Morgunblaðið - 11.03.1914, Síða 4

602
MORGUNBLAÐIÐ
JTlorgutibíaðið
kostar ekki nema 65 aura á mánuði
fyrir áskrifendur (34—35 blöð).
Sent heim eldsnemma
á h v e r j u m
morgni.
Eina
b laðið,
sem enginn
má án vera. Gerist
áskrifendur þegar í dag.
Það margborgar sig, — munið það!
Otsalan mikla
daginn
á föstu-
í
Afmælt U. M. F. Iðunn
yerður haldið fimtud. 12. þ. m. kl. 9 síðd. í Good-
templarahúsinu.
Aðgöngumiðar kosta 25 aura og fást hjá gjald-
kerum beggja Ungmennafólaganna.
Det kpl. oct. alm. Brandassurance Compagni
tekur að sér brunatryggingar á húsum, vörum, innanhússmunum, skepn-
um og ýmsum öðrum fjármunum.
T. í). Tí. J. Brijde,
71. B. Tlieísen.
Tií sðíu
•er í Vestmannaeyjum motorbátur i ágætu standi, nýjum seglaútbúnaði
og línusþili.
Báturinn er sterkur og sérlega góður sjóbátur, með 8 hesta
Gedionsvél tvöfaldri.
Verðið er mjög sanngjarnt.
Lysthafendur snúi sér til J. P. T. Brydes verzlunar i
Reykjavík eða Vestmannaeyjum.
Þakpappaverksmiðjan Dortheasminde "
Köbenhavn B. IUL. ZACHARIAS & Co, Dortheasminde.
Herkúles-þakpappi
Haldgóðir þakpappalitir allsk.
Strokkvoðan Saxolin.
Stofnað 1896.
*
Tals.: Miðst. 6617.
Álagning með ábyrgð
Triumph-þakpappi
Tjöralans — lyktarlaus.
Triumph einangrunarpappj
Söngkensía
Frú Laura, Finssen, útskrifuð frá sönglistaskólanum í K.höfn
og lengi notið framhaldskenslu á Þýzkalandi, kennir söiig. Sérstök
áherzla iögð á raddmyndun og heilsusamlega öndunaraðferð (hygieinisk
Pustemetode), setn hlífir hálsinum og þroskar röddina.
Vanalega heima til viðtals kl. 5—6 e. h., Laugaveg 20 B (uppi).
Beztu Cigarettur
heimsins
eru
Special Sunripe
irá
R. & J. Hill Ltd, London.
Rauða akurliljan.
Skáldsaga* frá
83 stjórnarbyltingunni miklu
eftir
baronessu Orczy,
* (Pramh.)
— Percy, Percyl hrópaði hún þá
eins hátt og hún gat, en var þó
enn milli vonar og ótta. Eg er
bérna! Komdu til mín I Hvar ertu
Percy ?
— Iá, það þýðir nú lítið að kalla
á mig, góða mín, svaraði röddin,
því eg get, svei mér, ekki komið til
þin. Þessir helvítis Frakkar hafa
bnndið mig á höndum og fótum,
og b.trið. mig eins harðan fisk. Eg
get alls ékki hreyft mig.
En Margrét skildi alls ekkert enn.
Hún heyrði ekkert úr hvaða átt
röddin kom, því bæði var hún lág
og þróttlítil og auk þess bergmáluðu
klettarnir alt um kring. Enginn
maður var sýnilegur annar en — —
— Guð almáttugur — — gyð-
ingurinn-----------? Var það mögu
legt? Dreymdi hana, eða var hún
-orðin vitskert?
Gyðingurinn lá undir kletti nokkr-
um skamt þaðan. Hann reyndi að
rísa á fætur, en það var honum um
megn, því hann var harðijötraður.
Margrét hljóp til hans, tók höíuð
hans milli handa sér og leit í tvö
blá og næstum gletnisleg augu.
Percyl —------------Percy!----------
Elskan mín! hvíslaði hún frá sér
numin af gleði. Guði sé lof! —
Gnð sé lof!
Svona, svona, góða mín,
mælti hann góðlátlega. Við skulum
þakka guði bráðum, ef þú treystir
þér til þess að leysa þennan bölv-
aðan fjötur.
Hún hafði engan hníf, og fingur
hennar voru stirðir og máttvana af
kulda. En hún reyndi þó með
tönnunum að losa um hnútana og
hrundu fagnaðartár hennar um leið
niður á hendur hans, sem voru
bæði óhreinar og þrútnar undan
böndunum.
— Dauði og djófull! mælti hann
þegar fjöturinn fór að rakna. Það
hefir víst aldrei komið fyrir fyr, að
nokkur frjálsborinn Englendingur
hafi látið Frakka berja sig eins og
hund án þess að reyna að verja sig.
Auðséð var að hann var alveg ör-
magna af þreyta og kvölum,*1 því
þegar fjöturinn var leystur, gat hann
hvorki hreyft legg né lið.
Margrét stóð ráðþrota.
— Ó, eg vildi að eg hefði hér
svolítið af vatni ! hrópað' hún í ör-
væntingu, er hún sá að Percy lá
við yfirliði. — Nei, góða mín!
tautaði hann og reyndi að brosa.
Þá vildi eg þó heldur svolitinn sopa
af góðu koníakki. Og ef þú vilt
gera svo vel að stinga hönd þinni hér
í barm minn þá á að vera peli í
brjóstvasanum á þessari káputusku.
— — — Fjandinn hafi það ef eg
get hreyft mig nokkuð.
Hann dreypti í koníakkið og
skipaði Margrétu að fara að dæmi
sinu.
— Jæja, nú líður okkur þó betur,
góða mín, eða hvað finst þér? mælti
hann og andvarpaði. Annars er
þetta alleinkennilegt fyrir frú Blak
eny að finna mann sinn þannig til
reika. Og svo hefi eg ekki rakað
mig í sólarhring, bætti hann við og
strauk hendinni um kökuna. Eg
hlýt að veia eins og versta fugla-
hræða, — og svo þetta fallega
hrokkna hár! — —
Hann greip gerfihárið hlæjandi af
höfði sér og þeytti þvi burtu. Svo
hallaði hann sér áfram og horfði lengi
þegjandi i augu konu sinnar.
— Percy I hvíslaði hún og brá
um leið fyrir roða á kinnum henn-
ar og hálsi, ef þú vissir-----------
— Eg veit það, elskan min —
— alt, sagði hann með innilegri
viðkvæmni.
— Geturðu nokkru sinni fyrir-
gefið mér?
— Eg hefi ekkert að fyrirgefa.
Þú hefir nú gert meira en að bæta
fyrir brot þitt á dansleiknum.
— Þú hefir þá vitað það — —
altaf-------, hvíslaði hún.
— Já, svaraði hann þýðlega. Eg
vissi það — — altaf. En hefði
eg aðetns vitað hvað þú ert góð og
hugrökk, Margrét, og að þú áttir
það fyllilega skilið að eg bæri fnlt
traust til þin, þá skyldir þú ekki
hafa þurft að líða þessar þjáningar,
til þess að leita manns, sem þú
hefir svo mikið að fyrirgefa.