Morgunblaðið - 01.03.1918, Blaðsíða 2

2
MORGTJNBLAÐIÐ

I Aþenuborg.
Mynd þessi er tekin
fyrir framan höll sendi-
herra Frakka i Aþenuborg.
Er þar hervörðar fyrir
dyrum úti nótt og dag,
því að sendiherrann er
aldrei óhuitur um lif sitt,
síðan bandamenn settu her-
lið á land i Grikklandi og
tókH ýmsar eyjar í Grikk-
landshafi.
mnndi hægt að fá alla þessa menn
til að gerast sjálfboðaliðar hjá þeim,
er bæði hefðu að bjóða skemtun og
vinnu.
Það ætti t. d. bæjarfélag Reykja-
vikur að geta gert. Setjum sem svo
að það sendi menn á grasafjall, eitt-
hvað þangað, sem náttúrufegurð er
mtkil og nóg af grösum. Allra þrá
er það að komast burtu úr bænum
og helzt upp til fjalla og lifa þar
frjálsu lifi. Það er tilbreytingin
sem gengur fyrir öðru. En geta
menn þá hugsað sér meiri tilbreyt-
ingu en þá að hverfa úr einhverri
biíðarholunni hér í Reykjavik upp til
fjalk, liggja þar úti sólarhringum
saman og keppast við að tina grös?
Nei, til slíkrar vinnn mundi hægt
að fá marga sjálfboðaliða. Og svo
er um margt. Bara ef menn hafa
hugsun á þvi. Þvi að menn hafa
jafnt gaman — eða meira — af
sumarfríi sínu þótt þeir verði að
vinna eitthvað.
Vilji nú bærinn safna saman vinnu-
kröftum þeim, er til einskis fara i
sumar — bara hjá þeim er vilja
létta sér upp —, þá er hægt að
draga mikið í bæjarfélagsbúið af
matvælum, sem hér er gnægð af, en
óhreyfð eru látin. Kornvara er af
skomum skamti i landinu. En fjalla-
grösin eru hennar ígildi. Hvers vegna
skyldi þeim þá eigi safnað meðan
timi er til?
Leiðbeining
um notkun kornvöruseðla,
brauðseðla og sykurseðla.
Stjórnarráðið hefir skipað svo fyrir
að eftir i. marz 1918 má ekki selja
rúg, rúgmjöl, hveiti, mais, maismjöl,
bankabygg, hrísgrjón, hafragrjón og
sykur nema gegn seðlum, sem út
verða gefnir að tilhlutun landsverzl-
unarinnar og ekki brauð nema gegn
seðlum, er bæjarstjórnin gefur út hér
fyrir Reykjavik og fást í skiftnm fyrir
komvöruseðla.
Komvöruseðlum og sykurseðlum
hefir nú verið útbýtt hér í Reykjavík
til tveggja mánaða, marz cg april,
og hefir hver maður fengið seðla,
er gefa rétt til að kaupa 20 kíló-
grömm af kornvöru og 4 kílógrömm
af sykri. A þessu tveggja mánaða
tímabili fær enginn frekari seðla og
verður hver einstakur maður að haga
svo til að þessi skamtur dugi.
Sykurseðlunum er skift i 8 reiti
og gildir hver reitur */g kílógramm.
Minna en kílógramm af sykri
fæst því eigi keypt í einu, en vert
er að geta þess, að seðlareitirnir gilda
jafnt l marz cg april þótt á þá sé
prentað maí eða júní.
Kornvöruseðlum er og skift i 8
reiti og gildir hver reitur 21/* kíló-
gramm, en ef minna er keypt af
kornvöru í einu en 2l/2 kílógramm,
jjefur seljandi kaupanda kornvðr*-
seðla fyrir því, sem á vantar að keypt
sé 2Yjj kilógram. Hver smáseðill
gildir kilógramm og fæst þannig
ekki keypt minna en kílógramm
af kornvöru í einu. — Kaupmenn
fá smáseðla á seðlaskrifstofunni i
skiftum fyrir kornvöruseðla.
Brauðseðlarnir eru tvenskonar og
gefa rétt til að kaupa 1500 grömm
(gulir) eða 250 grömm brauðs (bláir).
Þeir fást að eins í skiftum fyrir kom-
vöruseðla og við skiftin fær mót-
takandi brauðseðils sem næst 10%
meira kornvörugildi i brauðseðlinum,
en hann lætur af hendi i kornvöru-
seðlinum. Mjölvigt*brauðs — þ. e.
rúgbrauðs og hveitibrauðs — er í
þessu sambandi talin */4 hlutar af
brauðþyngdinni. — 71/* kilógramm
mjöls (5 seðilreitir) jafngildir þannig
10 kílógrömmum af brauði og i skift-
um fyrir kornvöruseðla er gilda 7*/2
kilógramm, verða því látnir brauð-
seðlar er gilda 11 kílógrömm (10
kg. -f- io°/0).
Til leiðbeiningar við kaup á brauð-
um skal þess getið að þyngd brauða
er ákveðin þannig:
Rúgbrauð heil 3000 grömm, hálf
1500 grömm.
Normalbrauð og hálfsigtibrauð
heil 35oogrömm, hálf 1250 grömm.
Franskbrauð, sigtibrauð, súrbrauð
og landbrauð heil 500 grörom, hálf
250 grömm.
Ef keypt er hálft rúgbrauð ber
þvi að afhenda seljanda gulan brauð-
seðil, en sé hálft hveitibrauð keypt
skal afhenda bláan seðiJ. Sé aftur á
móti keypt hálft normalbrauð eða
hálfsigtirúgbrauð skal afhenda seljanda
gulan seðil, en hann lætur bláan
seðil i skiftum.
Eftir 1. marz verður seðlaskrif-
stofan i^Hegningarhúsinu opin alla
virka daga kl. 10—4 og verður korn-
vöruseðlum skift þar fyrir brauð-
seðla.
Borgarstjórinn i Rvik, 27. febr. 1918.
K. Zimsen.
Eldnr í Brooklyn-brunni,
Að kvöldi h. 6. febr. kviknaði
eldur i hinni griðarsstóru brú, sem
bygð er yfir Hudsonfljótið milli
New York og Brooklyn. Neisti
úr hraðlest, sem ók yfir brúna,
kveikti eldinn i timbri undir brúnni,
og læsti sig npp eftir henni svo að
nokkur hluti hennar stóð i björtu
báli á skömmum tima. Brunamenn
gátu ekki komist að eldinum á ann-
an hátt en þann, að dæla vatninu
úr landi 110 fet upp frá jörðu. En
svo mikill þrýstingur var á vatninu,
að það tókst að slökkva eldinn á
skömmum tima.
Drápgyrni unglinganna.
Þessi orð duttu mér i hug sunnu-
daginn 10. febr., þegar mest gekk
á i kringum svokallaða Skógtjörn
hér á Alptanesi, þar sem þessi bless-
aði fugl, álptirnar, er einhver tignar-
legasti fuglinn sem gerir sér að góðu
að vera hjá okkur, þegar vetrarhörk-
urnar eru hvað mestar hér á landi,
og skemtir okkur með sínu fagra
kvaki og (Svanasðng), og þar á ofan
friðuð af löggjafarvaldi þjóðarinnar.
Er það undravert, að þessir morð-
vargar skuli gera það að skyldu sinni
að drepa og særa þenna fagra fugl,
og það á sunnudegi. Þeir ættu
sannarlega skilið harða refsing fyrir
slíkt athæfi, fyrst og fremst fyrir að
gera sitt til að fæla fuglinn frá okkur
og svo fyrir að særa hann til ólífis,
og sumpart þannig, að kvelja hann
heilum kvölum í lengri eða skemmri
tíma. Væri þetta gert út úr neyð,
væri það sök sér, ef það væru þá
góðir skotmenn og dræpu fuglinn
hreinlega; en að freta úr þessum
bölvuðum byssukjöftum og særa
þessa vesalings skepnu, er algeilega
ólíðandi,
Hvernig skyldi þessum hetjum
verða við ef þeir ættu von á skoti
í skrokkinn, hvar sem þeir flæktust
um til að leita sér bjargar i vetrar-
hörkunnm? Eg tiúi ekki öðru en
einhver yrði hrakinn undan.
Þessi skothríð hefir verið hér oft
í vetur, en aldrei eins átakanlega
græðgisleg eins og þennan sunnudag.
Hafa líklega verið að fagna föstunni
með þvi?
Einu sinni þennan dag flaug
álptahópur af tjörninni, og þegar
þessi fagri hópur kom yfir tjarnar-
bakkann að austanverðu, dundu 3.
skot í hópinn, en af þvi eg var svcr
langt frá, gat eg ekki séð hvort
nokkur lá, en víst var það að 1 eða
2 lækkuðu flugið að miklum mun,
og gat eg þess til, að þær hefðu
fengið sár, ef til vill eftir langvar-
andi kvalir, til ólifis. Þetta álít eg
óve.'jandi athæfi, ekki sizt þegar
þessi fagra og tignarlega skepna á
i hlut, sem er öllum tíl ánægju og
yndis, sem einhverja fegurðartilfinn-
ingu hafa og álptinni venjast.
Sömuleiðis álít eg þá litlu betri,
sem kaupa þenna fugl af þessuim
ræningjum, á meðan ekki þrengir
meira að en þetta með matbjörg.
Það er óak min og von til allra-
sem unna vilja frelsi þessa fallega
fugls, að gera sitt til að þessari
ósvinnu verði hætt; einkum og séri-
lagi vona eg að. þeir, sem land eiga
að þessari tjörn, taki harðara á þess-
um morðvörgum hér eftir, en þeir
hafa gert að undanförnn.
Að endingu skal eg geta þess, að
hvenær sem eg kemst í færi við1
þessa morðvarga, skal eg klaga þl
miskunnarlaust án nokkurs fyrirvara.
Læt eg svo hér með þá bón fylgja
til herra ritstjóra Morgunblaðsins,
að hann vildi birta línur þessar í
sínu heiðraða blaði, og gera sitt til
að þessum ósið verði hætt að fullu.
og öllu.
Brekku n. febr. 1918.
Helqi Gíslason.
----—....... Tg ; Sl ......
Vesturheimseyjar.
Bandaríkjamenn eru nú að búár.
sig undir það að innlima eyjar þærr.
er þeir keyptu af Dönum. í önd-
verðum júlimánuði í sumar sem leið
vöru sendir þangað ameríkskir kenn-
arar, til þess að taka við stjórn skól-
anna á eyjunum í stað dönsku kenn-
aranna, sem þar höfðu verið áður.-
En því er spáð, að þessir kennarar
megi beita sér vel, ef þeim eigi að
verða meira ágengt heldur en Dön-
um.
Eyjaskeggjar eru flestir Svertingj-
ar, en þrátt fyrir það eru það ekki
nema tveir af hundraði, sem hvorki
kunua að lesa né skrifa. Segja svo'
fróðir menn, að lýðmentun á eyjutn'-
þessum sé miklu betri heldur en
Bandarikiu hafa komið á í Porto
Rico og betri heldur en þeir muni
nokkuru sinni koma á í Svertingja-
lýðveldunum, Haitiog San Domingo-
Danskir kennarar á Vesturheims-
eyjum gengu sér til húðar fyrir mjögT
litið kaup. Unnu þeir venjulega &
stundir á dag og fengu að launo10
100 krónur á mánuði. Kennurun-
um frá Bandaríkjunum verður starfiö
léttara heldui en þeim, því að altaf
hefir kenslumálið verið enska þar *
eyjunum.