Morgunblaðið - 13.06.1915, Qupperneq 5

MORGUNBLAÐIÐ
S
Heinr. Marsmann’s
Vörumerki.
E1 Arte
©rn iangbeztir.
Aðalumboðsmenn á Islandi:
Natlian & Olsen.
Laus staða
OFHA og ELDAVÉLAR
allskonar, frá hinni alþektu verksmiðju
„De forenede Jernstöberier Svendborg“.
— Miklar byrgðir fyrirliggjandi-----
Utvega ofna af öllum gerðum og eins
Miðstöðvar-hitavélar.
Laura Nielsen
(Joh. Hansens Enke)
Austurstræti 1.
Sölustjórastarfið við kaupjélag Hafnarfjarðar
er laust.
Unisóknir, með tilteknum launakjörum, sendist stjórn
félagsins fyrir 16. þ. mdnaðar.
Jfðvörun.
Allir mjólkurframleiðendur, útsölumenn og konur hér
i bænum, verða tafarlaust að skila dýralæknisvottorðum, ekki
seinna en 14. þ. m. til mín undirritaðs.
10. júní 1915.
flrni Einarsson
heilbrigðisfulltrúi.
Stríösvátryg’gingar
taka þessi félög að sér:
Geniorsikrings-Aktieselskabet „Skandinavia".
„Danske Genforsikring A.sw.
Forsikringsaktieselskabet „National".
Vátryggingarskírteini gefin út hér.
Aðaiumboðsmaður captain Carl Trollo.
Mikið úrval af rammalistum
kom með Vestu á Laugaveg 1.
— lnnrömmun fljótt og vel af hendi leyst. —
Þar fást einnig beztar tækifærisgjafir, svo sem myndir í
ramma og rammalausar, myndastyttur o. fl.
Alt öheyrt ódýrt. Komið og reynið.
%Xviííöíf
cMalfof,
%3shnéingaBjorf
eru beztu drykkirnir sem fást f
bænum.
Kaupmenn!
Bezt og Ijöffengast er brjóstsykrið
Ur innlendu verksmiðjunni
* Laekjargötu 6B.
Sími 31.
Vorþrá.
(Brot).
Það var sunnudagskveld.
Sveinn kastaði frá sér bókun-
um og leit út um gluggann.
Veðrið var ágætt. Það bafði rignt
lítið eitt fyrripartinn, en um nón-
ið glaðnaði til og gerði sólskin.
Sveinn sat nokkra stund og
virti fyrir sér manna umferðina
á gdtunum. Svo leit hann út
yfir bæinn og melana, nesin og
sjóinn, sem glitrandi kveldsólin
lagði geislablæju yfir.
Honum flaug í hug æskustöðv-
arnar heima í sveitinni. Hvað
það hlyti að vera orðið fallegt
heima ' dalnum. Túnin algræn
með nýútsprungnum fífium og
sóleyjum og hlíðarnar skógivöxnu
allaufgaðar. ivin silfurtær nið-
andi við grængresisbakkana, og
viðivaxna hólmana. Alstaðar
hlaut vorgróðurinn að blasa við
sjónum manns, og honum fanst
angandi gróðurilminu leggjafyrir
vit sín þegar hann hugsaði um
þetta.
Hann hafði enga eyrð að sitja
lengur inni við lestur, heldur fara
út 0g njóta góðviðrisins. Hann
lagaði bækurnar á borðinu, greip
húfuna sína og hljóp niður stig-
ann og út á götuna. Þar nam
hann staðar litla stund og teig-
aði vorloftið að sér með djúpum
andardráttum.
Síðan gekk hann hratt niður
götuna, og niður í miðbæinn.
Sveinn komst varla áfram fyr-
ir fólksfjöldanum, sem var á
hraðri ferð aftur og fram um
gangstéttirnar. Hann hafði oft
haft skemtun af því að virða
fyrir sér fólkið á götunum, ekki
sízt kvenfólkið. Athuga búning-
ana, limaburðina og göngulagið.
Hann hafði oft getað brosað að
þóttasvipnum eða munaðardrætt-
unum sem spegluðu sig svo greini-
lega í andlitum sumra, sem hann
hafði séð á götunum. En nú gat
hann ekki fest hugann við neitt.
Það var eins og einhver ókyr-
leiki væri búinn að grípa skynj-
anir hans og hugsanir. Hann
nara Btaðar við annað myudasýn-
ingarhúsið. Fólkið var að þyrp-
ast út og aðrir að reyna að kom-
ast inn á næstu sýningu. Hann
lét sig berast með straumnum
inn i dyrnar. Þar nam hann
staðar. Kæfandi óloft lagði á
móti honum, blandað lcolsýru og
svitalykt. Innan úr salnum barst
til eyrna hans margraddað og
hávært samtal. Honum flaug í
hug hvað því mikla fé væri illa
varið sem fólkið eyddi i það að
horfa á þessar myndir, jafn
ómerkilegar eins og þær oft vildu
verða, og svo óhollustan að sitja
þarna inni í svona vondu lofti.
Hann sneri við og út á gang-
stéttina. Svo gekk hann nokkra
stund um götuna, en fann að
hann hafði enga ánægju af því,
svo að hann afréð að fara inn á
annað fjölsóttasta kaffihúsið í
bænum.
Hann lauk upp dyrunum.
Gengt þeim stóð ungur maður 0g
lék fjörugt skemtilag á fiðlu.
Mjúgir og hreimfagrir tónar liðu
frá fiðlustrengjunum og blönduð-
. ust saman við hávært samtal
gestanna.
Sveinn náði i einn skutulsvein-