Forvitin rauð - 01.03.1981, Blaðsíða 2

2
Mynd tekin á fyrsta fundi kvennahópanna haustiö 1980
iJtgefandi: Kvennahóparnir í Kaupmannahöfn. Æ>yrgð sameiginleg.
Þær sem unnu að blaðinu eru:
Vilborg H. ísaksdóttir, Sólrún Gisladóttir, Erla Sigurðardóttir, Salvör
Aradóttir, Guðrún önfjörð, Svala Sigurleifsdóttir, Pía Rakel Sverris-
dóttir, Margrét Zophóníasdóttir, Hrönn Axelsdóttir,ý<olbrún Oddsdóttir,
Halldóra Jónsdóttir, Helga Harðardóttir, Inga Jónsdóttir, Sjöfn óskars-
dóttir, Þórdís Zoega, Guðbjörg Þorvarðardóttir, Anna Halldórsdóttir,
Hildur Karen Jónsdóttir, Ipga Mjöll Harðardóttir, Ragnheiður Hrafnkels-
dóttir, Rannveig Lárusdóttir, Kristin ölafsdóttir, Gyða Bentsdóttir, Þor-
björg Karlsdóttir, Guðrún Ögmundsdóttir, Laufey Guðjónsdóttir, Rannveig
Traustadóttir, Sigriður Einarsdóttir, Halldóra Gunnarsdótrtir.
FRÁ BI jmó?
Þetta tölublað Forvitinnar Rauðrar sem þú hefur á milli handanna
er skrifað og unnið af íslenskum konum í Kaupmannahöfn. Eins og
nafn þessa blaðs ber með sér er það gefið út í samráði við íslensku
Rauðsokkahreyfinguna, en hún veitti okkur leyfi til að staðfæra
nafn málgagns hreyfingarinnar. Að öðru leyti er.þetta sjálfstætt
framtak íslenskra kvennahópa í Kaupmannahöfn.
Fyrstu hópamir voru stofnaðir haustið 1979 og var áhugi vægast
sagt mikill og segir það sitrt um þörf fyrir starf af þessi tagi. Nú
munu sjö hópar standa í blóma. Hópamir hafa fengist við nargvísleg
viðfangsefni, allt frá getnaðarvömum til aðskilnaðarstefnu x
Suður-Afrxku. Því er efnið í blaðinu fjölbreytilegt og endurspeglar
þá umræðu sem átt hefur sér stað í hópunum. Auk þess er blað þetta
að vissu marki endurskin þeirrar umræðu sem á sér stað í Danmörku.
Hvers vegna við erum að þessu? Það vill svo til að við erum
furðulega staðsettur hópur, íslenskar konur í Kaupmannahöfn.
Tengsl okkar við kvennabaráttu á íslandi eru mjög takmörkuð og hvað
varðar þá barátrtu í Danmörku þá sitjum við flestar á áhorfendabekkjum.
En kannski höfum við lært örlítið af dönskum kynsystrum okkar sem
við getum miðlað þeim sem á heimavelli eru. Sú
er að minnsta kosti von okkar með gerð þessa
blaðs. Auk þess þykjumst við hafa gaman
af þessu. ÍOg vonum að þið takið þátt í gleði
okkar).
Við hefðum varla kanist langt án fjárhags-
legs stuðnings Námsmannafélags og fslendinga-
félags hér £ borg og viljum við þakka þeim
fyrir sýndan skilning og stuðnings.
Blaðhópur:
Erla, Gunný, Magga,
Pia Rakel, Sallý, Solla,
Svala og Vilborg.

Þaö var spennandi til-
lugsun aö flytja til útlanda.
Lífsgæöakapphlaupinu var sleg-
iö á frest. - 1 Daimörlcu er
sagt aö sé svo gott aö lifa.
Svo er ástandiö x dagheimil-
ismálum miklu betra þar heldur
en á Islandi.- En ekki er allt
sem sýnist:
Bjartsýnin var rxkjandi í
byrjun verunnar í Darmörku. En
svo byrjaÖi hversdagsleikinn.
Námslánin hrukku ekki fyrir ,
útgjöldum, íslenskan var ekki
nothæf nema á fáa og danskan
lærðist ekki úti í búð. Á
morgnana hurfu bæöi böm og
fullorönir af stúdentagarðinun
og var það óuppörvandi að
standa ein eftir meö bömin
sín.Orkan fór £ að annast þau
o^ aö hreinsa imyndaöan skit.
Þá var arkað af stað til þess
aö sækja um dagheimilispláss.
A innritunarskrifstofurjú. feng-
Um við að vita, aö ekkert væri
hagt að segja til um, hversu
langur biðtúninn yröi, en hins-
vegar^fengju sumir aldrei
plássÞessi saga endurtók sig
í hinum mánaöarlegu heimsókn-
um okkar. - Þeir, sem kunna á
kerfiö, fam vikulega og gráta
jafnvel í hvert skipti með
góöun árangri.- En við vorum
"heppin" oj| fengum pláss eft-
ir hálft ár og byrjuðu böm-
in með tilheyrHndi byrjunar-
örðrgleikum fyrir alla aðila.
Lífið fór að taka á sig bjart-
ari mynd.
Eftir þessa Xxfsreynslu
varð mér ljóst, aðþað er ekki
"hara lukkan” að vera móðir £
henni Darmörku.
Islensk móðir £ K-höfn
Salur með hvítum
veggjum þar sem einungis
eru hengdar upp myndir
eftir konur, er það
kvennagallerí? Já, en
ekki nema hluti þess.
Það sem einkennir
kvennagallerí um
heimsbyggðina er sú
starfsemi sem þar fer
fram frekar en húsnæðið.
Starfsemin er hluti af
kveigfrelsisbaráttunni,
hluti af sköpun kvenna-
menningar.
I Kaupmannahöfn
stendur Kvennagallerfið
við Larsbjömsstrtóe 5B,
en strætið það er fyrsta
hliðargata á Strikið
frá Ráðhústorginu talið.
Sem sagt á besta stað í
bænum. Og að mxnu mati
besta gallerfið í bænum.
Aðdragandinn að
stofnun Kvennagallerís-
ins var sá að 1975 hélt
hopur kvenna sýningu á
Charlottenborg. Sýningin
sú fjallaði um konur og
ku hafa verið verulega
athyglisverð. Að
sýningu lokinni
ákváðu konumar að hafa
með sér samvinnu áfram,
sumar unnu að bókinni
Myndin sem baráttutæki
("Billedet som kamp-
middel", Informations
Forlag '77), en aðrar
unnu að stofnun Kvenna-
gallerísins. I nokkurn
txma var galleríið
staðsett í kjallara
niðri við Kanal, en
hefur nú verið við
Larsbjömsstræðe í um
ár. Á báðum stöðum
hafa verið haldin
ljóðakvöld reglulega,
umrtóufundir um það sem
er ofarlega á baugi £
baráttunni, performancar
verið' framkvamdir,
tónlist iðkuð og
kvikmyndir sýndar. I
þeésu felst mikilva^i
gallerisins að stórum
hluta. Kvennagalleriið,
er ekki staður þar sem
einöngruð kvennamyndlist
b£ður á veggjunum eftir
að sérlegar áhugamann--
eskjur um myndlist
slæðist inn til að l£ta
á hvað "kerlingarnar"
séu nú að gera £ myndum.
Kvennagaller£ið er staður
þar sem verið er að
fjalla um frelsisbaráttu-
kverína meðal annars
£ myndum.
Svala