Vísir - 02.08.1958, Síða 11

Laugárdaginn 2. ágúst 1958
V I S I R
II

Jennifer Ames:
STJÖRNULAUS
NÓTT
SAGA UM
SEKT DG ÁSTIR
31
■■wvww^v
Hverju átti hún að svara? „Ég held að þú hafir haft rétt að
mæla þegar þú sagðir að við skyldum biða og kynnast betur,“
j sagði hún lágróma.
aftur ef ég þarf að verða til athlægis og segja Crass að ég hafi
enga peninga til að leggja í fyrirtækið. Hann varð svo undar-
legur í símanum þegar ég sagði honum, að ég gæti ekki lagt
fram peningana í þessari viku.“ Nú bej'gði hann inn á hliðarveg,
lagði bílnum þar við stíg, sem lá niður í fjöruna þar sem þau
voru vön að fara í sjó, en fór ekki út úr bílnum strax. í staðinn
tók hann í hönd hennar, er hún hafði stutt á handlegginn á
honum. „Þú ætlar vonandi ekki að yfirgefa mig?“ sagði hann
bljúgur. En það var alger nýlunda að Pred væri bljúgur.
Tárin komu í augun á henni. Hún vissi ekki sjálf hvort það var
I Doiinu eins
og á&ur.
Fyrir nokkrum árum var títt
minnzt á Moliammed Mossa-
degh í heimsfréttunum, mann-
inn, sem þjóðnýtti olíulíndirn-
ar í íran ,er hann var forsætis-
ráðherra.
Það var árið 1951. Hann var
oft kallaður „grátandi forsæt-
isráðherrann", en það kom títt
af ást eða vorkunnsemi. „Nei, ég ætlá ekki að láta þig sigla
þinn sjó,“ sagði hún „Ég mun gera allt sem í mínu valdi stendur fyrir> að tilfinningai:na7’báru
þín vegna. _ 1 hann ofurliði. hann fór að há-
„Nema að giftast mér. Eg hélt að þér þætti vænt um mig grátaj og stundum leið yfir
gætni. ,,Þú er hreinasta gull, Nan,“ sagði hann einn morguninn Þegar við komum hingað, Nan. Hvaða veggur er kominn á milli j,ann. Sumir töldu, að hér væri
er þau óku út að baðfjörunni. „Eg skil ekki hvernig þú ferð að
þola mig. Ég er ekki með sjálfum mér núna.“
„Þetta batnar vonandi allt þegar þú kemur á skrifstofuna
aftur.“ sagði hún og studdi hendinni á handlegginn á honum.
„Ef ég kem þá aftur, já. En ég ætla mér ekki að koma þangaö
upphæðin sé. Það er líkast og hann sé orðinn eins og annar mað-
ur upp á síðkastið, ég botna ekkert í honum." Hann leit til Meg,
sem var að dansa við unga piltinn ljóshærða. „Öll tilvera mín
gerbreytist ,ef ég fæ ekki arf sem um munar. Staðan mín, seg-
irðu? Ég hef ekki svo mikið kaup að ég geti lifað af því — því
lífi sem ég vil lifa. Og stöðu mína í fyrirtækinu fékk ég eingöngu
vegna þess að ég lofaði að leggja peninga í það. En nú veit ég
ekki hve mosavaxinn ég verð hjó Crass & Cranbourne.“
Valentine bauð henni í næsta dans, og Fred strunsaði burt
frá þeim. „Fred hagar sér ókurteislega,“ sagði Valentine. „Það
væri mátulegt á hann að hann yrði að lækka drambið. í kvöld
hefur hann orðiö ósáttur við Meg, held ég. Það er óhyggilegt.“
Nancy datt nokkuð í hug. „Mér varö á slysni, sem ég verð að
meðganga fyrir þér, Bernard,“ sagði hún. „Ég brenndi blett á
fallegustu barokk-kommóðuna þína, og það varð svartur blettur
eftir, sem ómögulegt er að ná burt. Ég þorði ekki að segja þér
það strax.“
„Það skiptir engu máli, Nancy.“
„Mér þykir það svo leiðinlegt, Bernard. Það ber svo mikið á
blettinum. Ég skal sýna þér hann þegar við komum heim.“
„Nei, vertu ekki að hugsa um það. Ég vil helzt ekki sjá hann.“
Honum virtist verða órótt.
„Ég má til að fá að sýna þér hann....“
„Nei-nei, ég — ég skal játa að ég hef séð hann sjálfur. Auð-
vitað tek ég eftir slíku, á beztu gripunum mínum. En ég vildi
ekki hryggja þig og lét ná blettinum af.“ Hann brosti eins og
púki.
„En hvað það var fallega hugsaö,“ muldraði hún. Hann er
óheimskur, hugsaði hún með sér. Þegar hljómsveitin þagnaði
kom Clark eins og bjargvættur og hún gat sagt honum það, sem
Valentine hafði sagt um brunablettinn á kommóðunni.
Eftir dansinn kom Fred og vildi aka hemii heim, þó ekki væri
orðið sériega framorðið. Það var eins og honum væri umhugað
um að komast sem fyrst af stað, og hann vildi ekki kveðja Meg
en bað Nancy um' að skila kveðju til hennar.
„Það er líkast og allir séu vitlausir eftir þér,“ sagði Fred á leið-
inni heim. „Clark Jones og Valentine og ég. Ég ætlaðist nú ekki
til að þú yrðir almenningsengill þegar ég bauð þér hingað. Ég
ímyndaði mér að þú værir engillinn minn, Nan.“
„Ég hélt að þú byðir mér hingað til þess að við gætum kynnst
betur.“
„Ég þekki þig nógu vel. Viltu giftast mér, Nancy?“
um hreinan leikaraskap að
ræða, en valdaferli hans lauk
með- því, að hann var fangels-
aður (1953) vegna samsæris
um að ráða keisarann af dög-
um, og hefur hann verið háður
okkar? Er það Clark?“ !
Hún gat ekki svarað því hún vissi það ekki sjálf. „Mér fellur
vel við hann, Fred. Og þú ert hrifin af Meg.“
Hann sleppti hendi hennar og starði út á sjóinn. „Það er
búið með það,“ sagði hann. „En það skiptir engu máli. Komdu,
nú skulum við fara í sjóinn.“
Um nóttina gerðist einkennilekt atvik. Hún vaknaði snögglega1 ströngu eftirliti er í eins kor-
og heyrði ekki betur en Fred kallaði til hennar. Hún settist upp ar verndargæzlu í þorpinu Ahm
í rúminu og heyrði greinilega að hann kallaði „Nan.... Nan!“ ed Abad, nálægt Teheran síð-
Þáð var líkast og hljóðið kæmi neðan af neðri hæðinni, en hún an er honum var sleppt úr fan^-
fann ekkert athugavert við það, enda var hún ekki fyllilega elsi fyrir 2 árum Hann er um
vöknuð. Hún heyrði þetta hróp hvað eftir annað. Þetta hlaut að áttrætt, að því er ætlað er (eng
vera Fred, — enginn annar en Fred kallaði hana Nan. Fred þurfti inn veit með vissu hve °'amall
á hjálp hennar að halda, hún varð að flýta sér til hans. hann er) ___og heldur gömlum
Hún rétti út ‘höndina til að kveikja á lampanum, en engin venjum, þ .e. er tíðast í bóliinu
hlý birta kom. Hún flýtti sér fram úr rúminu til að kveikja á þar ræðir hann við leiguliða er
lampanum í loftinu, en það fór á sömu leið. Ekkert Ijós. hann er landeigandi mikill' og
„Nan....“ Nú virtist hljóðið koma úr meiri fjarska, það var forríkur, og þegar varðmenn-
veikara. Tunglsljósið lagði inn um gluggann og hún fann morgun- irnir vilja llafa tal af honum,
kjólinn sinn, fór í hann og setti upp inniskóna. Svartamyrkuiv leggja þeir leið sína í sVefnher-
var í ganginum. Hún stanzaði við hálfopnar dyrnar og kallaði' bergið.
hátt: „Fred! Fred!“ En enginn svaraði.
Hún var orðin svo heimavön í húsinu að hún rataði, þó í kol-
! dimmu væri. Hún hljóp niður stigann — það er að segja: hún
byrjaði að hlaupa, en datt kylliflöt í myrkrinu. Áður en hún missti
meðvitundina hugsaði hún með sér: ég datt um eitthvað, sem
var yfir þveran srigann.
Hún vaknaði í rúmi sínu. Þegar hún leit upp sá hún vingjarn- Gull- og dollarforðinn jókst
Einn maður beið bana og
16 særðust af völdum
sprengingar á aðaltorgi
Beirut í gær.
legt andlit Henrys læknir. „Líður yður betur núna?“ spurði hann.
„Þér duttuð og meiddust illilega.“
Hún reyndi að setjast upp. „Fred kallaði á mig,“ sagði hún.
Valentine kom að rúminu. Hann var í ryðrauðum silkislopp.
„Þú lilýtur að hafa haft martröð, Nancy. Fred getur ekki hafa
kallað á þig því hann sefur, og hann hlýtur að sofa fast, að
hann skyldi ekki vakna við allan þennan fyrirgang. Ég var aö
líta inn til hans núna.“
í júlí, segir í Lundúna-
fregnum, og var það níundi
mánuðurinn í röð, sem um
aukningu er að ræða. Hann
er 3084 millj. dollara.
Margrét Bretaprin'sessa
heimsótti Níagara-fossana í
Kanada, í gær.
Ný glerverksmfðja stofnoð.
Cudogler h.f. hagnýtir þýzkt einkaleyfi ti!
samsetningar á innfluttum glerskífum.
hefur ekki annað henni. Eins
og áður er sagt, nötar verk-
smiðjan innfluti: gler til fram-
leiðslunnar og er þar um að
ræða einfaldar glerskífur frá
Tékkóslóvakíu. Það mun vera
fyrir sérstakan skilning á ís-
lenzkum aðstæðum, að hin
þýzka verksmið'a hefur fallizt
Nýtekin er til starfa í Reykja ^ leiðsluaðferðár þeirrár, sem er
vík verksmiðja fyrirtækisins kennd við Cudo og er eign á að samsetningaraÖferð henn-
Nancy varð mállaus við þetta skyndilega bónorð. Hún hafði Cudogler h.f. Mun hún vinna að Deutsche Taffelglas, í Fúrth i' ar sé notuð á gler framleitt ann
þráð meir að heyra þessi orð en nokkur önnur, og nú hafði hann fr^nlrlðslu tvöfalds einangr- i Bayern í Þýzkalandi. Undan- 1 ars staðar en hjá henni.
sagt þau. Nú gat hún svarað já og orðið frú Herron ef hún vildi. unarglers úr innfluttu einföldu farið hefur verksmiðjan af-1 Vélakostur Cudoglers h f í
Þetta var augnablikið, sem hún hafði beðið eftir í marga langa grleri. 1 greitt gler til ýmissa aðila hér Reykjavík er það góður að ef
mánuði, en nú var eins og henni stæði alveg á sama um það.... j Hefur verksmiðjan í þessúm í Reykjavík, og er eftirspurn1 nægt hráefni væri ætíð fyrir
„Hvers vegna svarar þú ekki, Nan?“ tilgangi tryggt sér rétt til fram- eftir glerinu það mikil, að hún hendi mundi hún treysta sér til
að fuilnægja þörfum lands-
manna á tvöföldu gleri, en það
hefur lauslega verið áætlað 17
|—20 þús. fermetrar á ári. Verð
á gleri, samsettu hér í Reykja-
E. R. Burroughs
TARZAM
26S0
vík mun vera lægra cn verð á
innfluttu gleri miðað við nú-
verandi aðsíæður.
Þessa dagana eru staddir hér
tveir af forráðámönnum hinrt
I u þýzku verksmiðju í Bayern,
: Dr. Kilian og M. Masaraovich.
Iíafa þeir kynnt sér fðstsað-
til framleiðs1, nnai hér
hei :a fyrir og bær þegar
I ágætar. Munu 1 ý'a hér
jí nokkra daga cnn v fyigjast
; með framleiðslumu
Etjcrn CuacgTc-
h
ra
Að lokum tókst Tarzan að
lóa Pomeroy af á b 1
hengiflugsins og vei
um sharpa atlögu.
éray var þaulvánur og æfð-
ur í að berjast méð hhifi og
sýndi auk þess sérkenniléga
mýkt og slægð. Hann lagði
í sömu andrá til Tarzans og
steig hörðum fæti á rist
aþamannsins, sem féll áftur
yfir sig þegar hann reyridi
að ná jafnvægi, þegar : nn
hörfðaði undan lagi Pomer-
oys.
ÞorvaJdú;
maður, J'hann' ái so' vara~
formaður, og Guöbjörn Guð-
rmmdsson. Försfjóri er Ingvar:
S. Ingvarsson.