Morgunblaðið - 17.02.1918, Side 2

2
MORGUNBLAÐIÐ
vera viðbúnir að grípa tækifærið hve-
nær sem tækifærið gefst. Síðusta
mánuðina hafa þeir verið önnum
kafnir við að leggja járnbrautir, tvö-
falda samgöngutækin og bæta við
nýjum járnbrautum fyrir léttivagna.
En því er vandlega haldið leyndu
hvar þeir muni hyggja til þess að
brjótast í gegn. En að þessu leyti
er starfsemi og yfirburðir flugmanna
vorra að ómetanlegu gagni. Þjóð-
verjar geta eigi dulið neitt af þvi, sem
þeir hafast að að baki herlínunnar,
en bandamenn gætu gert miklar hern-
aðarframkvæmdir án þess að Þjóð-
verjar verði varir við. Vegna þess að
óvinirnir geta eigi komist að neinum
njósnum í loftinu, eru þeir ákafir í
það að ná föngum, í þeirri von að
geta fengið einhverjar upplýsingar
hjá þeim. En útrásir þeirra síðustu
viku — sem voru 28 á móti 17 út-
rásum bandamanna — verða eigi
uppörfandi fyrir þá, vegna þess að
þeir náðu hvergi neinum sigri og
handtóku að eins fáeina menn. —
Hermenn bandamanna eru ekki orðn-
ir jafn hugdeigir eins og hermenn
Þjóðverja hafa orðið síðasta árið.
Þjóðverjum þykir enn bardagaaðferð-
in ægileg eins og sjá má á skjölum
sem náðst hafa, þar sem svo er fyr-
irmælt, að auka-matskamtur skuli gef-
inn hermönnunum i þeim skotgröf-
unum, sem ráðist er a, til þess að
bæta þeim upp þá skelli sem þeir
verða fyrir.
Það er líklegt að árásir á sam-
göngutæki fari að hafa vaxandi þýð-
ingn fyrir hernaðinn. Loftárásir, sem
óvinirnir bera sig nú hörmulega und-
an og kalla mannúðarlausar og
grimmilegar,eru aðallega gerðar á þýð-
ingarmiklarjárnbrautarstöðvar, til þess
að tefja herflutning frá Rússlandi,
sem framinn er þvert ofan í vopna-
hlésskilyrðin. Þessa vikuna hamlaði
ílt veður hernaðarframkvæmdum í
lofti og voru að eins sjö óvinaflug-
vélar skotnar niður. Ráðist var þó
á þýðingarmikla staði í vikunni. —
Una miðjan dag hinn 11. febrúar
réðust brezkir flugmenn á Offen-
burg austan Rinar, 40 mílur frá
landamærunum, og hafa þannig flutt
hernaðinn lengra inn í landið en
nokkru sinni fyr. Sázt það að sprengi-
kúlur flugvélanna hæfðu járnbrautina.
Rúmenía hefir nú verið algerlega
einangruð. Hún á nú í ófriði við
Bolzhewikka, en Ukraine hefir sam-
ið frið við Þjóðverja. Liggur Rú-
menía því á milli Þjóðverja og Kó-
sakka. Ætlun Þjóðverja er sú, að
gera Svartahaf að þýzkum innsævi.
Verzlunarleið frá Odessa eða Duna
mundi verða nokkur uppbót fyrir
missi Bagdads. — En á þessu
sviði eru Þjóðverjar enn langt frá
því, að hafa náð fyrirætlunum sín-
um. —
í ítaliu hefir engin breyting .orð-
ið á hernaðinum. Bretar hafa tekið
að sér vörn á nokkru svæði suð-
austur af Montello hjá Piave-víg-
stöðvunum. — Austurríkismönnum
mishepnaðist að ná aftur þeim stöðv-
ufn, serú Itálir tókú f Franzela-daln-
um. Það er nú þýðingarmest, að
italska stórskotaliðinu hefir fleygt
fram og reyndist það austurríkska
stórskotaliðinu stórum betra í síðustu
orustunum.
A Saloniki-vígstöðvunum var einn-
ig alt með kyrrum kjörum þessa
viku og sjást þar engin merki um
það, að sókn sé í vændum.
í Gyðingalandi hamla sífeld regn
hernaðarfrarnkvæmdum, en Arabar
hafa þó getað ráðist á tyrkneskar
borgir hjá eða nærri Hedjaz braut-
inni. Brezkir flugmenn vinna i fé-
lagi við stórskotaliðið og smám
þokar þeim ifram í áttina til
Amman. Hinn 26. janúar sló i
orustu hjá Seilelhess suðaustur af
Dauðahafi. Réðust Tyrkir þar á
Breta með 11 stórfylkjum, en mistu
400 menn dauða og 360 handlekna.
Önnur orusta stóð 28. jan. hjá
Elmesra, þar fyrir norðan. Vóru
stöðvar Tyrkja ónýttar, 60 menn
handteknir og fleytum úr flutninga-
flota Dauðahafsins sökt. 12. febrúar
skutu brezkir flugmenn á Elkutrane
hjá Hedjaz-brautinni, 60 ixílum
fyrir sunnan Amman.
Hljómleikar ,Hörpu‘.
Ekki er hægt að segja að mikið
sé um stórviðburði í »músik«-lifi
þessa bæjar, — allra sízt á veturna.
Frekar er það á sumrin að eitthvað
gerist hér sögulegt, því að á seinni
árum hafa venjulega einhverir hinna
ungu vikinga vorra — hljómlista-
manna þeirra er erlendis dvelja til
að afla sér kunnáttu og frama —,
skroppið heim á sumrin og skemt
okkur með list sinni og leikni, og
það þykir þeim sem hljómlist unna
ætíð stórviðburður, -því að hér er
annars svo hljótt um fagrar listir.
Furðulegt er það því i meira lagi
að hljómlistavinir hér, sem þó eru
tiltölulega margir, skuli láta nokkurt
tækifæri ónotað sem kostur er á, til
þess að afla sjálfum sér uppbygging-
ar og heiðra það sem vel er gert í
þeirri list og hlúa að því og styrkja
sem þarfnast þess.
Hljómleikar lúðrafélagsins »Hörpu*
á fimtudagskvöldið má með sanni
nefna merkisviðburð, þvi að hér í
Reykjavík hygg eg að aldrei hafi
heyrst betur æfður hljóðfærafloklyir,
þó með séu taldir flokkar þeir af
erlendum skipum, sem látið hafa til
sin heyra. En aðsóknin var bæjar-
búum ekki til sóma, — því að húsið
var varla hálfskipað. Má að visu
nokkuð um kenna þvi, að veður var
ilt, — en það hefði þó ekki hamlað
ef áhugi hefði verið nægur. Og ef
menn hefðu hugsað um það, hvilíka
erfiðleika þessir menn sem þarna
skemtu fólkinu, hafa átt við að striða
— hve torsótt hefir verið leiðin
petrra að þessu marki: að vinna hug
og hylli bæjarbúa, — ef menn hefðu
hugsað til þess, þá hefðu færri setið
heima.
& þótt aðsókúiö væri miú'ni en
skyldi, getur stjórúándi flokksins og
flokkurinn í heild sinni verið ánægð-
ir yfir undirtektunum, þvi að það
mátti heyra á lófatakinu sem dundi
við á eftir hverju lagi að áheyrend-
urnir voru ekki að »klappa« fyrir
siðasakir, — heldur af því að þeir
voru hrifnir og dáðust að þvi hve
furðulegum þroska hljóðfærasveitin
hefir náð.
Og eg veit, að ekki kemur það
fyrir nema í þetta eina skifti að
»Harpa« leiki fyrir hálfu húsi, svo
einróma var lofið sem hún hiaut
hjá áheyrendunum, sem skemtunar-
innar nutu í þetta sinn.
Lúðrafélagið Harpr er stofnað fyr-
ir allmörgum árum, — var flokkur-
inn þá 5 eða 6 menn undir stjórn
Hallgríms Þorsteinssonar.
Þegar sundskálinn við Skerjafjörð
var vígður lék þessi flokkur opin-
berlega i fyrsta skifti, og var þess
getið í einhverju blaðinu, að það
hefði verið »frekar af vilja en
mætti*. Þetta var víst 1911. Og
framfarirnar voru ekki miklar. —
En í desember 1916 tók hinn nú-
verandi stjórnandi flokksins hr.
Reynir Gíslasson við, — og skifti
þá fljótlega um. Með fádæma elju
og dugnaði hefir Reynir tekist að
gera »Hörpu« að því sem hún er
nú orðin. Hann hefir lagt i það
mikið starf og átt við ýmiskonar
örðugleika að etja. T. d. hefir flokk-
urinn nú í vetur verið i vandræð-
um með húsnæði til æfinga, —
var visað úr hegningarhúsinu þar
Sem þeir höfðu áður húsaskjól en
þá tók Reynir flokkinn allan heim til
sin, til þess að æfingar féllu ekki
niður.
Og erfiðleikarnir virðast ekki gera
annað en herða Reyni og auka áhuga
hans. Honum er það eitt í huga að
gera flokkinn sem fullkomnastan, og
enginn efi er á því að honum tekst
enn að bæta hann mikið.
Það sem i flokkinn vantartilfinnan-
legast nú, eru tréblásturshljóðfæri
(flautur, klarinettur o. fl.), til þess
að draga úr hinum hvellu málm-
hljóðfærum. En það er nú í undir-
búningi og mun innan skams verða
bætt við flokkinn nokkrum slíkum
hljóðfærum.
Annars munu margir hafa búist
við því að flokkurinn mundi »hafa
svo hátt* að ekki yrði vært í saln-
um, — en þvi fór svo fjarri að það
reyndist svo.
Efnisskráin var fjölbreytt og vel
valin, en helst til löng, hefði t. d.
mátt sleppa Flimmerkisten eftir
Walter Kollo sem mér fanst ekki
eiga heima á þessa^i skrá.
ið' að ekki væri alveg hreinir
tónarnir i kornettunum, — og í
túbunni voru tónarnir of afsleppir, —
annars er »túban« blásin ágætis veL
Væntanlega verða hljómleikar þessir
endurteknir bráðlega og þá fyrir hús-
fylli. Ih. A.
| PAGBOK B
Oangverð erlendrar myntar.
Bankar Doll.U.S.A.&Canada 3,50 PÓBthO* 3,60
Frankl franskur 59,00 60,00
Sænsk króna ... 112,00 110,00
Norsk króna ... 107,00 106,50
Sterllngspund ... 15,70 16,00
Mark 67 00 ...
Holl. Florin ... ••• ••• ... 1.37
Austurr. króna... • •■ — •
Hjálparstarfsemi Bandalag*
k v e n n a. Viötalstími miövikud. og
föstud. kl. 2—4 á lesstofu kvenna,
Aðalstræti 8.
Skíðafélag Eeykjavíkur hefir æf-
ingu í dag í brekkunni hjá Ártúnurö
— ef veður leyfir. Ættu ekíðamenn aÓ
nota tækifærið meðan það gefst tfl
þess að æfa sig undir boðhlaupið >
marz.
Kvöldskemtun Hvítabandsins þótt*
takaat égætlega. Var húsið troðful*
eins og í það gat komist af fólkb
sem óspart klappaði þéim lof í lóf^
er tekið höfðu að sér að skemta.
Villemoes fór fram hjá Raufarböf0
kl. 1 í gærdag og má því telja v‘at
að skipið komist hingað.
Voru mörg viðfangsefnin umfangs-
mikil og erfið, en vel og vandvirknis-
legaafhendi leyst og »dirigentinum«
til mikils sóma. Hér skal ekki farið
út i það að telja upp hina einstöku
liði á skránni, — en tilkomumest
þótti mér Ouverture romantique eftir
K. Béla. — Crepuscule eftir
Massenet og Melisande eru bæði
snildar-fögur lög og ágætlega »útsett«
eftir Reyni. Þó íanst mér i þessum
tveim fögúm helst kenna galla. Lá
viÖ, þar seúi Veikt var leik-
Hjónaefni Jón Ólafsson bífreíð®r
stjóri og jungfrú Guðrún Benid*^®
dóttir, og Magnús Bjarnasðn bifr0j ^
arstjóri og jungfrú Margrét þorlék0
dóttir.
Snjókoma var afskapleg í fyrrjn *
meiri en dæmi eru til um 1119
ára skeið hér í bæ. FannimBr v
mánnháar og þar yfir.