Morgunblaðið - 04.02.1915, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Caille Perfection
báta- og land-mótorar, eru lang-ódýrastir, ein-
faldastir og bezt gjörðir. Léttari og fyrir-
ferðarminni en nokkrir aðrir mótorar. Allar
frekari upplýsingar gefur
G. Eiríkss, Reykjavík.
Einkasali fyrir ísland.
Niðursoðið kjöt
frá Beauvais
þykir bezt á ferðalagi.
Golden Mustard
heitir
heimsins bezti mustarður.
Aðalfundur
Kaupfélags Hafnarfjarðar
verður haldinn í Goodtemplarahúsinu i Hafnarfirði
fimtudaginn n. þ. m. og hefst kl. 12 á hádegi.
Dagskrá:
1. Framlagðir reikningar fyrir umliðið ár.
2. Kosinn 1 maður í stjórn og 2 endurskoðunarm.
3. Önnur mál, sem fram kunna að verða borin.
Hafnarfirði 1 febr. 1915. Stjórnin.
Góð kýr, Srœnar Saunir
velmjólkandi, óskast keypt. Má snúa sér til Þorláks Vilhjálms- trá Beauvais
sonar Rauðará. eru ljúffengastar.
IiOGMENN
Sveinn Björnsson yfird.íögm.
Frlklrkjuveg 19 (Staðastað). Sfmi 202.
Skrifstoíutími kl. 10—2 og 4—6.
Sjálfur við kl. 11—12 og 4—6.
Eggert Claessen, yfirréttarmála-
flutningsmaður Pósthússtr. 17.
Venjulega heima 10—11 og 4—5. Sfmi 16.
Olafur Eárusson yfird.lögm.
Pósthússtr. 19. Sími 215.
Venjulega heima n—12 og 4—5.
Jón Asbjörnsson yfid.lögm.
Austurstr. 5. Sími 435.
Venjulega heima kl. 4—j^/s-
Hjðrtur Hjartarson yfirdóms-
lögmaður. Bókhl.stíg 10. Simi 28.
Venjul. heima 12^/3—2 og 4—5*/,.
Guðm. Olafsson yfirdómslögm.
Miðstr. 8. Simi 488.
Heima kl. 6—8.
Bjarni 1». Johnson
yfirréttarmálaflutningsmaður,
Lækjarg. 6 A.
Heima 12—1 og 4—5. Sími 263.
Beauvais
Leverpostej
er bezt.
Bahncke’s edik
er bezt.
Biðjið ætíð um bað 1
óskast til kaups.
R. v. á.
VÁT^YGGINGAP,
Vátryggið hjá:
Magdeborgar brunabótafélagi
Den Kjöbenhavnske Söassurance
Forening limit Aðalumboðsmenn.
O. Johnson & Kaaber.
Det kgl. octr. Brandassurance Co.
Kaupmannahöfn
vátryggir: hus, húsgögn, allS'
konar vðruforða o. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Skrifst. opin kl. 12—1 og 4—'5
í Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen).
N. B. Nielsen.
Carl Finsen Austurstr. 1, (uppi)
Brunatryggingar.
Heima 6 V*—7 V** Talsími 331*
A. V. Tulinius
Miðstræti 6. Talsimi 254.
Eldsvoðaábyrgð hvergi ódýrari.
Sæábyrgðarfél. Kgl. oktr.
Skrifstofutími 10—n og 12—I.
HDraMið: „SanHas“ íjúffanga Siíron og cJtampavin. Simi 190.
Gullæðin.
Saga
œflntýramannsins.
39 eftir
Övre Richter Frich.
(Framh.)
— Well! mælti hann, eg skal
ekki þrefa um verðið, eins og gam-
all Gyðingur. Það er áhætta, en
Whitestone hefir séð hann svartan
fyrri. Eg býð eina miljón dala fyrir
hönd gullnemafélagsins, en fjandinn
sjálfur hirði mig ef eg gef einu centi
meira.
— Við samþykkjum kaupin, mælti
Fjeld.
En Hart stökk út úr hópnum
þangað sem unga stúlkan stóð, greip
sólbrunna hönd hennar og kysti á
hana.
Hún horfði forviða á hann. Svo
draup hún höfði og roði flaug yfir
dökka andlitið. Hún sneri sér und-
an. —
Hvað var þetta? Mennirnir horfðn
forviða hver á annan. Þeir sáu þá
sjón, sem þeir hötðu aldrei séð fyr:
Augu Bessie Lecouereurs fyltust
tárum.
XVII. »
Þjófarnir í qistihúsinu.
í stóra salnum í Waldorfastoria-
gistihúsinu í New-York var kaup-
stefna haldin. Hinn hái þakhvelfði
salur, sem var bæði ósmekklega og
óhóflega skreyttur, dunaði af hinu
hrynjandi málmhljóði, sem endur-
ómar hæst á sálarstrengjum ame-
rískra kaupmanna. Ritsímaherbergið
var troðfult. Talsímarnir hringdu
óaflátanlega í klefum sinum. Þjón-
arnir þutu fram og aftur, og bifreið-
arnar runnu í halaróíu utan við
dyrnar. Pierpont Morgan, sem þá
var 73 ára gamall, sat i hægindastól
og reykti vindil. Og ungu brask-
ararnir, sem ekki tóku ofan fyrir
fjandanum sjálfum, gengu kengbogn-
ir af kurteisi fram hjá hinum stóru
spámönnum Mammons.
Það voru slæmir tlmar og miljóna-
mæringarnir létu á sér heyra ýmsar
smá áhyggjur. Ófriður var i aðsigi
og óreiða á alla bóga. Panamaskurð-
urinn dugði illa og amerfski flotinn
lá utan við Colon og beið þess að
Chagresfljótið skyldi vaxa svo að
það fylti »slúsurnar« hjá Galun.
Mexikó var ein eimyrja — þar voru
upphlaup — stjórnarbylting, og út-
lendingamorð, og Wilson varð á
allri sinni kænsku að halda til þess
ekki hlytist verra af.
Utan við mestu þrengslin stóð
hár maður og hermannlegur og
reyndi að losna við lítinn mann og
áfjáðan.
— Eg hefi engan tima, hrópaði
stóri maðurinn með dimmri röddu.
Eg á að leggja á stað til New-Orle-
ans eftir hálfa klukkustund og--------
— Þér megið eyða hálfri mínútu,
sagði sá litli einbeittut. Eg hefi
elt yður í þrjár vikur, og nú hefi
eg náð í yður, herra flotaforingi.
Jæja, það voruð þér, sem einusinni
fluttuð Arestide' Cabot, eða öllu
heldur Jaap van Huysmann, frá Colon
til Frisco-----------?
Fanagut flotaforingi sneri eirrauða
andlitinu að litla manninum, sem
hékk á honum eins og refahundur.
— Já, mælti hann sárgramur.
Hvern fjandann sjálfan.-------------
— Það var veikur maður Huys-
mann samferða, eða var ekki svo?
— Jú, það var ungur maður sem
hét Stone.
— Hugsið þér yður nú vel unb
herra flotaforingi. Höjðu peir Huys-
mann oq Stone kynst af tilviljun eðú
voru peir qamlir vinir?
Þá vaknaði áhugi flotaforingjans.
— Nú skil eg hver ætlun yðaf
er. Þér eruð ekki eins vitlaus eins
og þér virðist vera, O’Kelly. Já.
það skal eg segja yður. Bölvaður
hrekkjalimurinn hann Huysmann
sagði mér að þessi Stone væri ein-
hver allra bezti vinur sinn og hefði
komizt hjá dauða á mjög furðulegan
hátt. Hann sagðist áður hafa átt
nokkur viðskifti við hann. — —
Viðskijti? Ha, ha — — Ef þér getið
látið kveða upp dóm yfir piltinutn,
gerðu þér mér mikinn greiða-
Hrekkjubrögðin hans Huysmanns
hafa haldið fyrir mér vöku margaf
nætur. Eg held mér myndi batna
svefnleysið, ef eg vissi það, að fé'
lagi Huysmann? sæti í rafmagnstóln-
um.