Morgunblaðið - 03.01.1915, Page 7

MORGUNBLAÐIÐ
7
Stríðsmyttdir.
Poincaré Frakkaforseti á
vígvellinum.
*ki
ain
Pess var áður getið í Morgutiblaðinu að Poincaré Frakkaforseti hafi
lst ferð á hendur til vígvallarins. Dvaldi hanti þar í nokkra daga og
niargar ræður fyrir hermeunina. Myndin hér að ofan sýnir forset-
a gangi um herbúðir Frakka. Við hlið hans er Joffre yfirhershöfð-
Frakka en fremst á myndinni sér maður hermann úi Afríkuliði
brakka.
^ðskulduð hegning.
(Þýtt).
Hr.

Greib var fríður maður, hár
Sfannur, klæddur eftir nýjustu
Ijj — Undir hendinni bar
kekJ ^ihi með nafntnu s'nu á
, hratt
Sinn\
^laíi
hann
Hann
upp tröppurnar, en í sömu
þaut dyravörðurinn upp og
ttieð þrumandi rödd.
^ Hvern ætlið þér að finna ?
% leita að hr. Rasseau.
i tn^t^antl Fýr á þriðja lofti beint
1 stl8anum, tautaði dyravörð-
sér ! um leið og hann sneri
írUð1 hættl hann v'ð> en ef þér
95 ret^ntng til hans er hann
hkindum ekki heima. Hr.
vildj an^aði frá sér eins og hann
vi5, það kemur þér ekkert
Qrefb hl'.óp. UPP stigann-
vissi auðvitað vel að herra
U ng kona hans voru ekki
j Hann hafði setið við glugg-
|r4 0 Veitingahúsi nokkru þar skamt
%s vaéð þau ganga út. Sömu-
Hi j^Ssi kann að þjónustustúlkan
°tað sér af fjarveru húsbænda
sinna og stolist út. Það hafði hann
einnig séð.
Þar af leiðandi hlaut heimilið að
vera mannlaust, að minsta kosti um
stund.
A þriðja lofti staðnæmdist herra
Greib, og til vonar og vara hringdi
hann dyraklukkunni; hann hlustaði,
en þegar ekkert fótatak heyrðist,
tók hann þegar til óspiltra málanna.
Fyrst opnaði hann leðurhylkið. í
því voru allir þeir hlutir sem inn-
brotsþjófur þarf á að halda. Hann
tók upp lykil, stakk honum í skrá-
argatið, en lykillinn gekk ekki að,
reyndi annan, en það fór á sömu
leið. í bræði sinni datt honum í
hug að brjóta upp hurðina, reyndi
samt þann þriðja, hurðin opnaðist
og hr. Greib hraðaði sér inn. Hann
rannsakaði gaumgæfilega herbergin,
fullvissaði sig um að enginn væri
inni. Því næst flýtti hann sér inn
i svefnherbergið að klæðaskápnum,
þar hugsaði hann sér að peningarnir
og skrautgripirnir væru geymdir, en
hann var aðeins byrjaður, þá var
dyrabjöllunni hringt. Hr. Greib var
svo vanur að stilla sig, að hann
hrökk ekki einusinni við; eitt augna-
Hljómleika
halda bræðurnir
Þórarinn og Eggert Guðmundssvnir
í Dómkirkjunni í kvöld kl. 9.
Aðgöngumiðar verða seldir í alþingishúsinu í dag og kosta 50 aura.
Sjá götuauglýsingar!
Stafsefningar-orðbók
Björns Jonssonar er viðurkend langbezta leiðbeiningarbók um ísl.
stafsetning.
Fæst hjá öllum bóksölum og kostar að eins 1 krórsu.
Athugið!
Vegna þess að ætíð eru gerðar tilraunir til þess að eftirlíkja
Sólskinssápuna, biðjum vér alla kaupendur að gæta þess vel, að Sunlight
standi á sérhverju stykki.
Aðeins sú sápa er ósvikin Sölskinssápa.
Gætið þess að yður verði ekki fengin önnur sápa í hennar stað.
Minningarritið
um Björn Jónsson, fyrra bindi með mörgum myndum, er komið út og
fæst í bókaverzlunum. Verð: 1.50.
hlik hugsaði hann sig um hvað hann
ætti til bragðs að taka. Honum
flaug í hug að það væri líklega dyra-
vörðurinn, sem vildi vita, hvað hann
hefðist að eða ef til vill einhver í
heimsókn til hr. Rasseau. Hvort
sem heldur er, er skynsamlegast að
opna og ef sá sem úti er fyrir ger-
ist nærgöngull, gef eg honum á
hann og tek til fótanna.
Hr. Greib týndi saman veikfærin
og stakk þeim I leðurhylkið, gekk
út í fordyrið og opnaði. Fyrir utan
stóð maður með borðalagða húfu og
mælti.
— Eg er með gasreikning.
— Hr. Rasseau er ekki heima,
svaraði Greib.
— Það er nú í þriðja sinn sem eg
fæ sama svarið, en i þessu tilfelli
finst mér það vera i meira lagi ó-
svifið að segja að hr. Rasseau sé
ekki heima, þegar hann sjálfur stend-
ur fyrir framan mig, og ef eg fæ
ekki peningana undir eins, þá verð
eg að hafa önnur ráð.
Hr. Greib sá að manninum hafði
missýnst, og til þess að losna sem
fyrst við hann, sá hann sér ekki
annað fært en að borga honum pen-
inga; hann huggaði sig við það, að
hann mundi bráðlega fá það marg-
faldlega endurborgað. Hann borgaði
reikninginn, en án þess þó að gefa
þjórfé, því óþarfa útgjöld voru hon-
um afar ógeðfeld.
Maðurinn drattaðist niður stigann
og tautaði fyrir munni sér.
Greib hraðaði sér inn i svefnher-
bergið aftur, en jafnskjótt sem hann
hafði tekið verkfærin upp var aftur
hringt.
— Djöfullinn sjálfur, hrópaði hann,
án þess að honum yrði þó hverft við,
í annað sinn opnaði hann dyrnar og
stóð nú augliti til auglitis við banka-
svein. Maðurinn rétti honum víxil,
sem hljóðaði upp á 2jofranka. Hr.
Greib datt í hug að það væri eina
ráðið að kyrkja manninn, og stela>.
af honum þeim peningum, sem hann
að öllum líkindum hefði á sér. En
sökum þess að Greib var, þrátt fyrir
alt og alt, enginn morðingi og hafði
aldrei lagt hönd á nokkurn mann,
hvarf hann frá þeirri hugsun aftur.
Það var heldur engin sönnun fyrir
því, að það mundi hepnast; maður-
inn var stór og sterkur og mundi
verja sig af ðllum mætti. Fólk