Morgunblaðið - 02.08.1916, Blaðsíða 2

2
MORGUNBLAÐIÐ
H. P. Duus A-deild
Hafnarstræti.
Regnkápur, svartar og mislitar.
M ú r a r a r!
Nú eru hinar marg eftirspurðu slettirekur komnar aítur í
verzlun Jöns Zoéga
og yfir höfuð flest öll múraraverkfæri,
Utlendingar
í her Rússa.
Fréttaritari »Berliner Tageblatt*
ritar svo frá eystri vígstöðvunum:
í gær kom eg til Kirlibaba, sem
er alveg eins og stórar herbúðir, þvi
að þar sést ekki einn einasti óbreytt-
ur borgari. Meðan eg dvaldi þarna
var komið þangað með hermenn þi,
sem teknir höfðu verið höndum
seinustu tvo dagana. Voru þeir 700
alls, þar á meðal tveir franskir, 18
japauskir og um 20 serbneskir.
Annar Frakkinn var skórskotaliðs-
foringi og heitir Eperney. Hann
talaði þýzku reiprennandi, og sagði
mér meðal annais að hann hefði
nú dvalið í Rússlandi í tiu mánuði
til þess að leiðbeina og kenna stór-
skotaliðinu rússneska. Fóru þeir
þangað nokkrir saman og voru allir
sendir til Moskva, þar sem stór-
skotaliðsskólinn var. Síðan voru
þeir sendir til vígvallarins í Bessara-
bíu. Hann sagði að Rússar hefðu
áður haft bráðónýtt stórskotalið og
það hefði verið seinlegt og.erfitt að
kenna þeim að fara með fallbyssurn-
ar, en nú væri þó skórskotaliðið
ágætt. Hann sagði ennfremur að
fyrst í stað hefði samkomulagið með
hinum frönsku og rússnesku liðsfor-
ingjum eigi verið sem bezt, en yfir-
foringjar Rússa hefðu gert alt til
þess að Frakkar mættu vera ánægðir.
Einn Japaninn, sem fréttaritarinn
átti tal við, hafði gengið á skóla í
Þýzkalandi og talaði þýzku vel. Síð-
an hafði hann verið kennari við
gagnfræðaskóla í Japan. Hann sagði
að nær 20 þús. japanskir fótgöngu-
liðsmenn væru nú í rússneska hern-
um og einnig nokkuð af stórskota-
liðsmönnum.
Serbarnir voru þögulir og vildu
sem fæst segja. Þó fékk fréttaritar-
inn þær fregnir hjá þeim að þeir
væru komnir til Rússlands frá Korfu
og Saloniki og að nú mundu 10
þús. serbneskir hermenn undir fána
Rússa.
Ítalía og Þýzkaland.
Það er nú komið nokkuð á annað
ár síðan fyrverandi ríkiskanzlari Þjóð-
verja, von Bölow, sem þá var sér-
stakur þýzkur sendiherra í Róma-
borg, reyndi árangurslaust að miðla
málum milli Ítalíu og Austurríkis.
En þótt honum tækist eigi að koma
i veg fyrir ófrið milli þessara ríkja,
þá tókst honum þó að gera annað,
sem allir höfðu talið óhugsandi, en
það var að koma i veg fyrir friðrof
milli ítalfu og Þýzkalands. Á síð-
ustu stundu fékk hann því fram-
gengt, að Þjóðverjar og ítalir gerðu
með sér ríkjasamnmg, sem trygði
eignarrétt Þjóðverja i ítaliu og ítala
i Þýzkalandi, þannig, að eigi máttu
ríkin gera eignir þessar upptækar,
enda þótt friðslit yrðu milli rikjanna.
Þessi samningur var undirritaður af
Bollati, sendiherra ítala í Berlín og
von Jagow, utanríkisráðherra Þjóð-
verja, hinn 21. maí 1915 — tveim
dögum áður en Ítalía sagði Austur-
ríki stríð á hendur.
Það er auðséð að Þjóðverjar hafa
átt hér mikið í hættunni, því að þeir
sættu sig við það þá er ítalskir bank-
ar skoruðust undan því í fyrra að
greiða þýzkum bönkum inneign
þeirra, og eigi létu Þjóðverjar það
heldur varða friðrofi þá er ítalska
stjórnin lagði hald á þýzk skip í
itöskum höfnum án þess að greiða
Þjóðverjum skaðabætur fyrir það.
Enska stjórnin reyndi lengi að fá
ítali til þess að hælta þessum grímu-
klædda ófriði við Þýzkaland, með
því að takmarka mjög kolaflutning
til Ítalíu. En alt kom fyrir ekki.
Svo hófst hin mikla ráðstefna
bandamanna. Luzzatte, fulltrúi ítala,
reyndi þá að koma í veg fyrir það
að ítalir bindu hendur sínar oí mjög,
en þeir Salandra og Sonnino gengu
að öllum samþyktum ráðstefnunnar
og með því var ítalska stjórnin
skuldbundin til þess að auka að minsta
kosta viðskiftastríðið við Þýzkaland.
Hann 31. apríl 1916 lagði hún svo
blátt bann við öllum fjárgreiðslum
til Þýzkalands, og þá er þýzka stjórn-
in spurði hverju þetta sætti, þá svar-
aði Sonnino þvf, að ítalir þættust
eigi lengur bundnir við samninginn,
sem gerður var 21. maí 1915.
Þýzka stjórnin sagði þó ekki ítöl-
um stríð á hendur af þessum orsök-
um, en þýzkir bankar og vátrygg-
ingarfélög hættu öllum fjárgreiðslum
til Italiu. Við það versnaði sam-
komulagið og þá er Þjóðverjar lögðu
bann við því, að ítalskir menn á
herskyldualdri, sem höfðust við í
Belgiu, fengju að fara úr landi, þá
óx æsingin í ítaliu um allan helm-
ing og þeir, sem vildu ófrið við
Þýzkaland, fóru berserksgang um
landið og æstu menn upp.
ítalska stjórnin notaði nú tæki-
færið til þess að tryggja sér kol og
fé i Englandi. Carcano íjármálaráð-
herra og Dolloiio hershöfðingi voru
sendir til Lundúna og sátu þar lengi
á ráðstefnu með fjármálaráðherrum
bandamanna, Boyadeff hershöfðingja
Rússa, hergagnaráðherra Rússa og
brezkum fjármálamönnum. Segja
fregnirnar að samkomulag hafi feng-
ist um ýms fjárhagsmál og auk þess
var þar gerður sérstakur ensk-ítalsk-
ur samningur.
Hinn 15. júlí sleit þessari ráð-
stefnu í Lundúnum. Sama dag áttu
þeir Carcano og Dollolio -tal við
Georg konung. Carcano sendi
ítölsku stjórninni skeyti um samn-
inginn og Boselli svaraði með heilla-
óskaskeyti.
Það er þó eigi búist við því að
Italir muni fyrst um sinn segja Þjóð-
verjum stríð á hendur, en láta sér
nægja að mótmæla aðförum þeirra
og segja upp verzlunarsamning þeim,
sem staðið hefir milli landanna og
fellur úr gildi næsta ár, sé honum
sagt upp á þessu ári. Efasamt er
þó, að Bretar láti sér þetta nægja
og hernaðarflokkurinn í ítaliu ham-
ast nú til þess að fá stjórnina til að
segja Þýzkalandi stríð á hendur. —
Hefir forsætisráðherrann nýlega farið
til aðal-herbúðanna til þess að ræða
við konung um þetta efni, en alt
óvíst um það hvað þeim hefir í
milli farið.
En nú sem stendur skammast
þýzku og itölsku blöðin af hinni
mestu grimd.
C5=l DAGBOfylN. I
Afmæli f dag:
Marta Einarsson, húsfrú.
Þórnv ÞórSardóttir húsfrú.
Guðm. Þorsteinsson prentari.
Einar Pálsson trósm.
f. Baldvin Einarsson 1801.
d. Benedikt Sveinsson 1899.
d. Benedikt Gröndal 1907.
Stjórnarskráin kom í gildi 1874.
S ó 1 a r u p p r á s kl. 3.30
S ó 1 a r 1 a g — 9.2&
HáflóS f dag kl. 7.8 f. h.
og í nótt kl. 7.25 e. h-
Veðrið í gær:
Þrlðjudaginn 1. ágúst.
Vm. s.a. gola, hiti 9.0.
Rv. a. gola, hiti 9.9.
íf. a. gola, hiti 9.7.
Ak. s. andvari, hiti 11.2.
Gr. logn, hiti 9.6.
Sf. logn, hiti 11.3.
Þh. F. s.a. hvassviðri, hiti 10.0.
Þjóðminningardagurinn. 2.
crÚ3t
hefir verið þjóðminningardagur okk*r
síðan við fengum stjórnarskrána
og
ÚD*
þann dag árið 1874. En nú ot
tíðarljóminn farinn af honum
kemur líklega aldrei aftur. 17- Ju ,
hefir bolaö þessum degi frá og 0r nU
orðinn þjóðhátíðardagur okkar.
áttan milli þessara daga hefir nú sta
í nokkur ár og hefir valdið dálitblin
ruglingi. En 17. júní hefir sigr*®-
Fiskiskýralur og hlunninda 0ri®
1914 hefir Hagstofan n/lega sent fr®
sór.
Njörður fór aftur norður í
un snemma.
ísland fer að líkindum til Vestfjar®*
á morgun.
Mjólkurverðið. Til samanburð0r
og fróðleiks má geta þess að mjólk°r
verðið á Eyrarbakka er nú IöVj eJT
líterinn í smásölu.

Hljómleikarnir í Gamla v> 10
vel BÓttir í gærkvöldi og gerðu ábl')'r
endur ágætan róm að leik frú Einar
son og þóttust eigi hafa heyrt bet*-9
hljóðfæri en það sem Petersen b0hr
þarna fengið. Kvikmyndir voru syD
ar um leið og lók þá ungfrú Agu8ta
Þorvarðsdóttir undir á hlióðfæri. ÚuU
J tókst
er kornung að
ágætlega, enda
Einarson.
aldri, en henni
er hún lærlingur
frú
Landsímaklukkan. Frá því i 8
á að nota stundatalið 0—24 við a ^
stöðvar landssímans, bæði í innanlaU
j Nu
og utanlands-viðskiftum. Dæm*:
verandi kl. 12 á miðnætti verSur
24. Kl. 12,30 að nóttu verður kl. '
Frá kl. 1 að nóttu til kl. <
degi gilda gömlu ákvæðin; rra
degi til 12 að nóttu bætist ^ ^
gamla tímann og fæst þá sá nyi- ^
1 síðdegis verður því framvegis kl>
kl. 2 14 o. s. frv.
Áfengl því, sem gert hef’r.. ego'
upptækt, og geymt hefir verið 9
ingarhúsinu hórna,' var slept út
dag — þvf var helt niður. LÍÚ® & ^
er nú í slíku. Ætli það befSi
verið hægt að selja það e'nh'r6j]ítti'
brytanna á millilandaskipunum? ^ ^
hvað hefði fengist fyrir þa® 1316
móti.
Alt sem að greftrun lýtur:
Likkistnr og Likkl^1
bezt hjá <
Matthíasi Matthíassg^**
Þeir, sem kaupa hjá honu^^js.
fá skrautábreiðu lánaða 0
Sími 497-