Morgunblaðið - 04.11.1917, Qupperneq 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Ijónhugaðir og frönsku fótgöngu-
liðsmennirnir, en þeir eru »steady
og resolute« eins og Roberts lá-
varður sagði um þá rétt áður en
hann dó. Og það er áreiðanlegt,
að enginn þeirra hefði komið lif-
andi aftur, ef indversku »hund-
arnir« hefðu eigi komið þeim til
hjálpar.
Við sáum alt í einu hvar dökk-
leit fylking læddist fram eins og
köttur að bráð. Og þá sagði
Reginald vinur minn við mig:
»A11 right, nú hefir hundunum
okkar verið slept lausum!« Þetta
voru Gurkhar. Þeir höl'ðu eigi
annað vopna, en hiría hræðilegu,
bognu hnífa sína. Og rétt í þann
mund er Hálendingar byrjuðu að
hopa smeygðu hinir indversku
hermenn sér inn á milli þeirra,
og skriðu eins og höggormar und-
ir gaddavírsgirðingar Þjóðverja.
Og svo réðust þeir á óvinina,
með hnífana á lofti.
»Mada-------Mada!« grenjuðu
þeir eins og óargadýr. »Mada —
Mada!« Það þýðir: drepa, drepa.
Gurkhar stukku niður í Bkotgraf-
irnar. Þar varð hið hræðilegasta
mannfall, sem hægt er að hugsa
sér. Þjóðverjar börðust eins og
þeir væru æðisgengnir og það
voru eigi margir þeirra teknir
höndum.
»Sagði eg ekki satt?« mælti
Reginald með mestu rósemi. —
»Gurkhar eru öruggir til áræðis.
. . . Þeir hafa að eins einn ókost:
Það er eigi hægt að stöðva þá
þegar þeim hefir verið slept
lausum«.
III.
Vélbyssuskothríð
Vélbyssurnar eru það vopnið^
sem einna mest, mun notað í
éfriðnum. Með þeim geta fáeinir
menn varist áhlaupi mörg hundr-
uð manna. Þess vegna er það
oft svo, að þótt ofurefli liðs sé
öðru megin, þá getur það ekkert
unnið á.
Sem dæmi þess hvern usla má
gera með vélbyssunum, má hér
geta um kafla úr bréfi frá þýzk-
um liðsforingja á austurvigstöðv-
unum. Hann segir svo: Með
tveimur vélbyssum og 14 her-
mönnum hefi eg upprætt heilt
rússneskt herfylki. Rússar gerðu
áhlaup á okkur og þeir fremstu
voru komnir i svo sem 80 skrefa
færi. Voru þeir með handsprengj-
ur að vopni. Þá hóf eg skothríð-
ina með vélbyssunum. Við skut-
10 þúsund skotum á áhlaupsliðið.
Voru Rússar brytjaðir niður sem
hráviði og við handtókum þarna
370 menn, þótt við værum að
eins 15 saman. En fyrir framan
skotgraflr okkar lágu um 100
fallnir Rússar og í gær voru þeir
allir jarðaðir í einni stórri gröf.
Báru margir þeirra sár eftir 8—10
kúlur. —
I
Með pví að hlutafé pað, sem boðið var út 16,
des, igió er nú ncerfelt fengið^ og með þvi að ekki
er unt sem stendur að auka skipastól félagsins, höf-
um vér dkveðið að taka eigi að svo stöddu við dskrift-
um að nýju hlutafé og innborgunum lengm en til
1, desember 19Í7.
Reykjavik, 3. nóv. 1917.
Félagsstjörnin.
Verjist kuldanum. —
Sparið iíkamshitann!
Menn halda að veturinn verði
harður. Að minsta kosti skaðar ekki
að búast við því. Auðvitað verður
eldsneytisskorturinn þvi tilfinnanlegri
sem kaldara er, og að sitja í kulda,
triáske hreyfingatlitill, það veikir
heilsuna og býður heim mörgum
sjúkdómum.
Sá hiti, sem fyrst af öllu ber að
halda dauðahaldi í, er auðvitnð
sjálfur líkamshitinn. Það er har.n
sem alt stríðið stendur um i raun
og veru. Menn leggja ekki í ofn-
ana til þess að fá þaðan hita i lik-
amann, heldur til þess að hita loftið
í kringum sig svo mikið, að það
steli ekki um of hita frá líkamanum.
Ofnhitinn og lofthitinn eru þá að
eins til þess að varna því að líkam-
inn missi þann hita sem hann
framleiðir sjálfur.
Mest af afli því sem liggur bund-
ið i fæðunni sem vér neytum, fer
til þess að framleiða likamshitann.
Því meiri hita sem líkaminn missir
út i loítið, því meiri næringu þarf
hann. Einkum er það feitmetið sem
framleiðir hita, þessvegna verða t. d.
heimskautafarar afarsóignir i alla
fitu. Þeir verða blátt áfram þyrstir i
lýsi og þamba það eiqs og vatD.
A þeim tinmm, þegar ekki voru
til ofnar hér á landi^ og ekki tiðk-
aðist að hita bústaði manna, þá þótti
feitmetið hið mesta sælgæti, hver
og einn varð að vera sinn eigi-n ofn,
og i þann ofn varð að leggja dug-
lega. Þá stýfðu menn úr hnefa
tólkarskildina með græðgi, og ekki
var hægt að stinga kærkomnari gjöf
að soltnum flæking en tólkarmola.
Nú langar flesta ekki i fitu strax
fyrir það þótt þeim kólni, en það
er vegna þess að likamanum er
ekki að staðaldri ofboðið með kulda,,
og þessvegna er hann óvanur því
að breyta fitunni í hita fram yfir
það sem venjulegt er — En sjáið
þið til, ef kuldinn fer að sverfa að
daglega, þá er feitmetið um leið
orðið að nauðsyn og sælgæti!
Það er til önnur aðferð til að
halda líkamshitanum en sú að leggja
i ofna. Hún er að dúða si% vel.
Þessa aðferð nota ýmsar Asíuþjóðir
sem búa i kaldari héruðunum. Því
kaldara sem verður, þvi fleiri sloppa
fara Kínverjar i og láta það duga.
Ofna þekkja þeir ekki.
Eldsneyti getur orðið svo dýrt
til upphitunar að það sé ókaupandi
og beinlinis skakt að brenna upp
eigum sinum til þess að hita upp
andrúmsloft sem sleppir hitanum
samstundis út um rifur og gættir.—
En þá er ekki annað ráð en ann-
aðhvort að borða vel og hafa lík-
amlega vinnu, eða dúða sig. Lik-
amshitann megum vér ekki missa
fyrir neinn mun. Það verða allir
þeir að athuga, sem hafa ónógan
herbergishita f vetur. Ef þeir verða
að vera heima hreyfingarlitlir, þá er
ekki um annað að gera en að dúða
sig eða fara undir ábreiður eða sængur.
Það, sem riður á þegar á að
klæða af sér kulda, er það, að fötin
þrengi hvergi að. Það er nærri því
verra en ekkert, að klæða sig í
þrönga flík við kulda. Það er mik-
ils vert, ef menn verða að sitja i
kulda, að búa vel um fæturna, og
gæta þess vel, að vera ekki i rök-
um sokkum eða með þrönga skó.
Einnig eykur það fótakulda, að sitja
á harðri brún á stól, bekk eðarúm-
stokk; að minsta kosti verða menn
Ferðamenn geta fengið að búa
lengri eða skemmri tíma á Berg-
staðaitig 9, uppi.
Prjónamaskina óskast til kaups.
Hverfisgötu 82, uppi.
2000 pund af hestaheyi óskast.
Vald. Kr. Arnason, Vitastíg 9.
$ -cTapað ^
Manchetthnappur tapaðist frá
Kirkjugarðinum að Laugavegi 73.
Skilist í Tungu við Laugaveg.
Barnastígvél tapaðist frá Hverfis-
götu 44 að Frakkastíg. Skilist á
Hverfisgötu 44.
Blágrár, ungur köttur tapaðist á
fimtudaginn 1. þ. m. frá Tjarnarg.
nr. 18. Skilist mót fundarlaunum.
Tún til leigu.
»Nýja túnið* fyrir vestan
kirkjugarðinn fæst til Blægna
næsta sumar. — Lysthafendur
sendi tilboð til undirritaðs fyrir
15. þ. m.
f. h. túneiganda
Jl. c3. cSofínson,
bankaritari.
Njálsgötu 11. Sími 611.
Pósthólf 274.
Portvín
°g
Maltöl
fæst í
Langavegi 12.
þá að hafa hátt undir fótunum, því
að annars stöðvast blóðrásin að ,
nokkru leyti og limirnir kólna.
Til þess að dúða sig með lfku
móti og Kinverjar, þá eiga menn
ekki alment til viða og hlýja sloppa.
En þá er að nota teppi og sjöi
óspart og yfirleitt tjalda öllu sem
til er. Areiðanlega er mörgum
kaldara en þyrfti að vera, aðeins
vegna hugsunarleysis og úrræðaleys-
is. Oft er til margfalt fleira til
skjóls en notað er.
Munið eftir, að nú i dýrtíðinni er
hitinn dýrastur. Farið þess vegna
ekki gálauslega með sjálfan Hkams-
hitann I
H.