Vísir - 18.07.1958, Síða 7

Föstudaginn 18. júlí 1958
V í S I E
1
grip sem hann ætti. Hún varð að segja honum frá þessari slysni.
En ekki í dag! Fred hafði hlakkað til að fá að hafa hana fyrir
sjálfan sig í allan dag, og hún vildi ekki eyðileggja daginn fyrir
honum. Hún leit eins og óbótamaður á kommóðuna og flýtti sér
upp i herbergið sitt.
Hún fór í fallegasta sumarkjólinn sinn og hnýtti bandi um
hárið. Fred stóð og beið hennar í ársalnum með eikarþiljunum,
er hún kom hlaupandi niður stigann. „Mikill dásemdardagur er
þetta!“ hrópaði hún. „Ó, Fred, nú skulum við láta okkur líða vel.“
Það hýrnaði yfir honum. „Það skulimrvið gera, Nancy! Veður-
guðirnir eru á okkar bandi, og ég hef beðið Berthu að ganga frá
nestiskörfu handa okkur.“
„Ágætt! Ó, hvílíkur dagur, Fred.“ Henni var innanbrjósts
eins og barni, sem er að strjúka úr hallarfangelsi frá einhverri
gamalli norn. Það var yndislegt að fá að setjast í bílinn og vita
að hún átti að fá að vera ein með Fred í nærri því allan dag.
Og Fred var auðsjáanlega eitthvað likt í hug, því að hann tók
handleggnum um axlir henni er hann var kominn út úr bíl-
skúrnum og stýrði langa bílnum með annari hendi.
„Það ert þú, sem ert yndisleg, Nan. Gott að við höfum fundið
hvort annað aftur,“ mulraði hann og dró hana nær sér. Hann
sveigöi fyrir rósastoð i garðinum og leit snöggvast til hennar og
torosti. Hún svaraði brosinu, titrandi af eftirvæntingu. Tíminn
stóð kyrr eitt andartaks augnablik, og allt gat komið fyrir.
Það sem kom fyrir var að minnstu munaði að þau ækju yiir
Jones veslinginn, sem kom bak við rósarunninn með fangið fullt
aí 'málaradóti. Fred snarbeygði bílnum til hliðar á síðasta augna-
toliki og snarstansaði svo að ískraði í hemlunum. „Afsakið, ég sá
yður ekki,“ tautaði hann.
„Það er vonandi rétt, annars hefði þetta verið vísvitandi morð,“
sagði Clark. „Ef ég mætti eitthvað um þetta segja, mundi ég
álíta að þér hefðuð verið kærður fyrir gálausan akstúr, með að-
eins aðra höndina á stýrinu." Nancy bjóst við að hann mundi
milda þessi áfellisorð sín með því að brosa, en það gerði Clark
ekki. Hann sneri við þeim bakinu, tók upp dótið sem hann hafði
misst og labbaði á burt.
„Hann heyrði áreiðanlega að ég bað afsökunar," muldraði Fred
ergilegur og renndi bílnum af stað aftur. Nancy benti honum
með hæverskum orðum á, að minnstu hefði munað að þau hefðu
ekið yfir manninn. Rétt áðan höfð,u þau verið svo samstemd og
hamingjusöm, en nú var eins og andrúmsloftið hefði breytzt. Þau
létu eins og ekki hefði komið fyrir og töluðu urn daginn og
veginn, en Nancy fann að einhver þröskuldur var kominn milli
þeirra, og vonbrigðin urðu henni svo sár, að henni .lá við að
tárast.
Er þau höfðu ekið um stund komu þau að smáragræðum með
háum ása og engi með kúm á beit. Þarna var tilkjörinn áningar-
staður. Þau stönsuðu og tóku upp nestiskörfuna. Þar var allt
sem hægt var að óska sér: kaldur k]úklingúr og salat, ávextir,
lítil flaska með hvítvíni og fleira. Þau hjálpuðust að við að raða
á dúkinn og settust svo hlið við hlið og nutu útsýnisins og kyrrð-
arinnar.
„Þetta hef ég alltaf verið að þrá,“ sagði Fred og dró hana að
sér. „Ég hef ekki hugmynd um hvaða snurða kom á þráðinn
milli okkar, og hvers vegna þú ert svo annarleg stundum, en við
eigum marga daga eftir enn, og það skulu verða dásamlegir dag-
ar, Nan. Núna ertu alveg eins og þú átt að þér að vera. Svona
vil ég alltaf hafa þig. Mjúk og blíö, Nan. Hann kyssti munn
hennar og augu og þrýsti henni að sér. Hún lá grafkyrr í faðmi
hans með lokuð augun, nokkur tár þrýstust fram undan augn-
lokunum. Hann kyssti þau burt, kyssti spékoppana 1 kinnum
hennar og strauk jarpt hárið á henni. „Þú ert svo yndisleg, Nan.
Þykir þér ekki svolítið vænt um mig?“
„Þú veizt að mér þykir vænt um þig, Fred.
„Segðu meira!“ sagði hann skipandi.
„Ég sagði þér um kvöldið, heima hjá mér, að ég væri að verða
ástfangin af þér,“ hvíslaði hún.
„Heldurðu enn að þú sért bara að verða ástfangin af mér?“
Hún hló. „Þegar þú kyssir mig svona er mér ómögulegt að
hugsa.“
„Slepptu því, við hugsurn alltof mikið, bæði tvö. Nú skulurn
við alls ekki hugsa neitt.“
„Hvað hefur þú verið að hugsa um, Fred?“
„Um þig, auðvitað. Stundum held ég að ég elski þig, og stund-
um...." Hann þagði.
„Stundum....?“
„Ég veit ekki. Stundum finnst mér ég alls ekki þekkja þig. En
núna ertu yndisleg eins og forðum. Ertu stúlkan mín, Nan?“
„Víst er ég þa'ð, Fred. Þú veist það.“
Hann horfði á hana. „Elsltar þú mig?“ spurði hann og horfði
fast í augun á henni.
„Já,“ svaraði hún lágt.
„Ó, elskan — elskan mín! Hann kyssti hana svo ákaft, að
henni fannst allt hringsnúast, en undir niðri heyrði hún rödd
j Madagaskar áttu þar sitt ríki,
höfðu drottningu, ráðherra og
fána, höfðu stjórnmlaleg tengsl
við Evrópuríki, áður en vernd
Frakka kom til sögunnar 1885,
og því löngu áður en eyin var
lögð undir Frakkland 1896.
Madafaskar, gleymd ey
með 5 míllj. Asíubúa.
tflk og sinnuleysi Frakka vain
á myllu konvmúnista.
Eyrir nokkru átti sér stað
umræða í fulltrúadeild franska
þjóðþingsins, sem litla athygli
vakti, enda var liún um Mad-
agaskar, hina glemdu ey. Eh
það fjarlægðin, sem veldur, að
sjaldan cr á þetta merka ey-
land mjnnst, en vera má, að það
komi meira við sögu en áður,
einkanlega ef málum eyjar-
skeggja verður ekki sinnt betur
en verið hefur.
Sannleikurinn er sá, að
Frakkar hafa haft „öðrum
hnöppum að hneppa“ (þ. e.
fyrst í Franska Indokína og svo
í Alsír, og því ekki sinnt mál-
efnum Madagskar sem skyldi.
Fáir Frakkar hafa heimsótt
Madagaskar vegna fjarlægðar-
innar — helzt kaupsýslumenn,
sem kaupa þar kaffi, vanilla,
grafít o. fl. — há flutningsgjöld
hvetja ekki til aukinna við-
skipta, en % viðskipta Madaga-
skar er við Frakkland.
Líklega kemmst íbúatala
Madagaskar upp í 5 milljónir á
E. R. Burropghs
- TARZAN
þessu ári. En um íbúana nú er
að vissu leyti sömu sögu að
segja og í öðrum hlutum
Frakkaveldis.
Sjálfstæðir —
nú eða síðar.
Fólkið vill fá sjálfstði viður-
kennt, annað hvort þegar í stað,
eða samninga um sjálfstæði stig
af stigi. Milli Madagaskars og
meginlands Afríku eru 240
mílur. íbúar Madagaskars eru
ekki af Afríkustofni, heldur
AsíúStofnum, forfeðurnir komu
frá eyjum, sem nú nefnast Indo-
nesia, og frá Polynesiu og Mel-
anesíu, Allir tala mállýzkur af
sama stofni, og jafnvel þeir, sem
tekið hafa kristni frá um 1860,
hafa sömu afstöðu og menn áður
höfðu til forfeðranna, til út-
lendinga og gagnvart skepnum
sínum. Skapferli þeirra og upp-
lag er þannig, að þeir hafa ver-
ið móttækilegir fyrir frönsk á-
hrif, án þess að glata sínum
sérkennum. Og Hovarnir á
2667
tr. lif'lÁiÍtwTjfötura sýndlatiri*?-
Pioc *
—rrT-.-
Fyrir ellefu árum
hitnaði þessum friðelskandi
þjóðum, er byggja Madagaskar
svo í hamsi, að þeir risu upp,
og „mótþrói" þeirra varð ekki
bældur niður, nema með því
að beita valdi, eftir að tugir
þúsunda höfðu særst. Menn
hafa reynt að gera sér grein
fyrir orsökum þessar frelsis-
hreyfingar, og vissulega var
því ekki til að dreifa, að efna-
hagsástandið væri slæmt. eins
og í Kenya.
En síðan hafa þjóðernissinn-
aðir flokkar sprottið upp einá
og gorkúlur á haug, og þeim
hefur verið styrkur að hiki og
sinnuleysi franskra ríkisstjórna.
Arið 1956 var breytt um stjórn-
skipun, eynni skipt í 6 fylki,
sem hvert um sig hefur sitt
þing, og svo er hið sjöunda
fyrir allt landið. Þessi ráðstöf-
un, sem byggist á gamalli skipt-
ingu, varð þó ekki vinsæl. Fólk
inu fannst hún úrelt, en því
höfðu Frakkar ekki gert sér
grein fyrir.
Samveldisstaða.
Til eru víðsýnir menn í
Frakklandi, sem sjá, að tengsl-
in við Madagaskar munu því
aðeins haldast, að tekið verði af
skilningi, áhuga og frjálslyndi
á málefnum Madagaskar, og
hafa stungð upp á, að Mad-
agaskar fái samskonar stöðu og
brezku sjálfstjórnarlöndin
(dominions), en fyrir því hafa
margir Madagaskanar enn á-
huga. En meðan Frakkar hika
og eru sinnulausir um eyna
koma nýjar hugsjónir til sög-
unnár á Madagaskar, og menn
bíða þar óþreyjufullir fregna
ekki aðeins frá Alsír og Vestur-
Afríku, heldur og frá Indonesiu.
Versnandi efnahagur landsins
gæti haft ófyrirsjáanleg og
skaðleg áhrif. Verði Madaga-
skanar látnir bíða of lengi
kunna þeir að endurnýja tengsl
sín við skyldar þjóðir í Asíu.
n
Af ásettu ráði og með stoð. Hinum féllust hendur, „Eg skal segja ykkur, piltar, aðstoð, þá höldum við á-
köldu blóði myrti Pomeroy svo forviða urðu þeir, og að „ferðamanna“-leikurinn fram,“ sagði hann.
lávarður burðarmennina tvo, gáfu Pomeroy tíma til þess er á enda — svo að ef enginn
sem vildu veita Tarzan að- að hlaða riffilinn sinn á ný. annar óskar að veita honum
Flight" skrifar tim
Flugfélag Islands.
Flugfélag fslands átti fyrir
nokkru 21 árs afmæli og var
þess minnzt f ,Flight“, sem er
kunnasta flugmálarit, sem gef-
ið er út á Brctlandseyjum.
Þar er rakin saga félagsins
frá upphafi stofnunar þess sem
„Flugfélags Akureyrar“ 3. júní
1937 og til þessa dags. Er sagt
ítarlega frá fluferðum félags-
ins, bæði millilandaflugi og’
innanlandsflugi, og hinum
miklu timamótum á sviði
flugmálanna hér, er félagið
eignaðist Viscount-flugvélarn'
ar (vorið 1957). f upphafi
greinarinnar er vikið að því,
hve mikinn áhuga íslendingar
hafi fyrir flugferðum, hér vilja
flestir fljúga. Á íslandi sé íbúa-
talan um 160.000, en félagið
hafi flutt yfir 80.000 farþega
1957, þar af yfir 59.000 í inn-
anlandsflugi. Greinin er rituð
af M. H. J. og er mjög fróðleg
og ítarleg,