Morgunblaðið - 07.01.1914, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ

Smivegis. Eimskipafélag íslands.
Þegar rætt var um það í Frakk-
landi að veita verðlaun fyrir barn-
eignir, flutti blaðið »Figaro« smásögu
þessa.
Um aldamótin 1700 hafði fólkinu
á íslandi fækkað svo hrapallega, að
danska ríkisstjórnin sá ekki annað
ráð vænna en að gefa út lög um
það, að íslenzkar stúlkur mættu eiga
alt að sex börnum í lausaleik, án
þess að það væri þeim nokkur mann-
orðsspel).
Þessi lög höfðu svo góðan árang-
ur að stjórnin neyddist til þess nokkr-
um árum síðar að ógilda þau, og
meira að segja, leggja harða hegn-
ingu við því ef nokkur færi eftir
þeim I
,Rauða akurliljan4.
Nýlega hefir lögreglan í París hand-
samað þjóf nokkurn, sem um langt
skeið hafði stolið skartgripum frá
gimsteinasölum.
Maður þessi er málari og hafði
honum áður verið hegnt fyrir þjófn-
að. Sat hann þá nokkuð lengi i
fangelsi og málaði hann þá stóra og
forkunnar vel gerða mynd af fanga-
húsinu og gaf því til minningar um
veru sína þar.
Hann gekk oft í kvenfötum og
var af stéttarbræðrum sínum nefnd-
ur »Rauða akurliljan* vegna kænsku
sinnar og hins, að hann gekk altaf
i rauðum kjólum.
Þykist lögreglan hafa vel veitt og
mun manntetrið ekki sleppa úr greip-
um hennar fyrst um sinn.
Eítirtekt skal vakin á því, að þeir sem vilja koma íram með breytinga- eða viðauka-
tillögur við lagafrumvarp bráðabirgðastjórnarinnar, verða að hafa skilað slikum tillögum til
einhvers úr bráðabirgðastjórninni eða á skrifstofu Eimskipafélagsins fyrir þ. 12. þ. m. Til-
löqur, sem seinna koma, geta eigi komið undir atkvæði á stofnfundinum.
Frá 12. til 16. þ. m. að báðum dögum meðtöldum, fá hluthafar, sem borgað hafa
hlutafé sitt, eða umboðsmenn þeirra, afhenta aðgöngumiða og atkvæðaseðla fyrir stofnfund-
inn. Engum verður veittur aðgangur að stofnfundinum nema^hann hafí aðgöngumiða.
Stofnfundurinn verður haldinn í Iðnaðarmannahúsinu þ. 17. þ. m. og hefst á hádegi.
Skrifstofa félagsins er i Austurstræti nr. 7 (beint á móti Isafoldarprentsmiðju) og er
opin frá þvi í dag á hverjum virkum degi frá kl. 12—2 og 5—7 e. h.
Reykjavík 6. janúar 1914.
cBráóaGirgóastfórnin.
Þvottdagur.
Ung vinnukona í Berlin, Pauline
Kreter, átti fyrir skemstu að mæta
fyrir rétti vegna einhverrar smá-yf-
irsjónar.
En þegar dómarinn var seztur í
sæti sitt og kalla átti á stúlkunavar
hún ekki komin. En þetta bréf barst
dómaranum.
,Eg þarf að þvo stórþvott f dag
og af því að hann á að verða búinn
í kvöld, get eg ekki komið.
Pauline Kreter.
Þessi ósvífni gekk svo fram af
dómaranum, að hann sleit réttarhald-
inu þegar. En eftir nokkra daga
var lögreglan látin sækja stelpuna
og þá dugðu engar mótbárur.
Áukafundur
i h|f P. J. Thorsteinsson & Co
verður haldinn á skrifstofu félagsins í Kaupmannah.^
Dronningens Tværgade 5,
fimtudaginn 29. janúar 1914, kl. 3 e. h.
Fundarefni er að taka ákvörðun um eignasölu
og skuldalúkning (Likvidation) félagsins og að kjösa
framkvæmdarnefnd þaraðlútandi (Likvidatorer).
Aðgöngu- og atkvæðamiðar til fundarins verða
afhentir á ofangreindri skrifstofu félagsins.
cTélagsstjórnin.
Rauða akurliljan.
Skáldsaga frá
26 stjórnarbyltingunni miklu
eftir
baronessu Orczy.
(Framh.)
— Eg hlýt að búa við þröngan
kost, sagði hún brosandi, úr því eg
varð svona glöð við að sjá yður.
— Og það þó hið ástríka hjóna-
bandsár sé ekki á enda.
__ Já, ástríkt hjónabandsár, .það
er nú einmitt það vafasama.
__ Nú. Svo? Svo þessi ástúð-
lega heimska varaði ekki nema
nokkrar vikur, sagði Cauvelin rólega
en þó hæðnislega.
— Ástúðleg heimska varir aldrei
lengi, Chauvelin litli, hún brýst út
eins og mislingar og læknast eins
fljótt.
Chauvelin tók aftur í nefið, hann
virtist vera mjög hneigður til þess-
arar skaðlegu venju, sem þá var
algeng; ef til vill gat hann líka með
því að taka í nefið betur dulið sitt
skarpa, rannsakandi augnaráð, sem
hann beindi að hverjum þeim manni,
sem hann talaði við.
- Þá er ekki að furða, sagði
hann með sömu kurteisi, þó gáfað-
asti heilinn í Norðurálfu sé frá af
leiðindum.
— Eg var að vona, að þér nefð-
uð einhver ráð gegn leiðindum, litli
Chauvelin.
— Hvernig get eg vonast eftir, að
mér hepnist það, sem herra Percy
Blakeny hefur mishepnast.
— Eigum við ekki að sleppa
herra Percy í bráðina, sagði hún
þurlega.
ÓI kæra frú, fyrirgefið þér mér,
en það getum við nú ekki svo vel,
sagði Chauvelin, um leið og hann
leit kæruleysislegum augum á Mar-
gréti. Jeg hefi ágæít meðal gegn
leiðindum, jafnvel þeim allra verstu,
og eg skyldi með mestu ánægju láta
yður fá það, en-------
— En hvað ?
, — Hvað mundi herra Percy segja?
— Hvað kemur honum þa& við ?
— Talsvert mikið býst jeg við.
— Meðal það sem eg hefi á boð
stólum, fagra frú, heltir á góðu al-
þýðumáli: vinna.
— Vinnal
Chauvelin horfði lengi og fast á
Vlargréti, alveg eins og hann vildi
með hinum skörpu augum sínum
esa allar hennar hugsanir. Þau voru
alein. Kveldkyrðin ríkti yfir, nema
hvað við og við heyrðist hávaði úr
veitingastofunni. Chauvelin gekk
nokkur skref frá hurðinni, leit fljót-
lega og glögt í kringum sig, og
þegar hann hafði gengið úr skugga
um, að enginn gæti heyrt til þeirra,
gakk hann|,fast að Margrétu.
—”Viljið£þér£gera Frakklandi dá-
lítinn greiða? spurði hann um leið
og hann snögglega skifti um lát-
bragð og alvörusvipur mikill kom á
hið mjóa, refslega andlit hans.
— Nei, nei, sagði hún glaðlega,
en hvað þér verðið alt í einu al-
varlegur. Eg veit ekki hvort eg
vil gera Frakklandi nokkurn greiða,
að minsta kosti er það komið undir
því hverskonar greiði það er.
— Hafið þér nokkurntíma heyrt
getið um rauðu akurliljuna, Margrét
St. Just? spurði Chauvelin.
— Heyrt^um rauðu akurliljunaí
svaraði hún og hló dátt, — heyrt
um hann, Við sem ekki tölum um
annað en hann. Við höfum hatta
og hesta, sem kendir eru við hann,
og í kvöldboði nýlega hjá prinsin-
um af Wales, fengum við akur-
lilju súpu. Já, nýlega pantaði eg
bláan kjól með grænni bryddingu,
og vitið þér hvað, saumakonan kall-
aði hann akurlilju-kjól.
Chauvelin hafði ekki hreift sig
meðan hún lét þessa dælu ganga.
Hann reyndi ekki einusinni til að
hefta mál hennar, þó að hennar
hvella, barnslega rödd heyrðist víða
í kvöldkyrðinni. Hann hreyfðist
varla, en þegar hún hafði lokið
máli sínu sagði hann svo lágt að
það varla heyrðist:
— Úr því þér hafið heyrt getið
um þennan dularfulla mann, þá
hljótið þér líka að vita það, að þessi
maður, sem felur sig undir þessu
dularnafni, er bitrasti fjandmaður
okkar lýðveldismanna og manna eins
og Armand St. just.
— Nú, já, sagði hún og stundi
lágt. Það er hann víst. Frakkland
á marga bitra fjandmenn nú.