Morgunblaðið - 14.08.1917, Síða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
íslenzk
prjónavara!
Sjóvetlingar......... 0,85.
Hálfsokkar frá........ 1,40.
Heilsokkar —.......... 1,90.
Peysur —............. 7,8 5.
Sjósokkar —........... 3>oo.
Vöruhúsiö.
Neftóbak
íæst hvergi betra en i
Tóbakshúsinu,
Simi 286. Laugavegi 12
Sundmaga
kawpir hæsta verði af kaupmðnimm og kaupfélögnm
Þörður Bjarnasón,
Vonarstræti 12.
Heyskaparmann
vanan'og duglegan vantar að »Borg« á Mýrum. Þarf að fara með gufu-
bátnum »Ingólfi« til Borgarness á morgun. Hátt kaup verður borgað.
Semja ber við Jón kaupmann Hallgrímsson, Bankastræti n.
Hittist í dag frá kl. 5—6 e. m.
YATI^YGGINGAÍ^
Brnna tryggingar,
sjó- og striðsTátryggingar.
O. Johnson & Kaaber.
Det kgl. oetr, Brandassnrance
Kaupmannahöfn
vátryggir: hús, húsgögn, alls-
konar vöruforða o. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
i Austurstr. 1 (Bdð L. Nielsen)
N. B. Nielsen
Brunatryggið hjá »¥OL6A«i
Aðalumboðsm. Halldór Eiríksson.]
Reykjavík, Póst'ó'f 38;.
Umboðsm. í Hafnarfirði:
kaupm. Daníel Ber^mann.
Stúlka
óskast í vist nú þegar til
hansts eða lengnr.
Ritstj. v. á.
Grænmeti:
Næpur, Rabarbar,
Persille, Grænkál,
Salat, Spinat.
Jlýjar karföflur
fást seinna í vikunni
Sfiiðný ©ífesen,
Þingholtsstræti 3.
Afgreiðsla ,S a n í t a s‘
er á Smiðjustíg 11.
Simi 190.
Kanpið Morgunblaðið.
fl fager
er aftur komið
svarí ullarsafitl (peysuíataefni),
ásamt allskonar annari átnavöru.
Tlýungar með fjverju skipi!
Talsími 350. F. 0. Möller.
Gtmnar Egilson
skipamiðlari.
Tals. 479. Veltusundi 1 (upfi)
Sjé- Stríðs- Brunatryggingar
Skrifstofan opin kl. 10—4.
ALLSKONAR
vátryggingar
Tiarnargötu 33. Símar 235 & 429,
Hanzkabúðin
Austurstræti 5.
ASlskonar TAUHANZKAR
fyrir karlmenn og kvenfólk.
Trolle&Rothe
Trondhjems vátryggingarfélag b f,
Allskonar brunatryggingar.
AKalnmliohsniahiir
CARL FINSEN.
Skólavörðnstíg 25.
Skrifstofutimi 51/*—6Va sd, Talelm? 881
Bifreið
fer til Keflavíkur föstudaginn 17. ágúst kl. 12 á hádegi,
Farmiðar fást á Nýja-Landi.
Sæm. Yilhjálmsson,
Geysir
Export-kaffi
er best.
Aðalumboðsmenn:
Qc Johnson & Kaaber

og röksemdarík, tóbst honum eigi
að fylgjast með efni hennar. Nú það
var þá þannig . . . unga konan þurfti
á hjálp að halda. Húu vissi nú að
hanri var Iögreglumaður . . . Hafði
hann ósjálfrátt fundið þráðinn að
einhverjum glæp? Nei, það var
ekkert gagn að því. Hann var eng-
ÍDn snillingur í því að jafna hjóna-
bandsmisfellur og auk þess vænti
föðurlandið annars af honum beldur
en hann færi að skifta Bér af hjú-
skaparmisbrestnm.
Smám saman huggaði hann sig
við þetta og forðaðist síðan sem
heitan eldinn að lita þangað er hin
unga kona sat.
A meðan rendi lestin sér inn á
etöðina. Af gömlum vana reis Burna
á fætur til þess að sjá hverjir værn
farþegar.
Ungu hjónin rÍBU líba á fætur.
Maðurinn tók sína ferðakistuna í
hvora hönd. |>að var svo að sjá
sem þær mundu ákaflega þungar
— 239 —
vera. Virtist Burns það á því hve
axlir hins þrekvaxna manns sigu
mikið undan átakinu.
í dyrunum staðnæmdist konan.
Burns sá hana nú glögt og morgun-
sólin glitraði á hinu fagra hári henn-
ar. Hún leit til hans varlega í sið-
asta sinn og gekk svo út á járn-
brautarpallana.
Burns stóð eftir sem steini lostin.
Nú hafði hann alt í einu rámað í
það hver hin unga kona mundi vera.
það voru hin fegurstu brezku augu
sem höfðu beðið hann um hjálp, það
var hin margsyrgða og horfna Edna
Lyall — sem þarna hafði birzt hon-
um — fegurri og aðdáanlegri en
nokkru sinni fyr.
En þarna lá einhver leyndardómur
á bak við og hann varð að komast
eftir því hvað það var.
Eimpípan hvein og lestin rann
hægt á stað.
En Burns náði í símskeytabók og
samdi langt hraðskeyti til Pierre
Cottet í Dieppe.
— 240 —
Svo gekk hann hngsandi þangað
er vélbátur hans var.
29. k a p í t u 1 i.
Parisarýör Cottets.
Hið fríða andlit Pierre Cottets
hafði orðið enn fríðara þessa þrjá
daga, sem hann hafði dvalið í París.
Hann hafði þó ofurlítið samvizku-
bit af því að hafa stokkið svonaupp
úr þurru frá stöðu sinni í Dieppe.
En hið leyndardómsfulla skeyti frá
Burns hafði gefið honum vængi. Nú
gafst honum tækifærið að koma til
Parísar og hann þráði altaf þá borg,
því að þar var hann borinn og barn-
fæddur. Og þess vegna greip hann
tækifærið, þá er hann fekk hraðskeytið
frá hinnm einræna Englending, til
þess að hrista Dieppe-rykið af fótum
sér f nokkra daga.
Jú - hann kannaðist við Ednu
Lyall bæði eftir blaðagreinum og
— 241 —
eftirgrenslnnnm lögreglunnar. pað
var nokkuð ótrúlegt að einhver maður
skyldi hafa numið hana á brott, gegn
vilja hennar. pað minti helzt á sög-
ur þeirra Maurice Leblance og Gaston
Leroux. En — n e ve r m i n d, eins
og Englendingurinn segir — nú var
hann kominn til Parísar og drakk
ágætt kaffi hjá Mollart eftir það að
hann hafði etið enn ágætari miðdegis-
verð í Taverne Pousset. |>að var í
loftinu og ófriðurinn hafði eigi megnað
að fæla gleðina burtu frá borg hins
eilffa vors.
Nú sat hann og beið eftir hinni
hægfara lest sem átti að fiytja engil-
barnið frá Empire til Parísar. Hann
vænti sér eigi mikils af þessn ein—
kennilega máli. En í vindilreyknum,
sem liðaðist npp með súlunum í
veitingastofu Mollards, eygði hann
ýmislegt, sem gat staðið í sambandi
við þetta mál. Hann kannaðist við
áreiðanleik og þefvísi Ralph Burns
en hér var ekki um annað að ræða
en lausan og mjög óábyggilegan grun.
— 242 —