Morgunblaðið - 11.03.1914, Page 3

MORGUNBLAÐIÐ
éoi
mönnum þá helming þeirrar hækk-
unar er þeir fóru fram á. En hinir neit-
uðu og þótti nd betur horfaen áður
því þeir bdast við að fá kröfum
sínum fullnægt. Vita þeir það vel,
að hvorki slátrararnir né borgarbdar
yhrleitt láta sér lynda það að fá
aldtei kjöt, og auk þess er verkfall-
ið slátrurunum tilfinnanlegur atvinnu
hnekkir. Sjdkrahdsin fá þó altaf
kjöt, þvi verkamennirnir vilja ekki
tapa alþýðuhylli.
Frá Vllhjálmi Stefánssvni.
»Daily Chonicle« hefir nýlega fengið
langt skeyti frá landa vorum Vilhjálmi
Stefánssyni, sem nd er á landkönn-
unarför nyrzt i öræfum Ameríku.
Bréfið er skrifað ij. janúar og
var Vilhjálmur þá á Herscheleynni.
Var bréfið sent með sleðapósti til
Dawson City og þaðan simritað til
Lunddna. Getur Vilhjálmur þess
þar, að eftir fregnum, sem hann
hefir fengið hjá Eskimóum, þá sé
ekki ólíklegt að »Karluk« hafi náð
í vetrarlegi hjá Bangseyju. Þó dreg-
ur hann heldur í efa að svo sé.
Vilhjálmur kom til Collison Point
14. des. og hitti þar fyrir skipin
»Mary Sachs* og »Alaska«. Hafði
þeim reitt vel af og voru allir menn
við beztu heilsu. Siðan fór hann
til Humphrey Point, þar sem skipin
»Belvedere« og »Polar Bear* lágu.
Eru þau skip undir forustu Ander-
sons, og voru þau bæði frosin föst
i ísnum en óhætt kvað hann þeitn
báðum þar til voraði og ísa tæki að
leysa.
Siðan minnist Vilhjálmur á ferð,
sem hann hefir i hyggju að fara á
sleða lengra en nokkur hvítur mað-
ur hefir áður farið og um alls ókunn
héruð. Fer hann með þrjá sleða og
átján hunda fyrir og matvæli til
tveggja mánaða. Verður þá nokkuð
að bíða þess, að maður fái fréttir af
honum næst.
*&unóið ^
Lyklakippa var skilin eftir hjá
Th. Th. Ingólfshvoli.
Vitjist á skrifstofu Mbl.
Sveinn Björnsson yfirdóm slögm.
Hafnarstræti '22. Simi 202.
Skrifstofutími kl. 10—2 og 4—6.
. Sjálfur viö kl. 11—12 og 4—5.
EGGERT CLAESSEN, yfirréttarmála-
flutningsmaður Pósthdsstr. 17.
Venjulega heima 10—11 og 4—5. Sími 16.
Bogi Brynjólfsson, yfirréttarmála-
flutningsm. Hótel Island. (Aðalstr. 5).
Venjulega heima 12—1 og;4—6.
Talsími 384.
búnar til eingöngu úr góðum uænskum við.
Hvitar, avartar eikarmúlaðar. Likklæði.
Likkistnskraat. Teppi lánað ókeypis i
kirkjuna.
Eyv. Arnason.
Trésmíðaverksmiðjan Laufásveg 2.
Tennur
eru bdnar til og settar inn, bæði
heilir tanngarðar og einstakar tennur
á Laugavegi 31, uppi.
Tennur dregnar dt af lækni dag-
lega kl. 11—12 með eða án deyf-
ingar.
Heima kl. 10—5 síðdegis.
Sophie Bjarnarson.
aísláttur af Skautum
í
Li verpool.
frá hinni alþektu
verskmiðju í Dan-
mörku, Sören Jensen, eru til
sölu í Vöruhúsinu.
Hver sem vill getur komið og
reynt hljóðfærin.
OSTAR og PYLSUR áreiðanlega
bæjarins stærstu og beztu birgðir I
Matarverzlun Tómasar Jónssonar,
Bankastræti 10. Talsfmi 212.
^ cXaupsRapur
Myndavél til sölu. Uppl. Mið-
stræti 10 niðri.
5 fallegir dðmu-grímu-
búningar til sölu eða lelgu á
Laugavegi 3.
L. F. K. R.
Fundur fimtud. 12. marz kl. 8 '/a
sfðd. á lesstofunni.
Fyrirlestur, upplestur o. fl.
Mætið stundvfslega. Stjórniu.
JSeiga
Barnlaus hjón óska eftir að
fá 3—4 herbergi og eldhds á leigu
14. mai. Simi 433 kl. 9—7.
^ ^ljinna
Dugleg stúlka eða un^lings-
stdlka getar fengið vist 14. maí.
Hátt kaup. Ritstj. visar á.
Stúlka óskast í vist frá 14.
mai til 1. okt. Gott kaup í boði.
Uppl. á Laugavegi 46.
YÁfM^YGGINGA^
A. V. TULINIUS, Miðstræti 6,
Brunaábyrgð og sæábyrgð.
Skrifstofutími kl. 12—3.
Carl Finsen Austurstr. 3, Reykjavík.
Brunatryggingar. Heima 6 V4—7 Vi-
Talsími 331.
junnnnmimniu^
’ Mannheimer vátryggingarfélag
; ,0. T r o 11 e Reykjavík
, Landsbankanom (nppi). Tals. 235.
; Allskonar sjóvatryggingar
■ Lækjartorg 2. Tals. 399.
; Havari Bureau.
ÍHll'TTlTHlllTTtkktmiK
ELDUR!
Vátryggið f »General«. Umboðsm.
SIG. TH0R0DDSEN
Frfkirkjuv. 3. Heima 3—5. Talsfmi 227.
Vátryggið hjá:
Magdeborgar brunabótafélagi
Den Kjöbenhavnske Söassurauce
Forening limit.
Aðalumboðsmenn:
O. Johnson & Kaaber.
Þáttur
frá
Fjalla-Eyvindi, Höllu, Arnes, Abraham
og Hirti útileguþjófum.
Eftir Gísla Konráðsson.
1. Upphaf Eyvindar.
Eyvindur var son bónda eins í Flóa
suður í Árnesþingi, er Jón hét. Jón
hét bróðir Eyvindar; hann bjó síðar að
Skipholti. Eyvindur ólst upp á bæ þeim
er á Læk heitir í Hraungerðishrepp;
hann var snemma bráðgjörr, en blend-
inn í skapi. Eigi vitum vér frá ætt hans
að greina, en það er almenn sögn, að
förukona ein frá Eyrarbakka gisti að
Læk og misti þar ost úr poka sínum;
gramdist henni skaðinn og kvað Eyvind
því valda mundi. Hann þrætti fyrir
það; mælti hún þá með forsi miklu:
»Viljir þú Eyvindur ganga við oststuld-
inum, skal þér það að engu grandi
verða, ella muntu nokkurs háttar óheill
af bíða«. Slóst þá í orðahnippingar
með þeim, því að Eyvindur lét ekki sitt
— 2 —
minna og þrætti harðlega. Beiddi þá
kerling honum óbæna og mælti:
»Héðan af skaltu, Eyvindur, aldrei
óstelandi verða«. Kom þá móðir Eyvind-
ar að og heyrði ályktunarorð kerlingar
— því að sagt er hún byggi þá með
sonum sínum — og fyrir þvi að hún
vissi kerlingu mesta svark og skapvarg,
og nornalega í óbæn sinni, þá bað hún
kerlingu að leggja sveininum nokkurt
liðsyrði, ef ekki gæti hún látið orð sin
ómælt vera. — Kerling mælti:
»Þín skal hann að njóta; mæli eg
svo Juin, að aldrei komist hann undir
hegningu í mannahöndum, en með mæðu
stórri og baráttu mun hann þó æfi sína
enda«. Var Eyvindur þá 15 vetra og
var eftir það aldrei óstelandi; að öðru
var hann vel þokkaður, skaphægur og
hinn öruggasti til alls starfa. Eyvindur
var uppalinn með foreldrum sÍDum og
síðan fyrirvinna hjá móður sinni; en
þau dóu bæði hnigin að aldri. Bjó
Eyvindur síðan litla hríð að Traðarholti
i Stokkseyrarhreppi, ókvæntur (því ekki
hafði hann þá enn fengið Höllu). Stund-
— 3 —
aði hann þá smíðar, en jafnan lá orð-
rómur hinn sami á honum um stuldi
og gjörðist þar af óþokki mikill milli
hans og bygðarmanna. Stóð svo um
hríð; tóku sumir að hóta honum lögw
sóknum, en ekki tók heldur af hvörfin,
og ætluðu menn Eyvindur stæli jafnt
sem áður og hefti þá fýsn sína að eugu.
Sökum þess komst það á orð síðan, að
eigi myndi honum það sjálfrátt. En
síðan var það að Eyvindur tók að selja
búshluti sína, og er hann hafði selt þá
að vild sinni, var það um vorið, er
snjóa leysti af fjöllum, að Eyvindur
hvarf með hrossum sinum og ýmsum
búshlutum og vissi enginn hvað af
honum varð (né farið hefði hann Þjórsá
á ferju, ölfusá, eða þá Hvítá, er kallast
Brúará við Skálholt). En það er sagt
að skamt líði um til þess að illar fjár-
heimtur gjörðust á haustum; ætluðu
menn útileguþjófa valda mundu.
2. Lýsing Eyvindar.
Brynjólfur, son Sigurðar landþings-
skritara Sigurðssonar lögmanns Björns-