Morgunblaðið - 25.07.1914, Qupperneq 4

1216
MORGUNBLAÐIÐ
Þátfur
Tjaíta - Eijvitidar
eftir
Gísta Konráðsson
er nú hominn á bókamarkaðinn.
Frá ðlgeriarhúsi Reykjavíkur
Syngið þið með, menn og konur!
Með sínu lagi.
í árstraumum flýtur sá indæli bjór Þar er ekki verið með sírópjað sulla
frá Ölgerðarhúsinu á Norðurstig 4, né sykur. Þar hafið þiðtryggingu fulla,
Hvitöl og Maltdrykkir, óáfengt alt, að næringarefnið er ómengað, hreint;
í öllu er þar hreinasta, fínasta malt. og ekki er þar farið með gerðina leynt.
cJSostar aó eins firónur 0.50.
Kaupendur Morgunblaðsins
L a g : Heim er eg kominn og halla nndir flatt.
Ef stjórnarskrárfrumvarpið óljóst
þér er,
og drskurðir lika þér miður,
þii meltir það held eg, ef hug-
kvæmist þér
með Hvítöli að renna því niður.
Ef íslenzkur fáni er þér áhyggja
stór,
og ertu um gerðina í vafa,
þá áttu að fá þér einn
Islendings bjér,
og ölflösku í veifunni að hafa.
eru vinsamlegast beðnir um að borga blaðið á
skrifstofu blaðslns, Austurstræti 8.
2S>- VÁfP^YGGINGAI^
Hann Bakkus er innan skamms útlægur ger
og allur hans glóandi lögur,
en það sem eg ábyrgist ósvikið þér,
er ölið á Norðurstíg 4.
Niðursuðuvörur
M A.S. De danske Yin & Conserves Fabr. Kanpmannahöfn
I. D. Beauvais & M. Rasmussen
eru viðurkendar að vera beztar í heimi.
IíÖGMBNN
Sveinn Björnsson yfird.lögm.
Hafnarstræti 22. Simi 202.
Skrifstofutími kl. io—2 og 4—6.
Sjálfur við kl. ix—12 og 4—6.
Eggert Claessen, yfirréttarmála-
fiutningsmaður Pósthússtr. 17
Venjulega heima 10—11 og 4—5. Simi 16.
Bogi Brynjóltsson, yfirréttar
málaflutn.m. Hótel Island. (Aðalstr. 5).
Venjulega heima 12—1 og 4—6.
Talsími 250.
Kaupið Morgunblaðið.
Vátryggið hjá:
Magdeborgar brunabótafélagi
Den Kjöbenhavnske Söassurance
Forening limit
Aðalumboðsmenn:
O. Johnson & Kaaber.
Carl Finsen Austurstr. 5, Rvík.
Brunatryggingar.
Heima 6 */4—7 Y*. Talsími 331.
ELDUR!
Vátryggið í »GenoraI«. Umboðsm.
SIG THORODDSEN
Frlkirkjuv. 3. Heima 3—5. Talsimi 227.
Auglýsið i Morgunblaðinu
<§rœnar Baunir
frá Beauvais
eru Ijúffengastar!
Galv. Vatnsfötur og Balar
Gas-katlar
í verzlun
O. Amundasonar.
Ást og grænmeti.
2 Saga eftir
L. Dilling.
Framh.
Og innan um alt þetta stóð frúin
sjálf, lítil og holdug — hér um bil
eins breið og hún var há — með
veðurtekið andlit, sem ljómaði eins
rauð kálhöfuð í sólskini.
Frú Pallesen, þvi svo hét hún,
hafði verzlað þarna í portinu í mörg
ár, eða síðan húsið var reist, og
hún gat læst búðinni sinni á hverju
kvöldi, þvi þeir sem heima áttu í
húsinu gengu altaf um aðaldyrnar.
Frú Pallesen var ekkert svipuð
Amagerkonunum. Hún gekk ætíð
mjög látlaust til fara, i gráu pilsi
og svartri treyju, og með rauðrönd-
ótta svuntu, sem hún batt um sig
þar sem líkur þóttu mestar til að
mittið mundi vera. Á höfðinu hafði
hún prjónaskýlu, sem hún hnýtti í
hnakkanum, svo að framundan sást
dálítið af dökku, sléttgreiddu hári.
Hún stóð oftast nær í búðardyr-
unum, síbrosandi og kinkaði kolli
tii flestra þeirra er fram hjá gengu,
því hún átli óteljandi kunningja.
Það var nú ekki svo undarlegt,
þótt hún þekti allar frúr, lögreglu-
þjóna og vinnukonur, sem heima
áttu í þessari götu, en hún varpaði
jafn vingjarnlegri kveðju á vagn-
stjórana og strákana, sem óku út
ölinu fyrir Carlsberg. Jafnvel sand-
maðurinn og fiskkonan, sem gengu
um göturnar og hrópuðu: »Buland«
og »Miavoli«, sem átti að þýða
»gólfsandur« og »rauðkoli«, —
staðnæmdust fyrir framan dyr henn-
ar og sögðu nokkur vingjarnleg orð
við hana á sæmilega skiljanlegri
dönsku.
Engin má þó halda að frú Palle-
sen hafi verið einstæðingur. Hún
átti mann, sem var þar í búðinni
hjá henni, lítinn feitan Pallesen,
rjóðan í kinnum og brosandi eins
og hún var sjálf.
Og þó var brosið stundum upp-
gerð eins og bak við það leyndist
hin bitrasta sorg.
Pallesen drakk ekki, hann spilaði
ekki og ekki leitaði hann annarlegra
guða á kvöldin. En hann hafði
einn slæman galla. Hann var á-
kaflega ábrúðugur.
Frú Pallesen hafði aldrei verið
neitt framúrskarandi falleg og nú
var hún auk þess af æskuskeiði. En
í augum Pallesens var hún dýr-
mætasta aldinið í búðinni. Þess
vegna hataði hann af öllu hjarta
bréfbera, lögregluþjóna, vagnstjóra
og aðra einkennisklædda menn, sem
eru hættulegastir eins og allir vita,
jafnvel fyrir gömul og slitin kven-
hjörtu.
En þó hafði Pallesen enga ástæðu
til þess að vera ábrúðugur.
Frú Pallesen var dygðug og hjarta
hennar eins hreint og snjórinn, sem
féll til jarðar i fyrra. Það hefir
sem sé ekkert snjóað í sumar.
Að visu gat hún ekki elskað
manninn sinn einan, því það getur
engin kona. Kvenþjóðin er alt of
ástrík til þess. Ef þær eiga ekki
börn, sem þær geta varpað ást sinni
á, fórna pær henni hundum og
köttum, fósturbörnum og miður
góðum frændum, gömlum leigjend-
um eða öðrum gömlum hlutum.
Frú Pallesen átti engin börn og
hafði aldrei átt. En »kammerráð«
Rask, sem heima átti á fjórða lofti,
átti son sem Fritz hét og honum
fórnaði frú Pallesen miklum hluta
af hinum viðkvæmu tilfinningum
sínum.
Foreldrar hans fluttu búferlum í
húsið um leið og þau Pallesens
hjónin byrjuðu grænmetisverzlun
sína. Þá var Fritz svolítill angi,
sem vagaði á bognum fótum um
garðinn. Frú Pallesen velti gullepli
til hans og Fritz valt inn í búðina
og þá festist með þeim sú vinátta,
sem aldrei skerðist þótt árin liðu.
Fritz stækkaði, fór í skóla, lærði
mikið en fékk lítið eyðslufé. Og
þó stóð enginn drengjanna betur að
vígi en hann, því hann lagði leið
sína um búðina á hverjum morgni
og frú Pallesen lagði þá alt af dá-
litið af smápeningum í lófa hans.
Árin liðu. Foreldrar Fritz dóu og
hann ólst upp hjá frænda sínum.
Var hann nú orðinn undirliðsforingi
og hinn gjörfulegasti maður. Þó
gleymdi hann ekki gömlu vinkonu
sinni. í hvert skifti sem hann fór
til skólans á Friðriksbergi, heimsótti
hann frú Pallesen, borðaði epli, stal
sér dálitlum blómvendi eins og þeg-
ar hann var lítill og ræddi við vin-
konu sína.