Morgunblaðið - 03.12.1913, Side 4

148
MORGUNBLAÐIÐ
LtOGMENN
Sveinn Björnsson yfirdómslögm.
Hafnarstræti 22. Sími 202.
Skrif8tofutími kl. 10—2 og 4—6.
Sjálfur við kl. 11—12 og 4—5.
EGGERT CLAESSEN, yfirréttarmála-
flutningsmaður Pósthiisstr. 17.
Venjulega heima 10—11 og 4—5. Sfmi 16.
777. Jtlagnús læknir
sérfr. í húðsjúkd. Kirkjustr. 12.
Heima 11—1 og 6V2—8. Tals. 410.
F*0RVALDUR PALSSON
Spec. meltingarsjúkd. Laugaveg 18.
Viðtalst. 10—11. Sími 334 og 178.
Massage læknir Guðm. PéturSSOn.
Heima kl. 6—7 e. m.
SpltRÍastig 9 (niðri). — Sími 394.
►» VÁT^ YGGINGAÍ^ -
A. V. TULINIUS, Miðstræti
vátryggir alt.
Heima kl. 12—3 e. h.
ELDUR!
Vátryggið í »General«. Umboðsm.
SIG. TH0R0DDSEN
Frikirkjuv. 3. Heima 3—5. Talslmi 227.
Carl Finsen Austurstr. 5, Reykjavík.
Brunatryggingar. Heima 6 >/4—7^/4.
Talsími 331.
TmmmTinnirinit

Mannheimer vátryggingarfélag
C. Trolle Reykjavík j
Landgbankanum (appi). Tals. 235. j
Allskonar sjóvatryggingar n
Lækjartorg 2. Tals. 399.
Havari Bureau.
Vátryggið hjá:
Magdeborgar brunabótafélagi
Den Kjöbenhavnske Söassurance
Forening limit
Aðalumboðsmenn:
O. Johnson & Kaaber.
I
ISl

31
=^J
f Stór útsala! Slór útsala! 1
Alls konar vefnaðarvara. Tilbúinn fatnaður.
Vetrarfrakkar og -jakkar. Regnkápur (Waterpr.) kvenna, karla og barna.
Hálslín, slipsi og slaufur. Skófatnaðnr alls konar o. m. fl.
Alt selt með atarlágn verði.
I
Aii Bon uit'u tuanagu vtuui.
| 10-40^ afsláttur. Sturla Jónsson, Rvík. |

3E

jmm-'
Úfsalati mikfa
á Laugaveg 5
heldur enn áfram. Nær alt á að seljast til þess að nýju vörurnar með
Vestu og Botniu komist fyrir. En þá fæ eg feiknin öll af
faííegum og mjfsömum en afar-ódýrum jóíavörum.
Mjög mikill afsláttur gefinn og nær alt selt u n d i r innkaupsverði.
LiíiÖ inn i vefnaðarvöruverzlunina Laugaveg 5
og þér munuö sannfærasfí
<Jfi. <Jfi. átasmus.
i
1
3
I
3
I
1
1
I
Svörtu gammarnir.
32 Skáldsaga
eftir
Ovre Richter Frich.
(Frh.)
Honum varð alt i einu orðfall!
Hvað var þetta?
Rétt á eftir svörtu /uglunum gat
að líta stóreflis flugvél, gula að lit.
Nokkur skot drundu, og i sömu
svipan hóf guli fuglinn flugið hátt
mpp yfir Svörtu gammana. Það leit
svo út, sem förinni væri heitið beint
til himna. En er hann var kominn
á hæð við Gaustatinda, sneri hann
höfði niður á við, suart eins og eld-
ing, rétt eins og þetta væri hvíti
Kondorinn í Anderfsfjöllum, sem
dembir sér yfir svarta hræíuglinn
þar á sléttunum.
Guli gammurinn risti loftið. Stafn-
inn, sem var eins og vindill að lög-
un, boraði sér, eins og nafar væri,
inn í eina flugvélina, með feikna-afli.
Voðabrestur heyrðist, sem bergmál-
aði í fjöllunum. Flugvélarnar héngu
asman nokkur augnablik. Þá hvein
í einni skrúfunni á efri gamminum,
vængirnir þöndust út, og áður en
varði var sá guli laus orðinn við
herfang sitt. . . . Svarti gammurinn
kútveltist í loftinu og steyptist beint
niður í Mánafljótið — með voða-
dynk.
Aftur hóf guli gammurinn flugið
til þess að verjast árás frá hinum
Svarta gamminum, er reyndi afdirfsku
mikilli og ofurhug, að hefna félaga
síns.
Bragðið mishepnaðist og sprengi-
kúla, sem miðað var á þann gula,
hæfði eigi og sprakk í loftinu, rétt
við verkmannahælin nýreistu.
Fjandmennirnir höfðu í skjótri
svipan horfst í augu.
Jacques Delma sat við stýri. Augu
hans glóðu af grimd og bræði. En
bak við hann gat að líta Josias Saim-
ler náfölan, húfulausan, með lista-
mannshárið flögrandi út í loftið.
í þessu sáu verkmennirnir, sem á
vegunum voru,.. að Svarti gammur-
inn nálægðist þá á renniflugi. Þeir
viku í dauðans ofboði til hliðar, en
í næstu andrá var hin mikla vél
komin mitt á meðal þeirra. Fjeld
hikaði eigi eitt augnablik, heldur
rendi sinni flugvél á eftir, og io
sekúndum síðar lenti hann svo sem
20 stikur frá fjandmönnunum.
Saimler og Delma stukku út úr
flugvélunum báðir með skammbyssu
í hendi.
— Sækið að þeim, öskraði Saimler
á þýzku til verkmannanna. Þarna
er féndur ykkar. Myrðið þá, brjót-
ið í þeim hvert bein.
Verkmennirnir stóðu sem agndofa
og störðu hverir á aðra.
Þá ruddist Pólverjinn fram úr hópn-
um.
— Hann er að segja ykkur, að
parna séu óvinir yðar, hvein í hon-
um. Og hann benti á gula gamm-
inn, sem nú stóð þar á veginum
eins og slagbrandur.
— Drepið þá, skrækti Pólverjinn
og miðaði á þá skammbyssu sinni.
Verkmennirnir hikuðu enn, en
blóðið fór samt að komast í ólgu.
Stjórnleysis gerillinn fór að verka á
heila þeirra — og skammbyssurnar
í höndum þeirra voru orðnar blóð-
þyrstar.
Þeir æddu á stað með ópum og
óhljóðum, umkringdu hinn mikla gula
fugl — er eigi bærðist heldur en
klettur.
— Víkið brott! Ella er yður bu-
inn bráður bani, hrópaði maðurinn,
sem við stýrið sat.
Verkmönnunum brá. er þeirheyrðu
þessa miklu og bjóðandi raust. Þeir
hneygðu sig ósjálfrátt og tóku til
húfunnar. — En við eggjunaróp
Pólverjans röknuðu þeir við sér.
Fyrsta skotið reið af og því fylgdu
hundruð skota svo undir tók. En á
hinu hrausta brjósti fuglsins unnu
þau eigi fremur en fyr.
Nú opnaði Umari Erkos með skjálf-
andi hendi málmöskju er lá fyrir
framan hann og sneri lítilli sveif
óskop hægt. —
Þá gerðist það að frá eirþráðun-
um utan um flugvélina streymdu
ótal eldingar — eins og margar þús-
undir heitra gerla, reykjar-laust og
hvell-laust.
Það var eins og jörðin rynni und-
ir fótum stjórnleysingjanna. Þeir
brytjuðust niður — hver á fætur
öðrum, heilar fylkingarnar. Skamm-
byssurnar féllu úr höndum þeirra, en
hinir öftustu flýðu sem hraðast — í
ofboði og skelfingu. —
Þetta var eldingaurmull unninn af
snillingi út úr rafmagnsstöð sjálfs
loftsins.