Morgunblaðið - 17.05.1914, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ
907
E=3 DAOBÓfflN. C
Afmæli í dag:
Þóra Jónsdóttir húsfrú
Þuríður Magnúsdóttir húsfrú
Einar Runólfsson trésm.
d. Tómas próf. Sæmundsson 1841.
Sólarupprás kl. 3.16
Sólarlag kl. S.36.
Háflóð er í dag kl. 11.30 árd.
og kl. 11.48 e. h.
YeSrið í gær:
Rv. s.v. kaldi, regn, hiti 2.8
íf. 8.v. stormur, hiti 3.0
Ak. s. snarpnr vindur hiti 5.0
Gr. s.v. stinnur kaldi, hiti 2.0
Sf. v. gola hiti 7.9
Vm. v. Btinn gola, hiti 5.0
Þh. F. v.s.v. stinn gola hiti 7.0.
Guðsþjónustur í dag, 5. sunnu-
dag e. páska, (Biðjið í Jesú nafni,
Jób. 16 Jóh. 17, 1—17. Jóh. 15
18—25).
í dómkirkjunni kl. 12 síra Bj. J.
(ferming), Engin síðdegism.
í Fríkirkjunni kl. 12 síra 01.
Málarar.
Beztu og ódýrustu málaravörurn-
ar fást ætíð í mjög miklu úrvali í
Godthaab.
A|s, P. J. Thorsteinson & Co.
Prestskosning. Að Kolfreyju-
stað er kosinn aðstoðarprestur síra
Haraldur Jónasson með 216 atkvæðum.
Stefán Björnsson cand. theol. og fyrv.
ritstjóri Lögbergs fekk 60 atkvæði og
Haraldur Þórarinsson prestur í Hofteigi
11 atkv.
Herbert Sigmundsson yfirprentari í
ísafold fór utan nú með Sterling.
Hafði hann í hyggju að ferðast til
Lundúnaborgar til þess að kynna sór
nýjustu framfarir í prentlistinni og alt
það er að því lýtur. Mun hann dvelja
þar um nokkurt skeið, eða svo lengi
sem honum þurfa þykir.
Napóleon Tyrklands.
Viðtal við Enver pasha.
því engum Tyrkja líkur — og hug-
rekkið, orustugleðin ogþjóðarmetnað-
urinn skíni af svip hans. Og þetta
fer honurn vel.
Náttúrugripasafnið opið kl.
1 V.-2V*. ___
Þjóðmenjasafnlð opið 12 2.
P ó s t a r í dag :
Ingólfur fer til Grindavíkur.
V e s t a fór hóðan i gærkvödi áleiðis
til Austfjarða og útlanda. Meðal far-
þega voru: Jon Laxdal kaupm., Hall-
grímur Benediktsson umboðssali, Mar-
grét Sigfúsdóttir, Ólafur Jónsson mynd-
mótari, Þórey Brynjúlfsdóttir, Gísli
Hjálmarsson kaupmaður, Lauritz Gunn-
lögsson stórkaupm., Margrót Stefánsd.,
Sigríður Eiuarsdóttir og ítali nokkur.
Á skipinu voru um 200 farþegar er
það fór hóðan.
Sterling fór hóðan í gærkveldi
áleiðis til Austfjarða og útlanda. Far-
þegar með skipinu voru hóðan um 300.
Þar á meðal: Anton Jakobsen kpm.
á Eskifirði með fjölskyldu, alfarinn
j hóðan, jungfr. Sigríður Steindórsdottir,
Louise Lúðvígsd. kaupmanns á Norð-
I firði, Gunnlaugur Einarsson stud. med.
jungfrúrnar Dýrleif og Þorbjörg dætur
síra Arna Jónssonar á Hólmum, Guð-
l björg Bjarnadóttir, frú Kristín Jakobs-
Ingólfur komst ekki til orgar- dóttir[ gjgríður Jónsdóttir jungfrú, GuS-
nesa í gær, en fer þaugað í ag e Ingvarsdóttir jungfrú, Krejns
veður leyfir. | vindlakaupmaður, Guðjón Jónsson kpm.
, og Englendingur. Til Ameríku fóru
D á i n n. Jón Ólafsson bóndi 1 Litla- Gunnar Richardsson, bankaritara og
bæ á Seltjarnarnesi dó í gærmorgun ur j Brynjólfur Magnússon.
lungnabólgu.
Knattleikur verður háður á
íþróttavellinum í dag kl. 3. Hafa
Frakkar á Lavoisier skorað á Fótbolta-
fólag Reykjavíkur að keppa við sig og
leika 11 manns af hvorutveggju.
U p p b o ð á skipinu Niels Vagn var
haldið inn á Eiðsvík í fyrradag. Hæzta
boð var 500 kr. Gerði það h.f. P. J-
Thorsteinsson & Co.
Pollux kom til ísafjarðar í fyrra-
dag kl. 6 síðd. og fór þaðan aftur kl.
11 um kvöldið.
G i f t i n g: Ekkjumaður Magnús
Þórarinsson Fischersundi, 1 og ekkjan
Guðrún Hákonardóttir.
T ó m a s kaupm. J ó n s s 0 n hefir
bætt við f matarverzlun sína miklu af
íslenzku kjöti 1 dósum, sem hann hefir
sjálfur soðið niður. Höfum vór átt
kost á að reyna kjötið og þótti oss það
sórlega gott.
F u n d i r í K. F. U. M. og K. F. U.
K. í vikunni:
Sd. 17. kl. 10. Sunnudagaskóli.
__________4. Fundur. í Y-D. (10—14
ára drengir).
__________8^/2 Almenn samkoma. All-
ir velkomnir.
Hr. Björn Magnússon sima- Md lg kl væringjaæfing.
stjóri á Borðeyri, sendi Morgunblaðinu | ^ ig kL 5 Qg 8 Saumaf. K.F.U.K.
hænuegg, óvanalega stórt og mikið.
Verpti því hæna á Borðeyri þ. 23.
apríl og er það 9 5 g r ö m m að þyngd.
Býður nokkur betur? — Eggið er í
glugga Morgunblaðsins.
B i f r e i ð a r fara nú að jafnaði á
__________8^/2 Biblíul. Karlm. velk.
Mvd. 20. kl. 8^/2 U.-D.-fundur. Árni Jó-
hannsson bankar. les upp.
Fmtd. 21. kl. 4 Fermingadrengja-
hátið.
__ — kl.8V2. Fundur í A-D.
Fólagsmenn mæti (sumard. fyrsti)
degi hverjum margar ferðir milli Reykja- j ps(L 21. kl. 8J/2 Fundur 1 K.F.U.K.
víkur og Hafnarfjarðar. Fer varla Stúlkur velkomnar.
nokkur inaður þá ferð nema í bifreið, ló. 22.kl. 61 /2 B'ermingarstúlknaliátíð
enda er það ei lítill tímasparnaður fyr-
ir fólkið.
Danskur kvenblaðarr.aður heimsótti
fyrir skemstu Enver pasha hinn tyrk-
neska, eða Enver bey. Sá var titill
hans áður, og undir honum varð
hann heimsfrægur.
Enver pasha má enn heita korn-
ungur maður, tæpast þritugur, en fáir
hafa lifað annað eins á þeim aldri,
eða orðið svo frægir.
1908 hófst hann úr litlum met-
orðum, er hernum var haldið til
Miklagarðs og stjórnarskipunin aug-
lýst. Arið eftir verður næsta bylt-
ingin, er Abdul Hamid var tekinn
höndum og rekinn frá riki. Þá er
Afríku-styrjöldin. Þar varðist Enver
bey ítölum langalengi við lítinn liðs-
kost og lítt æfðan. Síðan kemur
Balkanstyrjöldin mikla. í henni of-
anverðri gjörði hann þann óvina-
fagnað, að reka stjórnina í Mikla-
garði frá völdum með skammbyss-
una í hendinni og aftra friðarsamn-
ingunum. Eftir það vann hann
Adrianopel aftur til handa Tyrkjum
orustulaust. Og nú er hann orðinn
hermálaráðherra, því nær einvaldur
og tengdasonur ríkiserfingjans!
Hann býr í skrautlegri höll í
Miklagarði, og hefir inndæla útsjón
yfir Marmarahafið og nýjan skemti-
garð, sem verið er að gróðursetja á
brunarústum, einum af átján þar í
borginni. Þar á að reisa minnis-
varða ófriðarins nýafstaðna, og sýnir
það, að Tyrkir finna til sín jafnt í
blíðu sem stríðu. En þótt líf þessa
unga manns sé svona glæsilegt að
ytra útliti, er þó ekki barist eins um
neinn, né setið svo um líf nokkurs,
sem hans. Hann hafði sem sé enda-
skifti á öllu, þegar hann komst til
valda. Rak gamla herforingja frá
völdum miskunnarlaust, hundruðum
saman og það þótt þeir hefðu geng-
ið fram sem hetjur í óheillaófriðn-
um síðasta. Þetta svíður og, þegar
áður voru mótstöðumenn hans orðn-
ir óðir af heift til hans útaf drápi
Nazims pasha. Verður því að vaka
yfir lifi hans með viðlika áfergi og
Abduls Hamids áður. Verður dönsku
blaðakonunni skrafdrjúgt um það, við
hve mikla örðugleika hún átti að
stríða sökum fortryggninnar, áður
hún næði fundi hans. Og þetta er
hið fyrsta, er hún vekur máls á við
hann, þegar þau hafa heilsast.
»Eg hefi gjört skyldu minac,segir
hann. »Þeir sem sitja um líf mitt
þykjast vist gjöra sina skyldu. Eg
veit vel, að það er ekki til eitt ein-
asta lífsábyrgðarfélag sem vill líf-
tryggja mig. Þau um það. Tyrk-
land á lífið í mér og eg hefi lítið
annað aðhafst siðustu sex árin, en
hætta því fyrir velferð Tyrklands
Ög það er flestum furða og mörg
um öfundarefni, hvernig mér hefir
gengiðc.
Konunni þykir pilturinn ekki láta
litið yfir sér, þó hann hinsvegar sé
bæði kurteisin sjálf — hann hefir
sem sé tekið sér Evrópusnið, og er
»Hvað álitið þér nú að hendi beztc,
spyr hún, »hvort heldur að lifa í
friði og spekt og reyna að bæta fjár-
haginn, eða þá að hefja nýjan
ófrið ?c
Hann svarar ofur rólega, þótt hann
viti að hann er grunaður um að
blása að ófriðarglæðunum:
»Nei, eg vona að komist verði
hjá nýjum ófriði. Engan langar í
hann, núna, og ekki mig heldur.
En mig langar til þessc, segir hann
og hvessir fast augun, »að undirbúa
herinn og kenna honum svo að hann
þekki skyldu sína og sé störfum sín-
um vaxinn. Þess vegna hefi eg orð-
ið að gjöra nokkrar breytingar á
stjórn hersins, þannig að honum er
nú stýrt og hann æfður ejíir mínu
höfðic.
Hún hugsar með sér að hvorki
Cæsar né Napóleon hefðu getað tal-
að fremur eins og sá sem vald hefir,
þegir um hríð og spyr svo:
»Og peningarnir?c
»Já, — peningarnirc. Sigurbrosið
breytist skyndilega í raunabros.
»Já, — við erum altaf að vona að
unt verði að koma á----------svona
reglu. Það þarf mikils meðc.
Hann má auðvitað ekki segja eins
og er, en það þekkja allir. Tekju-
hallinn á aðra milj. kr. árið sem
leið, og starfsmenn rikisins hafa ekki
getað fengið borguð út laun sín í
meira en missiri. Alstaðar hrein-
asta neyð, og það er hart fyrir svo
stolta menn, sem Tyrkir eru.
Svo minnast þau á Adrianopel.
Það tal þykir honum gott. Hún
minnist á hvað gangi staflaust: að
Tyrkir séu að víkja þaðan eftir kröfu
Breta, en hann bara sussar háðslega
eins og Bretar væru einhverjar lægri
verur og segir með ákefð:
»Öðru nær. — Við erum að víg-
girða, viggirða að nýju — öll virk-
in við Adrianópelc.
En hún spyr sjálfa sig hvernig
eigi að fara að viggirða, peninga-
laust, og svo kveður hún þenna
undramann. Mikið fanst henni um
skartið þar, einkum það, hve líkir
regingeim salirnir eru — höfðingjar
Austurlanda hafa nóg pláss — og
svo vopnasafnið frá öllum sigurför-
um Tyrkja frá ýmsum öldum. En
í sambandi við það getur hún ekki
stilt sig um að minna á það, sem
merkur, tyrkneskur rithöfundur sagði
nýlega um herskap þjóðarinnar. Hann
segir að hið eina, sem eftir sé til
minja um Tyrki í þeim löndum, er
þeir hafa unnið og aftur mist, séu
kirkjugarðar og hatrið gegn þeim.
Féndur hafi þeir hvervetna eignast,
en hvergi vini, því sé nú komið
sem komið sé. Ástandi ríkisins líkir
blaðakonan við það, ef lest brunaði
eftir brautarteinum, sem lægju fram
af björgum. Þar megnar enginn að
hafa hemil á, ekki einu sinni Enver
bey. Og þó segir hún að »hið