Morgunblaðið - 26.09.1915, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Fyrir kaupmenn:
BSana“ rjómi á ®/8 og */* Líter flöskum,
Caramels, (hunangs-, rjóma- og súkkulaði-),
Sardínur, reyktar og óreyktar, i oliu og i tómat,
Chlvers sultutau, ger- og eggja-duft,
nýkomið til
Gr. Eiríkss, Reykjavík.
Talsími 353. Talsími 353.
Steinolfa! Steinolfa!
Festid ekki kaup á steinoliu, án þess að hafa kynt ykkur
tilboð mín.
Kaupið steinolíu að eins eftir vigt, f>ví ein-
ungis á þann hátt fáið þið það sem ykKur ber, fyrir peninga ykkar.
Eg sel steinolíu, hvort heldur óskað er, frá þeim stað sem hún er
geymd (»af Lager«) eða flutta heim að kostnaðarlausu fyrir kaupanda.
Athugið
Tómar steinolíutunnur undan olíu, sem keypt er hjá mér, kaupi eg
aftur með mjög háu verði.
f
Pr. pr. Yerzlunin YON, Laugavegi 55.
Hallgr. Tómasson.
Talsími 353. Talsími 353.
,Satiifas‘
er eina Gosdrykkjaverksmiðjan á íslandi
sem gerir
gerilsneydda Gosdrykki og aldina-
safa (saft) úr nýjum aldinum.
Sími 190.
Saumastofa
Karlmannsfet
IrOGMENN
Sveinn Björnsson yfird.iöeir •
Friklrkjuveg !9 (Staíastaí). Simi 202
Skrifstofutími kl. xo—2 og 4—6.
Sjálfur við kl. 11—12 og 4—-(•
hvergi betur saumuð. Fyrirtaks efni
og ágætur frágangur. Komið i
fíggert Claessen, yfirréttarmála-
flutningsmaður Pósthússtr. 17-
Venjulaqa heima 10—II og 4—S. Slmi M;
Vöruhúsið.
Geysir
Export-kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. Johnson & Kaaber,
Jón Asbjörnsson yfid.lögro*
Austurstr. 5. Sími 435.
Venjulega heima kl. 4—s1/,.
Gnðm. Olatsson yfirdómslögtn.
Miðstr. 8. Simi 488.
Heima kl. 6—8.
YÁTI-SYGGINGAÍ?
Vátryggið tafarlaust gegn eldi,
vörur og húsmuni hjá The Brithish
Dominion General Insurance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason.
Margur missir aleigu sína,
af því hann hefir dregið einn dag
að vátryggja eigur sínar.
Mest er um eldsvoða á haustin
og veturna.
Vátryggið því sem allra
fyrst, bíðið ekki með það.
Hvergi betra að vátryggja en í
General. — Umboðsm.
Sig. Thopoddsen.
Sími 227.
Alt sem að greftrun lýtur:
Líkkietur og Likklæði
bezt hjá
Matthíasi Matthíassyni.
Þeir, sem kaupa hjá honum kistuna,
fá skrautábreiðu lánaða ókeypis.
Sími 497.
Brunatryggingar,
sjó- og stríðsYátryggingar.
O, Johnson & Kaaber.
A. Y. Tulinius
Miðstræti 6. Talsími 234.
Brunatrygging — Sæábyrgð.
Stríðsvatry ggin g.
Skrifstofutími n—12.
Ðet Ul octr. Branöassorance Oo.
Kaupmannahöfn
vátryggir: hus, húsgögn, alls-
konar vöruforða o. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir iægsta iðgjald.
HeimakL 8—12 f. h. cg 2—8 e. h.
í Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen)
N. B. Nielsen.
Oari Finsen Laugaveg 37, (uppi)
Brunatryggingar.
Heima 6 l/t—7 J/4 TalsímL 3 31.
Bezt að auglýsa í Morgnnbl.
Kaupið Morgunblaðið.
Sjóndeildarhringnr
íslenzkra íþróttamanna.
Dr. Björn Bjarnarson segir í
bók sinni »íþróttir fornmanna«,
að þetta »12 álna stökk Skarp-
héðins, meðal höfuðísa«, sé eftir
okkar mælikvarða 9 (24 þuml.)
álnir. Réttara hefði verið að taka
þetta fram, ekki sízt vegna þeirra,
sem lítinn eða engan trúnað leggja
á íþróttafrækni íslenzkra manna
(fornmanna). Annars er eg þakk-
látur hr. G. B. fyrir áréttinguna,
og hans mikla áhuga fyrir íþrótt-
um. Mun með þökkum taka á
móti réttmætum athugasemdum.
Gæta verður vel að þvi, að þetta
»12 álna stökk Skarphéðins, með-
al höfuðísa* var gert í tvennum
tilgangi: að stytta sér leið og
vega að Þráni, sem 0g hvoru-
tveggja tókst (sjá Njálssögu á bls.
223). Er ekki annað að þreyta
lengdarstökk á rennsléttum velli,
eins og nútíðaríþróttamenn gera,
en að stökkva meðal höfuðísa,
eins og S. gerði? »Eftir er enn
yðvarr hluti«, sagði kappinn, ætli
það reynist sannmæli? Skyldi
okkur ísl. vanta trúna á sigur
hins góða?
í þessu sambandi vil eg taka
það fram, að enginn má skilja
»met-skýrslur« mínar svo, að eg
vilji ráðleggja mönnum að leggja
stund á einhverja eina íþróttagrein
(specialisera sig sem kallað er).
Eg veit vel, að þjóðarheildin verð-
ur ekki betur stæð í íþróttum
fyrir það. Eg vil að eins sýna
með þessum »met-skýrslum«, hvað
komast má, ef festa, góður vilji
og orka fylgjast að.
vlþróttir frá sjónarmiði lœkna«.
Um það er mikið talað í síðustu
erlendum íþróttablöðum hvort
læknar álíti íþróttir hættulegar
0g hvort ávinningurinn við að
iðka íþróttir sé ekki þess virði
að mönnum beri að stunda þær
af kappi. Dómur þeirra um þetta
efni er nokkuð misjafn, og verð-
ur það skiljanlegt þeim, sem vita
hvað stutt er síðan að læknar
fóru að athuga íþróttamennina,
er þeir voru í tamningu og á
kappmótum, en það er nauðsyn-
legt að það sé vel athugað, ef
nokkur ábyggilegur dómur um
þetta efni, verður uppkveðinn.
Ef þetta verður sérgrein lækna,
þá verður þessu fljót svarað. Eg
er ekki í neinum vafa um, að
svar þeirra verður, að öllum sé
nauðsynlegt að iðka íþróttir; að
gagnið sem af því leiðir sé langt-
um meira en áhættan. Þeir, sem
skyn bera á þessa hluti vita að
það er hægt að ofreyna sig við
íþrótta æfingar (en er það ekki
svo með alt?). Ráðlegast fyrir
alla er að æfa sig undir umsjón
kennara, en ef þess er ekki
kostur, þá að lesa góðar íþrótta-
bœkur^ (af því er alt of lítið gert
hér), og fara eftir þeim. En muna
að fara varlega í byrjun. Það
er ekki aftur tekið — ef illa
tekst til.
Oft vill það brenna við, er
afreksmönnum verður einhver
skissa á, að því er haldið á lofti;
til einskis gagns — en mikils
ógagns fyrir afreksmanninn. 0g
er þetta á flestum sviðum svo.
Dæmin eru mörg, og létt til eftir-
breytni; nægir að benda á okk-
ar sjóndeildarhring, er glímu-
kappinn Jóhannes Jósefsson (frá
Akureyri), sem sigurför mikla
heflr farið um heiminn — varð
fyrir hnífsstungu Spánverjans í
Lissabon. Hafði hann þá víða
farið, og alla að velli lagt, sem
honum þorðu að mæta, en á það
var þá ekki minst; bara bent á
þetta óhapp hans — sem altaf
getur komið fyrir, við iðkanir
svona hættulegra íþrótta, sem
»sjálfsvörn« Jóhannesar er. Nú
sýnir Jóhannes frækleik sinö
í Ameríku — og gerir þar garð-
inn frægan.
■»lþróttamerki«. ætti I. S. I. að
innleiða hér á landi, eins og
Svíar og nú Norðmenn hafa gert
hjá sér. Merki þessi eru heiðurs-
laun 0g viðurkenning fyrir sér-
stakan dugnað og áhuga fyrir
íþróttum. Merki þessi eru lítiL
má bera þau í hnappagatinu, ór
gulli, silfri, kopar (bronce), og
veitt eftir afrekum, t. d. þannig:
Nú er einhver (karl eða kona)
svo snjall hlaupari, að hao11
hleypur 100 stikur á 11 sek-
(eða skemur); bæri þeim hinuЮ
sama »gullmerkið« fyrir þennaJl
röskleika sinn, en »silfurmerkið‘’
væri hann yfir 11 sek., til lVþ sek-r
og »koparmerkið«, reyndist tín1/
inn Jl1/*-—12 sek. Sá sem því ekk1
rennur skeiðið (100 stikur) á end**
á 12 sek., þarf ekki að hugsa ^
þess, að fá síþrótta-merkið*’