Alþýðublaðið - 05.02.1958, Blaðsíða 3

Miðvikudagur 5. febrúar 1958
A 1 þ ý 8 n b 1 a 8 1 8
3
Alþyðublaöið
Útgefandi:
Ritstjórí:
Fréttastjóri:
Auglýsingastjóri:
Ritstjórnaraimar:
Auglýsingasírai:
Alþýðuflokk urin n.
He 1 gi 5æmundsson.
Sigvaldi Hjólmarsson.
Emilia Samúelsdðttir,
1490 1 og 14902.
14908.
Afgreiðslusími: ,14 9 0 0.
Aðsetur: Alþýðuhúsið.
Prentsmiðja AlþýðublaðBins, Hverfisgötu 8—10.
( Utan úr Heimi )
Verkin dœma fni
ÞJÓÐVIL.JINN á í gær ósköp bágt með skapsmuni sína
í tilefni þess, að iafnaðarmenn liái ekki máls á sasmivinnu
við kommúnista í Múrarafélagi Reykjavíkúr og Félagi ís-
lenzkra rafvirkja. Ályktunin er sú, að vart muni hægt að
ganga lengra í ábyrgðarleysi og glæframennsku. Endur-
speglar Þjóðviljagreinin sjúklega heilamynd kommúnista-
blaðsins af Áka Jakobssyni aiþingis'manni og Alþýðúflokkn-
um í eftirfarandi ummælum: „Slík framkoma, jafnframt
því að no'kkur hluti Alþýðuflokksins vill halda áfram ríkis-
stjórnarsamstari’i og samstarfi við Alþýðúbandalagið í ýms-
um bæjarfélögum, stefnir beina leið á upplausn Alþýðu-
flokksins, eyðiieggingu alls vinstra samstanfs, og er til ó-
bætanlegs tjóns fyrir verkalýðshreyfinguna nái Ákaklíkan
verulegum árangri með íhaldsþjónustu sinni.“
ViS jjetta er sitthvað að athuga. Viðiiorfín eru óbreytt
í Múraraféiagi Reykjavíkur log Félag; íslenzkra rafvirkja
frá því sem verið hefur undanfarin ár. Þar liafa lýðræðis
sinnar undir forustu Alþýðuflokksmannanna Eggerts G.
Þorstemssonar og Óskars Hallgrímssonar gersigrað
kommúnista við hvert stjórnarkjörið af'öðru. ,Sú heilla-
vænlega jnóun hófst í nefndum verkalýðsfélögum áður
en Áki Jakohsson gelvií: í Alþýðuflokkinn, svo að hann
verðskuldar hvorki þakkarorð né Ivanefndir á samkomu-
iagi núverandi stjórnarflokka. Hvar er ákvæð; nm það í
málefnasainningi stjórnarflokkanna, að jafnaðarmenn
skuli starfa með kommúnistum ií verkalýðslelögunum?
Vill Þjóðviljinn gera svo vel og tilnefna það ákvæðí?
Honum verður óhægt ,um vik að ,svara af því að þessi
atriði koma málefnasamningi stjórnarflokkanna ekk-
ert við. En eru koinmúnistar ,í alvöru þeirrar skoðunar,
að baráttan um verkaiýðshreyfinguna ,sé svik ;við niál-
stað ríkisstjórnarinnar? Hverjir hal'a þásvikið ríkisstjórn
ina mest og .eftirminnilegast? (Kommúnistar og fylgifisk-
ar þeirra á síðasta Aiþýðusainbandsþingi, þegar sam-
starfsyilji jafnaðármanna var virtur að vettugi. Hverjir
lnugðu þá vopnunum til miskunnailausrar baráttu?
Mennimir, sem nú vilja t,einingu“ og „samstarf“ í verka
iýðsihreyfingunnj eftir að þcir óttast að vera þar í minni-
liluta. Slík og þvílík er'hræsni kommúnista og yfirdreps-
Iiáttur.
Eftir er þá sú fullyrðing Þjóðviljans, að samstarí lýð-
ræðissinna í verkalýðshfieyifingunni sé þjónkun Alþýðu-
flokksins við ihaldið. Öðru vísi mér áður brá. Sú var tíð-
in, að bommúnistar gerðu bandalag við íhaldið gegn Al-
þýðtaflokknum í verkalýðssamtökunum. Hét það íhalds-
þjónkun á máli Þjóðviljans? Nei, sú barátta var kölluð „ein-
ing“ og „samstarf" og þótti til fyrinnrjyndar í kommún-ista-
blaðinu. En sannarlega kemur annað hljóð í strokkinn, þeg-
ar Alþýðuflokksmenn sameina lýðræðisöfl í verkalýðs-
hreyfingunni geg'n kommúnistum, þó að þar sé eklci um
neitt samkomulag pólitískra flokka að ræða heldur viija
fólksins í aiþýöusamtökunum. Og' enn biðlar Þjóðviljinn
öðru hvoru til Sjálfstæðismanna í verkalýðshreyfingunm,
þeg'ar kom.múnistar verða yfir sig hræddir. Nú er aðeins sá
munur á þeim og Alþýðuflokksmönnum, að kommúnistar
eru einangraðir, en baráttusveit lýðræðissinna vinnur hvert
félagið af öðru.
•
Þjóðviljamim er hollt að minnast þess, að eining
verkalýðsins tekst .ekki nieð orðum. Þar þurfa verkin til
aðí koma. Og í verki haifa koinniúnistar beitt sér í'yrir
sundrungu en ekki einingu í samtökum íslenzkrar a!-
þýðu. Síðasta og skýrasta isönnun þess eru atburðirnir á
síðasta Alþýðusambandsþingi. Þá var gefinn kostur þess,
að hjaðningavígin hættu. Kommúnistar og fylgifiskar
þeirra komu í veg ,fyrir sættir iog ,grið af því að þeir vildu
fiokkseinokun sína í Alþýðusambandi íslands, þó að
hægt væri að telja atkvæðin, sem úrslitunum réðu. á
fingrum sér. Slíkir svikarar við íslenzka alþýðu ættu
ekki að tala eða skrifa um einingu, þegar ótti vondrar
samvizku sverfur að þeim, Verki-n dæma þá. Og íslenzk
alþýða ,mun sannarlega sigra kommúnista til að geta
sameiuuzt í raun og veru.
í BYRJUN janúar hélt
i Burma hátíðlegt 10 ára afmæli
sjálfstæðis síns. Voru hátíða-
höidin glæsileg og mjög í aust-
rænum anda, eins og við mátti
I búast. En undir þessu glitrandi
' yfirboði bjó ótti við framtíð-
ina. Ríkið er sem sé í gífurleg-
um f járhagskröggum og trúlegt
að stjórnin verði að grípa til
róttækra aðgerða, ef forða á
hruni. Náttúruauðæfi landsins
eru gífurleg, en mikið vantar
á, að þau séu nýtt sem skyldi.
Stjórnmálaástandið er ótryggt,
þótt flest sé œeð felldu á yfir-
borðinu.
Burma liggur sem kunnugt
er í suðaustur-ihorni Asín, rétt
fyrir norðan miðbaug. Hitabelt
isloí'tslag ríkir í mestum hluta
lanciísins, en m'ildara en við
mætti búazt. Um heimingur
landsins er þakin skógum og
trjávörur, eru stór hluti af út-
flutningl Burmabúa, fyrst og;
fremst eik og teakviðurinn dýr ;
mæti. Akuryrkja. er stærsti at- j
vinnuvegur Burmabúa, og'
flytja þeir úr meira magn hrís-1
gjóna en nokkur önnur þjóð í |
veröldinni. Ræktun gúmmtrjáa
er mikil og fer vaxandi. Auð'-
ugar olíulindir eru í landinu,
nárnugraftur talsverður og
margt góðmálma í fjallahéruð-
um landsins, volfram, tin, blý
og silfur.
Fiskveiðar eru stundaðar í
Indlandshafi, og er saltaður
fiskur og hrísgrjón aðalfæða al
ménnings.
Burma er að mestu leyti land
búnaðarland. AÓeins tvær stór-
borgir eru í landinu, Rangoon
og Mandalay. Flestir hinna 20
milljón íbúa landsins búa í
smáum þorpum og er hvert
þorp girt háum skíðgarði til j
varnar gegn villidýrum og j
stigamönnum. Tígrisdýr verða
árlega fjölda manns að bana
og er stórum fjárhæðum varið
til útrýmingar þeim, en líi.ill
áran.gur hefur náðst.
Burmabúar eru Búddhatru-
ar og gæta vel trúar sinnar. í
hverj þorpi er klaustur og' Pag
oda, oft mjög skrautleg. Eru
pagodur Burma margar hverjar
glæsilegustu hús veraldar, turn
háar og gulli þaktar.
Burma var sjálfstætt keisara
dæmi í margar aldir og stóð
menning jafnan í blóma, Evr-
ópuveldin börðust lengi um vf-
irráð í Burma og báru Bretar
sigur úr býturn og stofnuðu
þar nýlendu 1824.
1937 hlaut Burma sjáifstjórn
innan brezka heimsveldisins.
Japanir hernámu landið í síð-
ari heimsstyrjöldinni, og lögðu
flesta atvinnuvegi landsins í
rúst. Að stríðinu loknu hófust
samningar milli Breta og
Burmabúa og lauk þeim með
því, að Burmabúar lýstu yfir
sjálfstæði lands síns 4. janúar
1948. Verkefni hinnar nýju
stjórnar voru margþætt og erf-
ið. Allt atvinnulíf var í kalda
koli, stigamánnahópar óðu uppi
og hersveitir kínverskra þjóð-
ernissinna héldu til í fjallahér-
uðum landsins. Kommúnistar
gerðu margar uppi'eisnartilraun
ir og stjórnin stóð hölium fæti.
Erlendar ríkisstjórnir neituðu
Burma um lán og vopn. En
stjórnin tók málin föst.uxn tök-
um og smám saman tók hagur
landsins að vænkast. Hrísgrjón
hækkuðu í verði, og stjórtiin
eyða fé, þar eð peningar yrðu
að vera í umferð til þess þeir
bæru ávöxt. Þessi ráðlegging
fann góðan hljómgrunn hjá j
Burmabúum og' stjórnin eyddi
og' eyddi. Efnahagsáætlun í sósí
álistiskum anda var lögð fram.
Lög um skiptingu stói'jarða
voi’u samþykkt á fyrsta þing- j
inu eftir að landið hlaut sjálf- 1
stæði og U Nu forsætisráð-
herra huggaði hina fyrri stór-
jarðeigendur með því, að auð-1
kýfingar ættu erfitt með að
öðiast Nirvana og því væru hin
nýju lög þeim til góðs en ekki
skaöa. Timburframleiðsla, hrís
grjónarækt, fljótaflutningar og
raforkuver voru þjóðnýtt
Síðar beindi Burmastjórn er-
lendu fjármagni iixn í landið og
þjóðnýting hefir setið á hakan-
um síðustu árin. Lýðræðið hef-
ir náð öryggri fótfestu í land-
inu og fólk trúir á það. Rfeynt
hefir verið að stpfnsetja vel-
ferðaríki, eftir evrópskum fyr-
imyndum.
I Burmabúum hefir tekizt. að
standa utan við deilur stór-
veldanna o.g gætt ítrasta hlut-
leysis. En innanlandsátök hafa
sá sér fært að hefja iðnvæð-
ingu landsins og ti'yggja lífs-
afkomu þegnanna.
Bandarískir efnahagsráðu-
nautar hvöttu stjórnina til að
veikt þetta auðuga land um of.
Uppreisnir óaldarflokka eru
tíðar og mikil grimd í átökun-
urn. Stjórninni hafa orðið á
mörg mistök, valdabrask ein-
stakra stjómmélamanna hefir
skaðað samvinnu flokkanna.
Tíu ára reynslutimabil
Burinabúa hefir kennt þeim
margt. Friðun landsins er fyr-
ir öllu, og uppreisnarmenn gef
ast nú umvörpum upp. — Lýð-
ræði í stað fallbyssna, er eink-
unnarorð U Nu, og mai'gt bend-
ir til að honum muni takast að
ráða fram úr vandamálum hins
unga ríkis, þótt þung'lega horfi
eins og stendur.