- Samkvæmt skýrslum ILO
nær og hvar sem það er mögulegt. Eg segi þér þetta einungis tilj^e^ur kaupgeta verkalýðsins í
að prófa þig. Ef þú ert þannig maöur að þú gætir gert slíkt og' ýmsum Iöndum aukizt á s. ].
annað eins, þá vildi eg vita það áður en eg bindi of miklar vonir ur‘ * Bandaríkjunum um
vlð þig.
— Nei, sagði Bruce. Eg hef mína galla, séra, en óheiðarleiki er
ekki einn þeirra.
—Já, eg þiykist vita það annars mundi eg ekki eyða svona
ILO ræðir kaup-
24%, Bretlandi um 20%.
í skýrslunni er minnzt á
samarátt í viðskiptum Banda-
ríkjanna á liðnu ári og rætt um
hann sem lítinn afturkipp á
sviði atvinnu- og viðskiptalífs-
TARZAIM
E. R. Burroughs
AHir störðu mállausir af -ber blekkipg, sagði Tarzan. hræða burtu. Því næst ,tók .viss um að maðurinn sem
undrun og skelfingu, þegar Eg er .-smeykur um að hann á sprett i áttina til valdur var að þessu fyrir-
-hin skínandi hauskúpa birt- „draugurmn“ -álíti okkur hauskúpunnar, því hann var b.æri, leyndist.þar 'á.bak.við.
ist í myrkrinu. Þetta er hel- heimskingja, sem:h8egt sá-að
Kommúnistar efna
tii happdrætta.
Sum af sovézku Iýðveldunum
liafa ákveðið að efna til happ-
drætta í ár til að afla f jár til
íbúðabyg'ginga og í öðrum til-
gangi.
Verður stærsta happdrættið
í Stóra-Rússlandi, þar sem 100
milljónir miða verffa gefnar út,
en hver miði á að kosta 10-
rúblur. Verðlaun verða allt frá
bllum til vasaúra.
Ahcit
á Strandarkirkju, ‘ afhent
Visi: Kr. 75 :frá-,Þrem systr-
um, 50 frá Kidda,