Morgunblaðið - 18.06.1914, Síða 2

MORGUNBLAÐIÐ
1046
lagsins, haíði leitað á náðir bræðra
sinna áður en baukinn hætti störf-
um og höíðu þeir heitið honum
hjálp, en er þeir vissu að örðugleik-
arnir voru glæpsamlegu athæfi hans
að kenna, neituðu þeir algerlega að
hjálpa honum nokkuð.
Danskir fjárprettir enn.
Bankaþjónn nokkur i Grundeier-
banken, Mickelsen að nafni, hefir
hnuplað frá bankanum 45,990 krón-
um. Mickelsen var i víxladeild
bankans, og náði undir sig fé með
því móti að falsa víxia og fá þá
greidda hjá gjaldkera. Eftir öllum
líkum að dæma, hafa þeir verið 2
í félagi um þetta bankamennirnir,
en hver hinn er, hefir enn eigi upp-
götvast. Svikin komust þannig upp,
að mismunur varð í aðalreikningi
bankans. Voru þá endurskoðendur
tilkvaddir, en á meðan þeir voru að
verki, flýði Mickelsen úr landi. Það
er álitið að hann muni hafa eytt
fénu í gróðabralli. Lögreglan hefir
sent lýsingu mannsins í 'allar áttir
og heitir hverjum þeim þúsund kr.
verðlaunum, sem handsamar piltinn.
Tjónið, sem bankinn hefir liðið, er
mjög tilfinnanlegt, því hann stóð
ekki of vel að vigi áður.
Eitur-hringur. Lögreglan í
London er að svipast eftir manni,
sem sakaður er um að hafa »eitraðf
stúlku þar í borginni á einkennileg-
an hátt. Stúlkan, sem er vélritari í
Fleet Street, sagðist hafa verið á
gangi um fjölfarna götu, þegar prúð-
búinn maður náði henni og þreif
um úlfliðinn á henni. Hún kendi
óþægilegs sviða undan takinu. Þeg-
ar heim kom, leið yfir haua þrí-
vegis hvað ofan í annað. Á úlfliðn-
um mátti sjá smáför, eins og eftir
marga títuprjóns-odda. Á sumum
stöðum Bandaríkjanna er það altítt,
að menn beiti slíkum brögðum til
að tæla kvenfólk í hendur »hvítu
þrælasalannac. Þegar stúlkurnar
hníga niður á strætunum, koma
bófarnir þeim til aðstoðar, látast vera
ættingjar þeirra, leigja vign handa
þeim og flytja þær á leyndar stöðv-
ar. Eitrinu er þrýst inn í úlfliðinn
með því að styðja á fingurhring,
sem eitur er í.
Caruso og Crusoe.
Caruso hefir nýlega sagt smásögu
þessa til dæmis um það, að menn
séu ekki ætíð jafn nafnfrægir og
þeir gera sér í hugarlund.
Það var þegar hann var seinast í
Bandaríkjunum, að hann fór í lang-
ferð á bifreið. En á einhverjum
stað bilaði vagninn og meðan vagn-
stjórinn gerði við skemdir þær, sem
á voru orðnar, gekk Caruso til bónda-
bæjar, sem þar var í grend. Þar
hitti hann húsráðanda og ræddust
þeir við nokkra hríð. Bóndi spurði
hann þá að nafni og hinn sagði hið
sanna til. En þá varð bóndinn al-
veg forviða. »Crusoe, Crusoe, —
Robinson Crusoe, hinn nafnkunni
æfintýramaður«, hrópaði hann. Aldrei
hafði eg haldið það að mér mundi
á gamals aldri veitast sú ánægja að
sjá svo nafnfrægan mann!
Caruso datt auðvitað ekki í hug
að spilla gleði mannsins með því
að segja honum hið sanna.
Þjóðmenjasafn Norðmanna.
Þjóðmenjasafn Norðmanna, (Norsk
Folkemuseum) í Kristjaníu er að
koma sér upp nýju og veglegu húsi,
sem safnið er nú að flytjast í. Hið
nýja safnhús verður opnað fimtu-
daginn 25. júní n. k. með mikilli
viðhöfn og í nærveru konungs.
Stjórn safnsins hefir sýnt oss ís-
lendingum þá sæmd, að bjóða forn-
menjaverði vorum, cand. Matthíasi
Þórðarsyni, að vera við þessi hátíða-
höld, sem standa tvo daga, en hann
getur þvi miður ekki tekið boðinu.
íslendingar
frá Vesturheimi.
Allmargir landa vorra frá Vestur-
heimi hafa komið . hingað í sumar,
auk þeirra sem áður eru taldir. Með
Sterling komu: Mrs. G. Pálmason
og móðir hennar, Mrs. Helgason
frá Argyle og sonur hennar 12 ára,
Mrs. Sigurbjörg Pálsson og Matthías
Einarsson. Ennfremur voru í þess-
um flokki til Englands Torfi Steins-
son, kaupmaður frá Kandahar, Sask.
bróðir Halldórs læknis i Ólafsvík,
og þeirra systkina, og Sveinn
Kristjánsson (ættaður frá Bjarnar-
stöðum i Bárðardal) mágur síra
Jóhanns dómkirkjuprests. Þeir fóru
til Norðurlands með Ingólfi.
Shackleton.
Eins og getið hefir verið í Morq-
unblaðinu áður fór Shackleton i vor
til Noregs til þess að undirbúa þar
suðurför sina. Sérstaklega hafði hann
i hyggju að reyna til þrautar bif-
sleða þá, er hann ætlar að hafa með
í suðurförinni. Nú er hann aftur
nýfarinn heim til Englands og læt-
ur hið bezta yfir förinni.
Honum þykir það nú fullsannað,
að bifsleðarnir muni koma að ágæt-
um notum i heimskautalöndunum.
Þeir eru knúðir áfram með loftskrúfu
og hraðinn er 15—20 mílur á klukku-
stund þótt á þeim sé 500 tvípunda
þungi og fara þeir jafnt upp og of-
an brekkur. í heimskautalöndunum
er snjórinn miklu þéttari heldur en
þó i Noregi og álítur því Shackle-
ton að sleðarnir muni reynast betur
þar. Enda komst hann og að raun
um að þeir runnu bezt á morgnana
meðan frostið var í fönnunum.
Annars hefir hann í hyggju að breyta
þeim nokkuð, áður en hann leggur
á stað í suðurförina, en það verður
1. ágúst. Verða þeir sextíu saman
á skipi hans »Endurance«. Sjálfur
ætlar hann við sjötta mann að ferð-
ast yfir ísaflæmið milli Weddelshafs
og Rosshafs, en þau héruð eru
ókönnuð til þessa.
-------■» é «■-----
Ástar-ævintýri.
í Kentucky er kona nokkur, sem
heitir Adams. Hún er að eins 24
ára að aldri, hefir verið gift, en er
nú skilin við mann sinn. Tveir
bændasynir voru þar í nágrenninu,
Hubbard Miniard og Henderson
Hensley, og leizt þeim báðum vel á
konuna. Hinn fyrnefndi var 17, en
hinn síðarnefndi 18 vetra.
Frúin vksi það vel að þeir mundu-
hafa illan augastað hvor á öðrum
en kom sízt til hugar að það mundi
tjóni valda. Og svo var það einn
góðan veðurdag að hún bauð þeim
báðum til veizlu, ásamt nokkrum
ungum stúlkum.
Það var einhverntíma um kvödið,
að þau ræddust við, frú Adams og
Hensley. En það þoldi keppinautur
hans eigi. Varð hann svo ábrúðugur
að hann misti alt vald á sjálfum sér
og skoraði á hinn til einvígis. Gripu
þeir báðir til vopna og skutust á
marghleypu skotum inni í veizlu-
salnum. Frú Adams gekk á milli
þeirra, en þeir hættu ekki skothríð-
inni að heldur. Féll þar frúin og
hafði áður fengið þrjú sár. En pilt-
arnir lintu ekki fyr en báðir hnigu
öiendir til jarðar.
Frúin var flutt á sjúkrahús og er
nú tekin að hressast. Henni verður
ekki kent um þenna sorglega atburð,
því álit dómaranna er það, að hún
hafi alls eigi gefið piltunum nokkra
ástæðu til ábrýði.
Mörg ráðherraefni.
— Stjórnmálabréf. —
Lesendur Morgunblaðsins munar.
að tíð símskeyti hafa borist um ráð-
gjafaskifti á Frakklandi. Fyrst var
Viviani tilnefndur, þá Ribot, sem
»ríkti« 3 daga eða svo, en nú hefir
Viviani tekist að koma ráðuneyti á
fót.
Af bréfi því, sem hér fer á eftirr
má ráða, að fleiri hafa átt kost á
ráðherratigninni heldur en þessir
tveir, og víðar eru til »ráðherraefni«
en á íslandi. Bréfið er frá frétta-
ritara Daily Telegraph, svohljóðandi:
»París, sunnud.kvöld 7. júní.
Síðan eg skýrði frá því fyrra
laugardag, að M. Léon Bourgeois
hefði hætt stjórnarstörfum og M.
Viviani hefði mistekist að koma
ráðuneyti á fót, hafa fátíðar stjórn-
arhorfur komið í ljós, skapast og
skifst svo að segja á hverri klukku-
stund.
Þar er þá til að taka, að fyrri
hluta laugardags varð M. Viviani
þess var, að hann gat ekki komið
fótum undir ráðuneyti. Forseti lýð-
veldisins kallaði þá M. Paul Deschan--
el, forseta fulltrúa þingsins, og bauð
honum stjórnarformennskuna. M.
Deschanel færðist þegar undan, fyrir
þá sök, að hann hefði veri(5 kosinn
forseti með 411 atkv. og teldi það
skyldu sina að gegna forsetastörfum
þingsins framvegis.
Þetta var í gærkvöldi. Nær sam--
stundis bauð M. Poincaré M. Delcassé
að stofna nýja ráðuneytið. Hann svar-
aði, kvaðst veikur og rúmfastur, en
vonaði að geta séð forsetann næsta
morgun. í morgun tilkynnti hann
forseta 'lýðveldisins, að hann væri
enn við rúmið með köldu. M.
Poincaré leitaði þá til M. Jean Dupuy,
Briandliða, formanns franska blaða-
félagsins og eiganda blaðsins Petit
þjóðverjar og Rússar.
Tveir þýzkir liðsforingjar voru ný-
lega að æfa sig í flugi í grend við
landamærin. Tókst þá svo slysa-
lega til að þeir urðu neyddir til þess
að lenda innan landamæranna rúss-
nesku í Plezk-fylkinu. Þeir voru
þegar í stað teknir fastir og munu
nú Rússar ekki láta þá ganga sér
eins auðveldlega úr greipum og
flugmanninn þann í vetur, sem tók
lögregluþjóninn með sér og flaug
með hann til Þýzkalands.
Gríkkir kaupa herskip.
Flotamálaráðherra Bandamanna, Dan-
iel heitir hann, hefir lagt fyrir flota-
málanefnd þingsins tillögu um það,
að seld yrðu herskipin »Idaho« og
»Missisippi« til útlanda, fyrir
1,426,000 dollara, eða hið sama
verð og Bandaríkin keyptu þau fyr-
ir árið 1908. Hann getur þess
jafnframt, að þau séu ekki til ann-
ars nýt en þess, að hafa þau til
varna á höfnum. Það er ætlan
manna að Grikkir muni eiga að
sæta þessum kostaboðum.
Hundrað ár. Þegar Norð-
menn héldu hátíðlegan hundrað ára
minningardaginn, kom það upp úr
kafinu, að maður nokkur í Strande-
barm átti þá hundraðasta afmælis-
daginn. Hann heitir T. Haugstveit
og er fæddur 17. maí árið 1814.
Þorpsbúar sýndu honum þá þá virð-
ingu að ganga heim til hans í skrúð-
fylkingu og hélt einn þeirra hjart-
næma ræðu fyrir minni afmælis-
barnsins. Gamli maðurinn hélt því
næst ræðu og þakkaði mönnum fyr-
ir komuna og vináttumerkið.
Mona Lisa þjófurinn. Eftir
síðustu fregnum að dæma, mun mál-
ið gegn hoiium verða látið niður
falla, vegna þess að maðurinn er
talinn geðveikur.
Winston ChurchiII, flotamála-
ráðgjafi Breta, hefir mjög mikinn
hug á að nota flugvélar til hernað-
ar. Hann hefir hvað eftir annað
flogið langar leiðir með herforingj-
um sinum, til þess að kynnast þess-
um hernaðartækjum sem allra bezt.