Vísir - 18.10.1958, Blaðsíða 4

4
V I S I B
Laugardaginn 18. október 1953
1FXÍSXS&
D A G B L A Ð
Viilr kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eCa 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
llbrtjómirskriístofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: (11660 (fimm línur)
Vísir kostar kr. 25.00 í áskrift á mánuði,
kr. 2.00 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Orð, sem engan blekkja.
í fyrra varð eitt af sendiherra-
efnum Eisenhowers Banda-
ríkjaforseta að viðundri fyr-
ir sakir vankunnáttu sinnar.
Maðurinn hafði verið meðal
öruggra stuðningsmanna
forsetans, og hann átti að
hljóta sendiherratign á Cey-
lon fyrir tryggð sína við
flokkinn. Blaðamenn vildu
að sjálfsögðu fræðast hjá
hinum væntanlega sendi-
herra, en þeir komu því
miður að tómum kofunum
hjá honum. Hinn væntanlegi
sendiherra vissi sem sé ekki
um nafn forsætisráðherra
þess, sem hann átti að af-
henda embættisskilríki sín
nokkrum vikum eða mánuð-
um síðar.
Fyrir nokkrum dögum kom nýr
: sendiherra hingað til lands
— nýr fulltrúi sovétstjórn-
arinnar í Moskvu. Þegar
hann hafði heimsótt forseta
íslands, eins og lög gera ráð
fyrir, var birt tilkynning um
afhendingu embættisskil-
ríkja hans, og vakti það þeg-
ar nokkra athygli almenn-
ings, að tilkynning þessi var
um það bil tíu sinnum lengri
en slíkar tilkynningar eru
að jafnaði. Og þegar betur
var að gáð, var tilkynningin
líkust fundargerð, því að
hún var að mestu frásögn af
ávarpi, sem hinn nýi sendi-
herra flutti að Be'ssastöðum,
er hann afhenti skilríki sín.
Sendiherrann þurfti að koma
því á framfæri, hversu mik-
inn hauk við eigum í hoi-ni,
þar sem sovétstjórnin er.
Hann komst meðah annars
svo að orði, samkvæmt til-
kynningunni frá forseta-
skrifstofunni, að Sovétríkin
' „fylgdu stöðhgt þeirri
stefnu að varðveita friðinn
og treysta vináttubönd allra
þjóða. Þær gætu lifað í sátt
og samlyndi, enda þótt þær
hefðu mismunandi þjóð-
skipulag. Einn hornsteinn
þeirrar stefnu væri sá, að
virða fullveldi allra ríkja og
foi'ðast hverskyns afskipti af
innanríkismálum þeirra.“
Manni dettur ósjálfrátt í hug,
þegar -maður les þessar
setningar sendiherrans,
hvort maður sé ekki með
einhverja kennslubók sovét-
stjórnarinnar fyrir framan
sig. Þetta eru gamlar lumm-
ur, sem maður hefir alltaf
verið að heyra og lesa —
milli þess sem sovétstjórnin
hefir blásið að glæðum hat-
urs og styrjaldar hvarvetna,
þar sem hún hefir getað.
Þannig hefir raunveruleik-
inn verið, hvað sem fögru
orðunum, brosunum og
. fleðulátunum hefir liðið, og
það er víst ekki ástæða til að
ætla, að á honum verði nein-
ar breytingar, að því er kom-
múnista snerti.
Og þegar talað er urn ást kom-
ipúnista á fullveldi annarra
þjóða, og að þeir vilji „forð-
ast hvers kyns afskipti af
innanríkismálum þeirra“, þá
spyr maður sjálfan sig ó-
sjálfrátt: Hefir ræðumaður-
inn aldrei heyrt Ungverja-
land nefnt? Eða heldur hann,
að íslendingar sé svo slitnir
úr öllum tengslum við
heilbrigða skynsemi og raun
veruleikann að hægt sé að
ljúga í þá eins og sveita-
manninn? Sá, sem þannig
talar, gerir málstað sínum
mun meira ógagn en hann
grunar. Hann er ekki stadd-
ur í landi, þar sem hægt er
að „servera“ hvaða vitleysu
eða blekkingu sem er, án
þess að vera grunaður um
vanþekkingu á borð við þá,
sem getið er hér í upphafi.
Nýjar landhelgisvígstöðvar.
Stjórnin í Moskvu hefir nú
tekið upp hanzkann fyrir ís-
lendinga í landhelgisdeil-
unni við Breta. Hefir hún
tilkynnt Bretum, að hún
kunni ekki við það — svo að
ekki sé .meira sagt — að
brezkur togari skuli hafa
dregið upp rauða fánann, er
hann var að veiðum innan
*T • ■
landhelgi fyrir nokkru. Og
betta er þeim mun alvar-
legra, segja. Rússar, sem við
stöndum einmitt með íslend-
ingum í þessari deilu þeirra.
Allt er hey í harðindum, hugsa
foringjar kommúnista, og
allt má nota til að reyna að
koma sér vel við mörland-
ann. Hver veit nema þá verði
auðveldara að fá hann til að
segja skilið við bandamenn
sína í A-bándalaginu og
opna faðminn móti hinum
raunverulegu vinum sínum.
En það er alveg óþarfi fyrir
Kremlverja að reyna að
koma sér þannig í mjúkinn
hjá íslendingum. Þeir stóðu
ekki svo vel við hlið okkar í
Genf, enda þótt til þess sé
ætlazt, að almenningur átti
sig ekki á því. Og úlfurinn
lætur líka alltaf vinalega að
lambihu, áður en hann ætl-
ar að eta það.
KIRKJA DG TRÚMAL:
Boðið til brúðkaups.
Jesús sagði dæmisögu um
brúðkaup. Hún er geymd í 22.
kapitula Matteusarguðspjalls
(1—14. vers) og líka hjá Lúkasi
í 14. kapitula (16.—24. versi)
Lestu hana. Hún heyrir til degin-
um á morgun.
Eins og öðrum dæmisögum
Jesú er þessari sögu ætlað að
vera skuggsjá, er bregði upp
fyrir augum mannanna mynd
af sjálfum þeim og af Guði
þeirra. Því að tvennt er það, sem
Jesús Kristur hefur hverjum
manni að segja: Hver er Guð
þinn og faðir og hver ert þú?
Persóna hans var og er svarið
við þessum spurningum. Og
kenning hans áréttar það svar
með ýmsu móti.
1 skuggsjá þessarar dæmisögu
sjáum við líkingarmynd af
Guði. Hann vill hafa mennina
hjá sér. Hann sendir þeim skiia-
boð um, að hann viiji gefa þeim
hlutdeild í gleði sinni, býður
þeim til veizlufagnaðar, til dýr-
iegrar hátíðar. Hinn auðugi
drottnari himins og jarðar læt-
ur það boð út ganga, að ríki
hans standi öllum opið, Hann
gerir fyrirbúnað í salarkynnum
sínum líkt og þegar foreldri býst
við barni sinu eftir langa fjar-
veru og efnir til hátíðar heima
til þess að fagna endurfundun-
um. Þannig hugsar himnanna
Guð til mannanna barna. Ein-
um og sérhverjum hefur hann
í huga sér ætlað rúm í höll sinn-
ar himnesku gleði og eilífu sælu.
Og þessi boð vill hann láta ber-
ast til okkar til þess að við snú-
um þegar huga þangað á leið,
tökum stefnu í guðsríkisátt og
öðlumst þegar í trúnni, voninni
og kærleikanum eitthvað af
þeirri helgu gleði og sælu lífs-
fylling, sem í vændum er, og
jörðin hans hljóti blessun af því,
að börn hennar endurspegli birtu
og góðleik þeirrar tiiveru, sem
þau eru kölluð til.
Þetta sjáum viðfyrstogfremst
í skuggsjá þessarar dæmisögu.
Við sjáum afstöðu Guðs til okk-
ar.
En þá vaknar spurningin:
Hvernig er háttað afstöðu
mannsins til Guðs? Hvernig
bregzt hann við? Hvernig tekur
hann þessu tilboði Guðs síns og
föður?
Því svarar dæmisagan einnig:
Þeir vildu ekki koma. Þeir t.já
forföll með ýmiskonar umsýslu
að yfirvarpi. Mennirnir gefa sér
ekki tima til þess að sinna eilífð-
inni, Guði og ríki hans. Lífsbar-
átta og lífshaming.ja líðandi
stundar krefst alls, finnst þeim.
Einn þarf að vinna á akri sín-
um„ annar að hugsa um kaup-
skap sinn. Þeir skeyta ekki boð-
inu. Og sumir reiðast þeim
þjónum, sem sendir eru í veg
fyrir þá, smána þá og taka af
lífi.
Jesús er ekki aðeins aðlýsa
því, hvernig samtíð hans brást
við honum, þótt það búi líka
undir orðum hans. Hann er að
lýsa því, sem gerist á h'verri tíð.
Hann er að tala um nútímann,
um mig og þig.
Við eigum annríkt. nútíma-
menn, Aldrei var me’ri á
nokkurri kynslóð, aldrei meira
kapphlaup við tímann. En tím-
inn-fer sína leið nú eins og áð-
úr og nær okkur öllum. Eða
öllu heldur: Eilífðin er á leiðinni
í veg fyrir okkur, hvernig svo
sem við keppumst við árin og
dagana. Um síðir fáum við ekki
flúið hana. Og þá verður það eitt,
sem skiptir máli: Hvaða stundir
liðins tíma hafa helgazt þeirri
eilífð, því ríki, sem þá lýkst upp,
þeim Guði, sem við eigum þá að
mæta?
í orðum Jesú er ekki neitt
vanmat á umsvifum eðlilegrar
lifsbaráttu. Hann man, að við
þörfnumst daglggs brauðs. Hann
er enginn sveimhugi. Hann lifði
raunverulegu jarðnesku lífi, við
kjör almúgamanns. En hann vill,
að við metum okkur svo mikils,
að við munum það, að lífið er
meira en fæðan. Við eigum sál,
sem er meira verð en allur
heimurinn, ef um það væri að
tefla að eignast hann en glata
henni. Hinn auðugi og örláti
faðir í himnunum sendir okkur
ekki skilaboð til þess að taka
neitt frá okkur, heldur til þess
eins að auðga. Hann vill bjóða
þér að eignast það, sem er miklu
meira en alt, sem jarðneskt er,
miklu meira en allt, sem þú get-
ur skynjað nú. Hann vill, að líf
þitt verði ekki hverfult leiftur
jarðneskrar andi'ár, þvi siður
tómur skuggi þeirrar dýrðlegu
áætlunar, sem hann hefur sett
tilveru þinni. Hann vill, að þú
komizt í mark, verðir hans, að
líf þeitt verði eilífur sigur.
Þetta tilboð hefur góður Guð
gert okkur öllum. Hann gerði
það þegar í heilagri skírn. Marg-
sinnis hefur hann ítrekað það,
við móðurkné, við altari sitt.
Hver kirkjuturn, hver klukkna-
hringing minnir okkur á þetta.
Eru orð Jesú um okkur: Þeir
skeyttu því eigi og fóru burt?
Tilboð Guðs lýtur ekki aðeins
að komandi heimi handan dauð-
ans. Hann talar í nútíð: Komið
nú, komið og þiggið þrek og
styrk, frið í hjarta, innri gleði,
nýja bjartsýni, öruggt leiðar-
ljós á lífsbrautinni. Komið nú og
gangið því ríki á hönd, sem er
kærleiki, gleði, friður, ríkinu,
þar sem Jesú Kristur ræður, því
lífi, sem hann hefur frelsað
ykkur til.
Kirkjuþing.
Kirkjuþing kemur saman í
fyrsta sinn hinn 18. þ. m., k. 2
e. h. í Templarahöllinni í’
Reykjavík.
Forseti þess, dr. Ásmundur
Guðmundsson biskup, setur
þingið. Auk hans og kirkju-
málaráðherra eiga 15 kjörnir
fulltrúar sæti á þinginu, og eru
þeir þessir:
Síra Jón Auðuns dómprófast-
ur í Reykjavík.
Gísli Sveinsson, fyrrv. sendi-
herra, Reykjavík.
Síra Þorgrímur V. Sigurðs-
son, Staðastað.
Steingrímur Benediktsson
kennari, Vestmannaeyjum.
Síra Jón Óafsson prófastur,
Holti.
Jónas Tómasson tónskóld,
ísafirði.
Séra Þorsteinn B. Gíslason,
prófastur, Steinnesi.
Jón Jónsson, bóndi, Hofi.
„Sveitakona" skrifar:
Tómstundirnar
og ungmennin.
„Mér datt í hug að stinga nið-
ur penna, er ég hafði lesið bréf
Á. S. í Vísi í dag. Eg er bréfrit-
aranum yfirleitt sammála og vist
væri það æskilegt, að rúmgott
vinnuherbergi væri haft í fjöl-
býlishúsum, þar sem ungmenni
gætu dundað við sitt af hverju
verklegt, en þar þarf að vera
gott skipulag og regla, en senni-
lega myndi einhver veljast til
eftirlits í hverju húsi. Og þá
væri ekki siður gott og blessað,
ef hægt væri að sjá af sérstöku
herbergi, handa ungmennunum,
þar sem þau geta dundað við
ýmis verkefni, en gallinn er bara
sá, að íbúðirnar eru í flestum til-
fellum of litlar, til þess að þetta
sé hægt, en þó munu viða vera
skilyrði í einbýlishúsum til
slíks. Annars var það annað, sem
mig langaði til að minnast á í
þessu skyni.
Meira félagslyndi
á heimilunum.
Eg er í rauninni kunnugri
sveitalífinu en hér í höfuðstaðn-
um, og hefi þó af því allmikil
kynni. Mér finnst oft á skorta,
jafnvel þótt um góð heimili sé
að ræða, að. félagslyndi sé nægi-
legt, og fjölskyldurnar oft ekki
eins sterk heild og tíðkaðist á
heimilunum í sveitunum, að
minnsta kosti þar sem ég þekki
til. Þetta er e. t.v. af því sveitalíf-
ið er þannig.að einstaklingar inn
an fjölskyld, starfa svo mikið
saman, og hefur það ef til vill
haft áhrif í þá átt, að talsvert
var gert að því að taka sameig-
inlega þátt i einhverju til dægra-
styttingar, en hér verður meira
til truflunar, hópurinn dreifist
að vinnu lokinni oft og tíðum, —
og margt er utan heimilsins
sem kallar og jafnvel freistar.
Að gefa sér tima til —
En gætu nú ekki margir for-
eldrar og áðrir af eldri kynslóð-
inni gert meira að því en þeir
gera, tíl þess að laða ungmenn:
in að heimilunum, með því til
dæmis að hvetja þau til að bjóða
öðrum ungmennum heim til sín,
til þess að tefla skák, spila á
spil, rabba saman og jafnvel íá
sér snúning stöku sinnum, losa
ungmennin við það farg, sem
þeim finnst það á sér, að það sé
leiðinlegt heima, og leita því
annað, þar sem þau telja
skemmtilegra en eru kannske
undir niðri óánægð yfir. Sjálf-
sagt er margt hægt að gera til
þess að tengja ungmennin fast-
ari böndum við heimilin. — Allt
þettta og fleira þarf að ræða
meira. Hér gætu margir tekið
til máls -eða stungið niður penna
mér færari. Eg vona, að þeir
geri það. Sveitakona.“
Séra Friðrik A. Friðriksson,
prófastur, Húsavík.
Sigurður Gunnarsson, skóla-
stjóri, Húsavík.
Séra Þorgeir Jónsson, próf-
fastur, Eskifirði.
. Þórarinn Þórarinsson, skóla-
stjóri, Eiðum.
Séra Sigurður Pálsson, Sel-
fossi.
Þórður Tómasson, fræðimað-
ur, Vallnatúni.
Magnús Már Lárusson, pró-
fessor, Hafnarfirði.
Þingið mun taka til meðferð-
ar ýms mál, sem kirkjuna varða
og nú eru efst á baugi, þar á.
1 meðal skipun biskups og frum-
varp um kirkjugarða.