Morgunblaðið - 26.05.1915, Side 2

2
MORGUNBLAÐIÐ
íþróttamenn.
Frh.
V.
Mér hefir oft orðið þungt í skapi
vegna þeirra manna, sem við íþróttir
eiga bér í Reykjavik. Þeir eru flestir
svo tómlátir og áhugalausir, að því
mundu fáir trúa að óreyndu. Fólk
heldur að þeir séu fyrirmyndar fé-
lagsmenn, sem starfi með brennandi
áhuga. En það fer hver villur vegar
sem slíkt hyggur. Iþróttamennirnir
eru ekki betri en aðrir.
Þeir menn eru teljandi, sem stunda
hér iþróttir af heilum huga. Hinir
eru fleiri, sem sinna þeim með hang-
andi hendi og hálfum huga. Þeir
menn meta meira að afla sér skað-
legra nautna og auðvirðilegra skemt-
ana, heldur en skerpa sitt sljóa vit
og herða sinn lingerða líkama með
hollum íþróttum.
Þegar menn byrja hér að iðka
einhverjar íþróttir, þá láta þeir eins
og afglapar af ákafa í fyrstu. Þeir
margspyrja hvenær næsta æfing verði.
Þegar þeim er sagt það, verða þeir
sárgramir yfir því, hversu langt er
á milli æfinga. Þeir vilja helzt hafa
þær á hverjum degi. En þessi dýr-
mæti áhugi stendur ekki lengi.
Fyrstu æfingarnar koma þeir á und-
an öðrum og bíða þess með óþreyju
að byrjað sé. Þegar þeir hafa komið
nokkrum sinnum fer áhuginn að
dvína. Eftir mánuð hætta þeir að
sækja æfingarnar reglulega, Svona
eru þeir flestir. — Sem betur fer eru
þó menn innan um, sem ekki eru
slíkir flysjungar.
Þeir, sem fyrst í stað eru heil-
hugar íþróttunum, hyggja að allir
þeir, sem með þeim vinna, séu það
líka. En það líður ekki á löngu áð-
ur eu þeir sjá hvernig félögum þeirra
er innan rifja. Þá er um þrent að
að gera fyrir þá: Að iðka íþróttirn-
ar áhugalaust og með hangandi hendi,
eins og þeir sjá að flestir gera. Að
iðka þær eftir sem áður með áhuga
og þola alla skapraun, sem af því
leiðir. Þriðja úrræðið er, að segja
skilið að fullu og öllu við þenna
félagsskap.
Menn kunna nú að spyrja: Af
hverju eru þeir menn að iðka íþrótt-
ir, sem engan áhuga hafa fyrir
þeim ?
Þeir gera það sumir af barnaskap.
Þeim þykir gaman að því að kallast
íþróttamenn. Þeirra hugsun er:
Starfaðu ekkert og hugsaðu ekkert,
sem þeim íþróttum má til gagns
verða, er þú stundar. Legðu ekkert
i sölurnar fyrir þær, það verða ein-
hverjir til þess aðrir, ef með þarf. —
Aðrir byrja á iþróttunum af því að
þeir vilja verða iþróttamenn og skara
fram úr hinum. En fáir eru smiðir
i fyrsta sinn. Þeir sjá fljótt að þvi
marki ná þeir ekki með sitjandi
sælunni. Þeir verða að hafa þolin-
mæði og starfa með óskiftum áhuga.
En þegar þeir sjá að þeir ná því
ekki öllu með einu taki, þá leggja
þeir árar í bát. Þeir halda að vísu
" Nlenn þurfa að mála
þegar veðrið er gott,
er ekki minni ástæða til að nota eingöngu litina góðu, frá
Sadolin & Holmblad & Co’s Eftf., Kaupmannahöfn,
því þeir þola alla veðráttu.
Aðalumboðsmenn: Nathan & Olsen.
áfram að vera í félaginu, en þeir
hafa ekki lengur neitt mark að keppa
að. Þeir eru ekki lengur heilir og
þeir sýkja frá sér.
Er nú slikt að undra, að þeim
mönnum, sem heilbrjósta eru og
vilja vinna, verði gramt i geði, er
þeir sjá að vit þeirra og vilji fær
engu orkað, vegna þessa almenna
tómlætis og viljaleysis, sem alt ætl-
ar að drepa?
Þeir menn í félögunum, sem heilir
eru og iðka íþróttirnar sjálfs sin
vegna, þeir hafa að visu skapraun af
hinu óheila sinni samfélaga sínna,
en engir fá að finna eins til þess og
stjórnendur félaganna. Það er eins og
meðlimirnir geri það fyrir stjórnina,
en ekki fyrir sjálfa sig, að sækja
æfingar. Það tekur á taugarnar að
halda slikum félagsskap saman. Vilji
stjórnin koma einhverju því í fram-
kvætrjd, sem til framfara horfir fyrir
félagið, þá getur hún ætið búist við,
að það nái ekki fram að ganga,
vegna þess að flestir af félagsmönn-
um vilja ekki og nenna ekki að leggja
neitt á sig fyrir félagið. Þeim finst
þeir gera vel, meðan þeir gera það
fyrir stjórnina, að koma á æfingarn-
ar! i Svona eru þeir innrættir íþrótta-
mennirnir í Reykjavík — flestir.
Hér er við raman reip að draga,
°g eg hygg að ekki liði á löngu
áðui en einhverjir verða uppdregn-
ir af þeim góðu mönnum, sem
nú halda sumum félögum hér ofan
borðs. Þau standa með þeim og þau
falla með þeim. Eg get ekki álasað
þessum mönnum, þó að þeir haldi
ekki lengur uppi baráttunni við þetta
áhugaleysi, viljaleysi og þrekleysi,
sem helzt til margir virðast hafa
fengið í vöggugjöf. Það er ekki
nema eðlilegt að þeir gefist upp.
Þeir sjá engan árangur verka sinna.
Það heldur alt niður á við.
VI.
Þó að eg beini þessum orðum
mínum í garð iþróttamanna, þá eru
fleiri sem hér eiga óskilið mál, því
hér stendur allur félagsskapur á fún-
um rótum. Vinur er sá er til vamms
segir. - Eg beini þessu til þeirra af
þvi, að mig tekur það sárast að sjá
íþróttirnar lognast út af, smátt og
smátt, eingöngu af tómJæti og áhuga-
leysi manna.
Það er öllum vel Ijóst hvert gagn
qetur verið að íþrótlum. En það verð-
ur aldrei fult gagn fyr en allir iðka
þær — öll þjóðin, og á þann heil-
brigða hátt, að menn iðki þær með
það fyrir augum að verða hraustari
og heilbrigðari.
Þróttvana og brjóstsogin þjóð á
ekki neina glæsilega framtíð fyrir
sér, og flestir þeirra manna, sem nú
þykjast vinna að þessu málefni, eru
ekki líklegir til að koma brjóstinu út
á þjóðinni.
B—n—O.
1 D A G B Ó £f I N. C3
Afmæli í dag:
Lára Siggeirsdóttir, ungfrú
Helga Sigurgeirsdóttir, húsfrú
Kristín Pálsdóttir, húsfrú
Margrót Þorláksdóttir húsfrú
Solveig Eymundsson, húsfrú
Þuríður Níelsdóttir, húsfrú
D. Bernhöft, bakari
Geir Zoega, kaupm. 85 ára
Jóh. Kristjánsson, ættfræðingur.
Þorkell Ólafsson, söðlasm.
Sólarupprás kl. 2.47 f. h.
S ó 1 a r 1 a g — 10.5 síðd.
Háflóð í dag kl. 3.30
og í nótt — 3.54
Veðrið í gær:
Vm. a. gola, hiti 6.5
Rv. v.s.v. gola, hiti 7.0
ísaf. s.v. kaldi, hiti 7.2
Ak. logn, hiti 9.0
Gr. s.s.v. andvari, hiti 7.5
Sf. s.v. kaldi, hiti 7.9
Þh.F. v.n.v. gola hiti 9.5.
Leiðinlegt er að sjá staurana sem
Skautafélagið notaði til þess að girða
af svellið á Tjörninni í vetur, standa
upp úr vatninu hingað og þangað um
Tjörnina. Vór teljum víst að sú skylda
hvíli á félaginu, að koma staurunum
á burt undir eins og ísinn er horfinn,
enda munu þeir og vera fólagsins eign
og hægðarleikur að nota þá næsta ár
þ. e. a. s. ef þeir eru hirtir nú þeg-
ar. Tjörnin gæti verið einhver mesta
bæjarprýðin og skömm er það, hve illa
hún hefir verið hirt undanfarið. Kostn-
að mun það auðvitað hafa í för með
sér, að gera Tjörnina sæmilega, en að
láta gamla staura standa vikum sam-
an langt upp úr vatninu er vanræksla,
sem ekki má eiga sór stað. Það kost-
ar þó aldrei nein auðæfi að koma
þeim á burt.
Burt með staurana — og það hið
bráðasta.
Að gefnu tilefni skal þess getið, sð
Sjúklingum mínum
gefst til vitucdar að eg verð
verandi um stundarsakir.
Rvík 25. maí 1915.
Þorv. Pálsson Jæknir
það er ekki Ben. G. Waage, sem rit
að hefir greinina »lþróttamenn«, sem
birst hefir hór í blaðinu.
Rangt var farið með föðurnafn
mannsins íslenzka, sem fyrirfór sór í
Kaupmannahöfn. Hann hét Móses
Jónsson (en ekki Jóhannsson) og
kvað vera ættaður úr Mosfellssveit.
Hann dvaidi um tíma á Jótlandi, en
fluttist til Kanpmannahafnar og fókst
þar eitthvað við verzluu, en gekk eigi
vel. 1 Hjáipræðishernum var hann
einu sinni. — Hann kæfði sig á gasi-
Flóra kom hingað aftur í fyrrakvöld
um kl. 8. Hafði orðið að snúa við
vegna. haffss er hún var kominn norð'
ur á miðjan Húnaflóa. Hafís var þar
afarmikill, eftir því sem skipstjóri
sagði; sigldi skipið rúma klukkustuud
inn í fsinn, en varð þá að hætta við
tilraunina að komast í gegnum hann.
Skipið fór aftur suður og austur una
land um miðnætti, en nokkuð af far-
þegunum sem til Norðurlands ætluðu,
stigu af skipinu hór.
Vesta fór til útlanda f gær. Með
skipinu tók sór fari m. a. Einar
Arnórsson ráðherra.
Hestnr fældist á Skólavörðustfgn'
um snemma í gær. Hljóp hann niður
stfginn og beint á búðarhurðina á
Laugavegi 1, þar sem Guðm. Ásbjörns-
son selur myndastytturnar. Hurðin
brotnaði og annað slys varð ekki af
því. —
Litlu síðar kom maður á hjóli niður
Laugaveg og stýrði beint á búðargiugg-
ann hjá Guðmundi. Kúðan brotnaði
sem og töluvert af myndastyttum, en
hjólreiðamaðurinn skar sig og skemdi
eitthvað dálítlð.
I
Þeir, sem þurfa að f-rúka timbuí
seinnipart sumars og í haust, xtttt
að tala við undirritaðan áður en
„Guíífoss"
fer, nú um mánaðamótiö-
firtti Jótisson,
Sími 104. Laugavegi 37. Sími 1 °4’