Morgunblaðið - 26.11.1917, Síða 4

4
■r7fím«»S£2
/, MO.RÖUNBLAÐIÐ
-<&2.r.3sæMMi»W::■ G'; AV ,. ?&a&3£j*!Kfg£Si .íJgSSSÆSSXST'fi* .;•;.,. ->;- -^k:^'
Leysid
10
neðanmálssaga Morgunblaðsins:
r
V'*
iíf 11
í*l
fæst keypt á afgreiðslunni.
Bökin er 630 síður og kostar að eins kr. 1.50.
Prínusar og Prímusnáiar
/ ‘
eru nýkomnir
í verzlun Gunnars Þórðarsonar,
Laugavegi 64.
Hanzkabúðin
Austurstræti 5.
Skinnhanzkar og Tauhanzkar
af öllum stærðum og lítum.
* Ágæt/lnorðlenzk
Sauðatólg «1 kæfa
fæst i verzlun Guuuars Þórðarsouar, íaugavegi 64.
cfiazt aé augíysa i tfflorgunBlaéinu.
VAT-U YGGINGAE
þurkað grænmeti
SVO setíl:
Persille
Hvitkál
Rauðkál
Tytteber
Kirseber
Spinat
Kjörvel
Snittubaunir
Súpujurtir og
enniremur hvitt Sdrkál.
Ióíi Hjaflarson & Co.
Talsín;i 40. íiafnarstr. 4.
Bg1 undi rritaöur
bið þann sem sendi mér nsfnlaust
bréf i dag, að senda mér nafn og
heimilisfang sitt.
p. t. Rvík 25. nóv. 1917. m
Sæmundur Vilhjálmsson,
bifreiðastjóri.
^ €%apaó
Nýlegur flöjelshattur var tekinn i
misgripum á dansleiknum í Bárunuí
i fyrrakvöld. Skilist á Grettisg. 8.
Indverska rÓHÍn.
Skáldsaga
eftir C. Krause. 46'
Hún hóf upp rýtinginn og ætlaði
að leggja hann, en í sama bili sneri
John Prancis sér í sænginni og mælti
eitthvað upp úr svefninum. Aischa
fellust hendur. Henni heyrðist hann
nefna nafn sitt. Og rétt á eftir nefndi
hann nafn hennar aftur svo greini-
lega, að ekki var um að villast.
— Hann er að dreyma um mig!
mælti húu lágt og laut skjálfaudi
niður að houum.
Hún hefði nú eigi getað unnið
honum hið minsta mein, enda þótt
líf hennar sjálfrar hefði legið við.
Og ósjálfrátt slepti hún rýtingnum,
en viðkvæmnistár runnu niður kinn-
ar hetmar og feliu á andlit sofandans.
vaknaði John Francis og um
leið og hann sá Aischa greip hann
um úlflið hennar. Hún rak upp ang-
gistaróp og fell svo í öngvit.
John Francis stökk á fætur. Greip
hann skriðbyttuna og lét Ijósið skína
framan í stúlkuna. Gat hann þá
ekki varist því að reka upp undrun-
ón.
— Aischa, hrópaði hann. Aischa,
sem var áðan hjá mér í draumí.
Hvernig er hún komin hingað?
— Bíðum við, mælti hann enn
eftir stundarþögn. það er víst hún
sem Ithuriel varaði mig við og kall-
aði slöngu. |>að er engiun efi á því
að það hefir verið hún sem veitti
mér banatilræðið í gær.
Hann gekk fram að hurðinni og
lauk henni upp. Frami á ganginum
var þjónn á verði nótt og dag.
— Hafið þér hleypt nokkrum inn
í herbergið mitt? spurði John Fran-
cis-
— Nei, svaraði þjónninn.
John Francis lokaði hurðÍDni aftur.
— Skyldi hún hafa komið inn um
gluggann? mælti hann. Nei, það er
óhugsandi.
|>ó gekk hann fram að glugganum
og brá heldur en eigi í brún er hann
sá ólarreipið sem sveifiaðist þar fram
og aftur fyrir vindinum.
— HamÍDgjan góðal hrópaði hann.
Hún er sannkölluð hetja.
Aðdáun hans fyrir hinni ungu
stúlku var takmarkalaus, og húu
áttirót sína að rekja til ástar hana
á meynni, er enn hafði eigi útkulnað.
Hann lyfti Aischa mjúklega npp og
lagði hana í sæng sfna. Svo tók
hann öll vopn af henni. Að því
loknu kraup hann á kné við rúmið
og þrýsti brennandi kossi á várir
hennar. Hún raknaði þá við og vafði
örmunum um háls Zigauna furstans,
með allri þeirri brennandi ástúð sem
altaf hafði búið í henni. Hún gleymdi
hatri sfnu, ástæðunnij'til komu sinn-
ar, Bkildinum og því sem hún hafði
heitið gyðjunni Deera, og gaf sig á
alla vald ástarinnnar.
XVI.
Robert Cumberland greifi var kom-
inn til Lundúna aftur. Embættis-
.skyldur hans höfðu kallað hann þang-
að.
í miðri Lundúnaborg, á horni
Karlsgötu, rétt þar sem neðanjarðar-
járnbrautin hefst, stóð um það leyd
er saga vor gerðist, höll nokkur er
Cumberlandsættin átd. |>ar bjó nú
Jakob Cumberland barún og Alice
dóttir hans.
Alice eyddi tímanum með því að
lesa, leika á hljóðfæn, draga upp
myndir og hugsa um Arthur, hinn
fagra yngissvein, er hafði heillað hug
henuar og hjarta.
En faðir hennar var önnum kafinn
við það að leggja ýmis klækiráð.
í tvo mánuði hafði lögreglan í
Lundúnaborg verið á þönum til þesB
að reyna að klófesta þorpara nokkra,
er óðu þar uppi með glæpi og of-
beldisverk. Á hverjum morgni faust
einhver borgari dauður á götum borg-
<Srunairtfggingarf
sjó- og stríðsvátryggírigar.
O, Jöbnson & JÍQQber.
Det kgL oetr. BraatanraBce
Kaupmannnhöfa
vátryggir: hús, húsgðgu, alls-
konar vðruforða, o. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald,
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
í Ansturstr. 1 (Búð L. Nielsen)
N. B. Nielsen.
Brunatryggið hjá OLG A“
Aðalurnboðsm. Halldór Eiríksson,
Reykjavík, Pósthólf 385.
Umboðsm. í Hafnarfirði
kaupm. Daníel Bergrnnnn.
AI.LSKONAR
V ATR YGGING AR
Tjarnargötu 33. Símar 23S&429
TroSle & Rothe.
Trondhjems Yátryggingarfél. h.f.
Allsk. brunatryggingar.
Aðalumboðsmaðnr
CsfI Finsen,
Skólavörðustíg 25.
Skrifstofut. 5x/2—6*/a s.d. Tals. 331.
Sunnar £giíson
skipamiðlari
Hafnarstræti 1 s («ppi).
Skrifstofan opin kl. 10—4. Sími 608.
Sjó-, Stríðs-, Brunatryggirsgar.
Talsími heima 479.
arinnar og allir voru þeir myrtir á
sama hátt — kyrktir.
MorðÍDgjarnir fóru fram eins og
þeir hefðu ekkert að óttast. Oftar
en einu sinni höfðu þeir unnið klæki-
verk sín um hábjartan dag meðan
allir voru á ferli.
jpeð voru hinir tólf sendimenn
furstans af Benares, sem stóðu í
þessum illvirkum og foringi þeirra
var Maghar, þjónn Jakobs Cumber-
lands barúns. Oftar en einu sinni
höfðu þeir reynt að myrða Robert
greifa. En fyrir einhverja tilviljun
hafði hann altaf gengið þeim úr greip-
um Hinir ókunna verndarmenn hans
vöruðu hann við hættunni og léku á
morðingjana.
Ótti borgarbúa náði hámarki sínu
þegar þrjú lík fundust einn morgun
á götum borgarinnar og öll með sömu
ummerkjum — rauðri rönd um háls-
inn, sem var ótvfrætt merki þess að
þeir hefðu verið kyrktir.
Fréttin um þetta hafði þó ekki
borist inn til City, þegar faðir Jón
hermangefrí opnaði kjallarabúð sína
í húsi því er næst var húsi Jakobs
Cumberlands barúns.