Morgunblaðið - 11.10.1916, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
áreiðanlega langbezta cigarettan.
Krone Lager öl
3 o?
n> «.
«L. C3 c
w 3 ri
B w
^ cr
rr 'á o
n. or
De forenede Bryggerier.
Tveir duglegir drengir
geta fengið fasta atvinnu nú þegar.
Gott kaup. R. v. á.
VÁTÍJ Y<?©INOJL£5
Laugavegi 11.
Nýkomnar mikiar birgðir
af:
Karlmannaíatuaði
Og
Fataelnum.
Regnkápur
fyrir karla og konur.
Regnfrakkar,
Enskar hiifur,
mörg hundruð.
Alklæði,
Gardinutau,
Silkitau,
margir litir.
Nærfatnaður,
karla og kvenna.
Göngustafir,
mikið úrval.
Eveutatasanm
litsaum, útprjón og vefnað geta nokkr-
ar stúlkur fengið að læra. Kenslu-
gjald mjöglágt. Uppl. i Pósthússtr. 15.
I faðmi heimsxautsnæturinnar.
jörgen Bratt svaf í nokkrar stundir.
En svo vaknaði hann við illan geig.
Hann reis upp við alnboga og
néri stýrurnar úr augunum.
1 kofanum stóð maður nokkur, svartur
ljótur og laut yfir barónsdótturina.
Hann var einkennilegur á velli.
Búkurinn var afskaplega digur, en
útlimirnir mjóir og kræklóttir. Hann
var gulur í andliti og hárlubbinn var
eins og fax á hesti.
Augun voru dökk og logaði í
f>eim ástríða og illar hvatir. Það
glytti í gular tennur bak við skeggið,
eins og á úlfi, sem fitjar upp á trýnið
og býst til að hremma bráð sína.
A borðinu stóð hálf tæmd flaska
og þef af illu brennivíni lagði um
allan kofann ....
XXII.
Villudýr í eyðimörkinni.
Bratt hnykti við og hann hleraði.
Hann heyrði að Frida andaði rólega
og reglulega.
Hann stökk fram úr bælinu. Kven-
inn snérist gegn honum og rumdi
illilega í honum. En hann brosti
kurteislega . . .
Hann var einn af þessum hættu-
legu bastörðum, sem kunnugir eru
úr glæpasögu hvers lands. Hið breiða
brjóst hans og löngu armleggir báru
vott um það að hann mundi vera
ógurlega sterkur. Það hafði hann
þegið í arf eftir einhvern veiðimann.
En hið breiða andlit hans, mongola
svipurinn og hiair krangalegu fætur
báru vott um skyldleika hans við
flækingsþjóð þá, er hvíldarlaust er
á farandfæti.
Lars Kveni var illræmdur maður.
Hann mátti aldrei vera óhultur um
sig í Noregi, því að lögin þar þoldu
eigi þær yfirtroðslur er hann hafði
í frammi, einkum þá er brennivínið
ærði heila hans. Hinn blaðbreiði
knifur hans hafði oftar en einu sinni
komið honum í kast við lögregluna.
Þess vegna undi hann sér bezt á
Spitzbergen. Hann var duglegur
veiðimaður og lét ekkert á sig bíta.
Hann var ánægður meðan hann fekk
hæfilegan skamt á hverri viku af
hinu allra versta brennivini, sem til
var í konungsríkinu Noregi. Og
Lars var góður félagi, hjálpfús og
dagfarsgóður. Hann vann betur en
flestir aðrir og honum varð aldrei
aflfátt.
En honum hafði heldur en ekki
brugðið í brún þegar hann kom
heim og þar voru gestir fyrirl . . .
Ar.tonsen hafði sagt honum að lofa
Bruiiairjggingar,
sjó- oij stridsTitryggingar,
ö. Jotosom & Kaaber.
Dat 1$. octr. Brandassnrancð Gc
K&upmanrmhðfn
vátryggir: has, húsgögn, ali«-
kocar vöriiiorða 0. s. frv. ge; b
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heimakl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h
f Austurstr. t (Búð L. Nielsen',
N. B. Nielsen.
Gimnar Egilson
skipamiðlari.
Tals. 479. Veltusundi r (uppi)
Sjó- Stríðs- Brunatryggingar
Skrifstofan opin kl. 10—4.
Br una try gg in gar
Halldór Eiríksson
bókari Eimskipafélagsins.
Hittist: Hotel Island nr. 3 (61/*—8)
Sími 585.
I/OGMEKN -eatiK Hi
Sveinn Bjðrnsson yfird.lögra.
Frfklrkjuvag 19 (StaSastsð). Síml 202
Skrifsofutími kl. 10—2 og 4—6.
Sjálfur við kl. xr—12 og 4—6.
Eggert Olaessan, ynrréttarmála-
flutningsmaður, Pósthússtr. X7.
Vanjulsga heima 10—11 og 4—5. Sfmi 16
T i ls ö g n i Harmoninmspili veitir Loftur
Guðmundsson, Smiðjustig 11, oftast heima
frá 12—6.
þeim að sofa í næði og siðan hafði
hann farið að vitja um sínar gildrur
------Og undrun Lars hafði breyzt
í djöfullega gleði þá er hann vaið
þess var að annar gesturinn var
kona — fagur guðsengill með hrafn-
svarta lokka.
Þá tók Lars seinustu brennivíns-
flöskuna úr hinni gulmáluðu kistu
sinni og örvaði hinar hættulegu
villumannsgirndir sínar með mörgum
drjúgum sopum.
Hann þuklaði um hinn stóra kníf
sinn og hafði mesta löngun til þess
að reka hann í karlmanninn, sem
svaf hinum megin. Og eftir því
sem hann svalg meira af brennivín-
inu varð honum það ljóst, að líf
Antonsens var líka i hættu, ef hann
skyldi fara að sletta sér fram i það
sem Lars kom við----------—
Um þetta var Lars að hugsa þeg-
— 244 -
— 245
— 246
— 247 —