Morgunblaðið - 05.11.1913, Blaðsíða 4

20
MORGUNBLAÐIÐ
YÁTÍpTGGINGAI^
A. V. TULINIUS, Miðstræti 6,
vátryggir alt.
Heima kl. 12 — 3 e. h.
ELDURI -®I
Vátryggið í »Genaral«. Umboðsm.
SIG. THORODDSEN
Fríkirkjuv, 3. Heima 3—5. Talsími 227.
Carl Finsen Austurstr. 5, Reykjavík.
Brunatryggingar. Heima 6 l/t—7 x/4.
Talsimi 331.
Mannheimer vátryggingaríélag
C. Trolle Reykjavík
Landsbankannm (nppi). Tais. 235. ‘
Allskonar sjóvatryggingar ;
Lækjartorg 2. Tals. 399.
Havari Bureau.
IfÖGMENN
Sveinn Björnsson yfirdómslögm.
Hafnarstræti 22. Sími 202.
Skrif8tofutími kl. 10—2 og 4—6.
Sjálfur viP kl. 11—12 og 4—5.
EGGERT CLAESSEN, yfirréttarmála-
Hutningsmaður Pósthússtr. 17.
Venjulega heima 10—II og 4—5. Sími 16.
Alls konar
íslenzk frimerki
ný og gömul kaupir
ætið hæsta verði
Helgi Helgason, hjá Zimsen.
OSTAR og PYLSUR áreiðánlega
bæjarins stærstu og beztu birgðir í
Matarverzlun Tómasar Jónssonar,
Bankastræti 10. Talsfmi 212.
2 kr. og 20 aura
Kostar Rjólið á Laugvegi 63.
Nýkomnar margar góðar og ódýr-
ar tegundir af
■Vindium og Reyktóbaki.
Jóh. Ögm. Oddsnn.
Svörtu gammarnir.
4 Skáldsaga
eftir
Ovre Richter Frich.
(Frh.)
Loftfarinn, sem flutt hafði með
sér orsök alls þess.i, var líka horfinn.
Likið hafði slitnað í smátætlur og
sáust nú engin merki þess, önnur
en dálítill blóðpollur þar sem það
hafði legið.
Nokkur skref þaðan lá ókunni
maðurinn á grúfu, með annan hand-
legginn mölbrotinn. í fólksþyrping-
unni kváðu við óp og vein, því
fjöldi manna hafði sár orðið.
Redpath flýtti sér þangað sem
sprengingin varð. Hann kraup nið-
ur við hlið særða mannsins og sneri
honum við. Sjúklingurinn opnaði
augun.. . .
— Nú, Burns, sagði Redpath og
fór hrollur um hann. Hvernig líð-
ur yður?
Leynilögregluþjónninn særði brosti.
— Ekki sem bezt, sagði hann.
En eg er þó lifandi ennþá eins og
Verzlunin Nýhöfn
er ávalt byrg af allskonar
9* MATVÖRU
sem hefir þann mikla kost
að hún mælir með sér sjálf. Sími 237.
Tóbak,
Vindíar,
Sigareííur
stórt úrval í verzlun
Beztir trúloíunarhring-ar
hjá
Magnúsi Erlendssyni, Þingholtsstræti 5. Sími 176.
Jivað er númer 415?
Nýtízkuefni 1913-14.
HJ- P. J. Tfyorsfeinsson & Co.
(Godtfjaab).
LíÆí^NAí^
Gunnlaugur Claessen læknir
Bókhlöðustíg io. Talsími 77.
_______Heima kl. 1—2.______
ÓL. GUNNARSSON læknir
Lækjarg. 12 A (uppi). Tals. 434.
Liða- og beinasjúkdómar (Orthopædisk Kir-
urgi) Massage Mekanotherapi. HeimalO—12.
m. magnús læknir
sérfr. í húðsjúkd. Kirkjustr. 12.
Heima n — 1 og é1/^—8. Tals. 410.
PORVALDUR PÁLSSTÍÍ”
Spec. meltingarsjúkd. Laugaveg 18.
Viðtalst. 10—11. Sími 334 og 178.
Massage læknir Guðm. PéturSSOn.
Heima kl. 6—7 e. m.
Spltalastlg 9 (niðri). — Simi 394.
G. BJÖRNSSON
landlæknir
Viðtalsstundir á virkum dögum:
10—11 árdegis,
7—8 síðdegis.
18. talsími.
Nýkomin í Ulstera og Vetrarfrakka blá Cheviot og
svört. 60—70 teg. af fínum alfataefnum, afmæld í einstaka klæðn-
aði með öllu tilheyrandi, alt selt með nær innkaupsverði eins og
áður. Hálslín, Vasaklútar, Bindingarslifsi o. fl.
Föt saumuð á 12—14 tímum.
Lægstu vinnulaun. Sparið peninga
og kaupið hjá mér.
Guðm. Sigurðsson
Tafsími 377. kíœðsheri. Laugaveg 10.
NESTLE’S
°g
GALA PETER
Átsúkkulade, er hið bezta,
fæst í verzlun
H.f. P.J.Thorsteinsson
& Co.
(Godthaab).
þér sjáið. Hægri handleggurinn er
ekki vel góður. En sá vinstri er
ágætur. Nei, þeir eru ekki ennþá
búnir að drepa mig djöflarnir þeir
arna. Það getið þér reitt yður á.
— Heyrið þér Burnsl hvíslaði
Redpath. Hver var það sem þeir
köstuðu útbyrðis?
— Eg er svo ruglaður, sagði sjúkl-
ingurinn þreytulega. En eg þekti
hann. Það var Patrick Dawis og
hann var bundinn á höndum og
fótum. Það var tundurvél í vasan-
um vinstra megin. Guð veri með
honum og okkur öllum.
Svo leið yfir hann.
En gammnrnir héldu áfram eyði-
leggingarför sinni suður á bóginn.
3. k a p í t u 1 i.
Trbllið einhenda.
í stóru og björtu herbergi í sjúkra-
húsi ríkisins lá sofandi maður. Höf-
uðið, sem var óvenjulega stórt og
karlmannlegt, hvíldi á drifhvítum
dúnsvæfli, og andardrátturinn var
jafn og hægur. Andlitið bar þess
vott að maðurinn mundi vera af
kyni engilsaxa, og viljafastur eins og
fleiri frændur hans; kjálkarnrir voru
stórir-og sterklegir en varirnar þunn-
ar og eins og væri þær læstar sam-
an. En drættirnir í kring um munn
og augu, bentu á glaðlyndi og gletni,
sem var í algerðu ósamræmi við
annað svipbragð mannsins. . . .
Hjúkrunarkonan var ung stúlka
úr félagi »Rauða krossins«. Hún
hafði tekið það að sér að annast
sjúklinginn, og enda þótt henni
hrylti við hvernig hann var útleik-
inn, þá vék hún þó aldrei frá hvílu
hans. Annar handleggurinn hafði
verið tekinn af honum, og allur lík-
aminn var marinn og særður eftir
sprenginguna voðalegu. Hann var
nær dauða en lífi þegar hann var
fluttur á sjúkrahúsið, og þar varð
skurðlæknirinn þegar í stað að sníða
af honum handlegginn. Aldrei
hafði hann séð annan eins handlegg,
alveg eins og hnútótt rótarkylfa;
svo voru voðarnir miklir. Læknir-
inn hafði látið setja hann í spíritus-
bleyti.
Enginn hugði sjúklingnum líf. . .
Læknirinn vnr sex tíma að sauma
samau stærstu sárin á honum, og
þegar hann síðan var borinn í rúm-
ið, þá sást valla lífsmark með bon-
um.
Helena systir hafði nú setið hjá
honum í fjórtán klukkustundir, og
vænst þess að hann lyki upp aug-
unum. . . .
— Eg er hræddur um að hann
deyi áður en dagar, hafði læknirinn
sagt.
En hann dó ekki. Hann lá að
vísu í dái, en í andliti hans lá ein-
beittur vilji til að lifa. . . . Og
Helena systir varð þess vör undir
morguninn, sér til ánægju, að sjúkl-
ingurinn svaf vært eins og barn.
Þegar læknirinn kom að vitja hans,
varð hann alveg forviða.
— Hann er hraustari en við héld-
um, sagði hann með hægð. Nú er
enginn efi á því að hann lifir. Það
er vel farið, Helena systir, því líf
hans er meira virði en margra ann-
ara. . . .
Hjúkrunarkonan leit undrandi á
læknirinn. x