Alþýðublaðið - 07.02.1958, Blaðsíða 11

Föstudagur 7, febrúar Í958
Alþýðublaðið
11

í DAG er ÍSstuilagurinn, 7.
febrúar 1958.
Slyssvarðsíeía Beyxjsrvnrar er
opin allan sólarhringinn. Nætu.r^
læknir L.R. ki. 18—8. Sími
15030.
Eftirtaíia apótek eru opin itl.
8—20 alla daga, aema laugar-
daga kl. 9—16 og sunnudaga kl.
13—16: Apótek Austurbæjar
(siml 1S270), G'úrðsapótek (simi
34006), Hðltsapótek (slmi
33.233) og Vesturbæjar apótek
(simi 2229.0).
B;ejarívoltasafn íluj'kjavíknr,
Þingholtsstrseti 29 A, sími
1 23 08 Útlán opi3 virka daga
kí. 2—10, laúgardaga 1—4. Lís-
stota opín kl. lð—~12 og 1—10,
. laugardaga kl. 10—12 og 1—4.
; Lokað á sunnudögum yfir sum-
armánuðina. Útibú: Hólmgarði
’ 34 opið mánudaga, miðvikúdaga
og föstudaga ki. S—7; Hofsvaila
götu 16 opið livern virkan dag
nema laugardaga kl. 6—7; Efsta
- sundi 36 opið mánudaga, mið-
víkudaga og föstudagá ki. 5.3Ö—
7 30.
FLO GFEEÐlR
Flugíéiag íslands.
'jVlillilandáflug: Hrímfaxi £er
til Giasgow og Kaupmannahafn
ar í dag kl. 8. Væntanlegur aft-
t ur til Reykjavíkur -kl,- 23.05 í
kvöld. Flugvélia- fer, tll Osló,
Kaupmannaliafnar og Hamborg
‘ ar á morgun kl. 8.30. Innanlánds
flug: í dag er ráðgert að fljúga
’ til Akuréyrar, Fagurhóismýrar,
r Hólmavílcur, Hornafjarðar, ísa-
fjarðar, Kirkjubæjarklausturs
og Vestmannaeyja. Á morgun
er ráðgert að fijúga til Akur-
eyrar (2 ferðir), Blönduóss, Eg-
ilsstaða, ísafjarðar, Sauðár-
króks, Vestmannaeyja og Þórs-
hafnar.
Loftleiðir,
Saga, millilaudaiiugvél Loft-
leiða, ér vœntanleg tii Reykja-
, víkru kl. 7 i fyrrainálið frá New
York. Fér til Osló, Kaupmanna
hafnar og Hainborgar kl. 8.30.
J Einnig er væntanleg til Reykja-
vikur Edda, sein kemur frá
Kaupmannahöfn, Gauíborg og
Stafangri kl. 18.30. Fer til New
York kl. 20.
SKIPAFRÉIIIR
Rikisskip.
Hekla fer frá Reykjavík um
hádegi á morgun austur um land
í hringferð. Esja er á leið frá
Austfjörðum til Reykjavíkur.
Herðubreið er á Austfjörðum.
Skjaldbreið er á Húnaflóa á leið
til Akureyrar. Þyrill er í oiíu-
flutningum á Faxaflóa. Skaft-
fellingúr fer frö Reykjavík í dag
til. Vestmannaeyja.
LEiGUBILAí?
Bifreiðastöðin Bæjarleiðb
Sími 33-500
Bifreiðastöð Steindórs
Sími 1-15-80
Bifreiðastöð Eeykjavíkw
frtini 1-17-20
SENDIBÍLAR
Sendibílastöðin Þröstur
Sími 2-21-75

Skipadeiid SÍS.
HvasGafell fór i gær frá Rauf-
arhöfn áleiðis til Kaupmanna-
hafnar og Stettin. Arnarfell er í
Reykjavík. Jökulfeil fór 5. þ. m,
frá Akranesi álpiðis tii New-
eastle, Grimsby, London, Bou-
logne og Rotterdam. Dísarfell <?r
í Borgarnesi. Litlafell er í Rends
burg. Helgafell er í G-ufunesí.
Hamrafell er væntanlegt tií Ba-
tum 11. þ. m. Alfa er í Þoriáks-
höfn.
Einxskjp.
Dettifoss fór frá Ventspiis í
gærkyöldi til Reykjavíkur. Fjall
foss kom til Rotterdam 28/1, fer
þaðan til Antwevpen, Hoit og
Reykjavíkur. Goðaíoss fór frá
Reyltjavík 31/1 til New. York.
Guilfoss íer frá Reykjavík í
kvöfd, kl. 22 til Hamþorgar Og
Kaupmannahafnar. Lagarfoss
kom til Hamborgar 5/2, fer það
an til Gautaborgar, Kaup-
mannahafnar, Ventspiis og Tur-
ku. Reykjaföss kom til I-Iamborg
ar 2/2, fer þaöan til Reykjavík -
ur. Tröilufoss fór frá New Yonk
29/1 til Reykjavíkur. Tungu-
foss fór írá Eskifirði 1/2 til Rot-
terdam og Hámborgar,
FUNÐIR
Frá Guðspekifélaginu.
Ðögun heldur fund I kvöld
kl. 8.30. Gretar Fells fiytur er-
indi um H. S. Olcott, Enn frem-
ur verður hljómlist og kaíf'iveit-
ingar í fundarlok. Gestir erii
velkomnir,
B L.Ö..Ð . 0 G TÍM A R I T
Samííðin,
febrúarheftið er komið út,
fjölbreytt og skemmtiiegt að
vanda, Efni: „Lífvörður þessa
lands er vor saga“ (forustu-
grein) eftir Magnús Víglundsson
ræSiÉmann. Kvennaþættir eft-ir
Froyju. Ástamál. Draumaráðn-
ingar. Farið varlega, frú mín
(framhaldssaga). Verðlauna-
spurningar. Baráttusaga úr
skamindeginu eftir Guðmund
Löve. Bréfaskóli blaösins í ís-
lenzku. Afmælisspádómar fyrir
febrúar. Skákþáttur eftir Guð-
mund Arnlaugsson. Bridgeþátt-
nr eftir Árna M. Jónsson. Vísna
þáttur. Þeir vitru sögðu o. m. fl,
Forsíðumyndin er af kvik-
myndastjörnunum Grace Kelly
og Stewart Granger.
Húsmæðrafélag Reykjavikai'.
Næsta saumanámskeið fé-
lagsins hefst mánudaginn 10. fc-
brúar kl. 8 í Borgartúni 7. Upp-
lýsingar í símum: 11310, 15236,
12585.
Frá Ungmennasambanði
Kjalarnesþings.
Vegna skráningar á sögu Ung
mennasambands Kj arnesþings
■eru félagsmenn, eldri og yngri,
výisarnlegast beðnir um að láan
myndir, sem þeir kynnu að eiga
frá starfsemi sambandsins frá
upphafi, svo sem fundum, ferða
lögum, íþróttamótum o. fl. —
Myndirnar sendist til sambands-
stjórnar eða hr. Lofts Guðmunds
sonar rithöfundar, c/o Alþýðu-
blaðið, Reykjavík.
Stjórn U.M.S.K.
Barnaheimílisncfnd Vorboöans
hefur kvikmyndasýningu í
Iðnó sunnudaginn 9. febr. kl. 4
e. h. Sýnd verður kvikmynd, er
tekin var af starfsemi heimilis-
ins í Rauðhólum síðastliðið sum
ar. Enn fremur verða sýndar
fleiri myndir. Einkum eru for-
eldrar, sem hafa átt börn i
Rauðhólum, hvött til :tð koma.
Happdrætti Háskóla íslaiuis.
Athygli skal vakin á auglýs-
ingu happdrættisins í dag. Drcg
ið verður á mánudag, og er. þvi
næstsíðasti söludagur í dag.
J. 'Magnús Bjarnas^iis
Mr. 27
EIRIKUR HANSSON
Skáldsaga frá Nýja Skotlandi.
eru þessir sömu menn alveg’
eins tílfrnninganæmir og
hjartagóðir og vér, sem stöð-
ugt höfum tilfinningasemina
og hjartagæzkuna til sýnis. Og
Marjanna var ef til vill ejn af
þeim mörgu, sem vér alg'erlega
misskiljum.
Sólin var sigin niður á bak
við hálsirm fyrir vestan fjörð
inn, og stundin var komin, sem
Lalla hafði tiltekið. Ég tók
hattinn minn og gekk út um
eldhúsdyrnar, út í elliviðar-
skýljð og út í garðinn.. Ég stóð
kyrr ofturlitla stund og horfði
í .kring um mig, en sá eqgan
liærri. Allt var kyrrt umhverf
is mig. Ég stökk yfir girðing-
una og h 1 'ði svo aftur 4.11 að
vita, hvort ég sæi nokkurn, en
varð ckl:i var við neinn. Svo
hljóp ég yfír að runninum og
inn í luum. Ég var aðeins örfá
augnablik að fara það. Á bak
við runninn stóð maður. Ég
þékkti hann undir eins. Það var
enginn annar en Eirílcur Gísli
Heigi. Ég' hijóp þangað, sem
hann stóð ,og tók í hönd hans.
Mér fannst ég nú vera slopp
inn úr allri hættu og dró því
andann léttara en áður.
„Er þetta nafni minn?“ sagði
Eiríkur Gísli Helgi, um leið og
hann klappaði á kollinn á mér.
„Já“, sagði ég.
„Komdu með mér, en talaðu
ekkert“, sagði Eiríkur Gísli
He1gi, Og svo leidá hann mig
gi stað.
Við gengum frá rutminum og
vfir í óálitið skósarbelti, sem
var þar fram undan. Við fór
um eftiir þessu skógarbelti um
nokkra stund og komurn svo
að rennisléttum akvegi. Þar var
hestur fyrir kerru, bunlinn
við eik. Eiríkur leysti hestinn,
en fór þó ekki ótt að þvi, og
svo fórum við upp í kerruna og
hé’dum af stað.
Þegar við höífðum ekið um
hríð, kom hár og' þrekinn mað-
ur með barðastóran hatt fram
á brautyia fram undan obkur.
Eirjkur stöðvaði hestinn. Mað
urinn gekk að kerrunni og fékk
mér ofturlitla tösku.
„Hum!“ sagði maðui'inn, „þú
átt þessa tösku, drengur minn.
Þú veizt frá hverjum hún er,
begar þú opnar hana, Guð
blessi þig. Þú ert góður dreng
ur, — mjög svo“. Og svp hvarf
hann út í myrkrið.
Ég sá ekki framan í mann-
inn, því að þaö vsr komið niöa
myrkur., Ég _ kannaðist heldur
ekki við rödd hans, en ég kann
aðist við tvö síðustu prðin, sem
harm sagði, eg ég vissi, að þetta
var herra Sandford, faðir Löllu.
Við héldum svo áfram alla
hóttina, en fórum aldrei hratt.
Eiríkur sagði, að ekkur riði
ekkert á að fara geyst. Urn mið
nættið kom tungið upp, og sá
ég þá, að við vorum á ferð eft
ir þéttbyggðum dal, sem ég
hafði aldrei farið um áður..
„Við erum ekki á leiðinm til
Skipafjarðar“, sagði ég.
„Við erum á leiðinni upp í
Musquodobit-dalinn", sagði
nafni minn.
„Hvenær komum við þangað,
sem þú átt heiina?" sagði ég'.
„í dögum“, sagði nafni
minn.
,„Hvað verður þá um mig?“
sagði ég, þó að ég reyndar
vissi, að hahh mundi sjá um,
að ég kæmist óhultur heim.
„Vertu róíegur, nafni minn.
Ég skil *ekki við þig, fyrr en
þú ert konvinn til nýlendunn-
ar“, sagði Eirikur Gísli Helgi.
„En þú þarft ekki vera neitt
hræddur, því að ég bvst við,
að hei'ra Sandford sja: ura, að
Patrik sendi pngan til að leita
að þér. En farí svo, að einhver
leggi af stað til að elta þig, þá
fer sá hinn sami ekki þessa
leið, heldur austur með sjón-
um til Skipafjarðar og Tangi-
er. Það er vænn maður, þsssi
herra Sandford, nafni
„Já“, sagðj ég, „og dóttir
hans hefur verið ósköp góð við
mig“.
,So“ sagði nafni minn og
brosti.
Við töluðum Htið annað en
þetta um nóttina. Og Utlu eftir
dögunina komum við að heim
ili hans. Þar var enginn kom
inn á fætur, þegar við náðum
þangað, en Eiríkur Gisli Helgi
gaf mér mjólk og brauð að
borða og lét rnig svo fara að
hátta í sínu eigin rúœi. .Ég
sofnaði undír eins og svaf vært
fram að hádegi, Þegar ég var
búinn að borða miðdegisverð-
inn, hélt ég, að við mundum
leggja af stað aftur,, en Eiríkur
sagði, að ég yrði að bíða róleg
ur til næsta morguns, og ég
sætti mig við það.
Ég opnaði nú töskuna, sem
herra Sandford hafði fengið
mér um nóttina. Þar voru bæk
urnar mínar þrjár, skriííæri og
pappír, nokki-ar sætai' kökur og
fáein epli, og það, sem mér
þótti ekki minnst í varið, — þar
var bréf frá Löllu, og innan
í bréfinu var fimm dollara seð
ill, sem hún sagði, að ég ætti
að brúka, þegar mér Isegi mikið
á. Hún gat þess líka í bréfinu,
að ég þyrfti ekki að óttast, að
frú Patrik reyndi til að ná mér
aftur, því að faðir sinn rnundi
tala svo um fyrir henni, að
hún yrði jafnvel glöð yfir því,
að ég heföi farið.
Ég skemmti mér það sem eft
ir var dagsins við það að skoða
búgarðinn, sem nafni minn
virtist hafa ráð yfir að næst
um því eins miklu leyti og eig
andinn sjálfur. Húsið var fall
egt timburhús og stóð í brekku.
Umhverfis það voru hér um
bil hundrað eplatré. Stór og
reisuleg hlaða stóð neðar í
brekkunni. Þar sá ég fimm eða
sex fallega hesta og fjölda af
tnautgripum og alifuglum.. Hjón
in voru undur vingjai'nieg við
mig og sögðust hafa gott á’it
á Íslendingum vegna Eiríks
Gísla Helga. Og mér kom ekki
til hugar eð efa það. .
Morguninn eftir vakti nafni
minn mig snemma. Ég þvpði
mér í snatri og borðaði góðan
morgunverð, kvaddi síðan hión
in og þakkaði þeim fyi'ir mig.
Svo tók ég töskuna mína, fór
út og' steig upp i keruna. Það
var sama kerran og ég hafði
komið í um nóttina, en nú voru
tveir hestar fyrir henai, —
tveir eldfjörugir hestar.
Við þutum af stað eins og eld
j ing. Áfram, áfram, fram hjá
húsum og hlöðum, yfir ár og
læki og gegn um þorp og kaup
tún, eins og leiðín lá. Áfram,
áfram eftir rennisléttum veg-
inum, sem lá með fram Mus-
quodoboi t-f ij ótjnu. Áfram.
áfram í hendings kasti fram
hjá búðinni hans Jóns Higgins,
fram hjá Corbaeks-þorpinu,
fram hjá mylnunni hans Archi
baldar, upp á hálsinn hjá bú-
garðinum hans Bob Millers, pg
þaðan inn í Mooseianis-skóg-
ana. Áfam, áfram!
Þegar við komum að fyrsta
húsinu í nýlendunní, var Htið
komiö yfir hádegi, og við höfð
um ekið rúmar þriátíu og tvær
míiur enskar á tæpum sex
kiukkustundum,
Hér sneri Eiríkur Gísli
Helgi til baka, en bað mig þess
áður en hann skiidi við míg,
að muna síg um að leita til
sín, ef mér lægj einhvern tíma
litið á. Ég hét honum því og
þakkaðý honum innilega fyrir
hjá’pina,
Ég gerði hvergi vart við
mig í húsunum f vesturhluta
nýlendunnar, en hélt í einum
rykk heim að húsi ömmu minn
ar. Ég gekk greitt~iipp á hól
inn, sem húsið stóð á. Ég sá,
I að kona stóð fyri utan dyraar.
Var það amma naín, sem stóð
þarna úti? Nei, það vsr konan,
sem hafði flutt í húsíö vorið
áður.. Amma mín var vafa-
laust innivið. Jú, þetta var
líkt henni. Hjartað hoppaði í
mér af gleði. Ég færðist óðum
nær húsinu. Konan stóð enn
úti, <Nei, nei, það var ekkji
amma mín, ég sá þa'ð nú svo
glöggt, að þetta var ekki hún.
Ég hei’saði kommni. ,JEþ'
amma min mni?“ sagði ég, en
beið ekki eftir svari, Ég hent
ist inn um dyrnar og ætlaði að
kasta mér í faðm öromu mrnn
ar. Ó, hvað ég ætlaði að kyssa
hana inniiega! Ég litaðist um í
húsinu, en amma mín var efaki
þar, og rúmið hennar var horf
ið.
„Hvar er arnma mín?“ hróp
aði ég, „hvert hefm' amma mín
farið?“
Ég leit svo við og horfði fram
an í konuna, sem gengið hafði
inn á eftir mér. Hún svaraði
engu, en augu hennar flutu í
tárum. Ég skildi strax, hvað
tárin hennar þýddu. Amma
mín var dáin, Drottinn minn
góður! Amma mín var dárn!
Konan tók mig í faðm sér,
og ég grét lengi upp við barm
hennar, og hún grét yfir mér.
Ég komst að því síðar, að
amma mín hafði dáið sama dag
i inn, sem Jón Miller náði mér
á leiðinni heim til hennar.
Tvisvar hafði maður verið
sendur til madömu Meynard
til að vitja nffl mig, í síðara
skiptið tíl að sækja mig, — en
sú góða kona hafði sagt, að frú
Patrik væri flutt með mig til
Halifax og að hún vissi ekki
í hvaða stræti hún ætti heima.
Og bréfin til min hafði madam
an sent jafnharðan til baka. —-
Daginn eftir var mér sýnd
gröf ömmu minnar. Ég kraup
niður við gröfina og grét, —
grét brennandi tárum saknaðar
og trega.
Ég safði þá misst alla, sem
mér höfðu verið kærastir, og
ég stóð nú eftir munafíarlaus í
veröldinni, stóð eftir í hinni