Alþýðublaðið - 04.12.1957, Blaðsíða 11

Miðvikudagur 4. des. 1957
AlþfgfublaSið
11
KRNEST GANN:
áSSSS&2SÍ*SíííS5Í
0»0«OéO*0«C*<iO%0»C«0«G«0«0'
RAGNARÖK
88. DAGUR.
''•'.'•U*O®O®G®O®C®O«0®C®O®O®','®O®O®C®C®Ó®O»-;»J®'j®O®i,®O®O®u®O®Ö®O®O®Ö®Ö®Ö®Ö®O®b®O®C®ð®O®O®Ó®Ó®Ö®Ó®Ö«
4i-.®0»0®Q«u®0®0*0®C®0®0®0®0®0®0®0®0®Q®0«0*0«0®0®0®0®0®0®0®000®0®0®C®v;®0®C®0®U®0®0®0®0«0®0®0®0®0«''
í DAG er itliðvikudágurinn 4.
deseiribér 1£Í57.
Slysavarðstofa Keyxjavlkur er
opin allan sólarhringinn. Nætur-
læknir L.R. kl. 18—8. Sírni
15030.
Eftirtalin apótek eru opin kl.
9—20 alla dagá, nema laugar-
daga kl. 9—16 og surinudága kl.
13—16: Apótek Austurbæjar
(sími 19270), Garðsapótek (sími
.34006), Holtsapótek (sími
33233) og Vesturbæjar apóíek
(sími 22290).
Bæjarbókasafn R-ykjavíkur,
Þingholtsstræti 29 A, sírrii
1 23 03i Útláii opið virka daga
kl. 2—10, laugárdaga 1—4. Les-
stofa opin kl. 10—-12 og 1—10,
laugardaga kl. 10—12 og 1—4
Lokað á sunriúdögum yfir sum-
armánuðiria. Útibií: Hölriigarði
34 opið mánudagá, miðvikudága
og föstudaga kl. 5—7; Hofsvalla
götu 16 opið bvern virkan dag
nema laugardaga kl. 6—7; Efsta
sundi 36 opið mánudaga, mið-
vikiidága óg föstudaga kl. 5.30—
7:30.
FLDG'FÉKÐ 1 R
Flugfélag fsUuuik h.f.:
Mililláhdaflug-: Hrímfáxi fer
. til Oslo, Káupmarinahafnar og!
Hamborgar kl. 03.30 í dag. —
Væntaniegur aftur til Reykja-
víkur kl. 16.10 á rnorgun. --
Innarilandsflug: í dág er áætlað
að fljfiga til Akuréyrar, ísafjárð
ar og Vestmanrláéýja. — Á mórg-
uri er áætlað að fljúga til Akúr-
eyrar (2 ferðir), HíldudálS, Égil-
staða, ísafjárðar, Kópaskers,
Patreksfjarðar og Vestrrianna-
: eyja:
SKIPAFRETTIR
Eihiskipáfélág ÍSlkrids H.f.:
Dettifoss koni til Leriingrad
29.11. fer þaðan tii Kotka, Rigá
og eVntspils. Fjallfoss kom til
Reykjavíkur 1.12. frá Hull. —
Goðafoss fer frá íasfirði í kvöld
3.12. til Ólafsfjarðar, Siglufjarð
af, Akureyrar, Norðfjarðar, —
Eskifjarðar, Fáskrúösfjaröár —
Vetsmannáeyja, Akrariess og
Reykjavíkur. Gullföss för frá
Hámborg 2.12. til Kauþmanna-
hafnar. Lagarföss kom til Rvk.
■ 1.12 frá Harhborg. Reykjafoss
. íór frá Rotterdam 2.12-. til Rvk.
Tröllafoss fór frá Reykjavik 30.
11. til New York. Tungufoss
kom til Reykjavíkur 3.12. írá
Vestmannaeyjum og Kaupmh.
Ekholm ko mtil Réykjavíkur 29.
11. frá Hamborg.
SkiþaUtger'ð rikisins:
Hekla fór frá Reykjavík í
gærkvöldi vetsur um land í
hringferð. Esja er væntanleg til
Akureyrár í dág á vesturleið.
Herðubreið er í Reykjavík. —
Skajldbreið er' á Skagafirði á
leið til Akureyrar. Þyrill fer
frá Patreksfirði í dag til Reykja
víkur. Skaftféllingur fer frá
R'eykjavík á föstudag til Vest-
. mannaeyja. Baldur fer frá Rvk.
í kvöld til Snæfellsnéshafna og
Flateyjar.
Skrifstofa Vetrarhjálparinnar
er í Thorvaldsensstræti 6, húsa-
kynnum Rauða Krossms — Sími
10785.
Kvenfélag óháða safnaðarins.
Bazarinn verður í félagsheimil-
inu, Kirkjubæ, n. k. sunnudag.
Opnað kl. 3.30. — Gjöfum á baz
arinn verður þakksamlega veitt
viðtaka þar á staðnum kl. 8—10
á laugardagskvöld.
B L Ö Ð O G T í M A R I T
Kristilegt shidentablað kom
út 1. des., gefið út af Kristiiagu
Stúdentafélagi. Sigurbjörn Ein-
arsson ,próféssor skrifar „Fáein
orð urri trú“. Inger Jertsen, tsud.
phil., skrifar hugvekjú. Frank
Halldórsson stud. theol. segir frá
starfi vihnuflokks AlkirkjUráös-
irls, serri varin að byggingu Long.
holtskirkju í sumar. Ingþór
Indriðason, stud. theol, skrifár
uth! biblítiiiá, Bénedikts Arrikels
sori, karid theöl segir ffá kristi-
legu móti í Englandi og Ingólf-
ur Guðmundsson, stud. theol.,
segif frá stúderitamóti á Álands
eyjuni: AUk þess er í blaðinu
þýdd grein um flóttamenn í
I-Iong Kong. — í stjórn Kristi-
legs stúdentafélags eru Ingólfur
Guðmundsson, stud. theol., Irig-
þór Iridriðásön, sttid. tliéöl. og
Birgir Albfertssori; kenriári. —
Ritstjóri blaðsirts er Ingþór
Indriðasóri.
—o—
DAGSKRÁ almngis
1. Afnám áfeng.'sVeitlhgá á'
kbstriað ríkisins. — Frh. einriar
unir. — 2. Kerinaraskólinn. —
Frh. eiriiiar' ttirif. —• 3. Vcrndún
fiskimiða. — ein uriir. — 4.
Skýrsla um Ungverjalandsmál-
ið. — Fyrri umr. — 5. Útboð
opinberra framkvæmda. — Eiri
umr. — 6. Áæt.lun um brúar- og
svd seni ekki í fýrsta skiptið,
að þúrigúrii og öddhvössum
höggmeitlum væri gloprað
niður af rám. En þeir, sem að
því stóðu, voru verijulega við-
vaningar, klaufalegir og skjálf-
hentir, en því var ekki til að
dreifa með Lott, langreyndan
sjómanninn. Og svo reyndur
reiðamaður fór yfirleitt ekki
með höggmeitla upp í rár nema
hann Íhefði þræt áður línu í
gegn um gatið, sem gert var
til þeis á frieitilhausinn, hnýtt
lykkju á og brugðið um Háhd-
legg mér, bæði til þess að géta
néytt beggjá harida óg koriia
í veg fyrir að gloppra þessu
hættulega áháldi úf hönduiri
sér. Það hafði ekki verið nein
lykkja á þessum meitli.
Bell gekk hægum skrefum
aftur með stýrinu, Rafrisay
stöð þar.
inn.
— Eg.er ekki frá því að nú
fari að létta til. Og það dreg-
úf heldur ur stbfriiiriiirii.
— Ekki óséririiiégti Éri rriéð-
al arinarra orð’a .... hváð er
iiíótt að Viljá riþþ í fáfriár á
framsigiúrírií?
, —- Ég seridi Kariri þárigáð.
— T'il Hvers?
— Kaðlarnir vou að riudd-
ast úf nokkrum sylgjúatiguih.
Eg sagði höhum að setja ný
liöft í þáú. Lét gera þáð í váf-
úðarskvni; öf séirit að bvrja
brunhiiih, eins og' mæl'.tækið
segir ....
— Hvdðá sylgjuaugu? Hvar
átti hamí að setia riý höft ?
— Á riéðri þverséglsláririi.
Eg hafði ’veitt þessu athygli, og
Hugsáði sérii svö, að ekki væfi
rétt að bíða þess að það yrði
eihhverjum að slysi.
— Var þsð allt og súrht, sem
j hahh átti að gera þaf uþpi?
— Já, — kom eitthvað fyr-
ir?
— Nei, nei; ég spurði bara
sísvoría. ....
Bell tök allt í e’.riu að at-
huga sextantinn, og um hríð
virtist hann ekki um annað
hugsa. Hann nuddaði vanga
sér, strauk örið gamla og var
sokkinn niður í útreikning.
Klukkan í kortaklefanum sló
átta slög.
— Laystur af vakt, sagði
hann við Ramsaý, án þess þó
,að líta af sextantinum.
ll.kafli.
Seinna, þeggr Béll var kom-
inn inn í koríaklefann og far-
inn að athuga útreikning mið-
unarinnar, reyndi hann að
gleyma þessu leiða atviki með
höggméitilinn. Þegar hann
hanh hafði borið niðúrstöðuna
saman við síðustu miðun,
reiknaðist honum svo til, að
skútan hefði siglt aðeins sjö-
tíú míliir á sólarhring að með-
altali. Hann varð hvorki fyrir
sérlegum vonbirgðum né hissa
þótt ekki gengi betur, hann
varð öllu fremur hissa á því,
að sér skyldi ekki takast að
gleyma meitlinum. Þú ert að
verða gamall, hvimpinn og
tortrygginn, hugsaði hann. Ef
á löngú áðúr en þú skipár að
þessu heldur áfrárii, líður ekki
ségl skuli rifuð, ári þess á-
stáeða sé til þeés, eða heyrir
þokufom þéýtt, þótt ékkert
skip sé í húridrað mílria fjar-
Iségð, -— eða þér fer að þýkja
vissára að löða úthafið öðru
hvoru. Það fer fyrir þér eins og
þeif sögðu, göihlu seglskipa-
mennirnir, þegar maður héfur
hvað eftir annað misst kjark-
inn, rhissir maður hahh að
síðustu fyrir fullt og alít, og
þá er ekki uni nema eitt að
gera, fara í lánd og haldá sig
á ströndiriffl. Þá sér maður
blindskér og böðá frálíi undan
á fertugu dýpi; lítuf á hverja
innsiglirigu sem manndráps-
gildru ög Hvejá höfn serii
slysa- og pestarbæli. Og hVað
sem öðru liður, þá fari Brown
gamli bölvaður. Það var fyrst
og frémst fyrir þessa efláust
vel riieintu aðVörun haris, að
nú virtist sérhver smáslysrii
Hermdarverk, unnið af ráðn-
um huga.
Bell gat ekki að sér geft að
kíma: Næst þegar ég hrasa á
þilfarinu má búást við að ég
saki einhvern um að hafa
srheigt bananáhýði uridir iljar
mér.
— Hvað þykir þér svö
skemmtilegt, skipstjóri?
Béll leit urii öxl og sá hvar
Charlotta King stóð í dyrum
kortaklefarís. Hún var í þykku
úlþunhi, sem hann hafði lánað
henni er kólna tók í veðrinu.
Nú lét hún hallast upp að dyra
stafnum oog kveikti sér í
vindlingi, en Béll horfði á
hana og gat ekki varizt þeirri
hugsun, að hún bær.i jafnvel
þessa hólkvíðu og slitnu úlpu
eins og skartflík.
— Oft hlær heimskur mað-
ur að hugsun sinni, svaraði
hann.
— Þér er gott að geta hlegið
að sjálfum þér. Sá hæfileiki
er ekki öllum gefinn.
— Eg geri ráð fyrir að ég
gerist nú gamlaður.
Hún brosti, og Bell flaug í
huga eins og raunar svo oft að
undanförnu, að ekki væri
margt að því að setjast að í
landi, ef önnur eins kona og
Charlotta King bioi manns t
þar.
Henni varð litið á sjókortið.
— Hvernig miðar okkur?
sþurði hún.
— Og það gengur hægt. Við
setjum áreiðanlega ekki neitt j
hraðamet í þessári fefð.
— Við siglum beinustu leið
til Manzanillo?
verður þú að gera svo vél að
ségja mér hvets vegha þú
hafðir svo mikinn áhuga fyrir
stefnunni, sem siglt var í.
— Hví skyldi ég ekki hafa
það?
— Ekki getUr það talizt bein
línis venjuiegt, þegar íarþegi
— sér í lagi kvenfarþegi, —
á hlut að máli.
-— Sumt fólk, jafnvel sumt
kvenfólk, er þannig gert, að
það kann betur við að Háfa
nokkra hugmynd um hv*ert
það er að fara. En hvenrig er
það, — þarft þú ekki lengur
matar við? Það er orðið all-
langt síðan við höfum séð þig
í borðsalnum. Það hefur því
verið heldur dauflegt þar und-
ir borðum.
— Eg hef haft um svo
margt að hugsa, að ég hef ekki
eytt tímanum í máltíðir, að
eins fengið mér bita við og
við í klefa mínum. Það' er
ekki auðvelt fyrir mann éins
og mig að beita hugsuninrii.
— Þú tekur allt svo nærri
þér, Ðavíð. Þú mátt það ekki.
— Satt bezt að segja, þá-Hef
ég á stundum líka verið að
hugsa um þig.
— Einmitt það? Yar það
gaman?
— Vissulega.
Hann grúfði sig aftur ýfir
kortið, vissi að nú varð ekki
hjá því komizt að hann segði
henni undan og ofan af því.
sem hann hafði verið að
hugsa um hana, og það muridi
ekki auðvelt að koma orðum
' að því. Síðart rétti hann úr sér
stakk báðum höndum djúpt í
buxnavasana og tók að tví-
stíga, vandræðalegur á svip-
inn. Mælti loks alvarlega, rett
eins og hann væri að skipa
sjálfum sér að fara upp í reið-
arin í fárviðri.
-— Eg vildi óska að leiðir
okkar Hefðu einhVers staðar
legið saman fyrir svo sem tíu
árum síðari.
— Sama segi ég.
Hún gekk inn í klefann.
Nokkurt andartak virtist run
hafa méstan áhuga á sjókört-
inú. Béll benti heritii á línúha,
sém hann háfði dregið á þáð
eftir síðustu miðun haris af
sól.
— Hér erum við á siglirigu,
einhvers staðar hérríá. Nsér
verður ekki kömizt. Eg er
ekki að leyna neinu. Ef ég
ségðist vita nákvæmlega Hvar
við erum stödd .... þá segði
ég ekki satt.
Hann hló, ósanhfærandí ög
óeðlilega, en hætti að hlséja
þegar honum varð litið í aridíit
herini.
vegagérð. — Eiri umr. —; 7. Háfri
ávgerð'ir og endurskóöún háfiíar
— Néðir þú rriiðun af sól-
inni, skipstjöri?
— Já, svcna nokkurn veg-
lSg'á'. — Fyrri úhir'. — 8. Visi-
tölúfýrirkömiilkg. — Fýr'ri urhr.
9’. Oiíúeihkasálá. — Ein uiiir. 10.
Aðsetur ríkisstöiiiáhá og elifi-
bséttismaniia. —- Fyrri umK —-
11. Fefðamannagjáldeyrir. —
Fyrri unif. — 12. Barnalífeyrir.
— Ein umr. — 13. Merintaskóla-
setur í Skálholti. — Eih umr. —
14. Heymjölsverksmiðjá. — Eiiv
ufnr'. —- 15. Hltitdéildáf- og
arðskiþtifyrifkdniUlag í at-
vinnúréktsri. — Éih úirif.
•—-o—
Vefkakvenriafélagið Frámsökn
vill miriná félagskortur siriaf á
bazar félagsins, seiri verðitr 1
Gúttó 4. desember nk. Viiisam-
legast ltomið munúm á skvif-
stofu félagsins í Alþýðuhúsinu
við Hverfisgotu, opin alla virka
daga íiema iaugardaga frá ki.
4—6 e. h. Gefúiri bazáfihri g'læsi
legaii. Bazarnefhdih.
Vcrkakvenriaféliigið Frariisökn
árhiririir félagskónur siriár að
latá skrá-sig hjó ráðriirigafskrif-
stbfu Reykjavíkurbæjar alla þá
daga, sém þær eru atvinnulaus-
ar.
Frantliald aí 12. síðn.
vali fyrir 15000 kr.: 25358. Eig-
andi Ásgeir Ásgeirsson, Há'-
túni 19, háseti á Heklu. — 9.
vinningur: Húsgögn eftir eigin
vali fyrir 15 þús.: 558Í0. Urn-
boðið í Vésturveri. Eigandi ó-
10. vinriinguf: S
fundinn.
Heimilistæki fyrir 12 þús.:
5648. Keflavíkurumboð. Mið-
inn reyndists óendurnýjaður og
rennur vinningurinn því til
happdrættisins.
Skyndilega gaf raðarvörður-
irin merki. „Ég hef misst af |