Morgunblaðið - 09.06.1915, Side 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
ágætu orgel-harmóníum
ávalt fyrirliggjandi hér á
staðnum. Seljast með verksrniðjuverði að viðbættum flutningskostnaði.
G. Eiríkss, Reykjavík.
Einkasali fyrir ísland.
Heinr. Marsmann’s
Yindiar
eru langbeztir.
Aðalumboðsmenn á Islandi:
Nathan & Olsen.
Vélameistara
vantar á »}örund«. Menn snúi.sér
til A. V. Tulinius.
DOGMENN
Sveinn Björnsson yfird.Iögm.
Frfklrkjuveg 19 (Staðastað). Sfmi 202.
Sknfstofutími kl. io—2 og 4—6.
Sjálfur við kl. 11—12 og 4—6
Eggert Claessen, yfirréttarmála-
flutningsmaður Pósthússtr. 17.
Venjulsga heíma 10—f! og 4—5. Simi 16.
Olafur Láriis*on yfird.Iögm.
Pósthússtr. 19. Sími 215.
Venjulega heima n —12 og 4—3
Jón Asbjörnsson yfid.Iögm.
Austurstr. 5. Simi 435.
Venjulega heima kl. 4—$1/a,
Guðm. Olafsson yfirdómslögm.
Miðstr. 8. Sími 488.
Heima kl. 6—8.
Kaupmenn!
Bezt og Ijúffengast er brjóstsykrið
úr innlendu verksmiðjunni
. ; í Lækjargötu 6B.
Sími 31.
(Srœnar Baunir
frá Beauvais
eru Ijúffengastar.
Vátryggið tafarlaust gegn eldi,
vörur og húsmuni hjá The Brithish
Dominion General Insurance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason.
Vátryggið hjá:
Magdeborgar brunabóufélagi
Den Kjöbenhavnske Sqassurance
Forening limiv AðalEfííboðsmenn:
O. Johnson & Kaaber.
A. V. Tulinius
Miðstræti 6. Talsimi 234.
Brunatrygging — Sæábyrgð.
Strí ðs vatry ggin g.
Skrifstofutími 9—11 og 12—3.
Det kgl. octr. Brandassnrance Co.
Kaupmannahöfn
vátryggir: hus, húsgðgn, alls-
konar vöruforða o. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heimakl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
í Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen)
N. B. Nielsen.
Carl Finsen Laugaveg 37, (uppi)
Brunatryggingar.
i ieima 6'-/t—7 xjt. Talsimi 331.
Reykið
að eins:
,Ct)airmati‘
og ,Vice Cf)air‘
Cigarettur.
Fást í öllum betri verzlunum.
Silfurlands nótt.
Skáldsaga
uni ræningja í ræningjalandi
16 eftir
Övre Richter Frich.
Framh.
Gamli maðurinn skygndist aftur
út yfir heiðina, alla leið frá
sandsléttunni miklu, sem var eins
og gult haf á að líta, og upp að
hyllingunum úti við rönd sjónar-
hringsins, hinna frjósömu bygða
Perotes. En svo námu augu hans
stað við lítinn gulleitan blett i kjarr-
inu þar sem hesturinn hans Gonzales
hafði gerst staður.
— Eg veit ekki hvað þetta er,
tautaði Fairfax og greip einn sjón-
ankann af borðinu. — — —
— Hvað áttu við Abraham ? mælti
}efí Smith. Eru úlfar í nágrenninu?
Fairfax svaraði ekki þegar í stað.
— Fjandinn sjálfur má vita hvað
það er, tautaði hann að lokum. Það
er enginn einasti maður hér á margra
milna svæði. En það er einhver
gulleitur blettur þarna niður í kjarr-
inu og hefi eg ekki séð hann fyr.
Sendu einhvern piltanna þangað,
)eff, til þess að vita hvað það
er. Það er likast því sem það
sé einhver tuska, sem menn Zapata
hafa tapað, þegar þeir fóru hér hjá
í morgun. —----------
Tuttugu minútum síðar kom einn
af Cow-boyunum upp í turninn.
— Hvað var það? mælti Fairfax.
— Húfa, mælti Cowboyinn kank-
víslega. Menn Zapata eru eflaust
boðnir til brúðkaups fyrst þeir hafa
fengið sér þessháttar höfuðföt. Hérna
er hún1 — ---------
Það var venjuleg gulleit ensk húfa
með stóru skygni.
Delma greip hana og skoðaði
hana í krók og kring. Honum
hnykti við og starði á fóðrið, sem
var næstum nýtt. Þar stóð firma-
nafn með gyltnm bókstöfum.
— Hvers verður þú vísari? spurði
Natascha.
— Þetta er einkennilegt, mælti
Delma. Þessi húfa er keypt mörg
þúsund mílur héðan — í landi, sem
fáir þekkja hér um slóðir. Hér
stendur:
William Schmidt, Kristiana.
— Kristiania, mælti Jeff og varð
hugsi. Hún er í Svíþjóð ef eg man
rétt.
— Nei, mælti Delma og brosti.
Af hendingu þekki eg borgina. Eg
hefi einusinni verið gestur hennar.
Það er höfuðborg Noregs.
Níundi kapítuli.
1 sorpræsum Mexikos.
Það var nokkrum vikum síðar.
Mexiko City, hin stóra háfjallaborg,
baðaði sig í kvöldsvalanum eins og
latt risavaxið dýr.
Enginn staður i hitabeltinu er svo
fagur og siðspiltur. Borgin hefir
vaxið upp af tvenskonar menningu,
spiltri kristni og grimmri heiðni, og
tíu þjóða blóð blandast þar. Þar
rikir guðsmóðir við hliðina á her-
guðnum Mexicolt og hér tvinnast
hinar seinustu trefjar af binum
gamla vísdómi Aztekanna saman
við hina nýju siðfræði Yankeeanna
og verður að óleysanlegri bendn
lagaleysis og yfirdrepsskapar.
Enginn maður, sem einusinni hefir
gengið undir götuljósunum í Aven-
ida Juarez, mitt á meðal þúsunda
glaðra og skrautklæddra borgara,
mun nokkru sinni fá því gleymt.
A hvexju kvöldi er eins og þar sé
hátíð, grímnleikur glaðværðar og
undirferli. Þar stendur hin aðdáun-
arverða gamla dómkirkja og Htur
niður á mannanna börn, sem eru á
sífeldu iði umhverfis múra hennar.
Og inni í leynigöngum Alameda
tindra hrafnsvört augu og undir
pálmatrjánum skrjáfar í silkikjólum.
Bifreiðarnar fara hvæsandi niður
Paseo og allur hávaði stórborganna
blandast þar í einn öflugan ósam-
ræmiskór.
En utan við miðja borgina, sem
er sköpuð af hinum ótæmandi auð-
æfum Mexikos, eru greni rauðu
mannanna. Þar haldast fátækt og
glæpir í hendur. Þar á kæruleysið
sér gullöld, sem nvorki truflast af
skólum né bókment. Og þar eru
hendurnar lausastar og knífarnir beitt-
astir þegar æsingamennirnir og upp-
reistarseggirnir ganga um kring og
æsa upp hinn meðfædda blóðþorsta.
Þessi jörð hefir drukkið mikið
blóð. Hér var áður fórnað þúsund-
ura manna, guðuryum til dýrðar, en
blóðið rann í stórstraumum. Og
hér var hver þumlungur lands vætt-
ur í blóði hinna göfugu Azteka,
þegar hinir hraustu menn féllu
unnvörpum fyrir sverðum Spán-
verja.
Það er ekki holt fyrir ókunnuga
menn að hætta sér um of inn í út-
hverfi Mexikoborgar. Því þar gengur
taugaveikin eins og grár köttur milli
húsanna og drepsóttin geisar altaf í
hinum þröngu og óhreinu strætum.